mec έγραψε: 05 Μαρ 2019, 12:12
Αγαπητέ oldjedi
ίσως να σε παραξένεψε που σου απάντησα με τη Δραπετσώνα, ενώ ο λόγος μου γενικά στο φόρουμ δεν είναι αριστερός.
Αφού έκανες μία λεπτομερή ανάλυση κομμάτων έριξες μία απαξίωση στην επιλογή να είναι καποιος αριστερός και το έκλεισες με το μόνο σχόλιο ότι δεν έχει νόημα τέτοια συμβουλή. Αισθάνθηκα κάποια πικρία γιατί παρόλο που σήμερα είμαι κοινωνικοφιλελεύθερος με δεξιές κι αριστερές αναφορές, οι περισσότερες είναι αριστερές και η εφηβεία μου επίσης σημαδεύτηκε από την αριστερά με ύψιστη ιδεολογική αναφορά μου τη Δραπετσώνα η οποία παραμένει ως και σήμερα η πυξίδα μου για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Δεν μπορείς να χτίσεις αξίες πάνω στο χρήμα, αλλά η κοινωνία κινείται με αυτό και πρέπει να είμαστε ρεαλιστές στις πολιτικές μας επιλογές. Η αριστερά σαν ιδεολογία προωθεί καλύτερα ένα σύστημα δικαίου, αλλά χωλαίνει στο οικονομικό σκέλος και σαν εφαρμογή απέτυχε όπου επεκράτησε. Η κοινωνία χρειάζεται την αριστερά για τον αγώνα δικαιοσύνης, αλλά οπωσδήποτε και τη δεξιά, αφού κινείται με μία από τις βασικές της αξίες της, την επιχειρηματικότητα. Μία άλλη βασική αξία της δεξιάς είναι η προσήλωση στην παράδοση πράγμα που βοηθάει στην σταθερή και με ασφαλέστερα βήματα εξέλιξη της κοινωνίας, κάτι σαν αντίβαρο στον υπερπροοδευτισμό των αριστερών που μπορεί να ταρακουνήσει όλα τα σημεία αναφοράς προκαλώντας ανασφάλεια στον κοσμάκη για το πού βαδίζει ο κόσμος (ίδε αυτοπροσδιορισμούς με τα 104 φύλα).
Οπότε, κατ εμέ, αριστερά και δεξιά είναι απαραίτητες και αλληλοσυμπληρούμενες ιδεολογίες για μία υγιή δημοκρατία. Οι προσωπικές μου πολιτικές επιλογές δεν δεσμεύονται από κομματικές προσκολλήσεις, αλλά αποφασίζω ανάλογα με το τι είναι καλύτερο για την κάθε περίπτωση, συνεκτιμώντας πολλούς παράγοντες. Επίσης η οπτική γωνία αλλάζει και απο το γεγονός ότι μένω στο εξωτερικό.
Έτσι λοιπόν, αν τελικά ψήφιζα, έχω καταλήξει στα κάτωθι, με επιφυλάξεις για αλλαγές, αν εκτιμήσω ότι έκανα λάθος:
Σαν κάτοικος Ελλάδος (θεωρητικά) Τζήμερο σε όλες τις περιπτώσεις.
Σαν κάτοικος εξωτερικού (Γαλλίας): Τζήμερο για Ευρώπη, ΝΔ για εθνικές, Κασιδιάρη για Αθήνα.
Ποιο είναι το σκεπτικό. Κατ'αρχήν με εκφράζει ο Τζήμερος, γιατί τον θεωρώ κοινωνικοφιλελεύθερο, παρόλο που ο αγαπητός πατησιωτης του οποίου τις τοποθετήσεις διαβάζω με προσοχή, αν θυμάμαι καλά, τον θεωρεί σκληρό δεξιό. Επίσης και η βικιπαίδια είναι πιο κοντά στην εκτίμησή μου (ίδε ένθετο δεξιά)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE ... E%BD%CE%AC!
Σαν κάτοικος εξωτερικού, είναι προφανές ότι δεν εστιάζω στην καθημερινότητα των Ελλήνων (που δεν είναι δική μου), αλλά στην
εικόνα της Ελλάδας και την πορεία της ΕΕ.
-Θέλω Τζήμερο για την Ευρώπη, γιατί αυτή δεν πάει καλά και ο Τζήμερος μπορεί να προσφέρει με τις ιδέες του.
-Επιλέγω, με βαριά καρδιά, ΝΔ για τις εθνικές από ρεαλισμό. Δύο κόμματα καλούνται να εφαρμόσουν μία ατζέντα που έρχεται από εξω, εναλασσόμενα στην εξουσία κι άρα θέλουν δε θελουν θα γίνουν ίδια για να μην διακινδυνεύσει η ατζέντα. Από τα δύο έχει καλύτερη εικόνα προς τα έξω η ΝΔ.
