Αναρχοκομμουνιστής και ο Ρήγας;

[Abalaeos]

Ο καθένας μπορεί να γράφει ότι θέλει το τι γίνεται έχει σημασία .Ο Μαρξ πχ δεν ονειρευόταν άλλες χώρες που είχαν αναπτυγμένη βιομηχανική παραγωγή να γίνουν σοσιαλιστικές η Ρωσία όμως την ξεκίνησε . Έτσι και η επανάσταση ...το αυθεντικό ρωμαϊκό την ξεκίνησε και πείρε μπάλα και κάτι μειονοτητες εντός των τοίχων του όπως Αρβανίτες βλάχοι

[Cavaliere]

Είμαστε αυτοί που ξεπάτωσαν πρώτα τους Τούρκους μετά τους Βούλγαρους και μετά τους κομουνιστές και ξεβρόμισε η χώρα μας.

Πρώτα ξεπατώνει κάποιος, και μετά καμαρώνει, δεν κάνει κηδεία με ξένα κόλιβα. Οι σημερινοί το πολύ-πολύ να ξεπάτωσαν τα δάνεια. Οι πρόγονοι δεν δίνουν αξία στον απόγονο, την κερδίζει μόνος του.

[skartados]

ταξικό χαρακτήρα της επανάστασης του 1821

Δεν υπήρχε κανένας ταξικός χαρακτήρας στην Εθνικιστική Επανάσταση του 1821.

ήσασταν σκλαβωμένοι 400 χρόνια;

Η επανάσταση ήταν ταξική.
Την έκανε το κεφάλαιο ,ξεφτιλιζοντας το ρητό των καραγκιοζηδων αριστερών,ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.

[Chainis]

Είμαστε αυτοί που ξεπάτωσαν πρώτα τους Τούρκους μετά τους Βούλγαρους και μετά τους κομουνιστές και ξεβρόμισε η χώρα μας.

Πρώτα ξεπατώνει κάποιος, και μετά καμαρώνει, δεν κάνει κηδεία με ξένα κόλιβα. Οι σημερινοί το πολύ-πολύ να ξεπάτωσαν τα δάνεια. Οι πρόγονοι δεν δίνουν αξία στον απόγονο, την κερδίζει μόνος του.

Δεν με αφορούν όσα γράφεις.
Εγώ δεν χρωστάω τίποτα και σε κανένα και δεν μου χαρίστηκε τίποτα.
Και μου είναι δύσκολο να διαχωρίσω τις ιδέες και την όποια δράση μου από του πατέρα μου και του παππού μου αλλά και του προ-παππού του παππού μου που πολέμησε το 21.

[Abalaeos]

Η Ελληνική επανάσταση ανήκει στους Έλληνες και στους αυθεντικους Ρωμιους του Ρουμ Μιλιέτ . Αν δεν ήταν έτσι ο Σουλτάνος θα πήγαινε να σφάζει κόσμο στην Αυλώνα στη Σόφια στο Βουκουρέστι στα Σκόπια στο Σαράγιεβο και δε ξέρω πού αλλού .

[Cavaliere]

Δεν με αφορούν όσα γράφεις.
Εγώ δεν χρωστάω τίποτα και σε κανένα και δεν μου χαρίστηκε τίποτα.
Και μου είναι δύσκολο να διαχωρίσω τις ιδέες και την όποια δράση μου από του πατέρα μου και του παππού μου αλλά και του προ-παππού του παππού μου που πολέμησε το 21.

Μπορεί. Αλλά θα έπρεπε να σε αφορούν. Γιατί με ξένα κόλιβα, Κηδεία δεν γίνεται. Κι εγώ να συνδεθώ με τους προγόνους μου, λοιπόν;

[Alchemist501]

ήσασταν σκλαβωμένοι 400 χρόνια;

Κατά μέσο όρο.
Εμείς είμασταν.
Εσείς με τους Τούρκους να υποθέσω;

ε, ξεσηκώθηκε η τάξη των σκλάβων

το με ποιους ήμασταν δεν είναι η ώρα να το αποκαλύψουμε.

