Οι αδερφοι Σέρβοι παραμονές της Γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα παζάρευαν την Θεσσαλονίκη, παραχωρώντας την στην Γιουγκοσλαβία. Οι Βουλγαροι διεκδικουν και αυτοι
Η γερμανική πρεσβεία αναφέρει ότι το πρόβλημα «της προσάρτησης της Θεσσαλονίκης στη Γιουγκοσλαβία εξακολουθεί να συζητείται εντατικά στο Βελιγράδι. Σε σχέση με το ζήτημα αυτό τονίζεται από Γιουγκοσλάβους ειδικούς ότι ο πληθυσμός που κατοικεί στα σύνορα ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στα σημερινά σύνορα της Γιουγκοσλαβίας είναι σλαβικής καταγωγής και έχει απλώς εξελληνισθεί. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να βγουν και πάλι τα σλαβικά στοιχεία στην επιφάνεια». Ομως οι Κροάτες είναι αντίθετοι, όπως έχει μάθει η γερμανική πρεσβεία: «Οι Κροάτες απορρίπτουν κατά βάση ό,τι θα μπορούσε να συμβάλει στην ενίσχυση των Σέρβων...».
Ο υφυπουργός Φον Βαϊτσέκερ (ο γιος του οποίου έγινε αργότερα πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας) καταγράφει στις 3 Δεκεμβρίου του 1940 σε σημειώσεις του τι ακριβώς προσφέρει ο Χίτλερ στη Γιουγκοσλαβία: «Η Θεσσαλονίκη δωρεάν, διαφορετικά να μείνουμε εκτός αντιπαράθεσης, μονάχα μια μικρή προδοσία στην Ελλάδα και έτσι έμμεσα πατάμε και τη Βρετανία». Τον Ιανουάριο ο Βαϊτσέκερ επιστρέφει στα, εν τω μεταξύ περαιτέρω επεξεργασμένα, σχέδια για τον κατατεμαχισμό της Ελλάδας: «Στους Βούλγαρους υποσχεθήκαμε την έξοδο στο Αιγαίο ανάμεσα στον Στρυμώνα και στον Εβρο αν συμμετάσχουν στον άξονα... Τελικά θα πρέπει να εξυπηρετήσουμε και τους Σέρβους με τη Θεσσαλονίκη, για να τους μπουκώσουμε με κάτι».
Οι Βούλγαροι πράγματι είχαν στρέψει προσωρινά τη ματιά τους στη Θεσσαλονίκη. Ο Βούλγαρος πρέσβης στο Βερολίνο, Παρβάν Ντραγκάνοφ, δηλώνει τελικά ικανοποιημένος με τη Θράκη. Παρ’ όλα αυτά, παρακαλεί το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών το 1940 να μην υποσχεθεί τη Θεσσαλονίκη αμέσως και άνευ όρων, αλλά «υπό προϋποθέσεις κατά τη “σύνταξη του τελικού απολογισμού” και σαν ανταμοιβή για καλή συμπεριφορά». Ο Γιουγκοσλάβος διάδοχος Παύλος διστάζει, αλλά τον Μάρτιο του 1941 σπάει η παρατεταμένη αντίδρασή του. Μέσω του Γκρέγκοριτς συμφωνείται μια συνάντηση με τον Χίτλερ στο Μπερχτεσγκάντεν.
Οι Γερμανοί υπόσχονται καλύτερους όρους συμμαχίας στους Γιουγκοσλάβους από τους άλλους συμμαχους τους
Πάλι οι Αγγλοσάξωνες έβγαλαν το φίδι από την τρύπα για την ΕλλάδαΣε μια επίσης απόρρητη απάντηση το Βερολίνο επαναλαμβάνει ακριβώς αυτό το λεξιλόγιο, εκπληρώνοντας την επιθυμία του Βελιγραδίου. Ο Χίτλερ διαβεβαιώνει ακόμη τη Γιουγκοσλαβία ότι δεν θα ζητήσει δικαιώματα διέλευσης για τις δυνάμεις του ούτε και υποχρέωση στρατιωτικής συνδρομής. Αυτές είναι πολύ μεγαλύτερες παραχωρήσεις από εκείνες που έχουν πετύχει γι’ αυτές η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Βουλγαρία όταν προσχώρησαν στον άξονα. Αν το δει κανείς βραχυπρόθεσμα, η Γιουγκοσλαβία διαπραγματεύθηκε επιτυχημένα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, βρέθηκε καθ’ οδόν προς τη συνενοχή της εγκληματικής γερμανοϊταλικής πολιτικής, όπως σημειώνει ο Φον Βαϊτσέκερ με ημερομηνία 25 Μαρτίου 1941: «Σημαντικό είναι μόνο η ντροπή της Γιουγκοσλαυίας σε ό,τι αφορά την ίδια που της υποσχόμαστε μυστικά τη Θεσσαλονίκη, δηλαδή ένα τμήμα του εδάφους τού μέχρι σήμερα συμμάχου της».
Η προσχώρηση της Γιουγκοσλαβίας στον άξονα υπογράφεται στις 25 Μαρτίου 1941 στο ανάκτορο Μπελβεντέρε της Βιέννης. Η συνθήκη ισχύει ένα 48ωρο. Τη νύχτα της 26ης προς 27η Μαρτίου 1941, μια ομάδα Σέρβων αξιωματικών κάνει πραξικόπημα με βρετανική υποστήριξη ενάντια τον πρίγκιπα διάδοχο Παύλο... Οταν ο Χίτλερ μαθαίνει την είδηση εκδηλώνει ένα από τα γνωστά ξεσπάσματά του και διατάζει, λίγες ώρες αργότερα, την καταστροφή όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Γιουγκοσλαβίας, στην οποία δεν θα έπρεπε να επιτεθεί... Το τι συνέβη στη συνέχεια είναι ευρέως γνωστό.
