Κανόνες Δ. Συζήτησης
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης.Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Nito έγραψε: 05 Μαρ 2019, 16:16
Εντάξει, το χορτάρι του γείτονα είναι πάντα πιο πράσινο, και παλιότερα όλα ήταν καλύτερα, αλλά η σκοτεινή πλευρά της σελήνης ήταν ο παππούς στο χωριό που έλεγε "μάθε γράμματα, μη γίνεις τσομπάνης". Δεν μπορεί να μην θυμάστε, ειδικά οι παλιότεροι, τους σκαμένους καμπουριασμένους γέροντες στο καφενείο που στα 60 τους έμοιαζαν με 90.
Καλά, νόημα μπορεί να μην βρέθηκε για όλους στην σημερινή κοινωνία της αφθονίας και το ότι δεν ξυπνάμε στις 4πμ να πάμε στα χωράφια, πράγματι, δεν οδήγησε σε κάποιον επίγειο παράδεισο, αλλά αυτό δεν οφείλεται στις νέες εποχές, ούτε καν στην απομάγευση του κόσμου.
Όλα είναι θέμα εναλλαγής θετικών και αρνητικών συναισθημάτων, ή αλλιώς ευφορία vs ψυχοπλάκωμα.
Αλλιώς τα θυμάμαι
Είχα παππού που στα 90 έμοιαζε με 60 και ήταν αγρότης, η διαφορά όμως είναι ότι δεν έπιασε μια καρέκλα στο καφενείο στα 60! Ήθελε να κινείται, ακριβώς επειδή θα είχε παρατηρήσει τι γίνεται αν αποφασίσεις ότι γέρασες στα 60 ή ότι δεν κάνει να κάνεις κάτι χειρωνακτικό.
Η ζωή τους παλιά ήταν διαφορετική, γιατί όταν έβρεχε καθόσαντε και λέγανε ιστορίες, δεν σηκώνονταν 200 μέρες το χρόνο προγραμματισμένα να μπουν στο ντους πρωί πρωί.
Τώρα ούτε να χορέψεις δεν μπορείς, μην και κανένας ξενέρωτος σηκώσει το κινητό του.
Είναι αρκετά διαφορετικά τα πράγματα. Το προσδόκιμο ζωής δεν αυξήθηκε για τους ανθρώπους που περάσαν μια ζωή στην καρέκλα και θα συνεχίσουν μετά τη σύνταξη να κάθονται στην καρέκλα στο νετφλιξ γιατί δεν έχει τίποτα αξιόλογο να κάνουν έξω. Θα φανεί πολύ σύντομα αυτό.
Εγώ λέω για εποχές 60ς-70ς στην επαρχία. Πολύ δύσκολα τα πράγματα για τους περισσότερους και η δουλειά ανυπόφορα εξαντλητική. Τώρα αν ο Χ, Υ είχε τα μισά λιόδεντρα της πελλοπονήσου ήταν οκ, οι υπόλοιποι ή έφευγαν έξω αν ήταν νέοι (όχι ως γιατροί ή μηχανικοί, ως ανειδίκευτοι) ή εργάζονταν σε χωράφια, στάνες κτλ.
Οι καλές εποχές (για την επαρχία) ήρθαν μια δεκαετία αργότερα μαζί με τη σταδιακή εξαφάνιση του πρωτογενούς τομέα.
πόσο μονότονη και συμβιβασμένη μπορεί να είναι μια τέτοια ζωή;
δηλ για φαντάσου
να ζει μέσα από τα ποσταρίσματα του κάθε ψυχάκια ενός ιντερνετικού φόρουμ...
πω πωωωωωω
ανατρίχιασα
“Success is not about winning every battle, but about having the strength to keep fighting”?
βοθρατζης έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:45
πόσο μονότονη και συμβιβασμένη μπορεί να είναι μια τέτοια ζωή;
δηλ για φαντάσου
να ζει μέσα από τα ποσταρίσματα του κάθε ψυχάκια ενός ιντερνετικού φόρουμ...
πω πωωωωωω
ανατρίχιασα
Ενω το να είσαι σύο καφενείο του χωριού και να ζεις μέσα απί τις καφενοβιες συζητήσεις απλών αγραμμάτων χωρικών ...