Ξέρεις πολυ καλά σε τι αναφέρεται το "ταξικός αγώνας",.άστα αυτα

[paul25]

Η Ελληνικη Επανασταση ηταν καθαρα Εθνικη, αν και εγινε μια προσπαθεια σε ενα νησι του Αιγαιου καπου το 1823 να δημιουργηθει κατι σαν κομμουνα, αυτη απετυχε οικτρα (οι ιδιοι οι κατοικοι την προδωσαν) και πουθενα αλλου δεν παρατηρηθηκε αλλη τετοια προσπαθεια.

[sman5]

bump

[Ζαποτέκος]

Η Δράση, το Έργο και η Σύλληψη του Ρήγα Φεραίου και ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄.
http://www.antibaro.gr/article/28099

(...)

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε τα εξής.

Ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ δεν αφόρισε και δεν αναθεμάτισε ποτέ τον Ρήγα.

Δεν καταδίκασε ποτέ και με κανέναν τρόπο το πρόσωπο και το έργο του Ρήγα. Ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα.

Τέλος, δεν καταδίκασε ποτέ επίσημα οποιοδήποτε από τα βιβλία ή τα φυλλάδια που ο Ρήγας είχε τυπώσει.

Ο πατριάρχης καταδίκασε ένα και μόνον από τα έργα του Ρήγα, το Σύνταγμα. Μια καταδίκη, όμως, που παρέμεινε μέχρι τέλους μυστική και απόρρητη, καθώς ο Γρηγόριος την είχε διατυπώσει σε μια προσωπική του επιστολή που είχε στείλει προς ορισμένους μητροπολίτες του Πατριαρχείου. Γι’ αυτό και δεν κοινοποιήθηκε ποτέ δημόσια, και δεν την έμαθε ποτέ και κανείς απλός χριστιανός ή κληρικός. Μια καταδίκη πρόχειρη και βιαστική, δυο σειρές όλη κι όλη, που την έγραψε ως μια τυπική δικαιολογία προς τους μητροπολίτες που έλαβαν την επιστολή του γιατί θα έπρεπε να ψάξουν με τόση επιμέλεια, ώστε να βρουν όλα τα αντίγραφα από το Σύνταγμα του Ρήγα που τυχόν υπήρχαν στην επαρχία τους.

Κι όλα αυτά να έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με ότι ίσχυε τότε σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν το «συνηθισμένο και φυσικό […] ήταν να καταδικάζεται ονομαστικά ο συντάκτης του έργου ή να στηλιτεύωνται περιφραστικά, ως όργανα του αρχεκάκου όφεως, λυμεώνες, λιμπερτίνοι, άθεοι, αφορισμένοι και κατάρατοι, αυτοί που θέτουν σε κυκλοφορία τέτοια ψυχοφθόρα έντυπα ».

Ο Γρηγόριος σαν επίσκοπος της ορθόδοξης Εκκλησίας, και πολύ περισσότερο σαν πατριάρχης, ασφαλώς και καταδίκαζε όλες εκείνες τις πλευρές τις Γαλλικής Επανάστασης που ήταν αντίθετες με την χριστιανική διδασκαλία, όπως η αθεΐα και η μασωνία. Άλλωστε, η Γαλλική Επανάσταση είχε η ίδια καταπατήσει αδίστακτα μια από τις κυριώτερες αρχές του Διαφωτισμού, την ανεξιθρησκία, αφού κατά την διάρκειά της «η θρησκεία απορρίφθηκε ως δεισιδαιμονία, οι εκκλησίες έκλεισαν, όλη η εκκλησιαστική ιδιοκτησία αναλήφθηκε από το κράτος και οι ιερείς καταγγέλθηκαν ως εχθροί της δημοκρατίας» .

