Εσθήρ έγραψε: 03 Ιαν 2019, 01:44
Ε..μην διαβαζετε.Εγω βαζω μπολντ σε αυτα που θελω να τονισω τελεια και παυλα.Δεν απαγορευεται ναι;
Αλλο γραφουν παπαριες,δεν ενοχλουν,εγω βαζω μπολντ ενοχλουν.Ε..ο καθενας με οτι ενοχλειται.
Οι επαναλαμβανόμενες λέξεις, εκφράσεις όπως και συγκεκριμένα εμότικον που μπορεί να είναι ή να θεωρούνται μειωτικά απ' τον αναγνώστη είναι ενοχλητικά.
Σε χώρους σαν τον συγκεκριμένο, τα μπολντ και τα κεφαλαία δείχνουν άνθρωπο που θέλει σώνει και ντε να περάσει το δικό του είτε είναι σωστό αυτό που λέει είτε όχι.
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
ST48410 έγραψε: 03 Ιαν 2019, 01:29
Δεδομένων των παραπάνω πιστεύω ότι θα απέφευγα τον προληπτικό έλεγχο αλλά θα παρέμβαινα στην παραμικρή υπόνοια ή υποψία ότι το παιδί πάει να μπλέξει σε κάτι που ντρέπεται να εκμυστηρευτεί. Και πραγματικά θα κοπάναγα το κεφάλι μου στον τοίχο αν γινόταν κάποιο κακό το οποίο θα μπορούσα να είχα προλάβει σε περίπτωση που είχα ελέγξει. Θεωρώ υπερβολικά αισιόδοξη την πεποίθηση ότι αν έχετε καλές σχέσεις με τα παιδιά σας θα προστρέξουν σε σας όταν στραβώσει οτιδήποτε. Δηλαδή όσοι είχατε όντως καλές σχέσεις εμπιστοσύνης (έτσι όπως ιδανικά τις ορίζετε) με τους δικούς σας γονείς τα λέγατε πάντα όλα;
Η απαραίτητη στρατηγική, σε περίπτωση που αντιληφθείς ότι κάτι έχει αλλάξει, κάτι ανησυχεί το παιδί σου, κτλ, είναι να μιλήσεις με το έτερό σου ήμισυ, να βρείτε μια κοινή στρατηγική και αν χρειαστεί να συμβουλευτείτε ειδικό. Γι' αυτό υπάρχουν οι ειδικοί.
Σε αυτά συμφωνώ. Ας είμαστε λίγο πρακτικοί όμως. Υποψιάζεσαι για κάποιο λόγο ότι παίζουν ναρκωτικά στο σχολείο του παιδιού σου ή στις παρέες του. Δεν σου μιλάω απλώς για κάποιο τσιγάρο αλλά ακούς ότι παίζουν και σκληρότερα ναρκωτικά. Φυσικά θα έκανες ότι μπορούσες με διάλογο και ενημέρωση. Θα έμενες μόνο εκεί; Θα μπορούσες πχ να ελέγξεις ποιους συναναστρέφεται στον ελεύθερό του χρόνο. Στον σχολικό του χρόνο; Όταν θα υπήρχε ένας σοβαρός κίνδυνος θα ευχόσουν ότι οι καλές σου σχέσεις θα σου επέτρεπαν να μάθεις τα πάντα από το ίδιο το παιδί;
Ε ταμαμ...θα εγραφε το παιδακι σου λοιπον οτι παιρνει ναρκωτκα στο ημερολογιο του!!!!!!!!!
Ρε..που τα πουλατε αυτα;
Η απαραίτητη στρατηγική, σε περίπτωση που αντιληφθείς ότι κάτι έχει αλλάξει, κάτι ανησυχεί το παιδί σου, κτλ, είναι να μιλήσεις με το έτερό σου ήμισυ, να βρείτε μια κοινή στρατηγική και αν χρειαστεί να συμβουλευτείτε ειδικό. Γι' αυτό υπάρχουν οι ειδικοί.