-Επιλέγω, με βαριά καρδιά, Κασιδιάρη για Αθήνα, για λόγους που έχω αναλύσει στο νημα. Εκτός ότι θέλω την Αθήνα που ήξερα είναι και η βιτρίνα της Ελλάδας, διότι από κει περνάνε οι περισσότεροι τουρίστες και παίζει ρόλο στις εντυπώσεις που σχηματίζουν για την Ελλάδα.
Κατ' αρχην ευχαριστω για την αναλυση σου ...
Ξερεις , η ζωη μας κυριαρχειται απο διπολα ... ημερα-νυχτα , χαρα-λυπη , θηρευτης - θηραμα και πολλα αλλα ...
Στην πολιτικη ομως υπαρχει ενα βασικο διπολο ... ειναι οι ρεαλιστες και οι ουτοπιστες ...Οι ρεαλιστες αντιμετωπιζουν τον κοσμο και τα προβληματα του , οπως ειναι ... Οι ουτοπιστες αντιμετωπιζουν τον κοσμο και τα προβληματα του οχι οπως ειναι αλλα οπως ΘΑ ηθελαν να ειναι ...
Εσυ , οπως παρατηρω , αντι δια διπολισμο , πασχεις απο τριπολισμο ... Δεξια στα οικονομικα , αριστερα στην κοινωνικη πολιτικη και εξω δεξια , στο θεμα των λαθρομεταναστων ...
Αλλα η κοινωνικη πολιτικη και η οικονομικη πολιτικη εξαρτωνται απολυτα απο ενα αλλο διπολο ... Αυτο της παγκοσμιοποιησης και του εθνικου κρατους ...
Θα σου παραθεσω καποια κειμενα ...τα οποια νομιζω παρουσιαζουν ενδιαφερον ...
"Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δέν αντιλαμβανονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.Απο τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδέσθηση ότι η συμφορά δέν θα χτυπήσει τη δικη του πόρτα, αλλα θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλευόμενος τους κινδύνους των άλλων. Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης πρός τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενω οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός απο τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρισαν ήταν ο εαυτός τους."
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.- 4ος αιώνας π.χ.
Βλεπεις , τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε , υπηρχαν εδω και 2,5 χιλιαδες χρονια ...
Τα άτομα, οι οργανισμοί και οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν προβλήματα, τα οποία προσπαθούν να επιλύσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία. Η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων, σύμφωνα με τον χαρακτηριστικό ομώνυμο τίτλο βιβλίου του Karl Popper. Η επίλυση των προβλημάτων γίνεται με δύο κατά βάση τρόπους, τον ορθολογικό και τον διαισθητικό. Ο ορθολογικός τρόπος, κατά τον καθηγητή Δημήτρη Μπουραντά, απαρτίζεται από τα εξής στάδια:
Εντοπισμός του προβλήματος.
Ορισμός του προβλήματος, που περιλαμβάνει απαραιτήτως τον προσδιορισμό των αιτίων δημιουργίας του, των υπαρχόντων περιορισμών (οικονομικών, χρονικών ή άλλων) και των επιδιωκόμενων στόχων (π.χ. ποια είναι η επιθυμητή ‘’αλλαγή νοοτροπίας ή συμπεριφοράς’’).
Συγκέντρωση και ανάπτυξη όσο το δυνατόν περισσότερων εναλλακτικών λύσεων.
Αξιολόγηση κάθε εναλλακτικής λύσης.
Επιλογή της βέλτιστης λύσης.
Ο διαισθητικός τρόπος επίλυσης προβλημάτων περιέχει μία επίσης λογική διεργασία, κατά την οποία, όμως, ο νους μας λειτουργεί ελλειπτικά και φθάνει κατ’ ευθείαν στην ‘’λύση’’, χωρίς προηγούμενη ανάλυση των δεδομένων, των γνώσεων, των πληροφοριών ή και των συναισθηματικών αντιδράσεων αλλά με μία συνθετική αξιοποίηση προσωπικών εμπειριών, έτοιμων εικόνων και ενστικτωδών παρορμήσεων.
