ΚΑΚΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΟΥ ....

[ΓΑΛΗ]

συμφωνώ και διαφωνώ.

πως γίνεται αυτό; συμφωνώ με την ιδιωτικότητα η οποία πρέπει να γίνεται σεβαστή, αλλά από την άλλη, καθημερινά διαβάζουμε για περιστατικά αποπλάνησης ανηλίκων από παιδόφιλους μέσω φέις κτλ, αυτοκτονιών από μπουλιινγκ, βιασμών και ένα σωρό άλλων φρικαλέων καταστάσεων που βιώνουν τα παιδιά.

οπότε, παρά την ιδιωτικότητα, χρειάζεται το ψαχούλεμα, διακριτικά πάντα.

Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια.
Και αν προσπαθήσεις να τα διαχειριστείς θέλει πολύ προσοχή γιατί μπορεί το κοντρόλ να είναι σε άλλο χέρι και όχι το δικό σου.

[Naida]

Το εχετε πάει σε άλλο επίπεδο. Δεν μιλάμε να χώνεσαι στη ζωή του, να γίνεσαι επεμβατικός και να το πνίγεις. Το να αισθάνεται έλεγχο ή πίεση το παιδί. Βασικά όχι, τον έλεγχο τον αισθάνεται και θα τον αισθάνεται. Είναι παιδί και όχι ενήλικος. Και αντιμετωπίζεται ως παιδί. Σιγά, σιγά θα μπει στη διαδικασία της ενηλικίωσης και θα αποκτήσει τις "ελευθερίες" σταδιακά για ν' αντιλαμβάνεται τι είναι ελευθερία. Όπως και υποχρεώσεις.

[Naida]

συμφωνώ και διαφωνώ.

πως γίνεται αυτό; συμφωνώ με την ιδιωτικότητα η οποία πρέπει να γίνεται σεβαστή, αλλά από την άλλη, καθημερινά διαβάζουμε για περιστατικά αποπλάνησης ανηλίκων από παιδόφιλους μέσω φέις κτλ, αυτοκτονιών από μπουλιινγκ, βιασμών και ένα σωρό άλλων φρικαλέων καταστάσεων που βιώνουν τα παιδιά.

οπότε, παρά την ιδιωτικότητα, χρειάζεται το ψαχούλεμα, διακριτικά πάντα.

Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια.
Και αν προσπαθήσεις να τα διαχειριστείς θέλει πολύ προσοχή γιατί μπορεί το κοντρόλ να είναι σε άλλο χέρι και όχι το δικό σου.

Ηλίθια δεν είναι αλλά είναι παιδιά. Και εμείς κατέχουμε την εμπειρία που αυτά δεν κατέχουν. Φυσικά μπορείς να διαβάζεις το ημερολόγιο του και να μη σε πάρει ποτέ χαμπάρι.

[Ασέβαστος]

ο αινειαν μοιαζει να εχει δικιο, για τη συγκεκριμμενη περιπτωση, οπως την παρουσιαζει.

καθε περιπτωση ομως, δεν ειναι ιδια. δεν μιλω για καθε περιπτωση παιδιου, αλλα για καθε περιπτωση γονεα. ο μεσος γονιος, απο οτι βλεπω γυρω μου, καλο ειναι να μη διαβαζει το ημερολογιο του παιδιου του. γιατι ο μεσος γονιος ειναι συνηθως αδυναμος, και θα πιαστει στα πρασσα. θα προσπαθησει να επεμβει στη ζωη του παιδιου για μικρης σημασιας ζητηματα, θα του ξεφυγουν λογια, και το τελικο αποτελεσμα θα ειναι κακο για ολη την οικογενεια, και προτιστως για το παιδι.

υπαρχει ομως και η περιπτωση του δυνατου και ικανου γονεα. αυτος θα διαβασει το ημερολογιο, αλλα δεν θα μαθει κανεις οτι το εκανε, ουτε ο συντροφος του. θα ξερει τι συμβαινει στη ζωη του παιδιου, αλλα δεν θα επεμβει για μικροζητηματα, θα το αφησει, εστω και με πονο καρδιας, να φαει τα μουτρα του. θα επεμβει μονο σε πραγματικα σοβαρο ζητημα, επιπεδου ζωης η θανατου, και παλι θα φροντισει να μη μαθευτει οτι εχει την πληροφορηση απο το ημερολογιο.