Nito έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:43
Εγώ λέω για εποχές 60ς-70ς στην επαρχία. Πολύ δύσκολα τα πράγματα για τους περισσότερους και η δουλειά ανυπόφορα εξαντλητική. Τώρα αν ο Χ, Υ είχε τα μισά λιόδεντρα της πελλοπονήσου ήταν οκ, οι υπόλοιποι ή έφευγαν έξω αν ήταν νέοι (όχι ως γιατροί ή μηχανικοί, ως ανειδίκευτοι) ή εργάζονταν σε χωράφια, στάνες κτλ.
Οι καλές εποχές (για την επαρχία) ήρθαν μια δεκαετία αργότερα μαζί με τη σταδιακή εξαφάνιση του πρωτογενούς τομέα.
Είχα συγγενείς και στο χωριό και στην πόλη. Όσο πρόλαβα, η σκληρότητα της ζωής τους ήταν γιατί πράγματι, το καλοκαίρι έβγαιναν με ντάλα ήλιο και να κάνεις οτιδήποτε κάτω από τον ήλιο είναι εξαντλητικό. Αντίστοιχα ήταν και η ζωή στην πόλη πριν τα αιρκοντίσιον! Για αυτό θεοποιήθηκε ίσως αυτός που λόγω σπουδών μέσου ή οτιδήποτε, καθόταν σε ένα γραφείο και πάταγε σφραγίδες! Μπορεί να είχαν διαφορά και στα εισοδήματα. Αλλά ως ζωή, δεν τη ζηλεύω, προσωπικά. Μετά όταν έρθει η πίεση, τα αυχενικά, κλπ, πάνε οι χαρτογιακάδες στα γυμναστήρια να σηκώνουν κομματάκια μετάλλου να αντιγράψουν κάτι που το σώμα τους είναι πλασμένο να κάνει μέσα από τη δουλειά. Δεν μπορείς να κάνεις με τις ώρες γυμναστήριο, θα τρελαθείς. Ενώ δουλίτσα στον αγρό, την κάνω ευχάριστα, αν δεν έχει ζέστη.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Athina__P την 05 Μαρ 2019, 19:50, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Έχω βαρεθεί τόσο πολύ (και όχι μόνο αυτό) εξαιτίας της δουλειάς σε ΔΕΚΟ, η οποία δεν μου αποφέρει, ούτε μου είχε αποφέρει ποτέ το απαραίτητο χρήμα για να ζήσω καλά στον ελεύθερο χρόνο μου, που περιμένω πως και πως απάντηση από γερμανικό ινστιτούτο για να κάνω διδακτορικό στην θεωρητική φυσική. Ποιος πάει εθελοντικά για κάτι τέτοιο;
Πέρασα χημειοθεραπεία και τελείωσα στα τέλη Φεβρουαρίου. Ακόμη και σε αυτό το χρονικό διάστημα (κενός και επίπονος χρόνος) υπέστην μια αφύπνιση θα έλεγα. Σαν να μου εξήγησε κάποιος με δόσεις, να αυτά και αυτά έγιναν, δεν είναι όπως τα ακούς ή τα ξέρεις. Κάτι που εμένα και τους δικούς μου μας δικαιώνει, αλλά θα αποκάλυπτε ένα τοπίο που δεν το βάζει ο νους ενός ηθικού ανθρώπου. Ίσως είναι απλά παρενέργεια των φαρμάκων, ίσως είναι οι δρόμοι του Κυρίου για να έλθει σε επαφή με τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στον θάνατο.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Antares την 05 Μαρ 2019, 20:14, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Antares έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:59
Έχω βαρεθεί τόσο πολύ (και όχι μόνο αυτό) εξαιτίας της δουλειάς σε ΔΕΚΟ, η οποία δεν μου αποφέρει, ούτε μου είχε αποφέρει ποτέ το απαραίτητο χρήμα για να ζήσω καλά στον ελεύθερο χρόνο μου, που περιμένω πως και πως απάντηση από γερμανικό ινστιτούτο για να κάνω διδακτορικό στην θεωρητική φυσική. Ποιος πάει εθελοντικά για κάτι τέτοιο;
Είναι όντως βαρετό το να είσαι δημόσιος υπάλληλος με σταθερό εισόδημα !!!