Δεν καταδίκασε όμως ποτέ ο Γρηγόριος Ε΄ τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ούτε, πολύ περισσότερο, τον δυτικό κόσμο στο σύνολό του. Γι’ αυτό και κατά την διάρκεια της πρώτης πατριαρχείας του είχε μυστικές συνεννοήσεις με τους Γάλλους πολίτες που ζούσαν στην Σμύρνη, με τους οποίους όχι μόνον βρισκόταν σε άμεση και στενή επαφή, αλλά τους προστάτευε κιόλας, προφανώς σχετικά με τις συνωμοτικές τους ενέργειες ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Αυτή η μυστική του σχέση με τους Γάλλους της Σμύρνης υπήρξε και η αληθινή αιτία για την έξωση του Γρηγορίου Ε΄ από τον πατριαρχικό θρόνο, μέσα σ’ έναν μόλις χρόνο. Και ήταν βέβαιο πως όλα αυτά θα τα πλήρωνε με την ίδια του την ζωή, αν δεν επενέβαιναν τελευταία στιγμή οι φίλοι του, οι οποίοι ευτυχώς ήταν αρκετά ισχυροί, ώστε να του σώσουν την ζωή.

Τον πραγματικό λόγο για την εκδίωξή του τον γνωρίζουμε από τρεις ιστορικές πηγές οι οποίες ενώ είναι γνωστές εδώ και δεκαετίες, δεν έχουν αξιοποιηθεί ούτε μία φορά από κάποιον ιστορικό μέχρι σήμερα.

Η πρώτη απ’ αυτές είναι μια ιδιαίτερα μεγάλης ιστορικής αξίας εγγραφή στο ανέκδοτο ημερολόγιο του μητροπολίτη Παροναξία Νεόφυτου Λαχοβάρη, που, λόγω αυτής ακριβώς της σημασίας της, οι Γ.A. Λαδάς και Α.Δ. Χατζηδήμος, που την εξέδωσαν, παρέθεσαν και φωτογραφία όλης της σελίδας όπου βρίσκεται αυτή η εγγραφή καταχωρημένη.

Εκεί ο μητροπολίτης Παροναξίας αναφέρει πως οι Τούρκοι έγιναν έξαλλοι με τον Γρηγόριο Ε΄ και τον έδιωξαν κλωτσηδόν από την θέση του πατριάρχη μόλις «κατάλαβαν ότι προστάτευε κρυφά τους Γάλλους υπηκόους της Σμύρνης» . Γι’ αυτό και η αρχική απόφαση που είχε ληφθεί ήταν να εξορισθεί ο Γρηγόριος Ε΄ στην Καισάρεια, όπου ασφαλώς και θα εκτελούνταν. Όμως, παρενέβησαν οι φίλοι του και άλλαξε ο τόπος της εξορίας του στο Άγιον Όρος:

«ˏαψϞη΄ [1798] : Δεκεμβρίου : ιη΄ : ἐξώσθη τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου ὁ κὺρ Γρηγόριος, μὲ τὸ νὰ κατηγορήθῃ ὅτι διαφενδεύῃ τοὺς ἐν τῇ σμύρνῃ σούτιτους[ υπηκόους ] φραγτζέζους, καὶ μὲ γαζέπη [οργή] ἐδιορίσθη ἡ ἐξορία του εἰς τὴν καισάρειαν, καὶ διὰ μεσητειῶν μετετράπει εἰς τὸ ἅγιον ὄρος».

Δεύτερη πηγή για το ίδιο γεγονός είναι το σουλτανικό διάταγμα για την αποπομπή του Γρηγορίου από τον πατριαρχικό θρόνο. Εκεί ο σουλτάνος αναφέρει πως αποφάσισε να διώξει τον Γρηγόριο Ε΄ από την υψηλή του θέση, διότι ο συγκεκριμένος πατριάρχης όχι μόνον δεν φρόντιζε καθόλου να κρατάει τους χριστιανούς ραγιάδες σε υποταγή, αλλά προέβαινε και ο ίδιος σε πολύ ύποπτες ενέργειες εναντίον του καθεστώτος:

