Mαθήτρια στην Πάτρα είπε σε καθηγητή «μην μας σκοτίζεις τα @ρχ!δ!@» και έπεσε ξύλο

[enaon]

την βρήκα.

αυτό ειμαστε οι δεξιοί, αυτό ακριβώς

[Lord Brum]

Εάν μιλάμε για ενήλικες δεν βλεπω τη σχέση καθηγητη-μαθητή με την κλασική έννοια. Σεβασμός στον καθηγητή επειδή είναι μαθήτρια κτλ. Ότι δίνεις παίρνεις. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω της έκανε παρατήρηση.

γενικα δεν βλεπεις ουτε σκεπτεσαι ουτε εμβαθυνεις - αν τα δεις σαν παρατηρηση προσπαθησε να μην με μπινελικωσεις..

Το μη μας πρηζεις τα @@ δεν είναι μπινελικωμα. Έλεος πια με τον καθωσπρεπισμό σας. Το προβλημα σας είναι που είναι κοπέλα και μίλησε κατά αυτό τον τρόπο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βγάλει γλώσσα σε καθηγητή. Ε αυτή το διάνθισε λίγο

Όχι, οι περισότεροι από μας δεν έχουμε αντιμιλήσει και πολύ περισότερο βρίσει καθηγητή. Ούτε καν του έχουμε μιλήσει στον ενικό.

[Αρρηνmax41postspermonth]

Αν το καλοσκεφτεί κανείς η βαθμοθηρία πρέπει να είναι διαστροφή και αρρώστια ανάλογη μη σας πω και της κτηνοβασίας... φτιάχνεται ό τάδε να εισπράττει κανείς στο χαρτί ένα υψηλό νούμερο και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος
είναι νούμερο, αλλά αυτό που τους αξίζει είναι έλα
στιχούργημα που είχα γράψει παλιά ως φοιτητής να σας πω το τελευταίο κομμάτι αφορά τους φοιτητές αλλά ισχύει κυρίως για τους μαθητές

τόσες φορές πήγες και είδες το βαθμό σου
μα πότε δεν περάσε απτο μυαλό σου
πως και αν σου βάζανε στα μαθήματα δεκάρι
απ' τη ζωή 1000 μηδενικά έχεις πάρει.

[GoBack]

Το μη μας πρηζεις τα @@ δεν είναι μπινελικωμα. Έλεος πια με τον καθωσπρεπισμό σας. Το προβλημα σας είναι που είναι κοπέλα και μίλησε κατά αυτό τον τρόπο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βγάλει γλώσσα σε καθηγητή. Ε αυτή το διάνθισε λίγο

Αυτη ειναι η αριστερα.

Λες;



Η μήπως
το κακό να ξεκινάει από κάτι τέτοια βίντεο;
δεν θα ρωτήσω μόνο πως θα αισθανόταν ο μπαμπάς της αν μάθαινε πως η κορη του έλεγε αυτά τα.αισχρά,δεν ξέρω αν το γνωρίζει κιόλας αλλά πέραν τούτου δεν υπάρχει και σεβασμός στα πνευματικά δικαιώματα...
καλά ο συνθέτης τι κάνει πήραν τη μουσική του και τραγουδάνε πρόστυχα;
έλεός έλεος νομίζω ότι με τόση ανοχή δίνεται το κακό παράδειγμα από όλους.

Σιγουρα ξεκιναει απο εκει το κακο.Ποσες φορες το ακουσες το τραγουδι;

[Αγις]

Κατι σε πρακτικο εχουμε η θα μοιράζουμε λουτρινα ευχολογια ;

Ναι. Ανέφερα ήδη δύο φορές κουβέντα με σχολικό σύμβουλο. Χαρακτηριστικά είχε αναφέρει περιπτώσεις 2 δασκάλων που προσέγγισαν τις οικογένειες παιδιών με προβληματική συμπεριφορά, δημοτικό και γυμνάσια αν η μνήμη δεν με απατά, και με την βοήθεια ειδικών και συγκέντρωσης κάποιων χρημάτων άλλαξαν τις ζωές σε 2 παιδιά, από αυτά που θεωρούνται "καμμένα χαρτιά".