[Naida]

ο αινειαν μοιαζει να εχει δικιο, για τη συγκεκριμμενη περιπτωση, οπως την παρουσιαζει.

καθε περιπτωση ομως, δεν ειναι ιδια. δεν μιλω για καθε περιπτωση παιδιου, αλλα για καθε περιπτωση γονεα. ο μεσος γονιος, απο οτι βλεπω γυρω μου, καλο ειναι να μη διαβαζει το ημερολογιο του παιδιου του. γιατι ο μεσος γονιος ειναι συνηθως αδυναμος, και θα πιαστει στα πρασσα. θα προσπαθησει να επεμβει στη ζωη του παιδιου για μικρης σημασιας ζητηματα, θα του ξεφυγουν λογια, και το τελικο αποτελεσμα θα ειναι κακο για ολη την οικογενεια, και προτιστως για το παιδι.

υπαρχει ομως και η περιπτωση του δυνατου και ικανου γονεα. αυτος θα διαβασει το ημερολογιο, αλλα δεν θα μαθει κανεις οτι το εκανε, ουτε ο συντροφος του. θα ξερει τι συμβαινει στη ζωη του παιδιου, αλλα δεν θα επεμβει για μικροζητηματα, θα το αφησει, εστω και με πονο καρδιας, να φαει τα μουτρα του. θα επεμβει μονο σε πραγματικα σοβαρο ζητημα, επιπεδου ζωης η θανατου, και παλι θα φροντισει να μη μαθευτει οτι εχει την πληροφορηση απο το ημερολογιο.

Ακριβώς αυτό.

[ΓΑΛΗ]

συμφωνώ και διαφωνώ.

πως γίνεται αυτό; συμφωνώ με την ιδιωτικότητα η οποία πρέπει να γίνεται σεβαστή, αλλά από την άλλη, καθημερινά διαβάζουμε για περιστατικά αποπλάνησης ανηλίκων από παιδόφιλους μέσω φέις κτλ, αυτοκτονιών από μπουλιινγκ, βιασμών και ένα σωρό άλλων φρικαλέων καταστάσεων που βιώνουν τα παιδιά.

οπότε, παρά την ιδιωτικότητα, χρειάζεται το ψαχούλεμα, διακριτικά πάντα.

Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια.
Και αν προσπαθήσεις να τα διαχειριστείς θέλει πολύ προσοχή γιατί μπορεί το κοντρόλ να είναι σε άλλο χέρι και όχι το δικό σου.

Ηλίθια δεν είναι αλλά είναι παιδιά. Και εμείς κατέχουμε την εμπειρία που αυτά δεν κατέχουν. Φυσικά μπορείς να διαβάζεις το ημερολόγιο του και να μη σε πάρει ποτέ χαμπάρι.

Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι πολύ πιο ουσιαστικό να "διαβάζεις" τους φίλους του παιδιού σου, τόσο στη μικρή όσο και στην εφηβική ηλικία. Θα σου πουν πολύ περισσότερα από το κάθε ημερολόγιο, το οποίο στην τελική μπορεί να είναι και κάποιος "ρόλος" που τα κάνει να νοιώθουν σημαντικά.
Γιατί το θέμα στην τελική, δεν είναι το ότι εσύ ή εγώ έχουμε εμπειρία ως ενήλικοι από τις παγίδες που υπάρχουν για τα παιδιά για τα παιδιά ή τους εφήβους. Έχουμε εμπειρία και από το πόσο μας επηρέαζαν οι συστάσεις των γονιών σε σχέση με τον επηρεασμό από τους φίλους, τότε που υπήρξαμε κι εμείς παιδιά ή έφηβοι.

Μας αρέσει ή όχι, τα παιδιά και οι έφηβοι συνήθως "ανέχονται" τους γονείς, με τον ίδιο τρόπο που ανέχονται τον οποιοδήποτε δάσκαλο ή καθηγητή και τον οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να τους βάλει περιοριστικούς όρους και ένα πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να τους συμπαθούν και να τους θεωρούν κουλ τύπους. Αλλά προσωπικώς, δεν ξέρω κανένα παιδί ή έφηβο που να τον νοιάζει περισσότερο η άποψη και η παρέα του γονιού από την άποψη και την παρέα των κολλητών του. Οι γονείς γενικώς παίζουν στην κατηγορία των "νοικοκυραίων". Το πράγμα έρχεται στα ίσα του κάποια χρόνια μετά την ενηλικίωση. Τότε μόνον παίζει ισοτιμία στην αξιολόγηση της όποιας σχέσης.