«Καίτοι γνωστὸν ὅτι εἶναι πρῶτον χρέος καὶ ἄφευκτον τοῖς πατριάρχαις τῶν Ῥωμαίων […] νὰ ἐφευρίσκουν ἀδιαλείπτως τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους νὰ ἐκτελοῦνται τὰ ῥαγιαδικὰ ἔθιμα καὶ τὰ καθήκοντα τοῦ σαδακατίου [πίστης] , καὶ οἱ ἴδιοι πάντοτε νὰ προσέχωσιν εἰς τὸ νὰ ἀποφαίνωσι τὰ κινήματά τους σύμφωνα τῇ ὑψηλῇ ἀρεσκείᾳ, ὁ πατριάρχης τῶν Ῥωμαίων Γρηγόριος, κοντὰ ὀποὺ δεν ἐφύλαξε τὰ εἰρημένα, ἐτόλμησε καὶ εἰς τρόπους, δι’ οὓς ἀφῃρέθη τὸ πρὸς αὐτὸν ἐμνιέτ[εμπιστοσύνη]» .

Η τρίτη κατά σειρά πηγή για την έξωση του Γρηγορίου Ε΄ από τον πατριαρχικό θρόνο είναι η «Προσκλητικὴ Ἐπιστολὴ» της Πατριαρχικής Συνόδου για την εκλογή του νέου πατριάρχη. Εκεί λέγεται από τον τοποτηρητή της πατριαρχείας ότι ο Γρηγόριος διώχτηκε από τον θρόνο του όχι μόνον επειδή δεν εκπλήρωνε τα καθήκοντα της υποταγής και των «πιστών εκδουλεύσεων», αλλά και διότι αρνούνταν να πράξει τα «αρεστά» στην «οθωμανική διοίκηση». Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, είχε επιχειρήσει να διαπράξει ακόμη και «τολμήματα και κινήματα» . Φράση που παραπέμπει ευθέως σε πράξεις συνωμοτικού χαρακτήρα ενάντια στην οθωμανική εξουσία. Γι’ αυτό άλλωστε και του αφαιρέθηκε το αξίωμά του «μετ’ ὀργῆς», όπως με έμφαση αναφέρει και η παρούσα «Προσκλητικὴ Ἐπιστολὴ»:

«[Ἐ]στὶ πρῶτον χρέος καὶ ἄφευκτον τοῖς πατριάρχαις τῶν Ῥωμαίων […] ἐπιτελεῖν ἐπὶ πᾶσι μεθ’ ὅσης πλείστης προσοχῆς καὶ ἐπιμελείας τὰ καθήκοντα τῇ τε ὑποταγῇ καὶ ταῖς πισταῖς ἐκδουλεύσεσι, καὶ προσέχειν ἀείποτε ἀκριβῶς τοῖς ἀρεστοῖς τῷ ὑψηλῷ δεβλετίῳ. Ὁ δὲ πατριαρχεύσας κὺρ Γρηγόριος, μηδὲν τῶν ἀνωτέρω φυλάξας καὶ ἐκτελέσας, ἐπεχείρησε τολμήμασι καὶ κινήμασι, δι’ ὧν ἀφῃρέθη ἀπ’ αὐτοῦ τὸ ἐμνιγὲτ κατὰ πάντα, ὅθεν καὶ ἐγένετο ἄζλι [αποπομπή] καὶ ἀπηλάθη τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου, καὶ μετ’ ὀργῆς τοῦ ὑψηλοῦ δεβλετίου ἐξωρίσθη εἰς ἓν μοναστήριον, διαμένειν ἐκεῖ περιωρισμένος» .

