Ένα ερώτημα προς τους παντρεμένους...

[Νon4me]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Μπορει να ειναι πολλα και διαφορα η ενα απο τα πολλα και διαφορα . Συνηθως η ρουτινα ομως .

[Chainis]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Το ότι ανακαλύπτεις ότι ο/η σύντροφος δεν είναι όπως τον φανταζόσουν(πάντα είναι χειρότερα) συν την βαρεμάρα.

Η βαρεμάρα είναι ο εχθρός. Το σεχ είναι φίλος. Υποκύπτουμε στον φίλο κι όλα τσουλάνε.

Ετσι.
Αρκεί να το θέλουν και οι δυο.

[foscilis]

3 χρόνια άυπνη. Λες να μην τα πέρασα;;;

ωραία, γιατί δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις λοιπόν;

Όταν αυξάνεις το στρες σε ένα περιβάλλον που συνυπάρχουν αναγκαστικά δύο ή περισσότεροι άνθρωποι αυξάνεις τις πιθανότητες να συγκρουστούν. Ακόμα και αν ο παράγοντας που αυξάνει το στρες δεν είναι κάτι για το οποίο δε φταίει κάποιος από αυτούς με τη στενή έννοια. Αυτό είναι πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένη συμπεριφορά του είδους μας (και των περισσότερων ειδών εκτός από κάτι τελείως ψυχοπαθείς όπως τα κοινωνικά έντομα).

Το παιδί αντιπροσωπεύει κολοσσιαίες ποσότητες στρες, που ειδικά στη γυναίκα προκαλούν ακόμα και παθολογικές καταστάσεις και ταυτόχρονα κάτι που σε αναγκάζει να μη μπορείς να ξεφορτωθείς ποτέ εντελώς τον άλλον από τη ζωή σου (είναι πάντα ο άλλος γονέας του παιδιού, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί σε άλλη χώρα). Είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει ένα ζευγάρι σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα έχθρας απ' ό,τι αν δεν υπήρχε, all other things being equal.

[mec]

Δεν είμαι παντρεμένος και ίσως να μην έχει πολύ βάρος η γνώμη μου. Είμαι με μια κοπέλλα που την γνωρίζω 20 χρόνια, αλλά μόνο τα τελευταία 5 χρόνια είμαστε μαζί. Πριν όπως τύχαινε, κυρίως λόγω δουλειάς σε διαφορετικές περιοχές. Μπορώ να πω ότι η σχέση αντί να φθείρεται βελτιώνεται. Η γνωριμία ξεκίνησε με λίγο χαβαλέ, σοβάρεψε στην πορεία, αλλά κρατάει λίγος χαβαλές ακόμα. Ας πούμε, αποκαλεί ο ένας τον άλλο με νικνειμ, πράγμα που βοήθησε να αποφύγουμε πολλούς καυγάδες. Άμα την ακούσω να με αποκαλεί με το κανονικό, κάνω την πάπια, γιατί ξέρω ότι είναι φορτωμένη.
Το κυριότερο όμως νομίζω είναι επειδή δεν έχουμε παιδιά. Πιστεύω ότι θα ήταν μία στρεσογόνα κατάσταση.

[Υδράργυρος]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Οσο πιο ερωτευμενοι ξεκινησανε τοσο πιο εχθροι γινονται

[Νατάσα]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Οσο πιο ερωτευμενοι ξεκινησανε τοσο πιο εχθροι γινονται

Ακριβώς. Και γω αυτό παρατηρώ.

[Athina__P]

3 χρόνια άυπνη. Λες να μην τα πέρασα;;;

ωραία, γιατί δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις λοιπόν;

Όταν αυξάνεις το στρες σε ένα περιβάλλον που συνυπάρχουν αναγκαστικά δύο ή περισσότεροι άνθρωποι αυξάνεις τις πιθανότητες να συγκρουστούν. Ακόμα και αν ο παράγοντας που αυξάνει το στρες δεν είναι κάτι για το οποίο δε φταίει κάποιος από αυτούς με τη στενή έννοια. Αυτό είναι πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένη συμπεριφορά του είδους μας (και των περισσότερων ειδών εκτός από κάτι τελείως ψυχοπαθείς όπως τα κοινωνικά έντομα).