[Naida]

Τα παιδιά δεν είναι ηλίθια.
Και αν προσπαθήσεις να τα διαχειριστείς θέλει πολύ προσοχή γιατί μπορεί το κοντρόλ να είναι σε άλλο χέρι και όχι το δικό σου.

Ηλίθια δεν είναι αλλά είναι παιδιά. Και εμείς κατέχουμε την εμπειρία που αυτά δεν κατέχουν. Φυσικά μπορείς να διαβάζεις το ημερολόγιο του και να μη σε πάρει ποτέ χαμπάρι.

Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι πολύ πιο ουσιαστικό να "διαβάζεις" τους φίλους του παιδιού σου, τόσο στη μικρή όσο και στην εφηβική ηλικία. Θα σου πουν πολύ περισσότερα από το κάθε ημερολόγιο, το οποίο στην τελική μπορεί να είναι και κάποιος "ρόλος" που τα κάνει να νοιώθουν σημαντικά.
Γιατί το θέμα στην τελική, δεν είναι το ότι εσύ ή εγώ έχουμε εμπειρία ως ενήλικοι από τις παγίδες που υπάρχουν για τα παιδιά για τα παιδιά ή τους εφήβους. Έχουμε εμπειρία και από το πόσο μας επηρέαζαν οι συστάσεις των γονιών σε σχέση με τον επηρεασμό από τους φίλους, τότε που υπήρξαμε κι εμείς παιδιά ή έφηβοι.

Μας αρέσει ή όχι, τα παιδιά και οι έφηβοι συνήθως "ανέχονται" τους γονείς, με τον ίδιο τρόπο που ανέχονται τον οποιοδήποτε δάσκαλο ή καθηγητή και τον οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να τους βάλει περιοριστικούς όρους και ένα πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να τους συμπαθούν και να τους θεωρούν κουλ τύπους. Αλλά προσωπικώς, δεν ξέρω κανένα παιδί ή έφηβο που να τον νοιάζει περισσότερο η άποψη και η παρέα του γονιού από την άποψη και την παρέα των κολλητών του. Οι γονείς γενικώς παίζουν στην κατηγορία των "νοικοκυραίων". Το πράγμα έρχεται στα ίσα του κάποια χρόνια μετά την ενηλικίωση. Τότε μόνον παίζει ισοτιμία στην αξιολόγηση της όποιας σχέσης.

Οι παρέες, ο κυκλος γενικότερα και το ίδιο το παιδί ειναι το κομμάτι που βλέπεις. Το ημερολόγιο, εάν και εφόσον κρατάει, είναι το κομμάτι που δεν βλέπεις. Εκεί εντοπίζεις αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί σου. Και επειδή ακριβώς αυτό που είπες ο γονιός είναι ο τελευταίος στη λίστα της παρέας(όχι πάντα) δεν είναι πάντα αυτονόητο πως ότι πρόβλημα έχει θα έρθει να σου μιλησει.
Προτιμώ λοιπόν να είμαι ενήμερη για το αν συμβαίνει κάτι που πρέπει με κάποιο τρόπο να επέμβω, από το να έχω υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι έχω κάνει καλή δουλειά και το παιδί είναι άνετο να μιλήσει για όλα κτλ κτλ. Και να το αφήσω στη τύχη. Γιατί αν γίνει κάτι ανεπανόρθωτο που θα μπορούσα να έχω σταματήσει και δε το έκανα, γιατί σεβάστηκα την ιδιωτικότητα και θα ήμουν αδιάκριτη κτλ δεν μου μοιάζει καλή ιδέα.

[Ασέβαστος]

ο αινειαν μοιαζει να εχει δικιο, για τη συγκεκριμμενη περιπτωση, οπως την παρουσιαζει.

καθε περιπτωση ομως, δεν ειναι ιδια. δεν μιλω για καθε περιπτωση παιδιου, αλλα για καθε περιπτωση γονεα. ο μεσος γονιος, απο οτι βλεπω γυρω μου, καλο ειναι να μη διαβαζει το ημερολογιο του παιδιου του. γιατι ο μεσος γονιος ειναι συνηθως αδυναμος, και θα πιαστει στα πρασσα. θα προσπαθησει να επεμβει στη ζωη του παιδιου για μικρης σημασιας ζητηματα, θα του ξεφυγουν λογια, και το τελικο αποτελεσμα θα ειναι κακο για ολη την οικογενεια, και προτιστως για το παιδι.

