Υποθέσεις εγκλημάτων και περιστατικά ποινικής φύσης (σοβαρά), όπως δολοφονίες, απαγωγές, υπεξαιρέσεις, ληστείες κ.ά., στην ελληνική κοινωνία.
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
Philip Mortimer έγραψε: 09 Απρ 2025, 16:44
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ατόμων που βγαίνουν σκατα ενώ είχαν εξαιρετικούς γονείς αλλά δε θα έλεγα ότι είναι ο κανόνας.
σωστά, όπως επίσης υπάρχουν κ καποιες αντίστροφες περιπτώσεις
Ακριβώς. Η βία μπορεί να λειτουργήσει είτε ως ένα αρνητικό στοιχείο που το παιδί δεν θέλει να επαναλάβει είτε ως πρότυπο.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και στις φάσεις που οι γονείς θεωρούν αδιανόητο το να σηκώσουν χέρι, λόγω δικών τους τραυματικών εμπειριών, δεν συνεπάγεται ότι και τα παιδιά τους το βλέπουν έτσι. Και κάπου εκεί αρχίζουν και τα προβλήματα της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης.
Philip Mortimer έγραψε: 09 Απρ 2025, 16:44
Οι περισσότεροι πάντως μικροεγκληματιες αλλά και μεγαλοεγκληματίες προέρχονται από προβληματικά σπίτια. Η έλλειψη πειθαρχίας μπορεί να είναι σοβαρή, αλλά θα έλεγα ότι συνήθως μεγαλύτερο ρόλο παίζει η έλλειψη κουλτούρας και ενασχόλησης των γονεων/παροχής θετικών ερεθισμάτων. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ατόμων που βγαίνουν σκατα ενώ είχαν εξαιρετικούς γονείς αλλά δε θα έλεγα ότι είναι ο κανόνας.
Οι έφηβοι και νέοι επηρεάζονται κυρίως από τις παρέες και όχι τους γονείς. Οποτε το ζητούμενο είναι η ενασχόληση των γονιών με τις παρέες των παιδιών τους και όχι η δική τους καλή ή κακή συμπεριφορά προς το παιδί.
Μα και οι παρέες των εφήβων και των νέων σε μεγάλο βαθμό καθορίζονται από τον χαρακτήρα και τα ενδιαφέροντα που έχουν μέχρι τότε δομήσει..
Τα ενδιαφέροντα ποιων; Τα δικά τους ή τα ενδιαφέροντα που θεωρούν σωστά γι ´αυτά οι γονείς επειδή τα στερήθηκαν όταν ήταν οι ίδιοι παιδια; Γιατί συνήθως κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.
Οι έφηβοι και νέοι επηρεάζονται κυρίως από τις παρέες και όχι τους γονείς. Οποτε το ζητούμενο είναι η ενασχόληση των γονιών με τις παρέες των παιδιών τους και όχι η δική τους καλή ή κακή συμπεριφορά προς το παιδί.
Μα και οι παρέες των εφήβων και των νέων σε μεγάλο βαθμό καθορίζονται από τον χαρακτήρα και τα ενδιαφέροντα που έχουν μέχρι τότε δομήσει..
Τα ενδιαφέροντα ποιων; Τα δικά τους ή τα ενδιαφέροντα που θεωρούν σωστά γι ´αυτά οι γονείς επειδή τα στερήθηκαν όταν ήταν οι ίδιοι παιδια; Γιατί συνήθως κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.
Μα τα παιδιά δε γεννιούνται με ενδιαφέροντα. Τα ενδιαφέροντα προκύπτουν από τα ερεθίσματα που τους παρέχονται από το περιβάλλον...από τη βρεφική ηλικία έως και την ενηλικίωση.
ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε: 09 Απρ 2025, 16:17
.. φταίνε οι γονείς του που τον είχαν χαϊδεμένο και καλομαθημενο και δεν το εδερναν σαν μικρό παιδί;
Σημ
Έχει γίνει πραγματικό συμβάν στην περιοχή μου και οι ανωτέρω συζητήσεις είναι σχόλια στο καφενείο
Αποκλειετε να ηταν καλομαθημενος και να εγινες γκανγκστερ. Το αντιθετο συμβαινει
Και οι καλομαθημένοι μπορούν να γίνου "σκληρές" περιπτώσεις γιατί μεγαλώνουν με τη νοοτροπία ότι ο κόσμος υπάρχει για να καλυπτει τις δικές τους επιθυμίες και οι υπόλοιποι είναι υποτελείς.
Οι όροι "πριγκιπόπουλα" και "πριγκιπισούλες" δεν προέκυψαν τυχαία.
Μα και οι παρέες των εφήβων και των νέων σε μεγάλο βαθμό καθορίζονται από τον χαρακτήρα και τα ενδιαφέροντα που έχουν μέχρι τότε δομήσει..
