Παντελώς άγνωστες ΕΡΓΑΡΕΣ

[alekhine]

Sitcom

Μια (πολύ) μαύρη σάτιρα του Francois Ozon.
Θα μπορούσε να λέγεται "Οικογένεια Γαμιόμαστε"

Την ψάχνω να τη νοικιάσω και δεν τη βρίσκω.

μαλλον δεν εψαξες πολυ καλα

[Γραφικός]

Felidae

Νεονουάρ, αντιφασιστικό, ενήλικο κινούμενο σχέδιο με γάτες από την Γερμανία. Η ποιότητα του ανιμέισο είναι εφάμιλλη με παραγωγές Αμερικής και Ιαπωνίας.
Μ' άρεσε

[Daje]

Star 80 (1983)

[Beria]

More (1969)
https://www.imdb.com/title/tt0064694/



Γερμανική ταινία του Σρέντερ, στην Ίμπιζα, παρτούζες, (πολλά) ντραγκς και πολύ όμορφη Μίμσι Φάρμερ. Και τη μουσικάρα των Pink Floyd για την ταινία που την έκαναν και δίσκο

[Papa John]

Άνετα η καλλίτερη ταινία που έχω δει - αν και δεν είναι τόσο άγνωστη.
Αποκρυφισμός,μαγεία,φιλοσοφία σε ισόποσες δόσεις και με -μάλλον- θετική ματιά.
Την είχε προβάλλει η ΕΤ3 κάποια χρόνια πριν.

Ζήτημα ζωής και θανάτου

Μου αρέσει ακόμη ο κινηματογράφος του 1930-1940,νομίζω πως τότε γυρίστηκαν μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα

Κάτσε τώρα που το θυμήθηκα και θα σε φτιάξω.

Κάποτε παρακάλεσα φίλο γηραιό Έλληνα σκηνοθέτη να μου προτείνει 5 ξένες ταινίες που κατά την κρίση του θα μου άρεσαν. Μου λέει θέλω λίγο χρόνο. Σε μερικές μέρες μου χαρίζει 10+1 dvd με τις κορυφαίες ταινίες σύμφωνα με τον ίδιον (χρονολογική σειρά):

Μισαλλοδοξία (ΗΠΑ, 1916)
Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου (ΗΠΑ, 1940)
Ο κλέφτης της Βαγδάτης (Αγγλία, 1940)
Τα παιδιά του παραδείσου (Γαλλία, 1945)
Ζήτημα ζωής και θανάτου (Αγγλία, 1946)
Ημέρα γιορτής (Γαλλία, 1949)
Μοιραία συνάντηση (Αγγλία, 1950)
Ορφέας (Γαλλία, 1950)
Κάρμεν Τζόουνς (ΗΠΑ, 1954)
Ο πόλεμος για τη φωτιά (Γαλλία, 1981)...

Εκτός της Μισαλλοδοξίας έχω δει όλα τα υπόλοιπα

Ο Κλέφτης της Βαγδάτης,άλλη ταινιάρα !

[Papa John]

Living in oblivion
https://www.imdb.com/title/tt0113677/
Παιζει ο στιβ μπουσέμι (τυπάκος τρελλός ) και η καθριν κινερ (γκομεναρα).
Σκηνοθετης ο τομ ντι τσίλο που μετα απο αυτό είδα 3-4 ακόμα. πολύ καλός

Από τις αγαπημένες μου ταινίες, την έχω δει 3-4 φορές!


Κάποιες όχι άγνωστες, αλλά πολλοί νεότεροι δεν τις γνωρίζουν (και χάνουν!):

Being there
Η τελευταία (και καλύτερη) ταινία του Peter Sellers

Funny games
Κωμικοτραγικός Haneke σε γαλήνιο αστικό περιβάλλον

I soliti ignoti (Ο κλέψας του κλέψαντος)
Ότι πιο αστείο έδωσε ο Ιταλικός νεορεαλισμός (μαζί με το "Διαζύγιο α-λα-ιταλικά")

Jules et Jim
Εικαστικό αριστούργημα του Truffaud

Mon oncle
Κορυφαίος Jack Tati

Άγνωστες είπαμε,αυτές είναι όλες πασίγνωστες (στους κανονικούς σινεφίλ εννοώ).

