Ποιό είναι το μεγαλύτερο ρεζίλι στην πάστα.

[Ερμής]

Εξήγησε παραπάνω η Σεσιλι κάτι που έχουμε πει επανειλημμένως και στο τώρα και στο παλιό πχωρουμ.
Δεν έχει καμία σχέση η ιταλική φιλοσοφία στο φαγητό με την ελληνική.
Επίσης και μεσογειακή διατροφή δεν είναι μόνο η ελληνική.

Ερμή, όταν λέμε Ιταλική κουζίνα, πχ αν ζήσεις σε ένα μέρος στην Ιταλία και τρως κυρίως το φαί της μαμάς και της γιαγιάς σου, πόσο % θα έλεγες ότι είναι υδατάνθρακες; Έχω την εντύπωση από τις επισκέψεις μου ότι το ποσοστό σε μακαρόνι/πίτσα/ζύμες είναι πολύ χαμηλότερο από όσο νομίζει ο κόσμος, αλλά δεν ξέρω.

Σε μια καθημερινή διατροφή, η pasta ή το ρύζι είναι δυο τρεις πιρουνιές πριν το κυρίως. Δεν ειναι μεγάλο το ποσοστό. Και κυρίως δε μπαίνουν όλα τα πιάτα πάνω στο τραπέζι, είναι αρκετά ενοχλητικό αλλά και αγχωτικό να βλέπεις ένα τραπέζι φορτωμένο σαν πακιστανικό τρένο.
Όσο για το θέμα πίτσας και το πόσο συχνά φτιάχνεται σε ένα ιταλικό σπίτι, σκέψου οτι η συχνότητας της είναι αντίστοιχη με το πόσο συχνά φτιάχνει σπανακόπιτα ένα ελ. σπίτι.

[Chilloutbuddy]

Σε μια καθημερινή διατροφή, η pasta ή το ρύζι είναι δυο τρεις πιρουνιές πριν το κυρίως. Δεν ειναι μεγάλο το ποσοστό. Και κυρίως δε μπαίνουν όλα τα πιάτα πάνω στο τραπέζι, είναι αρκετά ενοχλητικό αλλά και αγχωτικό να βλέπεις ένα τραπέζι φορτωμένο σαν πακιστανικό τρένο.
Όσο για το θέμα πίτσας και το πόσο συχνά φτιάχνεται σε ένα ιταλικό σπίτι, σκέψου οτι η συχνότητας της είναι αντίστοιχη με το πόσο συχνά φτιάχνει σπανακόπιτα ένα ελ. σπίτι.

A μπράβο κάπως έτσι το είχα καταλάβει κι εγώ. Και το κυρίως ποσοστό είναι κρέας/λαχανικά/αλλαντικά/τυριά, έτσι;

[Ερμής]

Αλλαντικά όχι τόσο στο καθημερινό τραπέζι.
Επίσης -στο νότο τουλάχιστον- υπάρχουν και πολλά ψάρια-θαλασσινά στο τραπέζι.

[Chilloutbuddy]

Α ίσως είναι άλλος μύθος αυτός με τα αλλαντικά
Εδώ στη Μελβούρνη οι Ιταλοί μαζεύονται καμμιά φορά οικογενειακά σε κανά σπίτι και φτιάχνουν σπιτικά λουκάνικα και σαλάμια, και μετά τα κρεμάνε στο γκαράζ. Και τους έχει βγει η φήμη ότι το κάνουνε συνέχεια και κάθε Ιταλικό σπίτι έχει απεριόριστο στοκ από χειροποίητα σαλάμια

[Ερμής]

όχι δεν ισχύει. Τόσο πολύ τουλάχιστον.
Παλιά ίσως περισσότερο. Όπως και στην Ελλάδα, παλιά κάθε σχεδον σπίτι στα νότια είχε το δικο του παστό, το δικό του λουκάνικο, πλέον δεν είναι τέτοια η συχνότητα. Λογικό μου ακούγεται οι μετανάστες να κρατάνε περισσότερο τις παραδόσεις.
Στο μέσο ιταλικό σπίτι τουλάχιστον, δε φτιάχνουν χειροποίητα αλλαντικά.

[Κουρκούας]

Ξέρω, ο OECD δίνει παρόμοια στατιστικά, αλλά όπως είπα πρόκειται για αυτοαναφορά και όχι μετρήσεις. Θα με ενδιέφερε να δω κάποια στιγμή κάτι σε μέτρηση. Όπως και να 'χει, όλες οι στατιστικές καταγράφουν ότι τα παιδιά τους είναι από τα πιο παχύσαρκα αν όχι τα πιο παχύσαρκα στην Ευρώπη. Πράγμα που σημαίνει ότι όντως αυτή η εξιδανίκευση αφορά το παρελθόν.

Σε κάθε περίπτωση, η κουζίνα μικρή σημασία θεωρώ πως έχει γιατί αν κάνεις μια σύγκριση τοπικής κουζίνας / παχυσαρκίας, δεν θα καταλήξεις σε κανένα λογικό συμπέρασμα που να συνδέει τα δυο.

για παιδική παχυσαρκία, είναι τα ποσοστά τραγικά στην ιταλία, ίδια ποσοστά με μας και με όλο το μεσογειακό νοτο.

από διεθνή οργανισμό υγείας.

[alekhine]

όχι δεν ισχύει. Τόσο πολύ τουλάχιστον.
Παλιά ίσως περισσότερο. Όπως και στην Ελλάδα, παλιά κάθε σχεδον σπίτι στα νότια είχε το δικο του παστό, το δικό του λουκάνικο, πλέον δεν είναι τέτοια η συχνότητα. Λογικό μου ακούγεται οι μετανάστες να κρατάνε περισσότερο τις παραδόσεις.
Στο μέσο ιταλικό σπίτι τουλάχιστον, δε φτιάχνουν χειροποίητα αλλαντικά.