Θα μου πεις είναι πρακτικό κάτι τέτοιο; Μπορεί να γίνεται σε κάθε περίπτωση; Έχει ο κάθε δάσκαλος τον χρόνο και την ενέργεια να ασχοληθεί τόσο σοβαρά με ένα προβληματικό παιδί; Η απάντηση είναι όχι σε όλα. Ωστόσο ακόμα και σαν τάση το να θέλει ο νέος δάσκαλος να βοηθήσει ή να καταλάβει το πρόβλημα που οδηγεί στην παραβατική συμπεριφορά από το να πετάξει τον μαθητή έξω, είναι ένα πρώτο θετικό βήμα.

Να ξέρεις γενικά επειδή τυχαίνει να έχω επαφές με τον χώρο της παιδείας πάρα πολλά πράγματα μένουν όρθια εξαιτίας της υπεράνθρωπης προσπάθειας κάποιων εκπαιδευτικών.

Edit. Να προσθέσω και κάτι ακόμα. Νομίζω ότι έχει υπάρξει μια σαφής αλλαγή στάσης στην σύγχρονη παιδαγωγική. Δεν εστιάζει τόσο πολύ στην τιμωρία όσο το ζήσαμε εμείς σαν μαθητές. Και αυτό όχι με την λογική του χαϊδέματος ή επειδή δεν θεωρεί τον νέο άνθρωπο υπεύθυνο και υπόλογο. Απλώς δεν το θεωρεί τόσο αποτελεσματικό. Χρησιμοποιούνται άλλες πρακτικές όπου εντάσσεται και η ομάδα της τάξης ή του σχολείου στο παιχνίδι. Δεν είναι απλώς διελκυστίνδα μεταξύ μαθητή και δασκάλου.

Οι δυσκολες περιπτωσεις ειναι θεμα κοινωνικων λειτουργων - οι εκπαιδευτικοι έχουν αλλο εργο - ειδικευση και μονο υποβοηθητικο ρόλο στις γραμμες των πρωτων .
Η απαιτηση να ανταποκριθουν σε τετοια καθηκοντα ειναι πηγη προβληματων και αναποτελεσματικο.

[enaon]

Όχι, οι περισότεροι από μας δεν έχουμε αντιμιλήσει και πολύ περισότερο βρίσει καθηγητή. Ούτε καν του έχουμε μιλήσει στον ενικό.

πευκοβελόνες, απλά ήμασταν κότες και το κάναμε με κάλυψη απόκρυψη.

[Lord Brum]

Ρε Νάιδα, αμάν! Κάνε με τώρα να δικαιώσω τους δεξιούς.

Τι αμάν μωρέ; Εσύ δεν αντιμίλησες ποτέ σε καθηγητή,δεν λογόφερες ποτέ ; όλοι Παναγίτσες καθοσασταν από σεβασμό;

δεν ήμασταν ίσα και όμοια να λογοφέρουμε. Να παραπονεθούμε ναι, να δείξουμε δυσαρέσκεια ναι αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να ξεχάσουμε ποιος είναι ο ρόλος του καθενός ούτε να μιλήσουμε σε καθηγητή ή καθηγήτρια όπως μιλούσαμε μεταξύ μας. Υπήρχε απόσταση την οποία σεβόμασταν.

[enaon]

Αν το καλοσκεφτεί κανείς η βαθμοθηρία πρέπει να είναι διαστροφή και αρρώστια ανάλογη μη σας πω και της κτηνοβασίας... φτιάχνεται ό τάδε να εισπράττει κανείς στο χαρτί ένα υψηλό νούμερο και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος
είναι νούμερο

να βάλουμε και λίγο Ντίνο που τα λέει πιο ωραία

Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι.

[Lord Brum]

Όχι, οι περισότεροι από μας δεν έχουμε αντιμιλήσει και πολύ περισότερο βρίσει καθηγητή. Ούτε καν του έχουμε μιλήσει στον ενικό.

πευκοβελόνες, απλά ήμασταν κότες και το κάναμε με κάλυψη απόκρυψη.