βοθρατζης έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:45
πόσο μονότονη και συμβιβασμένη μπορεί να είναι μια τέτοια ζωή;
δηλ για φαντάσου
να ζει μέσα από τα ποσταρίσματα του κάθε ψυχάκια ενός ιντερνετικού φόρουμ...
πω πωωωωωω
ανατρίχιασα
Ενω το να είσαι σύο καφενείο του χωριού και να ζεις μέσα απί τις καφενοβιες συζητήσεις απλών αγραμμάτων χωρικών ...
ε ; και σε τι διαφέρει από το να είσαι σε ένα φορουμ και να ξεροσταλιάζεις μην σου μιλήσει καμιά γυναικοπερσόνα;
θα μου πεις άμα είσαι ψυχάκι και στην πραγματική ζωή δεν σου μιλάνε αλλά σε φτύνουν , μόνο αυτή τη διέξοδο έχεις
“Success is not about winning every battle, but about having the strength to keep fighting”?
βοθρατζης έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:45
πόσο μονότονη και συμβιβασμένη μπορεί να είναι μια τέτοια ζωή;
δηλ για φαντάσου
να ζει μέσα από τα ποσταρίσματα του κάθε ψυχάκια ενός ιντερνετικού φόρουμ...
πω πωωωωωω
ανατρίχιασα
Ενω το να είσαι σύο καφενείο του χωριού και να ζεις μέσα απί τις καφενοβιες συζητήσεις απλών αγραμμάτων χωρικών ...
ε ; και σε τι διαφέρει από το να είσαι σε ένα φορουμ και να ξεροσταλιάζεις μην σου μιλήσει καμιά γυναικοπερσόνα;
θα μου πεις άμα είσαι ψυχάκι και στην πραγματική ζωή δεν σου μιλάνε αλλά σε φτύνουν , μόνο αυτή τη διέξοδο έχεις
..σε πολλά θέματα διαφέρει
πχ
Εδώ μέσα βρίσκεις περισσότερους ενδιαφεροντες συνομιλητές απο οτι στο καφενείο του χωριού σου
Δεν κινδυνεύεις να παίξεις ξύλο με τον φαφλατα του καφενείου που θύμωσε που του αμφισβητησες τον αγαπημένο του πολιτικο ηγέτη
Athina__P έγραψε: 05 Μαρ 2019, 19:49
Είχα συγγενείς και στο χωριό και στην πόλη. Όσο πρόλαβα, η σκληρότητα της ζωής τους ήταν γιατί πράγματι, το καλοκαίρι έβγαιναν με ντάλα ήλιο και να κάνεις οτιδήποτε κάτω από τον ήλιο είναι εξαντλητικό. Αντίστοιχα ήταν και η ζωή στην πόλη πριν τα αιρκοντίσιον! Για αυτό θεοποιήθηκε ίσως αυτός που λόγω σπουδών μέσου ή οτιδήποτε, καθόταν σε ένα γραφείο και πάταγε σφραγίδες! Μπορεί να είχαν διαφορά και στα εισοδήματα. Αλλά ως ζωή, δεν τη ζηλεύω, προσωπικά. Μετά όταν έρθει η πίεση, τα αυχενικά, κλπ, πάνε οι χαρτογιακάδες στα γυμναστήρια να σηκώνουν κομματάκια μετάλλου να αντιγράψουν κάτι που το σώμα τους είναι πλασμένο να κάνει μέσα από τη δουλειά. Δεν μπορείς να κάνεις με τις ώρες γυμναστήριο, θα τρελαθείς. Ενώ δουλίτσα στον αγρό, την κάνω ευχάριστα, αν δεν έχει ζέστη.
Τότε γιατί μας έλεγαν "πέρνα πανεπιστήμιο"; Με την ίδια λογική σήμερα θα πρεπε να λένε "πήγαινε να μαζέψεις φράουλες στην Ηλεία, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο".
Πάντως, πράγματι ο επίγειος παράδεισος των ευαγγελιστών της προόδου δεν ήρθε ποτέ, όμως και η άκρατη ρομαντικοποίηση των παλαιότερων εποχών μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της νοσταλγίας δεν αποτελεί αντικειμενική κρίση.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ουσία του ανθρώπινου ψυχισμού μπορεί να συμπυκνωθεί στο δίπολο ευτυχίας vs δυστυχίας.