Το παιδί αντιπροσωπεύει κολοσσιαίες ποσότητες στρες, που ειδικά στη γυναίκα προκαλούν ακόμα και παθολογικές καταστάσεις και ταυτόχρονα κάτι που σε αναγκάζει να μη μπορείς να ξεφορτωθείς ποτέ εντελώς τον άλλον από τη ζωή σου (είναι πάντα ο άλλος γονέας του παιδιού, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί σε άλλη χώρα). Είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει ένα ζευγάρι σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα έχθρας απ' ό,τι αν δεν υπήρχε, all other things being equal.

Τα διαζύγια κατά κανόνα θα συμβούν χρόνια αφού περάσει η εποχή της αϋπνίας, καθώς θα έχουν ανακάμψει όλοι και θα έχουν χρόνο και διάθεση να σκεφτούν εναλλακτικές και αφού έχοντας περάσει η εποχή του ξενυχτιού βλέπεις τι έχει απομείνει και λες αυτό είναι λοιπόν από εδώ και πέρα; Και πορεύεσαι ανάλογα. Τώρα αν δεν κοιμάσαι ακόμα και με μεγάλα παιδιά γιατί ξερω γω ο άλλος ροχαλίζει, καλύτερα να δεις το θέμα ροχαλητό πρώτα μήπως λύνεται μόνο αυτό.

[lolek1]

το μονο καλο του γαμου ειναι οτι εχεις παντα το μουνι στο πιατο

[foscilis]

3 χρόνια άυπνη. Λες να μην τα πέρασα;;;

ωραία, γιατί δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις λοιπόν;

Όταν αυξάνεις το στρες σε ένα περιβάλλον που συνυπάρχουν αναγκαστικά δύο ή περισσότεροι άνθρωποι αυξάνεις τις πιθανότητες να συγκρουστούν. Ακόμα και αν ο παράγοντας που αυξάνει το στρες δεν είναι κάτι για το οποίο δε φταίει κάποιος από αυτούς με τη στενή έννοια. Αυτό είναι πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένη συμπεριφορά του είδους μας (και των περισσότερων ειδών εκτός από κάτι τελείως ψυχοπαθείς όπως τα κοινωνικά έντομα).

Το παιδί αντιπροσωπεύει κολοσσιαίες ποσότητες στρες, που ειδικά στη γυναίκα προκαλούν ακόμα και παθολογικές καταστάσεις και ταυτόχρονα κάτι που σε αναγκάζει να μη μπορείς να ξεφορτωθείς ποτέ εντελώς τον άλλον από τη ζωή σου (είναι πάντα ο άλλος γονέας του παιδιού, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί σε άλλη χώρα). Είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει ένα ζευγάρι σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα έχθρας απ' ό,τι αν δεν υπήρχε, all other things being equal.

Τα διαζύγια κατά κανόνα θα συμβούν χρόνια αφού περάσει η εποχή της αϋπνίας, καθώς θα έχουν ανακάμψει όλοι και θα έχουν χρόνο και διάθεση να σκεφτούν εναλλακτικές και αφού έχοντας περάσει η εποχή του ξενυχτιού βλέπεις τι έχει απομείνει και λες αυτό είναι λοιπόν από εδώ και πέρα; Και πορεύεσαι ανάλογα. Τώρα αν δεν κοιμάσαι ακόμα και με μεγάλα παιδιά γιατί ξερω γω ο άλλος ροχαλίζει, καλύτερα να δεις το θέμα ροχαλητό πρώτα μήπως λύνεται μόνο αυτό.

τα πιο πολλά διαζύγια συμβαίνουν σε ζευγάρια γύρω στα 30 και/ή γύρω στον 5ο χρόνο γάμου.