Ο Γρηγόριος Ε΄ εκδιώχτηκε λοιπόν από τη θέση του, το 1798, από έναν σουλτάνο που έπνεε μένεα εναντίον του διότι δεν εκτελούσε στο ελάχιστο τα καθήκοντα της υποταγής και των «πιστών εκδουλεύσεων» προς την «οθωμανική διοίκηση»: «μηδὲν τῶν ἀνωτέρω φυλάξας καὶ ἐκτελέσας». Και επιπλέον, προέβαινε και σε ενέργειες συνωμοτικού χαρακτήρα, οι οποίες στρέφονταν φυσικά ενάντια προς τα συμφέροντα και την τάξη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το ποια ακριβώς ήταν αυτά τα «τολμήματα» και τα «κινήματα» του Γρηγορίου Ε΄ εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας τα γνωρίζουμε χάρις στην τόσο πολύτιμη πληροφορία που μας διέσωσε ο μητροπολίτης Παροναξίας Νεόφυτος στο ημερολόγιό του. Ότι δηλαδή ο Γρηγόριος ενώ φανερά κατήγγειλε τους Γάλλους και την Γαλλική Επανάσταση με τις εγκυκλίους του, στα κρυφά όχι μόνον τους στήριζε, αλλά προστάτευε κιόλας τους Γάλλους υπηκόους της Σμύρνης. Και εξαιτίας αυτού του «διπλού παιχνιδιού» που έκανε, έχασε μέσα σε ένα μόλις χρόνο τον πατριαρχικό του θρόνο. Και παραλίγο θα έχανε και το κεφάλι του αν, για καλή του τύχη, δεν είχε τόσο ισχυρούς προστάτες.

Γι’ αυτό και δεν είπε ποτέ του ούτε μία κακιά κουβέντα για τον Ρήγα και το επαναστατικό του έργο. Διότι και ο Ρήγας και ο Γρηγόριος Ε΄ έκαναν την ίδια ακριβώς δουλειά: Προετοίμαζαν το γένος για τον ξεσηκωμό και την απελευθέρωση του από τους Τούρκους.

Ο Ρήγας έχασε τη ζωή του πολύ νωρίς, και δεν πρόλαβε να χαρεί τον θερισμό από τον σπόρο που τόσο πλούσιο είχε σπείρει. Ο Γρηγόριος όμως έζησε μέχρι την μέρα που ξέσπασε η Επανάσταση του 1821. Επανάσταση που αυτός ο ίδιος είχε προετοιμάσει και οργανώσει, και για το στέριωμά της επρόκειτο να δώσει την ίδια του τη ζωή.

(...)

[Ζαποτέκος]

ΥΜΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅλης της Γραικίας πρὸς ξαναπόκτησιν τῆς αὐτῶν Ἐλευθερίας Ὅλα τὰ ἔθνη πολεμοῦν
καὶ στοὺς Τυράννους τους ὁρμοῦν,

ἐκδίκησιν γυρεύουν καὶ τοὺς ἐξολοθρεύουν·

καὶ τρέχουν γιὰ τὴν δόξαν μὲ χαρὰ στὴ φωτιά!

Κ’ ἐκεῖνα πού ἀποκοτοῦν,
ὅ,τι κι ἂν θέλουν ἀποκτοῦν·
διέτε τὴν Ἰταλίαν,
πῶς πῆρ’ ἐλευθερίαν
καὶ τρέχει γιὰ τὴν δόξαν,
μὲ χαρὰ στὴ φωτιά!

Ἔτζι κ’ ἐμεῖς, ὦ ἀδελφοί,
νὰ σηκωθοῦμεν μὲ ὁρμή,
ἐκδίκησιν ζητοῦντες,
Τυράννους ἀπολοῦντες,
γιὰ τὴν Ἐλευθερίαν
μὲ χαρά, μπρὲ παιδιά!