Βεβαίως, στην ζωή υπάρχουν προβλήματα που δεν είναι δυνατόν να προσεγγισθούν με καθαρά ορθολογική διαδικασία είτε λόγω έλλειψης αναγκαίων πληροφοριών είτε λόγω ύπαρξης αυξημένης αβεβαιότητας κλπ. Άλλωστε, ακόμη και τα πιο ορθολογικά άτομα, όπως ανέπτυξε ο νομπελίστας Daniel Kahneman, (που εξέτασε τα συμπεριφορικά οικονομικά στα βιβλία του Thinking, fast and slow και Judgement under Uncertainty) συχνά προβαίνουν σε νοητικές συντομεύσεις που οφείλονται σε πλάνες, όπως:
Πλάνη της αισιοδοξίας, κατά την οποία βλέπουμε τον κόσμο ευνοϊκότερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα, τις δικές μας ικανότητες πιο πολύτιμες από όσο πραγματικά είναι και τους στόχους μας εφικτούς ενώ πιθανώς είναι ανέφικτοι.
Πλάνη της εκ των υστέρων μεροληψίας, που μας ενθαρρύνει να αποδίδουμε στις ικανότητές μας επιτυχίες που οφείλονται στην τύχη ή σε ευνοϊκή συγκυρία.
Πλάνη της επιβεβαίωσης, που μας οδηγεί να δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση σε ενδείξεις που ευνοούν τις απόψεις μας και να αγνοούμε τις υπόλοιπες.
Πλάνη του status quo, δηλ. της τάσης να παραμένουμε προσκολλημένοι σε αυτό που γνωρίζουμε, υποτιμώντας την αξία εναλλακτικών λύσεων, ακόμη και όταν διαβλέπουμε ότι αυτές μπορεί να είναι πολύ καλύτερες.
Οι νέο-Έλληνες δρουν και αποφασίζουν διαισθητικά καθ’ υπερβολήν. Κυριαρχούνται από στερεότυπα, δηλ. από αντιλήψεις, ιδέες και παραδοχές που έχουν εγκατασταθεί στο μυαλό τους κατά την διάρκεια της ζωής τους και φυλακίζουν την σκέψη τους σε πεπατημένες και συμβατικές απόψεις. Σε ακραίες περιπτώσεις, κάποιοι πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη ή ότι μας ψεκάζουν (!) και δίνουν πίστη σε τσαρλατάνους θεραπευτές, οικονομικούς σωτήρες ή δημαγωγούς πολιτικούς. Οι δε τελευταίοι αρνούνται να διδαχθούν από τα λάθη τους, εξαπατούν εαυτούς και αλλήλους και, περιφρονώντας κάθε έννοια ορθολογισμού, οδηγούν σταθερά την χώρα σε πορεία παρακμής.
Ενα ακομα παραδειγμα διπολισμου ... Ο Ορθολογισμος και η Διαισθητικοτητα ...
Περι Γεωπολιτικης ...
10/01/2003
Στην μελετη των διεθνων σχεσεων,και σε πολυ γενικες γραμμες ,κυριαρχουν ιστορικα 2 μεγαλες σχολες σκεψεως,οι οποιες αντμαχονται η μια με την αλλη,ο Ουτοπισμος και ο Ρεαλισμος.
Εαν θα επρεπε να περιγραψουμε με μια φραση το πνευμα αυτων των 2 σχολων,θα λεγαμε οτι ο Ουτοπισμος οριζεται ως η επιθυμια επιβολης αυτου που θα επρεπε να συμβαινει,η κυριαρχια δηλαδη του επιθυμητου πανω στο πραγματικο.Αντιθετα ο Ρεαλισμος μπορει να αποδοθει ως η προσπαθεια κατανοησης της πραγματικοτητας και η εξαγωγξ διαχρονικα χρησιμων συμπερασματων,ως προσαρμογη του επιθυμητου πανω στο πραγματικο.Στον Ουτοπισμο ο σκοπος προηγειται της παρατηρησης,ενω στον ρεαλισμο συμβαινει το αντιστροφο.
Η ρεαλιστικη θεωρια μελετα με πολυ μεγαλο σεβασμο την Ιστορια και δινει μεγαλη εμφαση στα ιστορικα διδαγματα,επιδιωκοντας να εντοπισει τις διαχρονικες αρχες που διεπουν τις σχεσεις μεταξυ των εθνων ετσι ωστε να εξαχθουν χρησιμα συμπερασματα τα οποια θα βοηθουσαν στην ασκηση μιας ορθολογικης εξωτερικης πολιτικης.Αντιθετα ο Ουτοπισμος περιφρονει την Ιστορια και τα διδαγματα της και θεωρει οτι το "διεθνες δικαιο" και οι "ανωτερες ηθικες αρχες" μπορουν να μετασχηματισουν τις σχεσεις μεταξυ των εθνων.Η κλασσικη ρεαλιστικη θεωρια θεωρει οτι το διεθνες συστημα ειναι απολυτα αναρχο και εθνοκεντρικο.Δηλαδη οι χωρες που το συνιστουν λειτουργουν εντελως αυτονομα με μονο στοχο την αποκτηση ισχυος και την προωθηση των συμφεροντων τους.Στην πραγματικοτητα, το σημερινο διεθνες συστημα δεν ειναι απολυτα αναρχο και η συμπεριφορα υφισταται πολυ μεγαλυτερες επιδρασεις και περιορισμους απο οτι στο παρελθον απο υποεθνικους,διεθνικους και υπερεθνικους παραγοντες και απο τα ισχυροτερα κρατη.Εντουτοις ,αυτο δεν αλλαζει το γεγονος οτι οι κυριωτεροι παραγοντες του διεθνους συστηματος ,ελεγχομενοι η ελευθεροι,παραμενουν οι επιμερους χωρες.