νομιζω οτι τα αλλαντικα ηταν ενας τροπος να διατηρουν το κρεας χωρις να πρεπει να το εχουν σε ψυξη
δλδ μπορει να ηταν συνηθισμενη πρακτικη σε φτωχες περιοχες(ελλαδα,ιταλικος νοτος) τον περασμενο αιωνα

[Ερμής]

όχι δεν ισχύει. Τόσο πολύ τουλάχιστον.
Παλιά ίσως περισσότερο. Όπως και στην Ελλάδα, παλιά κάθε σχεδον σπίτι στα νότια είχε το δικο του παστό, το δικό του λουκάνικο, πλέον δεν είναι τέτοια η συχνότητα. Λογικό μου ακούγεται οι μετανάστες να κρατάνε περισσότερο τις παραδόσεις.
Στο μέσο ιταλικό σπίτι τουλάχιστον, δε φτιάχνουν χειροποίητα αλλαντικά.

νομιζω οτι τα αλλαντικα ηταν ενας τροπος να διατηρουν το κρεας χωρις να πρεπει να το εχουν σε ψυξη
δλδ μπορει να ηταν συνηθισμενη πρακτικη σε φτωχες περιοχες(ελλαδα,ιταλικος νοτος) τον περασμενο αιωνα

Τον περασμένο αιώνα πολύ πιθανό. Πλέον όμως ειναι σπανιο.

[hellegennes]

Βασικά η λογική του να βγάζεις 20 πιάτα για ένα τραπέζι είναι περισσότερο κοντά στο «η δουλάρα θα τα πλύνει» παρά σε κάποια φιλοσοφία περί κουζίνας και φαγητού. Εξάλλου είναι πραγματικά πράγμα χωρίς νόημα να τρως πράγματα στην σειρά και όχι μαζί. Σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα από το τι σημαίνει συνδυασμός γεύσεων.

Η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα είναι εξίσου πλούσια σε θρεπτική αξία και φτωχή σε λίπη και πίπες, αλλά η αλλαγή στον τρόπο ζωής επηρέασε άμεσα το ελληνικό τραπέζι χωρίς καμμιά κρατική προσπάθεια να κρατηθεί κάποιο μέτρο (π.χ. εκμηδενίζοντας τον ΦΠΑ σε συγκεκριμένα τρόφιμα και ανεβάζοντάς τον σε άλλα ή με συστηματικές καμπάνιες και έλεγχο της σχολικής διατροφής).

[Chilloutbuddy]

Kαλά σήμερα όλος ο πλανήτης τα ίδια σκατά τρώει, για τον περισσότερο κόσμο 80% του φαγητού είναι υδατάνθρακας με μπόλικο αλάτι και σάλτσα με ζάχαρη.

[Ερμής]

Που να δείτε οι άραβες στα Εμιράτα τι βουβαλάκια είναι. Αντρες - γυναίκες.

[Chilloutbuddy]

Στείλτους πορτοκάλια Ερμή να γλιτώσουν το σκορβούτο, όλο παστή καμήλα εκεί στην έρημο

[Cavaliere]

Στην καθημερινότητα κάνουμε ένα κυρίως πιάτο κι ένα contorno, κάτι σε σαλατικό, ή έτσι, να παίζει δίπλα. Στις γιορτές έχουμε πρώτο, δεύτερο, κλπ, κι αν έχουμε τραπέζι σε φίλους, κάνουμε κανονική ιστορία με ορεκτικό, α΄ πιάτο, β΄πιάτο, επιδόρπιο, κ.α..

[Αγις]

Στην καθημερινότητα κάνουμε ένα κυρίως πιάτο κι ένα contorno, κάτι σε σαλατικό, ή έτσι, να παίζει δίπλα. Στις γιορτές έχουμε πρώτο, δεύτερο, κλπ, κι αν έχουμε τραπέζι σε φίλους, κάνουμε κανονική ιστορία με ορεκτικό, α΄ πιάτο, β΄πιάτο, επιδόρπιο, κ.α..

Θυμαμαι πάντα αυτο που ειχες γραψει '' Τι Τοσκανη τι Βοσκάνη''
Στην περιοχή - στα ημιορεινα - η κουζινα και οι τρόποι θυμίζουν Πελοποννησιακο νότο παρά Ιταλία

[Chilloutbuddy]

Στην καθημερινότητα κάνουμε ένα κυρίως πιάτο κι ένα contorno, κάτι σε σαλατικό, ή έτσι, να παίζει δίπλα. Στις γιορτές έχουμε πρώτο, δεύτερο, κλπ, κι αν έχουμε τραπέζι σε φίλους, κάνουμε κανονική ιστορία με ορεκτικό, α΄ πιάτο, β΄πιάτο, επιδόρπιο, κ.α..

Μπράβο, και από εκεί προέρχεται και η πρακτική του να σερβίρουμε μικρές μερίδες, για να έχεις χώρο στο στομάχι να φας και το επόμενο πιάτο, και το μεθεπόμενο, και το επιδόρπιο, και να σηκωθείς σαν άνθρωπος ούτε πεινασμένος ούτε σκασμένος απ'το φαί.
Και γι'αυτό όταν πηγαίνεις σε εστιατόριο και ο κάθε καράμπαμπας σου σερβίρει μικροσκοπική μερίδα (ειδικά σε τεράστιο πιάτο) γιατί "έτσι σερβίρεται το καλό φαγητό", πρέπει οπωσδήποτε να του τη φέρεις στο κεφάλι και να μην ξαναπατήσεις ποτέ.