Τα ενδιαφέροντα ποιων; Τα δικά τους ή τα ενδιαφέροντα που θεωρούν σωστά γι ´αυτά οι γονείς επειδή τα στερήθηκαν όταν ήταν οι ίδιοι παιδια; Γιατί συνήθως κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.
Μα τα παιδιά δε γεννιούνται με ενδιαφέροντα. Τα ενδιαφέροντα προκύπτουν από τα ερεθίσματα που τους παρέχονται από το περιβάλλον...από τη βρεφική ηλικία έως και την ενηλικίωση.
Υποθέτω ότι δεν έχεις παιδιά. Αν είχες, θα καταλάβαινες ότι ακόμη και τα αδέλφια είναι διαφορετικά.
Τα ενδιαφέροντα ποιων; Τα δικά τους ή τα ενδιαφέροντα που θεωρούν σωστά γι ´αυτά οι γονείς επειδή τα στερήθηκαν όταν ήταν οι ίδιοι παιδια; Γιατί συνήθως κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.
Μα τα παιδιά δε γεννιούνται με ενδιαφέροντα. Τα ενδιαφέροντα προκύπτουν από τα ερεθίσματα που τους παρέχονται από το περιβάλλον...από τη βρεφική ηλικία έως και την ενηλικίωση.
Υποθέτω ότι δεν έχεις παιδιά. Αν είχες, θα καταλάβαινες ότι ακόμη και τα αδέλφια είναι διαφορετικά.
Έχω δύο παιδιά ενήλικα, είχαν διάφορες και λόγω φύλου σε ενδιαφέροντα ως παιδιά, αλλά τελικά συνέκλιναν σε ενδιαφέροντα που είχαν σχέση με τα ερεθίσματα που τους παρέχονταν ανεξάρτητα από το αν ο γιος μου πχ κράτησε διαφορετικά ερεθίσματα από την κόρη μου. Από γνωστούς που έχουν παιδιά έχω πετύχει περιπτώσεις με παιδιά που έχουν μεγαλύτερες διαφορές στη μετέπειτα ζωή τους αλλά θα έλεγα ότι αυτό μπορεί να είναι και θέμα τύχης/εμφυτου χαρακτήρα (;) (σε αρκετές περιπτώσεις και λανθασμένων γονεικων επιλογών).
Δύο συνηθισμένα προβλήματα που έχω δει ακόμη και στις οικογένειες προσωπικά επιτυχημένων γονέων.
Γονείς πολύ επιτυχημένοι επαγγελματικά που όμως δεν ασχολήθηκαν όσο θα έπρεπε με το να μεταδώσουν το "μικρόβιο" βιωματικά στα παιδιά τους.
Γονείς πολύ επιτυχημένοι οικονομικά, αλλά χωρίς μορφωτικό υπόβαθρο.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Philip Mortimer την 09 Απρ 2025, 17:33, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Μα τα παιδιά δε γεννιούνται με ενδιαφέροντα. Τα ενδιαφέροντα προκύπτουν από τα ερεθίσματα που τους παρέχονται από το περιβάλλον...από τη βρεφική ηλικία έως και την ενηλικίωση.
Υποθέτω ότι δεν έχεις παιδιά. Αν είχες, θα καταλάβαινες ότι ακόμη και τα αδέλφια είναι διαφορετικά.
Έχω δύο παιδιά ενήλικα, είχαν διάφορες και λόγω φύλου σε ενδιαφέροντα ως παιδιά, αλλά θα έλεγα ότι συνέκλιναν σε ενδιαφέροντα που είδαν σχέση με τα ερεθίσματα που είχαν ανεξάρτητα από το αν ο γιος μου πχ κράτησε διαφορετικά ερεθίσματα από την κόρη μου. Από γνωστούς που έχουν παιδιά έχω πετύχει περιπτώσεις με παιδιά που έχουν μεγαλύτερες διαφορές στη μετέπειτα ζωή τους αλλά θα έλεγα ότι αυτό μπορεί να είναι και θέμα τύχης.
Το φύλο δεν έχει σημασία σ´αυτά. Μπορεί ένα αγόρι να έχει καλλιτεχνικές τάσεις κι ένα κορίτσι προς τις θετικές επιστήμες. Το ζητούμενο είναι οι γονείς να τα διαβλέπουν εγκαίρως και να μην τρέχουν δια βίου να καλύπτουν τις ανάγκες του κάθε παιδιού...γιατί έτσι πρέπει.
Υποθέτω ότι δεν έχεις παιδιά. Αν είχες, θα καταλάβαινες ότι ακόμη και τα αδέλφια είναι διαφορετικά.