Οι ουτοπιστες απο την αλλη θεωρουν ως κυριαρχο συντελεστη διαμορφωσης του διεθνους συστηματος το ιδιο το διεθνες συστημα,το οποιο εννοουν ως ξεχωριστο μεγεθος μεγαλυτερο απο το απλο αθροισμα των χωρων που το συντελουν.Επισης ,δινουν μεγαλη εμφαση στην "κοινη θεληση της Ανθρωποτητας" η οποια υπερβαινει τα περιορισμενα συμφεροντα των επιμερους χωρων και των λαων τους.
Οι ουτοπιστες υποστηριζουν οτι υπαρχει αρμονια συμφεροντων μεταξυ των χωρων (η οτι πρεπει να υπαρξει...) ,ενω αντιθετα οι ρεαλιστες θεωρουν οτι οι χωρες ,αν και πολλες φορες και για συγκεκριμενα χρονικα διαστηματα μπορουν να συνδεσουν τα συμφεροντα τους,εν τουτοις συχνα οι στοχοι και τα συμφεροντα τους συγκρουονται.Οι συγκρουσεις αυτες εχουν και το μεγαλυτερο ειδικο βαρος ως γεγονοτα που γραφουν την Ιστορια και δημιουργουν την εκαστοτε μορφη του κοσμου.Καθηκον λοιπον του επιτυχημενου αναλυτη ειναι να περιγραψει χωρις ευχολογια τις σχεσεις μεταξυ των χωρων και καθηκον του πολιτικου ηγετη ειναι να διαμορφωσει μια εξωτερικη πολιτικη βασισμενη στα διαχρονικα διδαγματα της Ιστοριας και οχι στις προσωπικες του προτιμησεις η στα ευκαιριακα πιστευω της κοινης γνωμης.Με δυο λογια,στην ρεαλιστικη θεωρια η αναλυση και η ληψη των αποφασεων γινεται με βαση την πραγματικοτητα,η εστω με αυτο που πιστευουμε οτι ειναι η πραγματικοτητα,ενω στον Ουτοπισμο με βαση αυτο που θα θελαμε να ειναι η πραγματικοτητα.
Αρα , η μ,εν ρεαλιστικη θεωρια διαθετει συγκροτημενη και επιστημονικη θεμελιωση και μπορει να μελετηθει και να υποστει κριτικη στο πλαισιο των διεθνων σχεσεων.Αντιθετα ,ο Ουτοπισμος αναγεται μαλλον στην σφαιρα της θεολογιας και της κοινωνικης ψυχολογιας και μπορει να θεωρηθει ως η επιβιωση του αρχετυπου του Παραδεισου στον συγχρονο κοσμο,η αεναη οσο και ματαιη αναζητηση ενος ιδεατου κοσμου,οπου οι ανθρωποι "θα ζουν σαν αδελφια"..Αν δεν μπορει αυτο δε να συμβει...τοτε θα πρεπει να επιβληθει...