υπαρχει ομως και η περιπτωση του δυνατου και ικανου γονεα. αυτος θα διαβασει το ημερολογιο, αλλα δεν θα μαθει κανεις οτι το εκανε, ουτε ο συντροφος του. θα ξερει τι συμβαινει στη ζωη του παιδιου, αλλα δεν θα επεμβει για μικροζητηματα, θα το αφησει, εστω και με πονο καρδιας, να φαει τα μουτρα του. θα επεμβει μονο σε πραγματικα σοβαρο ζητημα, επιπεδου ζωης η θανατου, και παλι θα φροντισει να μη μαθευτει οτι εχει την πληροφορηση απο το ημερολογιο.

Ακριβώς αυτό.

εχω δικιο. παντα.

[Naida]

εχω δικιο. παντα.

Πάντα εκτός από τις φορές που δεν έχεις και έχω εγώ. Πάντα δηλαδή

[νύχτα]

συμφωνώ και διαφωνώ.

+1
μου συμβαίνει συχνά σε θέματα που σχετίζονται με παιδιά

[Ασέβαστος]

εχω δικιο. παντα.

Πάντα εκτός από τις φορές που δεν έχεις και έχω εγώ. Πάντα δηλαδή

ακριβως.

εγω εχω παντα δικιο, εσυ νομιζεις οτι εχεις παντα δικιο. σωστα τα λες.

εχεις δικιο.

[ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ]

Aν μας διαβαζει το κοριτσι ας δοκιμασει να γραψει την επομενη φορα το εξης
"Ηρθε για 8η φορα αυτον τον μηνα η νονα σπιτι,ενω παλι ελειπε η μαμα,και κλειστηκαν παλι με τον μπαμπα στην κρεβατοκαμαρα"

η πχ
"Θα ζητησσω να μου παρουν το νεο iphone.Aν αρνηθουν θα κλεψω ενα"

[ΓΑΛΗ]

Ηλίθια δεν είναι αλλά είναι παιδιά. Και εμείς κατέχουμε την εμπειρία που αυτά δεν κατέχουν. Φυσικά μπορείς να διαβάζεις το ημερολόγιο του και να μη σε πάρει ποτέ χαμπάρι.

Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι πολύ πιο ουσιαστικό να "διαβάζεις" τους φίλους του παιδιού σου, τόσο στη μικρή όσο και στην εφηβική ηλικία. Θα σου πουν πολύ περισσότερα από το κάθε ημερολόγιο, το οποίο στην τελική μπορεί να είναι και κάποιος "ρόλος" που τα κάνει να νοιώθουν σημαντικά.
Γιατί το θέμα στην τελική, δεν είναι το ότι εσύ ή εγώ έχουμε εμπειρία ως ενήλικοι από τις παγίδες που υπάρχουν για τα παιδιά για τα παιδιά ή τους εφήβους. Έχουμε εμπειρία και από το πόσο μας επηρέαζαν οι συστάσεις των γονιών σε σχέση με τον επηρεασμό από τους φίλους, τότε που υπήρξαμε κι εμείς παιδιά ή έφηβοι.

Μας αρέσει ή όχι, τα παιδιά και οι έφηβοι συνήθως "ανέχονται" τους γονείς, με τον ίδιο τρόπο που ανέχονται τον οποιοδήποτε δάσκαλο ή καθηγητή και τον οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να τους βάλει περιοριστικούς όρους και ένα πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να τους συμπαθούν και να τους θεωρούν κουλ τύπους. Αλλά προσωπικώς, δεν ξέρω κανένα παιδί ή έφηβο που να τον νοιάζει περισσότερο η άποψη και η παρέα του γονιού από την άποψη και την παρέα των κολλητών του. Οι γονείς γενικώς παίζουν στην κατηγορία των "νοικοκυραίων". Το πράγμα έρχεται στα ίσα του κάποια χρόνια μετά την ενηλικίωση. Τότε μόνον παίζει ισοτιμία στην αξιολόγηση της όποιας σχέσης.

