Αστέρια Michelin.

[Ερμής]

και όσο 4 σε ένα μεζεδοπωλείο της κακιάς ώρας.

υπερβαλλεις εδω βλεπω 230 ευρω με κρασι το μενου γευσιγνωσιας το οποιο για μενα σημαινει 115 πιτογυρα.

230 έχει το φάνκι. Δεν ειναι το μόνο με μισελεν.
Μόνο με πιτόγυρα τρέφεσαι;

[perseus]

ναι και υποθετω αυτο ειναι το φτηνοτερο.

Απλως το ειπα διοτι ανεφερες για 4 γευματα σε μεζεδοπωλειο,ειναι μισος μισθος σχεδον και σιγουρα δεν τα αξιζει (εφοσον ειναι μισος μισθος κλπ κλπ )

[Ερμής]

όχι το funky είναι το ακριβότερο.

μα το μεσο μεζεδοπωλείο στην Αθήνα κοστίζει 20 ευρώ. με 80 λοιπόν πας σε εστιατόριο με αστέρι.

[Αίολος]

Όχι η γαστρονομία είναι αυτή που είναι. Αλλά είπες για κέρδος. Νομίζω ότι αυτό από μόνο του φτάνει για ανεβάζεις διαρκώς την ποιότητα. Αυτή δεν είναι και η λογική του ανταγωνισμού;

Με τα βραβεία δεν υποψιάζεσαι απατεωνιές; Δεν γνωρίζω βέβαια το θεσμό που μας φέρνεις αλλά... δεν είσαι υποψιασμένος γενικά με όλα αυτά που έχουμε δει;

όχι η γαστρονομία δεν είναι μια και ενιαία. Ποιος θα μπορούσε το 60 να μιλήσει για μοριακή κουζίνα;
Υποψιασμένος πάντα είμαι, απλά θεωρώ οτι έχουν κάποια στανταρτς με βάση την προσωπική μου εμπειρία.

Αναγνωρίζω ότι μπορεί το καλό να προωθείται, να είναι το ζητούμενο και αναγνωρίζω το γεγονός ότι είμαι προκατειλημμένος.
όμως είμαι και δεν είναι ότι πιο ωραίο, το ξέρω κι αυτό. Απλά σκέφτομαι το σενάριο ότι μπορεί όλο αυτό να εξελιχθεί σε νταβατζιλίκι.
Δηλαδή όπου παίζει ανταγωνισμός και κεντρική εποπτεία για πράγματα, το κακό μπορεί να εισχωρήσει και θέλει σίγουρα να εισχωρήσει. Λέω μήπως και καθοδηγούνται στο τέλος οι γεύσεις. Να, με είχαν πάει στη Νέα Σμύρνη σε μια ταβέρνα και μου εκθείαζαν τη μελιτζανοσαλάτα του. Παρατήρησα ότι φεύγανε πολύ, σε όλα τα τραπέζια είχαν. Πάω να φάω και ήταν μια αηδία ρε φίλε! Σαν να μύριζες σβησμένα κάρβουνα από κοντά, την άλλη μέρα του ψησίματος.
ΟΚ ή έγω έχω χάλια γούστο ή οι άλλοι. Σκέψου όμως να κυνηγάει ο ταβερνιάρης τα πρότυπα πως αυτό θα οδηγήσει σε ομογενοποίηση των γεύσεων. Κι αν είχα δίκιο εγώ για τη μελιτζανοσαλάτα, οι φίλοι μου δεν θα βρίσκουν πια αυτό που τους αρέσει.

[Cavaliere]

Δεν μπαίνω στο παιχνίδι, τρώω ο ίδιος και κρίνω με το προσωπικό μου γούστο. Είμαι και του λιμανιού και του σαλονιού, και δοκιμάζω. Κατανοώ τις συγκεκριμένες πιστοποιήσεις, αλλά δεν είναι οδηγός μου για το πού θα φάω (τουλάχιστον, όχι αποκλειστικό κριτήριο). Σίγουρα δεν δίνονται τσάμπα, πρέπει κανείς να έχει επενδύσει σε ποιότητα και να κάνει πολύ καλή δουλειά, αλλά, πιστεύω, και άλλοι που δεν τα πήραν, κάναν εξ ίσου δουλειά.

