Ποιό είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που έχετε κάνει;

[Ορέστης 35]

Τι να πούμε και εμείς οι κότες που ψάχναμε να φτιάξουμε δικές μας πίστες, όταν πηγαίναμε πιτσιρίκια (around 20) στα χιονοδρομικά και ζούμε ακόμα. Την έχω βγάλει με μπαταρισμένο πόδι σχεδόν όλον τον χειμώνα.
Τι να πούμε που κάθε φορά που ακούγαμε για καρχαρία στη Χαλκιδική, βγαίναμε στη θάλασσα και 50 μέτρα από την ακτή, έτσι, για μαγκιά.
Kαι μας περίμεναν πίσω οι μαμάδες να μας περιλάβουν. Επιστρέφαμε και όπως πλησιάζαμε, τις βλέπαμε να βρέχουν τα βατραχοπέδιλα για να κολλάνε καλύτερα πάνω μας. Αυτό και αν είναι σαν θανατική καταδίκη για ένα παιδί, σιγά τον καρχαρία.
Πρώτη φορά ήμουν 5 χρονών και τα μεγαλύτερα παιδιά με είχαν βάλει πάνω στο κανό, μπροστά-μπροστά για να μην με περιμένουν να έρχομαι κολυμπώντας και τους καθυστερώ.

Εμενα αγαπη μου απο το Δημοτικο με κυνηγουσε ο πατερας μου με το μαχαιρι ουρλιαζοντας πουστα θα σε σφαξω. Δεν ειχα την πολυτελεια να ζησω τη ζωη του κακομαθημενου ανυπακοου παλιοπαιδου που διασκεδαζε σε παραλιες και χιονοδρομικα.

[Juno]

Τι να πούμε και εμείς οι κότες που ψάχναμε να φτιάξουμε δικές μας πίστες, όταν πηγαίναμε πιτσιρίκια (around 20) στα χιονοδρομικά και ζούμε ακόμα. Την έχω βγάλει με μπαταρισμένο πόδι σχεδόν όλον τον χειμώνα.
Τι να πούμε που κάθε φορά που ακούγαμε για καρχαρία στη Χαλκιδική, βγαίναμε στη θάλασσα και 50 μέτρα από την ακτή, έτσι, για μαγκιά.
Kαι μας περίμεναν πίσω οι μαμάδες να μας περιλάβουν. Επιστρέφαμε και όπως πλησιάζαμε, τις βλέπαμε να βρέχουν τα βατραχοπέδιλα για να κολλάνε καλύτερα πάνω μας. Αυτό και αν είναι σαν θανατική καταδίκη για ένα παιδί, σιγά τον καρχαρία.
Πρώτη φορά ήμουν 5 χρονών και τα μεγαλύτερα παιδιά με είχαν βάλει πάνω στο κανό, μπροστά-μπροστά για να μην με περιμένουν να έρχομαι κολυμπώντας και τους καθυστερώ.

Εμενα αγαπη μου απο το Δημοτικο με κυνηγουσε ο πατερας μου με το μαχαιρι ουρλιαζοντας πουστα θα σε σφαξω. Δεν ειχα την πολυτελεια να ζησω τη ζωη του κακομαθημενου ανυπακοου παλιοπαιδου που διασκεδαζε σε παραλιες και χιονοδρομικα.

Και μένεις ακόμα μαζί του;
Να σου πω, μήπως μικρός ήσουν emo; Ταιριάζει γάντι το προφίλ.