Οπότε ο κανόνας δεν είναι καθόλου αυτό που λες. Ο κανόνας είναι ότι αποτυγχάνουν να διορθωσουν το τρίτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους (που λανθασμένα θεωρούν και οι δύο 1ο) όταν το αληθινά πρώτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους είναι ~5 και το δεύτερο είναι γύρω στα ~2.

[Athina__P]

Σε κάθε περίπτωση αν θεωρείς ιδιαίτερα σημαντικό για την ίδια τη σχέση το θέμα του ύπνου, στέκεσαι σε ένα θέμα που είναι εξορισμού παροδικό.

Σημαντικός είναι ο ύπνος και για τα ίδια τα παιδιά και θεωρώ ότι κακώς τα αφήνουμε τα ίδια να πιστεύουν ότι δεν πειράζει να κοιμούνται με δόσεις. Συνήθως υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που τα εμποδίζει να κάνουν συνεχόμενο ύπνο, ειδικά μετά τα δύο ή δύο και κάτι που ψιλοσυννοούνται.

[sys3x]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Νομίζω πως δεν κάνεις την σωστή ερώτηση ματ.

[sys3x]

ωραία, γιατί δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις λοιπόν;

Όταν αυξάνεις το στρες σε ένα περιβάλλον που συνυπάρχουν αναγκαστικά δύο ή περισσότεροι άνθρωποι αυξάνεις τις πιθανότητες να συγκρουστούν. Ακόμα και αν ο παράγοντας που αυξάνει το στρες δεν είναι κάτι για το οποίο δε φταίει κάποιος από αυτούς με τη στενή έννοια. Αυτό είναι πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένη συμπεριφορά του είδους μας (και των περισσότερων ειδών εκτός από κάτι τελείως ψυχοπαθείς όπως τα κοινωνικά έντομα).

Το παιδί αντιπροσωπεύει κολοσσιαίες ποσότητες στρες, που ειδικά στη γυναίκα προκαλούν ακόμα και παθολογικές καταστάσεις και ταυτόχρονα κάτι που σε αναγκάζει να μη μπορείς να ξεφορτωθείς ποτέ εντελώς τον άλλον από τη ζωή σου (είναι πάντα ο άλλος γονέας του παιδιού, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί σε άλλη χώρα). Είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει ένα ζευγάρι σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα έχθρας απ' ό,τι αν δεν υπήρχε, all other things being equal.

Τα διαζύγια κατά κανόνα θα συμβούν χρόνια αφού περάσει η εποχή της αϋπνίας, καθώς θα έχουν ανακάμψει όλοι και θα έχουν χρόνο και διάθεση να σκεφτούν εναλλακτικές και αφού έχοντας περάσει η εποχή του ξενυχτιού βλέπεις τι έχει απομείνει και λες αυτό είναι λοιπόν από εδώ και πέρα; Και πορεύεσαι ανάλογα. Τώρα αν δεν κοιμάσαι ακόμα και με μεγάλα παιδιά γιατί ξερω γω ο άλλος ροχαλίζει, καλύτερα να δεις το θέμα ροχαλητό πρώτα μήπως λύνεται μόνο αυτό.

τα πιο πολλά διαζύγια συμβαίνουν σε ζευγάρια γύρω στα 30 και/ή γύρω στον 5ο χρόνο γάμου.

Οπότε ο κανόνας δεν είναι καθόλου αυτό που λες. Ο κανόνας είναι ότι αποτυγχάνουν να διορθωσουν το τρίτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους (που λανθασμένα θεωρούν και οι δύο 1ο) όταν το αληθινά πρώτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους είναι ~5 και το δεύτερο είναι γύρω στα ~2.

[Νατάσα]

Τι είναι αυτό που σας κάνει μετά από χρόνια γάμου και πολλές φορές καταντάτε εχθροί, ενώ όταν ξεκινήσατε ήσασταν φίλοι;

Νομίζω πως δεν κάνεις την σωστή ερώτηση ματ.

