Ω Παν, Θεέ του Παντός, υιέ του Απόλλωνα και
της Πηνελόπης, του Φωτός και της Υπομονής,
Φιλένθεε Μάντη!
Εσύ που όταν σε είδαν όλοι οι Θεοί τους κίνησες
σε γέλωτα λόγω της μορφής σου, Πανέμορφε,
Χαροποιέ.
Εσύ που είσαι το Παν και όλη η ομορφιά του
Κόσμου χαρά Θεών και ανθρώπων,
Κοσμοκράτωρ.
Αιθέριο πρόσωπο της λογικής, και σώμα ικανό να
αναρριχάται στις δύσβατες ατραπούς, στο λαμπρό
πυρώδες μετέωρο, ω Αιξ ουρανία, Κρημνοβάτη,
Αιγόκερε.
Εσύ μυσταγέτα οδηγείς τις ψυχές στο πνευματικό
λαμπρό όρος με την μουσική της αγαπημένης σου
επτάφωνης Σύριγγας, με την αρμονία των επτά
πλανητών, Θεσπέσιε.
Θηρευτή ψυχών που μαθαίνεις στις ψυχές να
επιδιώκουν την αρετή με επιμονή.
Σωτήρα, ποιμένα μυστών, Φίλαμνε, Νυμφαγέτα
προστάτη των σπηλαίων, των αλιέων, Αλίπλακτε.
Που κρατάς την ποιμενική ράβδο με το χέρι της
καρδιάς.
Που γύρω σου χορεύουν οι Ψυχές των όντων ως
Νύμφες, έτοιμες να ενωθούν με την ουράνια
αρετή.
Εσύ αρχηγέ των φασμάτων που καταπραΰνεις
τους φόβους τους ξαφνικούς και τους Πανικούς.
Που αναστενάζεις στους κάλαμους από έρωτα και
αυτοί αποκρίνονται στον αναστεναγμό σου
αντιχούντες το τραγούδι της Αφροδίτης, ω
Συρικτή, Πιτύστεπτε!
Εσύ λευκέ Ορειβάτη της αρετής που αγάπησες
την Θεά της Σεμνότητας, την Άρτεμη, που έγινες
θήραμα της Θηρεύτριας λόγω του Έρωτα.
Νεβριδόστολε, ταχεία ορμή του πνεύματος ως οι
έλαφοι.
Κεράστη, επίσκοπε της αφθονίας και της
ευμάρειας.
Εσένα υμνώ!