Οπως ανεφερα και πιο πανω,οι ουτοπιστες θεωρητικοι κανουν λογο για την υπαρξη μιας "φυσικης αρμονιας μεταξυ των εθνικων συμφεροντων" των επιμερους χωρων,για εναν αυτοματο ρυθμιστικο μηχανισμο της διεθνους ειρηνης ο οποιος αρκει να αφεθει να δρασει ελευθερα υπο την "εποπτεια" φυσικα μιας ανωτερης ηθικα αρχης.Η αντιληψη αυτη προερχεται απο την θεωρια του "αορατου χεριου" του Adam Smith,το οποιο στις ακραιες καπιταλιστικες θεωριες ρυθμιζει με ιδανικο τροπο την οικονομικη λειτουργια.Δεν ειναι λοιπον τυχαιο που ο συγχρονος ουτοπισμος ειναι δημιουργημα,πρωτιστως , της Αμερικανικης διεθνολογικης σκεψεως.Ο ρολος του "ρυθνιστη" στο διεθνες συστημα προοριζεται βεβαια για τις ΗΠΑ,η πολιτικη των οποιων θεωρειται (απο τους Αμερικανους) οτι εκπορευεται απο ανωτερες ηθικες αρχες και οχι απο τις "ωμες" "εγωϊστικες" επιδιωξεις εκπληρωσης του εθνικου αμερικανικου συμφεροντος,οπως συμβαινει στα υπολοιπα εθνη,ιδιαιτερα στα "διεφθαρμενα" ευρωπαϊκα.Υπο αυτη την οπτικη γωνια ,ο ουτοπισμος ουσιαστικα καλυπτει τα νωτα του ιμπεριαλισμου στην εξωτερικη πολιτικη των ΗΠΑ.
Στις μερες μας εχει κυριαρχησει η συνθεση των αρχων της πιο ωμης ρεαλιστικης σχολης με τον μανδυα των ηθικων αρχων του Ουτοπισμου.Ο ουτοπισμος εχει εξελιχθει σε προκαλλυμα του πλεον αισχρου ιμπεριαλισμου,του ιμπεριαλισμου που προβαλλεται σαν αλτρουϊστικος,πλην ομως και βιαιος και αιματηρος τροπος επιβολης των "ανθρωπινων δικαιωματων" στο ονομα ενος παγκοσνιου "κρατους δικαιου" αποενοχοποιωντας την ωμη επιβολη της θελησης των ισχυρων ,πανω στον "εθνικισμο" των αδυνατων,δηλαδη της θελησης των να ειναι ελευθεροι και να οριζουν την μοιρα τους.Ο "ουτοπικος ιμπεριαλισμος" εχει το πλεονεκτημα να απολαμβανει την "αγορασμενη" εγκριση μιας χειραγωγημενης απο τα ΜΜΕ κοινης γνωμης,αφηνοντας ετσι την ελιτ ασκησης εξωτερικης πολιτικης των κυριαρχων χωρων να προωθει τα πιο ωμα συμφεροντα ισχυος.
Οι καταστροφες της Γιουγκοσλαυϊας,του Αφγανισταν και η επερχομενη στο Ιρακ ειναι τα τελευταια επεισοδια της εξελιξης του ουτοπικου ιμπεριαλισμου.
Η πραγματικοτητα αυτη θα πρεπει καποια στιγμη να γινει κατανοητη και στην χωρα μας απο τους ρομαντικους που εννοουν να επιμενουν με εξοργιστικη τυφλοτητα στις αρχες του και νεοουτοπισμου,δηλαδη στην υπαρξη ενος υποτιθεμενα ιδανικου παγκοσμιου συστηματος που,ενω εμφανιζεται να εκφραζει την θεληση των λαων,στην πραγματικοτητα προωθει τα συμφεροντα των ισχυρων και το οποιο εχει χαρισει στον εαυτο του ολα τα δικαιωματα επεμβασης εναντιων αυτων που το ιδιο καθοριζει σαν "κακους".
Ελπιζω να μην κουραστεις απο το διαβασμα ...
Αλλα αυτα τα 3 κειμενα σου δινουν να καταλαβεις πως εφτασα στις γενικοτητες περι του τι να ψηφισεις ...
Οταν λεω πως αν εισαι αριστερος δεν εχει νοημα καμμια συμβουλη μου , εννοω , οτι βλεπεις τα τεκτενομενα με ενα τετοιο τροπο , που εγω δεν μπορω να κατανοησω ...
Εγω ειμαι ρεαλιστης ... Βλεπω αυτη την στιγμη οτι η Δεξια και η Αριστερα εχουν γινει υπηρετες της παγκοσμιοποιησης την οποια απεχθανομαι και την θεωρω σαν ενα ειδος μοντερνας φεουδαρχιας ...
Γι' αυτο και υποστηριζω καθε τι το εθνικιστικο και φυσικα οχι την φιλοναζιστικη ΧΑ ...
Ο ολοκληρωτισμος ειναι ενα νομισμα με 2 οψεις , τον κουμμουνισμο απο την μια και τον ναζισμο απο την αλλη ...
Και λογω ιδιοσυγκρασιας ειναι εναντιος σε καθε μορφη ολοκληρωτισμου ...
Ελπιζω τα κειμενα που παραθετω να σε βαλλουν σε σκεψεις ...
ο ψηφοφόρος της νδ λέει την χα υπηρέτη του συριζα! το δαμε κι αυτό!