άλλο να θάβεις/κοροιδεύεις κάποιον σε ιδιωτικές συζητήσεις και άλλο να του αντιμιλήσεις μπροστά σε όλη την τάξη. Εξ άλλου σε κανονικά λύκεια και ειδικά όταν μετρούσε ο βαθμός του απολυτηρίου για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο έπρεπε να είσαι ή looser ή τέρμα στόκος να προσβάλεις κάποιον από τουοποίου τον βαθμό παιζόταν το μέλλον σου. Αλλά δεν ήταν αυτό, και σε μικρότερες τάξεις (π.χ. πρώτη λυκείου) δεν αντιμιλούσαμε. Βέβαια δεν είχαμε και καμιά περιπτωσάρα καθηγητή να τρώγεται για καβγά ή να προσβάλει, δηλαδή πώς να ξεκινήσεις καβγά αν ο άλλος δεν είναι ερρειστικός?

[enaon]

Όχι, οι περισότεροι από μας δεν έχουμε αντιμιλήσει και πολύ περισότερο βρίσει καθηγητή. Ούτε καν του έχουμε μιλήσει στον ενικό.

πευκοβελόνες, απλά ήμασταν κότες και το κάναμε με κάλυψη απόκρυψη.

άλλο να θάβεις/κοροιδεύεις κάποιον σε ιδιωτικές συζητήσεις και άλλο να του αντιμιλήσεις μπροστά σε όλη την τάξη. Εξ άλλου σε κανονικά λύκεια και ειδικά όταν μετρούσε ο βαθμός του απολυτηρίου για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο έπρεπε να είσαι ή looser ή τέρμα στόκος να προσβάλεις κάποιον από τουοποίου τον βαθμό παιζόταν το μέλλον σου. Αλλά δεν ήταν αυτό, και σε μικρότερες τάξεις (π.χ. πρώτη λυκείου) δεν αντιμιλούσαμε. Βέβαια δεν είχαμε και καμιά περιπτωσάρα καθηγητή να τρώγεται για καβγά ή να προσβάλει, δηλαδή πώς να ξεκινήσεις καβγά αν ο άλλος δεν είναι εριστικός?

φίλε άστα αυτά, πάρε τις αναμνήσεις σου και δες τες, μια χαρά τους μειώναμε μπροστά σε όλη την τάξη στον πληθυντικό, εύκολο ήταν, αρκεί να μην υπήρχε σεβασμός, που δεν υπήρχε προς όλους από όλους σχεδόν ποτέ.

[Eθνικοκοινωνιστης]

την βρήκα.

αυτό ειμαστε οι δεξιοί, αυτό ακριβώς

αριστο ποστ

η οικονομια της αγορας διαλυει την παραδοσιοκρατικη πραγματικοτητα και τις αξιες που αυτη πρεσβευε

οι δεξιουληδες εξυπηρετουν τον θανατο τους

[ST48410]

Οι δυσκολες περιπτωσεις ειναι θεμα κοινωνικων λειτουργων - οι εκπαιδευτικοι έχουν αλλο εργο - ειδικευση και μονο υποβοηθητικο ρόλο στις γραμμες των πρωτων .
Η απαιτηση να ανταποκριθουν σε τετοια καθηκοντα ειναι πηγη προβληματων και αναποτελεσματικο.

Όσοι κάνουν παιδαγωγικά σήμερα παίρνουν μια καλή γενική ιδέα για τα σύνθετα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν.
Δες το εξής. Μια σημερινή τάξη μπορεί να μη μοιάζει καθόλου με την τάξη που ζήσαμε εμείς. Ένας δάσκαλος σήμερα είναι πολύ πιθανό να έχει μέσα στο τμήμα του παιδιά που δεν μιλούν την γλώσσα. Και αυτό ακόμα και σε προχωρημένες τάξεις. Επίσης παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας των όσων έχουν ζήσει πριν έρθουν στην Ελλάδα (βομβαρδισμούς, απώλεια μελών οικογένειας, αλλαγή χώρας, πιθανόν και κάποια ρατσιστική αντιμετώπιση). Τα πράγματα είναι δύσκολα και οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών τεταμένες. Στα χέρια του δασκάλου θα σκάσει το πρόβλημα και εκείνος θα κινητοποιήσει κοινωνικούς λειτουργούς που σαφώς είναι πιο ειδικοί. Μέχρι να έρθει η βοήθεια όμως.... Και ποια βοήθεια; Και για πόσο; Δεν έχεις άδικο κατά βάση αλλά στην πράξη ο δάσκαλος θα κληθεί να βρει λύσεις πολλές φορές μόνος του.

