«Ονομάζομαι Καραμαλίκη Χριστίνα και είμαι
καθαρίστρια 
στην περιοχή του Πειραιά και δεν χαμογελάω καθόλου που ο μισθός μου είναι ψίχουλα και πρέπει να κάνω και τεμενάδες στον εργοδότη.
Η “συναδέλφισσα” σας σας από τα My Market μας είπε να χαμογελάμε που έχουμε δουλειά, όμως οι πραγματικοί συνάδελφοί μας δεν χαμογελάνε καθόλου που όλοι μαζί κυβέρνηση- εργοδότες και εργοδοτικοί συνδικαλιστές προσπαθούν να μας πείσουν για την κανονικότητα και την πρόοδο που ευαγγελίζεστε νύχτα-μέρα.
Ενώ εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στους χώρους δουλειάς γίνεται σφαγή στους μισθούς και στα δικαιώματά μας.
Εσείς κάνετε πως δεν γνωρίζετε τίποτα και σφυρίζετε αδιάφορα για τις αγωνίες και τα βάσανα των εργαζομένων.
Η βρώμα, η δυσωδία και οι παχυλοί μισθοί σας δεν σας επιτρέπουν να νοιάζεστε για τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων αφού πολλοί από εσάς είστε και οι ίδιοι εργοδότες.
Η ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε στους αγώνες των εργαζομένων αλλά ήταν και απέναντι! Στον αγώνα για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό δεν κάνατε τίποτα. Απόδεχτήκατε την εφαρμογή του νόμου Βρούτση-Αχτσιόγλου. Καταντήσατε διακοσμητικό στοιχείο. Παραχωρήσετε στους εργοδότες και στην κυβέρνηση το πιο σημαντικό όπλο των εργαζομένων. Έτσι και όταν η κυβέρνηση έφερε νόμο που υπονόμευε το δικαίωμα στην απεργία δεν κάνατε τίποτα λέγοντας ότι η απεργία είναι παρωχημένη μορφή πάλης
Για την κοινωνική ασφάλιση δεν κάνατε τίποτα και προωθείτε την ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία
Καταλαβαίνουμε απόλυτα το πολυάσχολο πρόγραμμά σας και πως δεν προλαβαίνετε να τρέχετε από γραφεία υπουργικά στα γραφεία του ΣΕΒ και των εφοπλιστών. Και πώς να σας περισσέψει άλλωστε χρόνος να πάτε σε χώρους δουλειάς και σε κινητοποιήσεις εργαζομένων που διεκδικούν τα αυτονόητα;
Πού ήσασταν στο 9μηνο αγώνα των χαλυβουργών;
Έναν αγώνα ηρωικό που έμεινε στην ιστορία του εργατικού κινήματος και εσείς τον είχατε τρέξει να τον καταγγείλετε!
Που ήσασταν στους αγώνες για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας των εργατών της ζώνης; των λιμενεργατών του Πειραιά; των οικοδομών;
Που ήσασταν στους αγώνες των συμβασιούχων; Των εργαζομένων στις εργολαβίες; Των αναπληρωτών εκπαιδευτικών;
'Οχι μόνο τους γυρίσατε την πλάτη αλλά τις περισσότερες φορές τους καταγγείλατε ως μαξιμαλιστικούς και ότι υπονομεύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη επειδή διεκδικούσαν αυξήσεις στους μισθούς και δουλειά με δικαιώματα!
Ως εδώ και μη παρέκει!
Οι μαϊμουδιές σας, τα εργοδοτικά σας τσιράκια!
Ως εδώ και μη παρέκει!
Η εργοδοσία και οι βαστάζοι της που προσπαθείτε να έχετε λόγο μέσα στο εργατικό κίνημα.
Οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σωματεία και ομοσπονδίες που παλεύουν καθημερινά και συναντιούνται με χιλιάδες εργαζόμενους και ενόψει του συνεδρίου της ΓΣΕΕ σας στέλνουν χαιρετίσματα!
Σας στέλνουν χαιρετίσματα οι εργαζόμενοι και σας λένε ότι δεν σας ξέρουν και δεν θέλουν να σας ξέρουν αφού δεν σας είδαν ποτέ στις διεκδικήσεις τους.
ΟΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΣΑΣ ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΣΑΣ
Δεν έχετε καμία σχέση με την ιστορία του εργατικού κινήματος και τους αγώνες του!
Τι σχέση έχετε εσείς με τους ναυτεργάτες της ΟΕΝΟ που κράταγαν τα πλοία εν κινήσει μέσα στον πόλεμο;
Τι σχέση έχετε εσείς με τους Τριατατικούς που έκαναν απεργία μέσα στην κατοχή;
Τι σχέση έχετε εσείς με τους ηρωικούς αγώνες των καπνεργατών με τους δεκάδες νεκρούς;
Τι σχέση έχετε εσείς με τους αγώνες των οικοδομών που ξήλωναν τα πεζοδρόμια στην Αθήνα; Καμία!
Αυτή είναι η ιστορία του ταξικού κινήματος
Είναι η δικιά μας ιστορία!
Εμείς που εμπνεόμαστε από αγωνιστές που όχι μόνο πάλευαν ενάντια στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της αλλά έδωσαν και το αίμα τους στον αγώνα για εργατικό κίνημα απαλλαγμένο από τσιράκια και εργοδότες
Αγωνιστές που τους δολοφόνησε το αστικό κράτος που προσκυνάτε νύχτα-μέρα
Όπως οι δολοφονημένοι εργάτες του πασαλιμανιού
Οι δολοφονημένοι λιμενεργάτες της Καλαμάτας
Οι δολοφονημένοι του Μάη της Θεσσαλονίκης
Οι ήρωες αγωνιστές της εργατικής τάξης όπως ο Μήτσος Παπαρήγας, ο Στρατής Περγαλίδης, ο Γιώργος Βουτυράς και τόσοι άλλοι.
Αυτόν τον δρόμο περπάτησαν και αυτόν τον δρόμο θα τον περπατήσουμε και εμείς με ευθύνη και συνέπεια, ως το τέλος.
Τέτοιο εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα για να οργανώσουμε αγώνες που θα διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας
Στα συνδικάτα λόγο θα έχουν οι εργάτες».