Σε αυτά συμφωνώ. Ας είμαστε λίγο πρακτικοί όμως. Υποψιάζεσαι για κάποιο λόγο ότι παίζουν ναρκωτικά στο σχολείο του παιδιού σου ή στις παρέες του. Δεν σου μιλάω απλώς για κάποιο τσιγάρο αλλά ακούς ότι παίζουν και σκληρότερα ναρκωτικά. Φυσικά θα έκανες ότι μπορούσες με διάλογο και ενημέρωση. Θα έμενες μόνο εκεί; Θα μπορούσες πχ να ελέγξεις ποιους συναναστρέφεται στον ελεύθερό του χρόνο. Στον σχολικό του χρόνο; Όταν θα υπήρχε ένας σοβαρός κίνδυνος θα ευχόσουν ότι οι καλές σου σχέσεις θα σου επέτρεπαν να μάθεις τα πάντα από το ίδιο το παιδί;
Ε ταμαμ...θα εγραφε το παιδακι σου λοιπον οτι παιρνει ναρκωτκα στο ημερολογιο του!!!!!!!!!
Ρε..που τα πουλατε αυτα;
Όχι, μάλλον δεν θα έγραφε κάτι τέτοιο. Θα προσπαθούσες να διαβάσεις πίσω από τις λέξεις και βέβαια πιθανόν το άγχος σου ως πατέρα/μητέρα να μεγέθυνε καταστάσεις.
ST48410 έγραψε: 03 Ιαν 2019, 01:50
Σε αυτά συμφωνώ. Ας είμαστε λίγο πρακτικοί όμως. Υποψιάζεσαι για κάποιο λόγο ότι παίζουν ναρκωτικά στο σχολείο του παιδιού σου ή στις παρέες του. Δεν σου μιλάω απλώς για κάποιο τσιγάρο αλλά ακούς ότι παίζουν και σκληρότερα ναρκωτικά. Φυσικά θα έκανες ότι μπορούσες με διάλογο και ενημέρωση. Θα έμενες μόνο εκεί; Θα μπορούσες πχ να ελέγξεις ποιους συναναστρέφεται στον ελεύθερό του χρόνο. Στον σχολικό του χρόνο; Όταν θα υπήρχε ένας σοβαρός κίνδυνος θα ευχόσουν ότι οι καλές σου σχέσεις θα σου επέτρεπαν να μάθεις τα πάντα από το ίδιο το παιδί;
Αφενός δεν πιστεύω με τίποτα ότι παιδί που μεγαλώνει σε υγιή οικογένεια με σωστή διαπαιδαγώγηση θα πάρει ναρκωτικά. Το σπίτι μου είναι δίπλα στον ΟΚΑΝΑ, ξέρω πάρα πολλούς εξαρτημένους (πολλοί εκ των οποίων πλέον δεν ζούνε). Δεν ξέρω απολύτως κανέναν που να μεγάλωσε σε υγιή οικογένεια. Έχω και πελάτες που έχουν ή είχαν παιδιά με εξάρτηση. Κανείς δεν λέει «θα δοκιμάσω ηρωίνη για την εμπειρία».
Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Η χειρότερη στρατηγική, αν θεωρείς ότι το παιδί σου έχει μπλέξει ή κινδυνεύει να μπλέξει είναι να ανακατευτείς άμεσα χωρίς να τρέξεις αμέσως σε ειδικό. Αν κάποια περίπτωση χρειάζεται βοήθεια από ειδικούς είναι αυτή. Δεν θα λύσεις το πρόβλημα παρακολουθώντας το.
Δεν ξέρω τι ακριβώς απαιτείται να κάνεις και δεν είναι ίδια η λύση σε κάθε περίπτωση. Δεν είμαι ειδικός και δεν θα τολμούσα να δώσω απαντήσεις στα ερωτήματά σου γιατί είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Πάντως ξέρω τι δεν θα έκανα.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
hellegennes έγραψε: 03 Ιαν 2019, 02:01Πάντως ξέρω τι δεν θα έκανα.