[enaon]

τωρα που μαγαλωσαμε παιδιά, έχουμε καταλάβει οτι ένα απο τα πιο εκνευριστικά πράγματα στον κόσμο, είναι να σου λέει κάποιος ψέματα στην μούρη σου. Το κάναμε συνέχεια τότε, τους δουλεύαμε και καλά μέσα στα μούτρα τους, νομίζαμε οτι είναι ηλίθιοι και δεν το καταλαβαίνουν, ήμασταν πολύ μάγκες, αλλά μάλλον απλά ανέβαζαν πίεση και μέτραγαν έως το 10, ας το δούμε απο αυτή την οπτική αν το ξαναπαίξουμε στο μυαλό μας. .

[Augustin Meaulnes]

γενικα δεν βλεπεις ουτε σκεπτεσαι ουτε εμβαθυνεις - αν τα δεις σαν παρατηρηση προσπαθησε να μην με μπινελικωσεις..

Το μη μας πρηζεις τα @@ δεν είναι μπινελικωμα. Έλεος πια με τον καθωσπρεπισμό σας. Το προβλημα σας είναι που είναι κοπέλα

Πρέπει να μπει μια ταμπέλα προειδοποιησης "αυτο το τοπικ περιέχει μαργαριτάρια ναιδας" να φυλαγεται ο κόσμος, είτε τρολαρει είτε οχι

Ηταν 3 στα 3 και ο ορισμός μπινελικωματος και ο ορισμός του κακου καθωσπρεπισμου και το φεμιναζιαρικο κερασάκι στην αχωνευτη τούρτα

Και ο Γιώργης να μπει για να προκαλέσει και μονο, έστω κατά λαθος, η μια φράση στις δεκα που θα αραδιασει, θα εχει ενα ψηγμα λογικής

Οι περιθωριακοι στο κοινωνικό σύνολο παντα θα υπάρχουν και ολοι οι θεσμοί να γοατρευτουν, μια οικογενεια στις τόσες θα μεγαλώνει το παιδί στραβά,

Αν απλως θεωρούμε γραφικούλικες και οχι επικίνδυνες, λογικές σαν την παραπάνω που χαϊδεύουν το περιθώριο για να θαψουν ειρηνικα τα δικά τους νεανικά κόμπλεξ, παμε κατά διάολου (καμια αλλαγή πορείας απο την υφισταμενη δηλαδη)

[Αγις]

Οι δυσκολες περιπτωσεις ειναι θεμα κοινωνικων λειτουργων - οι εκπαιδευτικοι έχουν αλλο εργο - ειδικευση και μονο υποβοηθητικο ρόλο στις γραμμες των πρωτων .
Η απαιτηση να ανταποκριθουν σε τετοια καθηκοντα ειναι πηγη προβληματων και αναποτελεσματικο.

Όσοι κάνουν παιδαγωγικά σήμερα παίρνουν μια καλή γενική ιδέα για τα σύνθετα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν.
Δες το εξής. Μια σημερινή τάξη μπορεί να μη μοιάζει καθόλου με την τάξη που ζήσαμε εμείς. Ένας δάσκαλος σήμερα είναι πολύ πιθανό να έχει μέσα στο τμήμα του παιδιά που δεν μιλούν την γλώσσα. Και αυτό ακόμα και σε προχωρημένες τάξεις. Επίσης παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας των όσων έχουν ζήσει πριν έρθουν στην Ελλάδα (βομβαρδισμούς, απώλεια μελών οικογένειας, αλλαγή χώρας, πιθανόν και κάποια ρατσιστική αντιμετώπιση). Τα πράγματα είναι δύσκολα και οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών τεταμένες. Στα χέρια του δασκάλου θα σκάσει το πρόβλημα και εκείνος θα κινητοποιήσει κοινωνικούς λειτουργούς που σαφώς είναι πιο ειδικοί. Μέχρι να έρθει η βοήθεια όμως.... Και ποια βοήθεια; Και για πόσο; Δεν έχεις άδικο κατά βάση αλλά στην πράξη ο δάσκαλος θα κληθεί να βρει λύσεις πολλές φορές μόνος του.

Το μεγαλειο του παραλογου,