Ακριβώς. Το έχω ζήσει στο πετσί μου. Κάθε φορά που βλέπω να υποτιμάνε τους καθηγητές τα παίρνω στο κρανίο.brb και tyt έγραψε: 15 Ιαν 2019, 17:30 Εξαρτάται από την εργασία. Αν είναι σωματική, με καλή φυσική κατάσταση και οικονομία δυνάμεων τα καταφέρνεις.
Αν είναι πνευματική, το θεωρώ δύσκολο. Εκεί θέλει πράγματα που δεν γνωρίζω ποια είναι.
Δουλεύω 12ωρα σε δουλειά που έχει ορθοστασία (τυγχαίνει τις 11 ώρες ασπούμε να στέκεσαι, και να είσαι και συνέχεια με κόσμο, να μιλάς, να στεγχώνει το στόμα κλπ κλπ) αλλά τις 6ις ώρες το πρωί που έχω μαθήματα κουράζομαι πολύ περισσότερο. (Ακόμα και όταν δούλευα σε εστιατόριο, που το να είσαι σερβιτόρα είναι αρκετά κουραστική δουλειά). Αν έχω να πάω και στην μικρή για 2ωρο ή 3ωρο μάθημα, να τες τις ημικρανίες. Ταυτόχρονα όλα αυτά να το καταλάβω. Αλλά αν πάρω το Σάββατο που έχω μόνο δουλειά χωρίς μαθήματα και το συγκρίνω με μια Τετάρτη που έχω 6 ώρες μάθημα και μετά κάνω άλλο ένα 2ωρο (ή περισσότερο) στην μικρή, γυρνάω σπίτι και είμαι πεθαμένη.
Δεν ξέρω, θέλει να έχει κανείς καλή ικανότητα συγκέντρωσης (και μνήμης) και εγώ που έχω θέμα με τον σίδηρο σκοτώνομαι. Για χειρονακτική εργασία νομίζω αρκεί το γυμναστήριο για να αυξηθούν οι (σωματικές) αντοχές, αλλά σε πνευματική εργασία πρέπει να εξασκηθεί η μνήμη. Εγώ έχω συνεχώς επαφή με μαθηματικά, σε σημείο που ακόμη και στην δουλειά παίρνω κόλλες και γράφω τύπους και λύνω ολοκληρώματα (με δουλεύουν αλλά χέστηκα
ειδικά αν είμαι σε σημείο που κάθομαι). Υπάρχουν και iq tests στο ίντερνετ, γρύφοι κτλ. Με όλα αυτά αναγκάζεσαι να συγκεντρώνεσαι εκεί και να σκέφτεσαι. Ακόμη και ένα βιβλίο μαθηματικών γυμνασίου ή λυκείου να πας να ανοίξεις (για όσους είναι π.χ των θεωρητικών) ή ένα λογοτεχνικό ή ιστορικό βιβλίο, εξασκείς το μυαλό σου και είσαι συνεχώς σε εγρήγορση.Και κάτι ακόμα που μου φάνηκε παράξενο. Υπήρχε μήνας που έκανα 1,5 ή 2 μέρες για να μπορέσω να κοιμηθώ. Τα έβγαλα πέρα με καφέδες και απαίσια διατροφή. Τώρα το μετανιώνω όσο δεν πάει. Όταν χρειάζεσαι επειγόντως όμως κάτι για να σε κρατήσει ο αγαπημένος μου φίλος ήτανε εκεί. Αν είχα στη διάθεσή μου μόνο ένα μισάωρο, πήγαινα και κοιμόμουν και ειλικρινά όταν το χρειάζεσαι τόσο πολύ, αυτό το μισάωρο έκανε θαύματα... Εκεί ήταν που κατάλαβα πόσο αναγκαίος είναι ο ύπνος. Οπότε ισχύει αυτό που είπαν τα παιδιά. Όσο γίνεται μικρά διαλείμματα για ξεκούραση και καλή διατροφή. Και σίγουρα παίζει ρόλο και το εργασιακό περιβάλλον, οι συναδέλφοι κτλ. Ξέρω σε ποιά βάρδια θα είμαι πριν πάω στην δουλειά. Μια κουβέντα μόνο από έναν συνάδελφο μπορεί να σε κρατήσει.
το ίδιο και φρούτα. Επίσης τρώω βοδινό συκώτι που έχει μπόλικο σίδηρο. Πάντα παίρνω σκευάσματα και τρώω τροφές με σίδηρο, ανεβαίνει και τσουπ πάλι κάτω. Μου ειπαν πως το έχει ο οργανισμός μου να μην τον απορροφάει καλά. Απλά πρέπει να το πάρω απόφαση πως όταν τον ανεβάσω θα πρέπει πάλι ούτως ή άλλως να παίρνω σκευάσματα κάθε μήνα για μια βδομάδα.