ειναι σπαστικός ο στ, εκεί που έχουμε πάρει την μία πλευρά και την τραβάμε απο τα μαλλιά να μοιάζει με την άλλη, έρχεται και κάθεται στην χωρίστρα. Νομίζω έχει δίκιο, δεν ξέρεις τι θα έκανες, έχεις προθέσεις, όλη η κουβέντα είναι περί προθέσεων νομίζω. Όταν δεν έχουμε πλέον την δυνατότητα να έχουμε καλή πρόθεση, όταν βλέπουμε το παιδί μας σαν δυνητικά χαλασμένο από αλήθεια ή φόβο, δεν έχουμε ιδέα τι θα κάνουμε μάλλον. Αυτό αρκεί νομίζω, εγώ δηλαδή αυτό καταλαβαίνω σαν σεβασμό, να μην θεωρείς το παιδί απριόρι προβληματικό, γιατί ίσως βοηθά να γίνει, δεν νομίζω οτι μπορείς να προσποιηθείς οτι υπάρχει εμπιστοσύνη, νομίζω δεν γίνεται.
Νομιζω οτι η ισορροπια βρισκεται στο μεσο του ενος ακρου που ειναι γονεις σαν τους δικους μου οι οποιοι μού απαγόρευαν να έχω φίλους και να βγαίνω απ το σπίτι και ηθελαν να ξερω (ή να πιστευω) οτι παρακολουθουν τα παντα, οτι βαζουν ντετεκτιβ να με παρακολουθουνν κλπ. και στο αλλο ακρο που εκπροσωπουν πολλοι σημερινοι γονεις οι οποιοι διαβασαν καποιο αρθρο για την ελευθερη αναπτυξη της προσωπικοτητας του παιδιου και εφαρμοζουν υπερβολικα επιτρεπτικες πρακτικες που κανουν τα παιδια τους κακομαθημενα και τα εκθετουν σε κινδυνους. Υπαρχουν πατεραδες που λενε δεν πειραζει το παιδι να δοκιμασει λιγο χασις στην εφηβεια...
Χρειαζεται ελεγχος, συναιση, καθοδηγηση, απαγορευση (πχ. μηχανακια) αλλα και ενεργη προσπαθεια για να κοινωνικοποιηθει το παιδι και να αποκτησει αυτοπεποιθηση. Αν νιωθεις οτι εισαι καλυτερος απο τους αλλους δε μπορουν ευκολα να σε παρασυρουν, ισα ισα νιωθεις ανωτερος να μην τους ακολουθησεις σε κατι λαθος. Αλλα αν εχεις αναγκη να σε αποδεχτουν θα κανεις πραγματα που δεν θα εκανες ποτε απο μονος σου.
Athina__P έγραψε: 02 Ιαν 2019, 22:33
Πρέπει ο γονιός να ανακοινώνει και το κάνει πάντα ότι έχει parenting control στις online επικοινωνίες των παιδιών;
Ο βασικός κανόνας είναι οτι σε αυτές της ηλικίες ο υπολογιστής ΔΕΝ είναι στο προσωπικό χώρο του παιδιού, αλλά στο σαλόνι, σε κοινό γραφείο κλπ.
Ναι, σωστά, το έκανα αυτό και ακόμα το κάνω στο βαθμό που τα ίδια παιδιά δεν διεκδικούν ιδιωτικότητα, την οποία σταδιακά κερδίζουν όσο δείχνουν ότι ωριμάζουν. Και μέχρι μια ηλικία δεν τους ενδιαφέρει καν το θέμα της ιδιωτικότητας. Εκεί ρωτάω και ξαναρωτάω γιατί το θεωρούμε δεδομένο ότι το κάθε δεκάχρονο θέλει ιδιωτικότητα. Ο καθένας ξέρει τέλος πάντων το παιδί του, αλλά μερικά πράγματα είναι κοινά. Εξαρτάται ίσως, αν υπάρχουν αδέρφια, τι ισορροπίες υπάρχουν για να θέλει ένα παιδάκι να ξεχωρίζει τη ζωή του από των υπολοίπων. Αυτό σταδιακά βγαίνει και πας με τα μηνύματα που βλέπεις.