[Ερμής]

Νίκο σε αυτό που λες νομίζω συγκλίνουμε οι περισσότεροι. Δεν πάμε με τον Michelin guide στο χέρι απλά αν ακούσουμε οτι το τάδε εστιατόριο πιστοποιήθηκε, ίσως είναι ένα επιπλέον κίνητρο να το δοκιμάσουμε.
Για να είμαι ειλικρινής σε κανένα απο όσα πιστοποιημένα έχω επισκεφθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό δεν έχω νιώσει οτι κλαίω τα λεφτά μου, πράγμα που έχει συμβεί σε ουκ και ολίγα "οικονομικά" μεζεδοπωλεία-ταβέρνες.
Θα μου πείτε οτι είναι ένας θεσμός αδιάβλητος και οτι όλα λειτουργούν ρολόι; Σαφέστατα και όχι. Απλά βλέπω οτι αυτή η κούρσα για την πιστοποίηση έχει βοηθήσει στο να μπουν στο τρυπάκι πάρα πολλά εστιατόρια ανα τον κοσμο με αποτέλεσμα να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους κατα πολύ.
Όπως είπαμε και παραπάνω στην Ελλάδα ένα τέτοιο γεύμα κοστίζει απο 65 περίπου το άτομο και άνω. Στο εξωτερικό υπάρχουν πιστοποιημένα εστιατόρια που ξεκινούν απο 30 ευρώ.
Εν κατακλείδι δλδ, δε νομίζω οτι η nouvelle gourmet cuisine ή η molecular gastronomy είναι απλά μια εφεύρεση του διεθνούς συστήματος προβολής ούτως ώστε να κοροϊδεύουν τον κόσμο δίδοντας του κάτι που δεν αξίζει τίποτα, πουλώντας το πανάκριβα(σε πολλές περιπτώσεις)

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Δεν πάμε με τον Michelin guide στο χέρι απλά αν ακούσουμε οτι το τάδε εστιατόριο πιστοποιήθηκε, ίσως είναι ένα επιπλέον κίνητρο να το δοκιμάσουμε.

Πάντως δεν υπάρχει μόνο το γκιντ μισλέν, απλώς είναι το πιο γνωστό - κάθε χώρα έχει τα δικά της κόλπα.

[Ερμής]

Όπως στην Ελλάδα οι Χρυσοί Σκούφοι.
Οι οποίοι επίσης θεωρώ οτι κινούνται σε εντάξει πλαίσια.

Εις το Αμστελόδαμον έχω γευτεί εκπληκτική ιαπωνική σε πιστοποιημένο εστιατόριο. Στο προτείνω.

[Cecily Anne]

Αν ήθελα να τρώω τετραγωνισμένα κυβάκια και μπαλάκια του 50ρικου και να σκάνε γεύσεις στο στόμα μου, θα γινόμουν αστροναύτης.

[Ερμής]

εντάξει δεν είναι ακριβώς έτσι, υπάρχει σεταρισμένο μενού και ποτέ δε φεύγεις πεινασμένος.

[Cecily Anne]

εντάξει δεν είναι ακριβώς έτσι, υπάρχει σεταρισμένο μενού και ποτέ δε φεύγεις πεινασμένος.

Kαι ποιός είπε ότι τρελαινόμαστε όλοι να τρώμε 5 πιάτα και 50 γεύσεις, για να ευχαριστηθούμε-χορτάσουμε; Να πας μια φορά το χρόνο για αλλαγή να το κατανοήσω, εφόσον σου περισσεύουν και τα λεφτά, από'κει και πέρα για μένα δεν έχει κανένα νόημα ιδιαίτερο. Για πάνω από μια φορά το χρόνο είναι μαζοχισμός για μένα.

[Naranjita]

το πιο ωραίο φαγητό είναι αυτό που αφού έχεις αδειάσει το πιάτο, μετά παιρνεις ψωμάκι και το βουτάς στην εναπομεινουσα σαλτσουλα.

ολα τα υπολοιπα ειναι βασανισμοί.

[Ερμής]

Να πας μια φορά το χρόνο για αλλαγή να το κατανοήσω,

Ε μα στο έτσι, μια δυο φορές το χρόνο γίνεται και αυτό στην ουσία είναι το νόημα τους.

@Ναρα λέμε για αλλαγή, όχι για τις καθημερινές μας ανάγκες.

[Naida]

10 έπρεπε να έχω αλλά τέσπα. Αδικούμαι.

[Cecily Anne]

10 έπρεπε να έχω αλλά τέσπα. Αδικούμαι.