[Naida]

Τι να πούμε και εμείς οι κότες που ψάχναμε να φτιάξουμε δικές μας πίστες, όταν πηγαίναμε πιτσιρίκια (around 20) στα χιονοδρομικά και ζούμε ακόμα. Την έχω βγάλει με μπαταρισμένο πόδι σχεδόν όλον τον χειμώνα.
Τι να πούμε που κάθε φορά που ακούγαμε για καρχαρία στη Χαλκιδική, βγαίναμε στη θάλασσα και 50 μέτρα από την ακτή, έτσι, για μαγκιά.
Kαι μας περίμεναν πίσω οι μαμάδες να μας περιλάβουν. Επιστρέφαμε και όπως πλησιάζαμε, τις βλέπαμε να βρέχουν τα βατραχοπέδιλα για να κολλάνε καλύτερα πάνω μας. Αυτό και αν είναι σαν θανατική καταδίκη για ένα παιδί, σιγά τον καρχαρία.
Πρώτη φορά ήμουν 5 χρονών και τα μεγαλύτερα παιδιά με είχαν βάλει πάνω στο κανό, μπροστά-μπροστά για να μην με περιμένουν να έρχομαι κολυμπώντας και τους καθυστερώ.

Εμενα αγαπη μου απο το Δημοτικο με κυνηγουσε ο πατερας μου με το μαχαιρι ουρλιαζοντας πουστα θα σε σφαξω. Δεν ειχα την πολυτελεια να ζησω τη ζωη του κακομαθημενου ανυπακοου παλιοπαιδου που διασκεδαζε σε παραλιες και χιονοδρομικα.

Τι να πεις τώρα και εσύ στη Τζουνο; στον Ραμπο του φόρουμ βρε αγόρι μου δεν μιλάνε.

[Ερμής]

Έζησα για 2 χρόνια στο Giugliano της Napoli
Επίσης καποια επικίνδυνα πράγματα πάνω σε 4 ρόδες.

[Gherschaagk]

Έζησα για 2 χρόνια στο Giugliano της Napoli
Επίσης καποια επικίνδυνα πράγματα πάνω σε 4 ρόδες.

Μαφία κι εγκληματικότητα;

[Ερμής]

Κάτι είχε.

[Gherschaagk]

Κουνούπια;

[enterprise-psi]

Μετά από αυτά που έγραψε η Daredevil Juno , κλείνει το νήμα

[1451]

Μια φορά πέταξα με αεροπλάνο και καθόμουν δίπλα στη πόρτα.

[Naida]

Μετά από αυτά που έγραψε η Daredevil Juno , κλείνει το νήμα

Μάθετε μπαλίτσα από Τζούνο

[νύχτα]

Κουνούπια;

[enterprise-psi]

Μια φορά με έκοψε ένας στον δρόμο, περίμενα να απομακρυνθεί , και μετά ψιθύρισα : "άντε ρε βλάκα."

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Τι να πούμε και εμείς οι κότες που ψάχναμε να φτιάξουμε δικές μας πίστες, όταν πηγαίναμε πιτσιρίκια (around 20) στα χιονοδρομικά και ζούμε ακόμα. Την έχω βγάλει με μπαταρισμένο πόδι σχεδόν όλον τον χειμώνα.
Τι να πούμε που κάθε φορά που ακούγαμε για καρχαρία στη Χαλκιδική, βγαίναμε στη θάλασσα και 50 μέτρα από την ακτή, έτσι, για μαγκιά.
Kαι μας περίμεναν πίσω οι μαμάδες να μας περιλάβουν. Επιστρέφαμε και όπως πλησιάζαμε, τις βλέπαμε να βρέχουν τα βατραχοπέδιλα για να κολλάνε καλύτερα πάνω μας. Αυτό και αν είναι σαν θανατική καταδίκη για ένα παιδί, σιγά τον καρχαρία.
Πρώτη φορά ήμουν 5 χρονών και τα μεγαλύτερα παιδιά με είχαν βάλει πάνω στο κανό, μπροστά-μπροστά για να μην με περιμένουν να έρχομαι κολυμπώντας και τους καθυστερώ.

Μεγάλες αλητείες...

[enaon]

Μετά από αυτά που έγραψε η Daredevil Juno , κλείνει το νήμα

ωραία τα λέει η τζούνο, μου θύμισε αθώα παιδικά χρόνια, τότε που ακόμα είχαμε αυτό το συνεχώς εξελισσόμενο υπέροχο κακάδι να μας σκεπάζει αντί το ανιαρό μας δέρμα.