Δεν υπάρχει μόνο στο Liddel-Scott. Θα την βρεις και στα λεξικά του Μπαμπινιώτη και του Σταματάκου από αυτά που έχω εγώ τουλάχιστον. Μάλιστα το Liddel-Scott σου δίνει και παραπομπή από το Ιφιγένεια εν αυλίδι του Ευρυπίδη. Στο 420 λέει αλλ' ως μακράν ετείνον, Εύρυτον παρά κρήνιν αναψύχουσι (δηλ. "Επειδή όμως ο δρόμος ήτο πολύς, έμειναν ίν' αναπαυθώσι παρά τα δροσερά ύδατα πηγής").skartados έγραψε:Μόνο στο λιντλ Σκοτ υπάρχει αυτή η έρμηνεια η οποία προέρχεται από παρετυμολογια,όπως ακριβώς πάρετεμολογει το λεξικό αυτό τη λέξη Ευρίπος και πολλές άλλες.
Τις γνωρίζουμε και από περιγραφές των αρχαίων γραμματικών. Το να βγάλεις συμπέρασμα για το τι έλεγαν οι Αχαιοί της δεύτερης χιλιετίας μόνο από το αιγυπτιακό κείμενο είναι επίφοβο. Στα δάνεια μπορεί να σημειωθούν μικροαλλαγές στους φθόγγους από την αρχική γλώσσα προς τη γλώσσα υποδοχής του δανείου. Δες για παράδειγμα τις φθογγικές αλλαγές που υπάρχουν στα τούρκικα "gübre" και "fırça" τα οποία προήλθαν από τα ελληνικά "κοπριά" και "βούρτσα" αντίστοιχα. Προφανώς οι τούρκικες λέξεις ηχητικά είναι κοντά στις ελληνικές αλλά όχι απόλυτα.skartados έγραψε:Οι Αιγύπτιοι έγραψαν αυτά που άκουσαν από τους Αχαιούς,δεν τα εβγαλαν από τον κωλο τους.
Σοβαρεψου λίγο.
Αυτό συνεβη και αργότερα.Πολλές ελληνικές προφορές τις γνωρίζουμε από τα δάνεια που δωθηκαν σε άλλες γλώσσες.
Για το "Ζευς Δωδωναίε Πελασγικε" υπάρχει και άλλη ερμηνεία. Ο Στράβων καταθέτει την άποψη του Σουίδα (Z, VII,12) που υποστηρίζει ότι το ιερό της Δωδώνης είχε προέλευση από τη Σκοτούσσα Πελασγία που ανήκει στην Θεσσαλία Πελασγιώτιδα, γι' αυτό και αποκαλούσαν το Δία που λατρευόταν εκεί Πελασγικό.skartados έγραψε:Στα έπη,παρόλο που οι πρωταγωνιστές Αχαιοί και Τρώες έχουν την ίδια θρησκεία και λατρεύουν φυσικά τον Δία ως ανώτερο όλων των θεών,Ο Ομηρος τον όνομαζει πελασγικο,μας δινει να καταλάβουμε,ότι ο Δίας ήταν ο αρχέγονος θεός των πελασγών.
Αλλά και ως λατρεία των Πελασγών να το λάβουμε δεν ξέρουμε πόσο παλιά θα μπορούσε να είναι.
Υπάρχουν και καλύτερες όπως του Διόδωρου Σικελιώτη που λέει ότι όλα τα έθνη στην εποχή του κατάγονται από παλιές ομάδες ανθρώπων που μιλούσαν ξεχωριστές γλώσσες (Α.8). Ειδικά για την άφιξη των Ινδοευρωπαίων στην Ελλάδα οι καλύτερες πηγές στην αρχαία γραμματεία είναι αυτές που μνημονεύουν παλαιούς μη ελληνες κατοίκους και άλλες που εξιστορούν πώς οι Ελληνες έδιωξαν από περιοχές του ελλαδικού χώρου τους προηγούμενους κατοίκους. Σε μυθολογικό επίπεδο οι γιγαντομαχίες-τιτανομαχίες έχουν ερμηνευτεί από μερικούς και ως συγκρούσεις μεταξύ αυτόχθονων και εισβολέων.skartados έγραψε:Στη συνέχεια εχουμε την αναφορά του Ηροδότου ότι το ελληνικό έθνος όταν άρχισε να μιλα την Ελληνική γλωσσα ξεκοψε από το πελασγικο έθνος
Αυτή ισως είναι η μονη αναφορά σε ολόκληρη την αρχαία γραμματεία που θυμιζει την ιε θεωρία ,όπως την αντιλαμβανομαστε εμεις σημερα.