Ὥς πότ’ ἡμεῖς ὑπομονή,
καὶ νὰ μὴ βγάνωμεν φωνή;
Σὰ νὰ ’μαστε δεμένοι,
ζοῦμεν τυραννισμένοι
καὶ καταφρονημένοι,
στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Ὅλα τὰ ἔθνη τὸ θωροῦν,
καὶ πάλ’ εὐθὺς τὸ ἀποροῦν,
πῶς τέτοια παλληκάρια,
ποὺ ‘ναι σὰν τὰ λιοντάρια,
νὰ ζοῦν στὴν τυραννίαν
στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!
Λοιπόν, τινάξετε γιὰ μία,
τὴν τυραννίαν καὶ σκλαβιὰ!
Παράδειγμά μας εἶναι,
τῶν προπατόρων μνήμαι,
καθὼς ἐκεῖνοι ζοῦσαν·
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Ἂν περπατῃς μεσ’ στὰ βουνά,
κ’ ἔχῃς συντρόφους τὰ κλαδιά,
κανεὶς δὲν σὲ στιμάρει,
πῶς νὰ ‘σαι παλληκάρι.
Ἄλλ’ ἔβγα καὶ πολέμει,
μὲ χαρὰ στὴ φωτιά!
Τώρα καιρὸς εἶναι καλός,
γιὰ νὰ φανῆ ὁ δυνατός,
Τυράννους νὰ σκοτώσῃ
και χριστιανοὺς νὰ σώσῃ.
Λοιπόν, ἄς κινηθῶμεν
μὲ χαρὰ στὴν Τουρκιά!

Ὡς πότε, ἄνδρες ξακουστοί,
νὰ εἶστε πάντα σφαλιστοί;
Σ’ ἔρημους καὶ στὰ δάση
κανεὶς δὲν σᾶς τρομάσσει
ἐβγῆτε καὶ χυθῆτε
στὴν Τουρκιά, μπρὲ παιδιά!

Τὰ παλληκάρια τὰ καλὰ
ποτὲ δὲν στέκουν σφαλιστά.
Ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνδρείαν
τινάζουν Τυραννίαν
καὶ ζοῦν μ’ Ἐλευθερίαν
στὸ δουνιά, μπρὲ παιδιά!

Ἰδοὺ καιρὸς νὰ δοξασθῇς,
ψυχὴν καὶ σῶμα νὰ σωθῇς,
τὰ ἀδέλφια σου νὰ γλύσῃς,
Τυράννους νὰ τζακίσῃς.
Κ’ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν
στὸ δουνιά, μπρὲ παιδιά!

Ὅποιος λοιπὸν εἶναι καλός,
κι ὀρθόδοξος χριστιανός,
μὲ τ’ ἄρματα στὸ χέρι,
ἃς δράμῃ σὰν ξεφτέρι,
τὸ Γένος του νὰ σώσῃ
μὲ χαρά, μπρὲ παιδιά!

Σταυρός, ἡ πίστις καὶ καρδιά,
δουφέκια καὶ καλὰ σπαθιά,
γκρεμίζουν Τυραννίαν,
τιμοῦν Ἐλευθερίαν,
ὁπ’ ἔδωκεν ὁ Πλάστης
στὸ δουνιὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Αὐτοὺς ποὺ βλέπετ’ ἀντικρὺ,
εἶναι Κονιάρηδες χοντροί.
Κ’ ἐσεῖς, μπρὲ παλληκάρια,
εἶστε σὰν τὰ λιοντάρια.
Κτυπᾶτε τοὺς Τυράννους,
μὲ χαρὰ στὴ φωτιά!

Ντουντούμικα πλατιὰ φοροῦν,
χωρὶς πιλάφι δὲν μποροῦν,
μιὰ ὥρα δὲν προσμένουν,
χωρὶς καφὲ πεθαίνουν.
Λοιπόν, τὶ τοὺς φοβεῖσθε;
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Ἡ προκοπὴ τους εἶν’ αὐτὴ,
καθὼς ξυπνήσουν τὸ ταχὐ,
«ἀνάσουνου» καὶ «ντέρα»,
ὤ, τὴν κακή τους μέρα!
Ὡς πότε τοὺς βαστᾶτε;
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Ἀρβανιτιὰ καὶ ἡ Τουρκιὰ
χάνει καὶ νοῦν καὶ μυελὰ.
ὅταν θὰ σηκωθῆτε
κι ἀπάνω τοὺς χυθῆτε,
τρέμουν κι ἀνατριχιάζουν.
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Καπιτανέοι ἀδελφοί,
ἥρωες, ἄνδρες θαυμαστοί,
καιρὸς εἶν’, πολεμεῖτε,
Τυράννους μὴν ἀφῆτε.
τ’ ἀδέλφια μας νὰ γλύσουν.
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Νὰ λάμψῃ πάλιν Λευθεριά,
ὡς ἦτον τότε μιὰ φορὰ.
κ’ ἐσᾶς χρυσὰς κολόνας
σας κάμουν εἰς αἰῶνας,
νὰ εἶστε διὰ μνήμην.
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Ὅσ’ ἄστρα ἔχει ὁ οὐρανὸς
κι ὅσες φωτιὲς ὁ κεραυνός,
τόσες φορὲς ὁμοίως
ὁ Μπότζαρης ἀνδρείως
ἐνίκησε μὲ δόξαν
τὴν Τουρκιὰ, μπρέ παιδιὰ!