[Papa John]

More (1969)
https://www.imdb.com/title/tt0064694/



Γερμανική ταινία του Σρέντερ, στην Ίμπιζα, παρτούζες, (πολλά) ντραγκς και πολύ όμορφη Μίμσι Φάρμερ. Και τη μουσικάρα των Pink Floyd για την ταινία που την έκαναν και δίσκο

Οι Floyd την εμίσησαν αυτήν την ταινία - και όχι άδικα,εντελώς κουκουρούκου είναι.

[Saliveros]

Sabine Azéma -η τέλεια κοκκινομάλλα των ονείρων μου

πωπω

Εεεεεε; παραδέχεσαι;

αν έχετε λινκ για κάποιες ταινίες, να το βάζετε, παρακαλώ!

[νύχτα]

Sabine Azéma -η τέλεια κοκκινομάλλα των ονείρων μου

πωπω

Εεεεεε; παραδέχεσαι;

αν έχετε λινκ για κάποιες ταινίες, να το βάζετε, παρακαλώ!

και βέβαια παραδέχομαι, έτσι με το καρέ είναι μια ζωγραφιά
να μην αναφερθώ στον λαιμό, την κλείδα και τα στραβά δοντάκια


γιατί όμως τόσος αρνητισμός για τα λινκς;

[Saliveros]

γιατί όμως τόσος αρνητισμός για τα λινκς;

Επειδή απαγορεύονται

[νύχτα]

κωδικοποιημένα;

[nik_killthemall]

The Man from Earth (2007)

[Saliveros]

κωδικοποιημένα;

Υ.Γ.: Έχεις μήνυμα

[Daje]

[Tarkovsky]

Εντάξει, σχεδόν όλες τελείως ξεπερασμένες, ιδίως ερμηνευτικά.

Ένας κατάλογος κορυφαίων ταινιών από σκηνοθέτη είναι αδόκιμος εκ προοιμίου, επειδή μπαίνει στη μέση η ζήλια. Τον έβαλα μόνο και μόνο για να χαρεί ο Παπατζόν, καθώς έχει μέσα την δική του αγαπημένη (Ζήτημα ζωής και θανάτου).

Εντάξει, όλες είναι ξεπερασμένες τεχνικά και σκηνοθετικά. Επίσης, πάνω από τις μισές είναι ξεπερασμένες και σεναριακά.

Ωστόσο ερμηνευτικά κάποιες μετράνε στο έπακρο. Για παράδειγμα ο Ζαν-Λουί Μπαρό ως Μπατίστ στα Παιδιά του παραδείσου. Και πολύ περισσότερο, θα ξεπεραστεί ποτέ ο Τατί;

Κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται κάποιες των 50's - 60's ως αριστουργήματα, αλλά κατά κανόνα δεν βλέπονται πια εκτός από κάποια στοιχεία τους.

Είναι μια ώρα δύσκολη (ειδικά εάν έχεις καθίσει και άλλους να τη δουν μαζί σου ), αλλά σε όλους συμβαίνει και σε όλους πρέπει να συμβαίνει. Δεν γίνεται να σε συγκλονίζει το ίδιο σήμερα, κάτι που είδες πρώτη φορά κάπου-κάπως-κάποτε. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι δεν σε εξέλιξαν κινηματογραφικά οι τόσες και τόσες ταινίες που είδες τις ενδιάμεσες δεκαετίες. Δηλαδή δεν σου άφησαν τίποτε, αλλά εξακολουθείς να λειτουργείς με τα κριτήρια του θεατή που ήσουν ως παιδί ή ως νέος.

Πολύ καλό, κι εξίσου καλό το "L'histoire d'un poisson rouge" του '59.

Μερσί πολύ, δεν την ήξερα!!!

Αυτή τώρα είναι ξεπερασμένη; Τι παραπάνω δηλαδή θα προσέθεταν τα ειδικά εφέ, εάν γυριζόταν μετά από 50 χρόνια; Με τα τρικ της κάμερας την εποχή του και προσεγμένο μοντάζ, ο άνθρωπος έκανε παπάδες. Έπαιξε ρόλο βέβαια ότι -από όσο διάβασα- ο ίδιος ήταν βασικά διευθυντής φωτογραφίας και απλώς σκηνοθέτησε 2 μεγάλου και μερικές μικρού μήκους.


btw, παραγωγή του Ζακ-Ιβ Κουστό