Οι παρέες, ο κυκλος γενικότερα και το ίδιο το παιδί ειναι το κομμάτι που βλέπεις. Το ημερολόγιο, εάν και εφόσον κρατάει, είναι το κομμάτι που δεν βλέπεις. Εκεί εντοπίζεις αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί σου. Και επειδή ακριβώς αυτό που είπες ο γονιός είναι ο τελευταίος στη λίστα της παρέας(όχι πάντα) δεν είναι πάντα αυτονόητο πως ότι πρόβλημα έχει θα έρθει να σου μιλησει.
Προτιμώ λοιπόν να είμαι ενήμερη για το αν συμβαίνει κάτι που πρέπει με κάποιο τρόπο να επέμβω, από το να έχω υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι έχω κάνει καλή δουλειά και το παιδί είναι άνετο να μιλήσει για όλα κτλ κτλ. Και να το αφήσω στη τύχη. Γιατί αν γίνει κάτι ανεπανόρθωτο που θα μπορούσα να έχω σταματήσει και δε το έκανα, γιατί σεβάστηκα την ιδιωτικότητα και θα ήμουν αδιάκριτη κτλ δεν μου μοιάζει καλή ιδέα.

Νάιδα, είχα γράψει πιο πάνω ότι τα παιδιά δεν είναι ηλίθια. Πράγμα που σημαίνει, ότι ένα παιδί το οποίο περιγράφει στο ημερολόγιο επικίνδυνες/προβληματικές καταστάσεις ή έστω σκέψεις, δεν θα κρύβει το ημερολόγιο κάτω από το μαξιλάρι του ούτε θα χρησιμοποιεί ημερολόγιο με κλειδάκι.

Η οποιαδήποτε έκφραση, θετική ή αρνητική, παίζει σήμερα στο διαδικτυακό χώρο. Και λίγοι γονείς είναι καλοί χάκερς.

[Naida]

Εγώ πάλι νομίζω ότι είναι πολύ πιο ουσιαστικό να "διαβάζεις" τους φίλους του παιδιού σου, τόσο στη μικρή όσο και στην εφηβική ηλικία. Θα σου πουν πολύ περισσότερα από το κάθε ημερολόγιο, το οποίο στην τελική μπορεί να είναι και κάποιος "ρόλος" που τα κάνει να νοιώθουν σημαντικά.
Γιατί το θέμα στην τελική, δεν είναι το ότι εσύ ή εγώ έχουμε εμπειρία ως ενήλικοι από τις παγίδες που υπάρχουν για τα παιδιά για τα παιδιά ή τους εφήβους. Έχουμε εμπειρία και από το πόσο μας επηρέαζαν οι συστάσεις των γονιών σε σχέση με τον επηρεασμό από τους φίλους, τότε που υπήρξαμε κι εμείς παιδιά ή έφηβοι.

Μας αρέσει ή όχι, τα παιδιά και οι έφηβοι συνήθως "ανέχονται" τους γονείς, με τον ίδιο τρόπο που ανέχονται τον οποιοδήποτε δάσκαλο ή καθηγητή και τον οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να τους βάλει περιοριστικούς όρους και ένα πρόγραμμα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να τους συμπαθούν και να τους θεωρούν κουλ τύπους. Αλλά προσωπικώς, δεν ξέρω κανένα παιδί ή έφηβο που να τον νοιάζει περισσότερο η άποψη και η παρέα του γονιού από την άποψη και την παρέα των κολλητών του. Οι γονείς γενικώς παίζουν στην κατηγορία των "νοικοκυραίων". Το πράγμα έρχεται στα ίσα του κάποια χρόνια μετά την ενηλικίωση. Τότε μόνον παίζει ισοτιμία στην αξιολόγηση της όποιας σχέσης.

Οι παρέες, ο κυκλος γενικότερα και το ίδιο το παιδί ειναι το κομμάτι που βλέπεις. Το ημερολόγιο, εάν και εφόσον κρατάει, είναι το κομμάτι που δεν βλέπεις. Εκεί εντοπίζεις αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί σου. Και επειδή ακριβώς αυτό που είπες ο γονιός είναι ο τελευταίος στη λίστα της παρέας(όχι πάντα) δεν είναι πάντα αυτονόητο πως ότι πρόβλημα έχει θα έρθει να σου μιλησει.
Προτιμώ λοιπόν να είμαι ενήμερη για το αν συμβαίνει κάτι που πρέπει με κάποιο τρόπο να επέμβω, από το να έχω υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι έχω κάνει καλή δουλειά και το παιδί είναι άνετο να μιλήσει για όλα κτλ κτλ. Και να το αφήσω στη τύχη. Γιατί αν γίνει κάτι ανεπανόρθωτο που θα μπορούσα να έχω σταματήσει και δε το έκανα, γιατί σεβάστηκα την ιδιωτικότητα και θα ήμουν αδιάκριτη κτλ δεν μου μοιάζει καλή ιδέα.