Μπουκουβαλέοι ξακουστοί,
ὅπου ‘ναι σὰν τὸν Ἡρακλῆ,
τυράννους Ὀθωμάνους
τοὺς ἔχουν σὰ γαϊδάρους.
σὰν τίγρεις γιουρουδίζουν
στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά.

Ὃ Δράκος εἶναι τρομερὸς
κι ὃ Καραΐσκος τολμηρός
Ὅρμοῦν εἰς τὴν Τουρκίαν
χωρὶς καμμιὰ δειλίαν,
σκοτώνουν τοὺς Τυράννους,
μὲ χαρὰ στὴ φωτιά!

Χριστάκης τώρα εἶν’ καλὸς
καὶ ὁ Μπλαχάβας δυνατὸς.
Ἂν βγάλουν τὰ σπαθιὰ τους,
ἀλὶ ‘πό τὴν Τουρκιὰ τους,
ζητοῦντες Λευθερίαν
μὲ χαρὰ στὴ φωτιὰ!

Ὁ Λάζος καὶ ὁ Κομπολὴς,
Μπασδέκης καὶ ὁ Κωσταντὴς,
Ταπάκης καὶ Γκιθώνας,
νὰ ζοῦν εἰς τοὺς αἰῶνας,
εἲν’ ἄνδρες ξακουσμένοι
στὸ δουνιὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Σταθᾶς, Στερνάρης κι ὁ Παππούς,
κι ὁ Κοντογιάννης ποὺ ἀκοῦς,
ὡς ταῦροι αὐτοὶ μουγγρίζουν,
Τυράννους φοβερίζουν,
πατοῦν τὴν Τυραννίαν
μὲ χαρὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Ὁ Βαρνακιώτης εἶν’ φρικτὸς
καὶ ὁ Μιχάλης φοβερός,
Τζιανάκας καὶ Νικόλας,
νὰ ‘χουν χρυσοὺς αἰῶνας,
ποτὲ τους δὲν φοβοῦνται
τὴν Τουρκιά, μπρὲ παιδιὰ!

Τζαχίλας, Ψείρας, κι ὁ Κοντὸς,
Δημόκας καὶ ὁ Κατζαρὸς,
ὁ Μάνδαλος καὶ Φώτης,
Τυράννων εἶν’ διώκτης.
Αὐτοὶ πάντα νικοῦνε
μὲ χαρὰ τὴν Τουρκιὰ!

Νικολακέοι τρομεροὶ
καὶ ὁ Καγκιούζης πολεμεῖ.
διέτε τὸν Ζαχαρία
πῶς τρώγει τὴν Τουρκία,
τὸ Γένος γιὰ νὰ σώσουν,
μὲ χαρὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Ὁ Χρυσαντάκης κι ὁ Γιαννὴς,
Τσοβάρας καὶ ὁ Τζιαμπαλὴς.
διὲς τὸν Κολοκοτρώνη
πόσους ἐχθροὺς σκοτώνει.
καὶ τρέχουν σὰ θηρία
μὲ χαρὰ στὴ φωτιὰ!

Κι ἄλλοι ἀμέτρητοι πολλοί,
καπιτανέοι τρομεροί,
ποὺ τρέχουν σὰ θηρία,
ξεσχίζουν Τυραννία
καὶ θέλουν Λευθερία.
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιά!

