Τι γαμάτος δίσκος ήτανε!

[the comet the course the tail]

Θα προτιμούσα να με βαράνε τη νύχτα στην ταράτσα αντί για τον Ανδρέα παρά να μου βάζαν να ακούω αυτό το σίχαμα

σίχαμα; έλεος... τι εκφράσεις είναι αυτές. δεν αρμόζουν σε αυτή την ενότητα της μουσικής.

τράβα στα αθλητικά με τα άλλα παιδάκια να παίξετε ξύλο, να ξεχαρμανιάσεις.

λίγη ντροπή....
.....λίγο σέβας

[ζανακς]

Και η φωνή του Παλαμίδα!!!

Στο 'Πτήση 201', η εναλλαγή των φωνών των Παλαμίδα-Γιαννάτου μου φαίνεται συναρπαστική.

[Cavaliere]

Όλη η Πλάτωνος είναι μια όαση στην ελληνική εντεχνίλα. Μεγάλη καλλιτέχνις.

[ζανακς]

Θα προτιμούσα να με βαράνε τη νύχτα στην ταράτσα αντί για τον Ανδρέα παρά να μου βάζαν να ακούω αυτό το σίχαμα

σίχαμα; έλεος... τι εκφράσεις είναι αυτές. δεν αρμόζουν σε αυτή την ενότητα της μουσικής.

τράβα στα αθλητικά με τα άλλα παιδάκια να παίξετε ξύλο, να ξεχαρμανιάσεις.

λίγη ντροπή....
.....λίγο σέβας

[Who is The 4th man]

πολύ καλό, θά ερχόταν γάντι σέ θεατρικό Μιούζικαλ

[Χαοτικός]

[Maspoli]

Αν καποιος σε μια κοινωνια χωρις εκμεταλλευση εφτιαχνε τετοιο δισκο, θα επρεπε να παει να σπαει πετρες μπας και στρωσει. Οποιος χαραμιζε εστω κ μισο κουπονι λαικης περιουσιας για να επιτρεψει/στηριξει να φτιαχτει τετοιος δισκος απο κρατικα μεσα παραγωγης, θα επρεπε να παει στα εξι μετρα.

[Maspoli]

Αστικη σαπιλα και εκφυλισμος απο τη πρωτη νοτα, απο τον πρωτο στιχο.

[sys3x]

εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου

[Cavaliere]

εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου

Όλη η Λιλιπούπολη γαμούσε. Και της Πλάτωνος, και του Κυπουργού, και του Μαραγκόπουλου.

[sys3x]

εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου

Όλη η Λιλιπούπολη γαμούσε. Και της Πλάτωνος, και του Κυπουργού, και του Μαραγκόπουλου.

Συμφωνώ, αλλά έχουμε και αδυναμίες.
Και στον Κυπουργό φυσικά.

[Beria]

Αστικη σαπιλα και εκφυλισμος απο τη πρωτη νοτα, απο τον πρωτο στιχο.

Το ξέρω ότι θα το μετανιώσω που ρωτάω, αλλά για πες έναν δίσκο που να έχει χαρακτηριστικά σαν αυτά που γράφουν οι λοιποί στο νήμα.
Σημαντικός, ρηξικέλευθος και επιδραστικος

[Maspoli]

H εκδικηση της γυφτιας

[νύχτα]

Ο τρόπος που η Πλάτωνος πάντρεψε στους στίχους της τον κυνισμό και την αγωνία ενός ενήλικα με την αγνότητα ενός παιδιού είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα, το οποίο λίγοι εμπνεύστηκαν, ακόμη λιγότεροι τόλμησαν, και ελάχιστοι κατάφεραν.

Θα`ρθεις

Έριξε χιόνι
και η μυτούλα μου παγώνει
στα παράθυρα.

Πότε θα`ρθεις; θα`ρθεις; θα`ρθεις;

Σκούρο σεντόνι
κι η εκπομπούλα μου γεμίζει
παράσιτα.

Πότε θα`ρθεις; θα`ρθεις; θα`ρθεις;
Καθηλωμένη ανεξήγητα
δεν μπορώ ούτε να πάρω το αυτοκίνητο
για να σε ψάξω.

Πάω ν`αλλάξω
να ντυθώ μπαλαρίνα
να μπω σ`εκείνο το κουτί
για να χορέψω όταν θα`ρθεις
και του βάλεις μουσική.

Γιατί θα`ρθεις.
Δεν μπορεί...
θα`ρθεις.

[foscilis]

Όλη η Πλάτωνος είναι μια όαση στην ελληνική εντεχνίλα. Μεγάλη καλλιτέχνις.

Φίλε πήγαμε τα παιδιά και είδαν το Αηδόνι του Αυτοκράτορα στη Λυρική.

Εμείς πάθαμε μουνόπλακα, τα μικρά εντάξει μέχρι το 20ο λεπτό μπορώ να πω το είχαν που είναι ρεκόρ.