Νάιδα, είχα γράψει πιο πάνω ότι τα παιδιά δεν είναι ηλίθια. Πράγμα που σημαίνει, ότι ένα παιδί το οποίο περιγράφει στο ημερολόγιο επικίνδυνες/προβληματικές καταστάσεις ή έστω σκέψεις, δεν θα κρύβει το ημερολόγιο κάτω από το μαξιλάρι του ούτε θα χρησιμοποιεί ημερολόγιο με κλειδάκι.

Η οποιαδήποτε έκφραση, θετική ή αρνητική, παίζει σήμερα στο διαδικτυακό χώρο. Και λίγοι γονείς είναι καλοί χάκερς.

10 χρόνων στο διαδίκτυο χωρίς επίβλεψη μέγα λάθος

[ΓΑΛΗ]

Οι παρέες, ο κυκλος γενικότερα και το ίδιο το παιδί ειναι το κομμάτι που βλέπεις. Το ημερολόγιο, εάν και εφόσον κρατάει, είναι το κομμάτι που δεν βλέπεις. Εκεί εντοπίζεις αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για το παιδί σου. Και επειδή ακριβώς αυτό που είπες ο γονιός είναι ο τελευταίος στη λίστα της παρέας(όχι πάντα) δεν είναι πάντα αυτονόητο πως ότι πρόβλημα έχει θα έρθει να σου μιλησει.
Προτιμώ λοιπόν να είμαι ενήμερη για το αν συμβαίνει κάτι που πρέπει με κάποιο τρόπο να επέμβω, από το να έχω υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι έχω κάνει καλή δουλειά και το παιδί είναι άνετο να μιλήσει για όλα κτλ κτλ. Και να το αφήσω στη τύχη. Γιατί αν γίνει κάτι ανεπανόρθωτο που θα μπορούσα να έχω σταματήσει και δε το έκανα, γιατί σεβάστηκα την ιδιωτικότητα και θα ήμουν αδιάκριτη κτλ δεν μου μοιάζει καλή ιδέα.

Νάιδα, είχα γράψει πιο πάνω ότι τα παιδιά δεν είναι ηλίθια. Πράγμα που σημαίνει, ότι ένα παιδί το οποίο περιγράφει στο ημερολόγιο επικίνδυνες/προβληματικές καταστάσεις ή έστω σκέψεις, δεν θα κρύβει το ημερολόγιο κάτω από το μαξιλάρι του ούτε θα χρησιμοποιεί ημερολόγιο με κλειδάκι.

Η οποιαδήποτε έκφραση, θετική ή αρνητική, παίζει σήμερα στο διαδικτυακό χώρο. Και λίγοι γονείς είναι καλοί χάκερς.

10 χρόνων στο διαδίκτυο χωρίς επίβλεψη μέγα λάθος

Και η εικονική ζωή του διαδικτύου είναι λάθος (μια ματιά στους λογαριασμούς φέις και ίνσταγκραμ αρκούν) αλλά ένας πατέρας ή μια μάνα που έχουν συνέχεια στο χέρι το κινητό, είναι επίσης οι λάθος άνθρωποι ως σωστά παραδείγματα στα παιδιά τους.

Κατά τα άλλα, το 10χρονο ελέγχεται πιο εύκολα από το 15χρονο γιατί οι γονείς μπορούν να μπλοκάρουν ανεπιθύμητες προσβάσεις.
Αλλά οι πραγματικά επικίνδυνες καταστάσεις παίζουν από την έναρξη μέχρι το τέλος της εφηβείας, δηλαδή την περίοδο που το παιδί μπορεί και αποκόπτεται σταδιακά από τον συνεχή έλεγχο των γονέων. Ακριβώς γι' αυτό θεωρώ πιο βασική και εποικοδομητική τη διακριτική παρατήρηση των φίλων του παιδιού γιατί αποτελούν έναν "καθρέφτη" των τάσεων που γουστάρει το παιδί μας στη χ χρονική περίοδο. Και μπορούμε να κρίνουμε τις συμπεριφορές χωρίς τη συναισθηματική τύφλωση που πιθανόν έχουμε για τη συμπεριφορά ή το χαρακτήρα του δικού "μας" παιδιού.