Αὐτοὶ Τυράννους δὲν ψηφοῦν κ’ ἐλεύθεροι στὸν κόσμον ζοῦν.
πλοῦτος, ζωή, τιμή τους,
εἶν’ μόνον τὸ σπαθί τους!
Καὶ τρέχουν γιὰ τὴν δόξαν
μὲ χαρὰ στὴ φωτιὰ!

Ἀλέξανδρε, τώρα νὰ βγῇς
ἀπὸ τὸν τάφον, καὶ νὰ ἰδῇς
τῶν Μακεδόνων πάλιν
ἀνδρείαν τὴν μεγάλην,
πῶς τοὺς ἐχθροὺς νικοῦνε,
μὲ χαρὰ στὴ φωτιὰ!

Ὁ Λεωνίδας ποῦ νὰ ζῇ
μὲ τοὺς τρακόσιους του μαζὶ,
νὰ ἰδῇ τὸν Σπαρτιάτη
πῶς ρίχνεται σὰν ἄτι.
τρώει, πατεῖ, ξεσχίζει
τὴν Τουρκιά, μπρὲ παιδιὰ!

Αὐτοὺς κ’ ἐμεῖς τοὺς θαυμαστούς,
ἥρωας κι ἄλλους ἐκλεκτούς,
ἄς μιμηθῶμεν τώρα,
μὴ χάνωμεν τὴν ὥρα,
ὅτ’ εἶναι πρόγονοί μας.
Στὴ φωτιά, μπρὲ παιδιὰ!

Αὐτοὶ ἐζοῦσαν στὸ δουνιά,
μισοῦντες τὴν κακὴ σκλαβιά·
γιὰ τὴν Ἐλευθερίαν
πηδοῦσαν στὴν φωτίαν.
Λοιπόν, τὶ καρτεροῦμεν;
Στὴ φωτιὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Ἀπόφασις καὶ ἡ ὁρμὴ,
ἀνδρεία καὶ ἡ συμβουλή,
Τυράννους δίδουν δρόμον,
μαζὶ καὶ μέγαν τρόμον.
Λοιπόν, ἀγριωθῆτε,
μὲ χαρὰ στὴν Τουρκιὰ!

Ἁρπάξατε τώρα σπαθιὰ
καὶ τρέξατε σὰν τὰ θεριὰ.
Χυθῆτε στὴν Γραικίαν,
βγάλτε τὴν Τυραννίαν
καὶ δότε Λευθερίαν,
μὲ χαρὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Λόγγοι, βουνὰ καὶ λαγκαδιές,
ἄς στράψουνε ἀπὸ φωτιές·
φωνές, φόβους καὶ τρόμους
γεμίσατε τοὺς δρόμους·
νὰ διῶξτε τοὺς Τυράννους
μὲ χαρὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Νὰ λάμψῃ πάλιν ὁ Σταυρός,
ἄς ἔρχεται τώρα ὀμπρὸς,
νὰ ἴδωσι τὰ ἄστρα
τοὺς πύργους καὶ τὰ κάστρα
νὰ πέφτουν τῶν Τυράννων
στὴ φωτιὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Τὰ ἔθνη ποὺ δὲν μᾶς ψηφοῦν,
Πατρίδα, Γένος ὀνειδοῦν,
ἄς ἴδωσιν ἀνδρείαν
κι ἄς λάβωσι δειλίαν,
νὰ πέσουν, νὰ σπαράξουν,
στὴ φωτιὰ, μπρὲ παιδιὰ!

Ν’ ἀρχίσουν τώρα νὰ λαλοῦν,
μὲ ὄργανα νὰ κελαδοῦν
οἱ Μοῦσες τὴν ἀνδρειὰν μας,
τώρα στὴν Λευθεριά μας.
πῶς τρέχομεν μὲ πόθον
καὶ χαρὰ στὴ φωτιὰ!

https://ardin-rixi.gr/archives/9717