Και ξερεις ποιο ειναι το αποτέλεσμα που δεν λένε, Cecily όσοι βάζουν αυτό τον κανόνα? Ότι αφού έχεις τραβήξει το γλυκό λούκι να είσαι εργαζόμενος με μικρά παιδιά και να έχεις περάσει μερικά χρόνια με διάφορες διαβαθμίζεις ίωσης και αϋπνίας και να λες δεν θα μεγαλώσουν; Όταν είσαι στο ίδιο δωμάτιο τα απογεύματά σου γεμίζουν από εικόνες που δεν σε ενδιαφέρουν στην πραγματικότητα καθόλου. Θα μου πεις αυτό μπορεί να συμβεί είτε τα παιδιά είναι στον υπολογιστή είτε όχι. Πολλά ζευγάρια βλέπω στη φάση αυτή να χωρίζουν, γιατί στην πραγματικότητα δεν τους αρέσει αυτή η ζωή, αλλά χωρίς να αμφισβητούν το ταμπού που είναι τα παιδιά, αλλά τα παιδιά πάντα έτσι μεγάλωναν από ένα σημείο και πέρα. Πάει ο καιρός που έβγαιναν έξω με τους φίλους τους και ήταν πιο χαρούμενα και αυτά. Αυτομάτως τους βλέπω πιο χαρούμενους / ανανεωμένους τους μεγάλους ακόμα και αν δεν βρουν γκόμενο, μόλις αλλάξουν σπίτια και βρουν μετά από χρόνια το σπίτι γυρνώντας από τη δουλειά χωρίς παιδιά για λίγες ώρες έστω. Δεν προτείνω βέβαια να χωρίζουν για αυτό και μόνο, ασφαλώς όχι, αλλά δεν αμφισβητούν την καθημερινότητά τους ΠΡΙΝ αμφισβητήσουν το σύντροφο, καθώς για τα παιδιά μπορεί να έχει πιο πολλή σημασία τελικά να βλέπουν και τους δυο γονείς τους. Αλλά μερικοί έχουν βαρεθεί τόσο πολύ έναν κανονικότητατο, αξιόλογο άνθρωπο και πάνε σε κάτι υποδεέστερο ως σύντροφο, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε διαδικασία να βάλουν ξένον άνθρωπο να ανακατευτεί με τα παιδιά τους, μου κάνει πολλή εντύπωση αυτό.
Τέλος πάντων, τις περάσαμε σχεδόν αυτές τις φάσεις. Νομίζω και ένας λόγος που τα τελευταία χρόνια βλέπεις παντού να πουλάνε διάφορες μορφές ακουστικών, είναι γιατί πολλοί άνθρωποι είναι στον ίδιο χώρο και ασχολούνται με άλλα πράγματα ο καθένας.
Και νομίζω ότι ειδικοί και μη ειδικοί, δέχονται ως παραδοχές πράγματα που για το ανθρώπινο είδος είναι μη φυσιολογικά! Όπως το να μην έχει χρόνο ο ενήλικας για άλλους ενήλικες καθημερινά, για πολλά χρόνια, εκτός από την εργασία του, που δεν είναι για όλους το ίδιο κοινωνική. Και τα παιδιά το ίδιο. Βέβαια τώρα κοινωνικοποιούνται και από τους υπολογιστές. Πραγματικά βλέπεις ανθρώπους που ξέρεις ότι δεν έχουν χρόνο για άλλη ζωή εκτός από τη δουλειά και τα παιδιά και φαίνεται αυτό, ειδικά αν τους ξέρεις και χρόνια. Αλλά θέλει τέλος πάντων κάπου να δεις αλλιώς τα πράγματα αν και η καθημερινότητα δεν επιτρέπει πάντα να το δεις πολύ αλλιώς.
Όπως και να έχει, το parenting control δεν το υπολογίζω πάρα πολύ γιατί βλέπεις πράγματα κατόπιν εορτής. Κουβέντα να γίνεται.
ΓΑΛΗ έγραψε: 03 Ιαν 2019, 00:16
Φυσικά όχι, είναι κάτι απολύτως φυσικό.
Από τη στιγμή που κάνεις παιδί, η οποιαδήποτε αυτονομία έχεις ως άτομο καταλύεται εκ των πραγμάτων.
Κατά τα άλλα, νομίζω ότι ως γονείς λειτουργούμε ακριβώς όπως λειτουργούμε σε όλες τις προσωπικές μας σχέσεις.
Η αυμπεριφορά αλλά και το σκεπτικό μας καθορίζεται από τα ίδια σημεία αναφοράς.