Νομίζεις λες; Και ποιά είναι η σωστή ερωτηση;

Καλά, γιατί με λες ματ;

[Athina__P]

ωραία, γιατί δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις λοιπόν;

Όταν αυξάνεις το στρες σε ένα περιβάλλον που συνυπάρχουν αναγκαστικά δύο ή περισσότεροι άνθρωποι αυξάνεις τις πιθανότητες να συγκρουστούν. Ακόμα και αν ο παράγοντας που αυξάνει το στρες δεν είναι κάτι για το οποίο δε φταίει κάποιος από αυτούς με τη στενή έννοια. Αυτό είναι πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένη συμπεριφορά του είδους μας (και των περισσότερων ειδών εκτός από κάτι τελείως ψυχοπαθείς όπως τα κοινωνικά έντομα).

Το παιδί αντιπροσωπεύει κολοσσιαίες ποσότητες στρες, που ειδικά στη γυναίκα προκαλούν ακόμα και παθολογικές καταστάσεις και ταυτόχρονα κάτι που σε αναγκάζει να μη μπορείς να ξεφορτωθείς ποτέ εντελώς τον άλλον από τη ζωή σου (είναι πάντα ο άλλος γονέας του παιδιού, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί σε άλλη χώρα). Είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει ένα ζευγάρι σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα έχθρας απ' ό,τι αν δεν υπήρχε, all other things being equal.

Τα διαζύγια κατά κανόνα θα συμβούν χρόνια αφού περάσει η εποχή της αϋπνίας, καθώς θα έχουν ανακάμψει όλοι και θα έχουν χρόνο και διάθεση να σκεφτούν εναλλακτικές και αφού έχοντας περάσει η εποχή του ξενυχτιού βλέπεις τι έχει απομείνει και λες αυτό είναι λοιπόν από εδώ και πέρα; Και πορεύεσαι ανάλογα. Τώρα αν δεν κοιμάσαι ακόμα και με μεγάλα παιδιά γιατί ξερω γω ο άλλος ροχαλίζει, καλύτερα να δεις το θέμα ροχαλητό πρώτα μήπως λύνεται μόνο αυτό.

τα πιο πολλά διαζύγια συμβαίνουν σε ζευγάρια γύρω στα 30 και/ή γύρω στον 5ο χρόνο γάμου.

Οπότε ο κανόνας δεν είναι καθόλου αυτό που λες. Ο κανόνας είναι ότι αποτυγχάνουν να διορθωσουν το τρίτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους (που λανθασμένα θεωρούν και οι δύο 1ο) όταν το αληθινά πρώτο μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους είναι ~5 και το δεύτερο είναι γύρω στα ~2.

Παρόλο που δεν το έθεσα ποτέ ως θέμα κλονισμού του γάμου (ο άντρας μου χάιδευε άνευ λόγου τα παιδιά, είχε αναλάβει στο τέλος να ξυπνάει μόνο εκείνος και φυσικά τα παίδευε ΚΑΙ αυτά) και με ψιλοπαίδευε και εμένα μόνο που δεν υπήρχε ησυχία στο σπίτι....

Ήταν μεγάλο λάθος μου που ταλαιπώρησα τον εαυτό μου αναίτια και το πλήρωσα, δεν επανήλθα ποτέ εντελώς από αυτή τη φάση του κακού ύπνου για χρόνια! Τώρα όμως έμαθα.

[Gherschaagk]

Το ότι ανακαλύπτεις ότι ο/η σύντροφος δεν είναι όπως τον φανταζόσουν(πάντα είναι χειρότερα) συν την βαρεμάρα.

Η βαρεμάρα είναι ο εχθρός. Το σεχ είναι φίλος. Υποκύπτουμε στον φίλο κι όλα τσουλάνε.

Ετσι.
Αρκεί να το θέλουν και οι δυο.

Οκ, προϋπόθεση. Να το θέλουν και οι 2.


Ποτέ το θέλουν και οι 2;