Ανεξαρτήτως αν είναι φυσικό, ρώτησα αν είναι θυσία. Αν με άλλα λόγια θυσιάζεις τον εαυτό σου και δίνεις προτεραιότητα στο παιδί.
Θα επιμείνω στο ότι η γονεϊκή ιδιότητα δεν είναι θυσία. Είναι επιλογή. Η μόνη διαφορά της από τις άλλες ερωτικές ή φιλικές σχέσεις είναι ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής ή διακοπής αυτής της σχέσης για την περίοδο που το παιδί είναι ανήλικο. Και σου προσφέρει περισσότερα από αυτά που δίνεις.
Κατά τα άλλα, συνήθως ο όρος "θυσία" χρησιμοποιείται όταν η χ ή ψ σχέση έχει αποτύχει και το όλο σκηνικό εκλαμβάνεται ως ένας χαμένος χρόνος αν δεν έχει ευθυγραμμιστεί με το δικό μας κόνσεπτ. Ακριβώς γι' αυτό έγραψα ότι ουσιαστικώς εκφράζει έναν εγωισμό ή μια υπερεκτίμηση των δικών μας δυνατοτήτων και τίποτα παραπάνω.
Ναι και τρέχετε όλοι μαζί με απόχες να πιάσετε πεταλούδες στα λιβάδια. Τι λέμε τώρα; Το να είσαι γονιός είναι σκληρό και απαιτητικό και κουραστικό και καταθλιπτικό,σε αλλάζει αγαρμπα και ταυτόχρονα η μέγιστη χαρά της ζωής.
Και απαιτείται να θυσιάσεις από το πιο μικρό που ειναι πχ το τελευταίο μελομακάρονο που πήρες να φας και μπήκε στο δωμάτιο το παιδί και του το δίνεις, τον χρόνο σου, τα χρηματά σου κτλ κτλ μεχρι την ίδια σου την ζωή αν απαιτηθεί. Για την ακρίβεια είναι αυτοθυσία. Γιατι αυτοπροσφέρεσαι με μεγάλη χαρά.
Επιλέγεις να βάλεις τον εαυτό σου σε 2η μοιρα,που είχες πριν σε προτεραιότητα, για τις ανάγκες ενός μικρού ανθρωπάκου. Το 95% των σκέψεων σου αφορά το παιδί. Το τώρα και το μέλλον του. Ότι κανείς περιστρέφεται γύρω από τη προσφορά στο παιδί. Και φυσικά όχι επειδή είναι συνέχεια σου και περιμένεις να στα ξεπληρώσει κτλ κτκ. Αλλά γιατί οφείλεις να σκέφτεσαι έτσι από τη στιγμή που επέλεξες να γίνεις γονιός και ν' αναλάβεις την ευθύνη του.
ναι ρε γαμώτο. τα παιδιά είναι απίστευτο πράγμα. το βλέπω από τις ανιψιές μου δλδ, που κάθομαι και τις χαζεύω σαν... χαζός. αλλά ποιος έχει τα ψυχικά αποθέματα για οικογένειες και τα ρέστα; μεγάλο πρότζεκτ...
Athina__P Εγώ δεν έχω γράψει πουθενά ότι είναι ρόδινη η ζωή του μέσου οικογενειάρχη, αλλά ο μέσος οικογενειάρχης δεν έκανε παιδιά με το μαχαίρι στο λαιμό. Αν δεν ήθελε, να μην τα έκανε. Αν τα έκανε για λάθος λόγους, πρόβλημά του.
Στο θέμα μας, στην αρχή στο δωμάτιό μου και μετά μου τον πήραν και τον έβαλαν στο σαλόνι, γιατί έπαιζα 5 ώρες παιχνίδια, αντί να διαβάζω κλπ. Ε θύμωσα λίγο, έκανα τα δικά μου, είδα ότι δεν περνάνε, προσαρμόστηκα, γιατί ήμουν παιδί και γιατί έτσι είναι τα παιδιά.
Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι δεν περιμένεις από ένα ημερολόγιο, εγώ τα ξέρναγα όλα με το νι και με το σίγμα και το κάνω και σήμερα, αλλά δεν ξέρεις το κάθε παιδί ξεχωριστά, κάποια είναι κλειστά εκ φύσεως, κάποια είναι κλειστά εξαιτίας καταστάσεων, κάποια άλλα εξαιτίας κακού γονιού και πάει λέγοντας.
Έλεγχος θα πρέπει να υπάρχει, ειδικά σε ό,τι αφορά το διαδίκτυο και είμαι απόλυτη. Εγώ ημερολόγιο εξ αρχής δε θα διάβαζα, αλλά ΑΝ στο μυαλό μου καρφωνόταν η ιδέα ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί μου, ΘΑ ΤΟ ΕΨΑΧΝΑ και εκεί πάνω σίγουρα θα έκανα ό,τι μπορούσα για να αποσπάσω πληροφορίες είτε το λένε ημερολόγιο είτε κινητό. ΝΑΙ, ας μου θυμώσει, θα του περάσει. Σε όλους μας πέρασε ο όποιος καβγάς, διαφωνία κλπ. Εγώ δε θα έχανα το σεβασμό και τη μαμά μου στα δέκα, επειδή μου διάβασε το ημερολόγιο, θα της έκανα τρολια, γράφοντας παπαριές μέσα να τη φρικάρω, για να γελάσω, διότι ήμουν ζιζάνιο. Με την ίδια λογική δε θα διάβαζα ημερολόγιο, ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ δεν παρατηρούσα αλλαγές αδικαιολόγητες στο παιδί μου.
Αλλά αυτά είναι άσχετα με τα πονηματα που διαβάζω κατά καιρούς για δυσκολίες και άλλα. Σας ανάγκασε κανείς να γίνετε μάνες; Αν ναι, λυπάμαι πολύ. Αν όχι, τότε κάνατε για λάθους λόγους παιδί. Και λυπάμαι ΠΟΛΥ κυρίως για το παιδιά σε κάθε περίπτωση, γιατί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Και γελάω με ιστορίες για δυσκολίες καθημερινότητας, όταν έχετε την υγεία και μία οικονομικά σχετικά άνετη ζωή. Άλλες οικογένειες πεινάνε, εγώ έχασα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και διαλύθηκαν 3 οικογένειες από δίπλα και αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου γυρίζουν τα άντερα άσχημα . Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και κάθεται να ασχολείται με το αν το απόγευμα στο σαλόνι οι εικόνες είναι ενδιαφέρουσες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, οι οποίες εσένα σου είναι αδιάφορες. Κακομαθημένες κοκόνες του καναπέ.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Cecily Anne την 03 Ιαν 2019, 10:42, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
“I ought to of shot that dog myself, George. I shouldn't ought to of let no stranger shoot my dog.”
Naida έγραψε: 02 Ιαν 2019, 18:47
10 χρόνων στο διαδίκτυο χωρίς επίβλεψη μέγα λάθος
το διαδικτυο δεν ειναι και πολυ διαφορετικο απο τον εξω κοσμο. δεν χρειαζεται διαφορετικη ποσοστητα επιβλεψης στο νετ απο οτι στο σχολειο, στις παρεες, στην πλατεια η οπουδηποτε αλλου.
To be old and wise, you must first be young and stupid.
Cecily Anne έγραψε: 03 Ιαν 2019, 10:03
Athina__P Εγώ δεν έχω γράψει πουθενά ότι είναι ρόδινη η ζωή του μέσου οικογενειάρχη, αλλά ο μέσος οικογενειάρχης δεν έκανε παιδιά με το μαχαίρι στο λαιμό. Αν δεν ήθελε, να μην τα έκανε. Αν τα έκανε για λάθος λόγους, πρόβλημά του.
Στο θέμα μας, στην αρχή στο δωμάτιό μου και μετά μου τον πήραν και τον έβαλαν στο σαλόνι, γιατί έπαιζα 5 ώρες παιχνίδια, αντί να διαβάζω κλπ. Ε θύμωσα λίγο, έκανα τα δικά μου, είδα ότι δεν περνάνε, προσαρμόστηκα, γιατί ήμουν παιδί και γιατί έτσι είναι τα παιδιά.
Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι δεν περιμένεις από ένα ημερολόγιο, εγώ τα ξέρναγα όλα με το νι και με το σίγμα και το κάνω και σήμερα, αλλά δεν ξέρεις το κάθε παιδί ξεχωριστά, κάποια είναι κλειστά εκ φύσεως, κάποια είναι κλειστά εξαιτίας καταστάσεων, κάποια άλλα εξαιτίας κακού γονιού και πάει λέγοντας.
Έλεγχος θα πρέπει να υπάρχει, ειδικά σε ό,τι αφορά το διαδίκτυο και είμαι απόλυτη. Εγώ ημερολόγιο εξ αρχής δε θα διάβαζα, αλλά ΑΝ στο μυαλό μου καρφωνόταν η ιδέα ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί μου, ΘΑ ΤΟ ΕΨΑΧΝΑ και εκεί πάνω σίγουρα θα έκανα ό,τι μπορούσα για να αποσπάσω πληροφορίες είτε το λένε ημερολόγιο είτε κινητό. ΝΑΙ, ας μου θυμώσει, θα του περάσει. Σε όλους μας πέρασε ο όποιος καβγάς, διαφωνία κλπ. Εγώ δε θα έχανα το σεβασμό και τη μαμά μου στα δέκα, επειδή μου διάβασε το ημερολόγιο, θα της έκανα τρολια, γράφοντας παπαριές μέσα να τη φρικάρω, για να γελάσω, διότι ήμουν ζιζάνιο. Με την ίδια λογική δε θα διάβαζα ημερολόγιο, ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ δεν παρατηρούσα αλλαγές αδικαιολόγητες στο παιδί μου.
Αλλά αυτά είναι άσχετα με τα πονηματα που διαβάζω κατά καιρούς για δυσκολίες και άλλα. Σας ανάγκασε κανείς να γίνεται μάνες; Αν ναι, λυπάμαι πολύ. Αν όχι, τότε κάνατε για λάθους λόγους παιδί. Και λυπάμαι ΠΟΛΥ κυρίως για το παιδιά σε κάθε περίπτωση, γιατί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Και γελάω με ιστορίες για δυσκολίες καθημερινότητας, όταν έχετε την υγεία και μία οικονομικά σχετικά άνετη ζωή. Άλλες οικογένειες πεινάνε, εγώ έχασα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και διαλύθηκαν 3 οικογένειες από δίπλα και αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου γυρίζουν τα άντερα άσχημα . Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και κάθεται να ασχολείται με το αν το απόγευμα στο σαλόνι οι εικόνες είναι ενδιαφέρουσες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, οι οποίες εσένα σου είναι αδιάφορες. Κακομαθημένες κοκόνες του καναπέ.
ε μα.
"Chiedi a un bambino di disegnare una macchina e sicuramente la farà rossa"
Εσθήρ έγραψε: 02 Ιαν 2019, 21:28
Οι αηδιες περι του οτι,διαβαζε για να εχεις το κεφαλι σου ησυχο,ειναι απλα δικαιολογιες για το οφθαλμολουτρο της κλειδαροτρυπας και ειναι ενα ειδος βιασμου
ελεος.
ελεος, ελεος, ελεος.
βρειτε καμμια αλλη λεξη. δεν ειναι τα παντα "βιασμος".
το δεκαχρονο που διαβασε η μαμα του κρυφα το ημερολογιο του, δεν εχει υποστει τα ιδια με το αλλο 10χρονο που το βιασαν.
μη χρησιμοποιειτε τη λεξη για πλακα, την αποδυναμωνετε.
To be old and wise, you must first be young and stupid.
Naida έγραψε: 02 Ιαν 2019, 18:47
10 χρόνων στο διαδίκτυο χωρίς επίβλεψη μέγα λάθος
το διαδικτυο δεν ειναι και πολυ διαφορετικο απο τον εξω κοσμο. δεν χρειαζεται διαφορετικη ποσοστητα επιβλεψης στο νετ απο οτι στο σχολειο, στις παρεες, στην πλατεια η οπουδηποτε αλλου.
Δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν κι εκεί έξω κίνδυνοι ωστόσο στο διαδίκτυο είναι διαφορετικοί οι κίνδυνοι.