Έχω δύο παιδιά ενήλικα, είχαν διάφορες και λόγω φύλου σε ενδιαφέροντα ως παιδιά, αλλά θα έλεγα ότι συνέκλιναν σε ενδιαφέροντα που είδαν σχέση με τα ερεθίσματα που είχαν ανεξάρτητα από το αν ο γιος μου πχ κράτησε διαφορετικά ερεθίσματα από την κόρη μου. Από γνωστούς που έχουν παιδιά έχω πετύχει περιπτώσεις με παιδιά που έχουν μεγαλύτερες διαφορές στη μετέπειτα ζωή τους αλλά θα έλεγα ότι αυτό μπορεί να είναι και θέμα τύχης.
Το φύλο δεν έχει σημασία σ´αυτά. Μπορεί ένα αγόρι να έχει καλλιτεχνικές τάσεις κι ένα κορίτσι προς τις θετικές επιστήμες. Το ζητούμενο είναι οι γονείς να τα διαβλέπουν εγκαίρως και να μην τρέχουν δια βίου να καλύπτουν τις ανάγκες του κάθε παιδιού...γιατί έτσι πρέπει.
Θα έλεγα κυρίως στο ζήτημα ενδιαφερόντων της παιδικής ηλικίας παρατήρησα διάφορες. Σαφώς η κάθε περίπτωση διαφέρει, απλώς πιστεύω έπαιξε κάποιον ρόλο. Το ζήτημα είναι πώς τα ενδιαφέροντα της παιδικής ωριμάζουν τελικά σε αυτά της εφηβικής και της ενήλικης ζωής.. Η κλίση υπάρχει θεωρώ, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι και ζήτημα γονεϊκής ενασχόλησης από πολύ νεαρή ηλικία.. Τουλάχιστον έτσι το βίωσα εγώ, οπότε δεν μπορώ να εκφράσω γενική γνώμη. Από αλλα παραδείγματα είναι πιθανόν να υπάρχουν όντως και παιδιά ανεπιδεκτα ερεθισμάτων, αλλά το βλέπω ως πολύ μειοψηφική περίπτωση. Σε γενικές γραμμές τις περισσότερες φορές ισχύει το αμαρτίαι γονέων παιδευουσι τέκνα.
Philip Mortimer έγραψε: 09 Απρ 2025, 17:32
Δύο συνηθισμένα προβλήματα που έχω δει:
Γονείς πολύ επιτυχημένοι επαγγελματικά που όμως δεν ασχολήθηκαν όσο θα έπρεπε με το να μεταδώσουν το "μικρόβιο" βιωματικά στα παιδιά τους.
Γονείς πολύ επιτυχημένοι οικονομικά, αλλά χωρίς μορφωτικό υπόβαθρο.
Ε, αυτό ακριβώς εννοώ αναφορικά με τα ερεθίσματα.
Τη ...βιωματική μετάδοση του γονεϊκού επαγγελματικού εγωϊσμού των "μορφωμένων".
Από τις δύο κατηγορίες που αναφέρεις προτιμώ τη δεύτερη.
Philip Mortimer έγραψε: 09 Απρ 2025, 17:32
Δύο συνηθισμένα προβλήματα που έχω δει:
Γονείς πολύ επιτυχημένοι επαγγελματικά που όμως δεν ασχολήθηκαν όσο θα έπρεπε με το να μεταδώσουν το "μικρόβιο" βιωματικά στα παιδιά τους.
Γονείς πολύ επιτυχημένοι οικονομικά, αλλά χωρίς μορφωτικό υπόβαθρο.
Ε, αυτό ακριβώς εννοώ αναφορικά με τα ερεθίσματα.
Τη ...βιωματική μετάδοση του γονεϊκού επαγγελματικού εγωϊσμού των "μορφωμένων".
Από τις δύο κατηγορίες που αναφέρεις προτιμώ τη δεύτερη.
Ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να έχει την άποψη του, αλλά εγώ βλέπω ως ένα είδος πνευματικού κεφαλαίου και το μορφωτικό επαγγελματικό επίπεδο των γονέων που δινει στο παιδί μια πολύ καλή πλατφόρμα για να χτίσει πάνω σε αυτήν, όπως του δίνει οικονομικό πλεονέκτημα η περιουσία των γονέων.
Philip Mortimer έγραψε: 09 Απρ 2025, 17:32
Δύο συνηθισμένα προβλήματα που έχω δει:
Γονείς πολύ επιτυχημένοι επαγγελματικά που όμως δεν ασχολήθηκαν όσο θα έπρεπε με το να μεταδώσουν το "μικρόβιο" βιωματικά στα παιδιά τους.
Γονείς πολύ επιτυχημένοι οικονομικά, αλλά χωρίς μορφωτικό υπόβαθρο.
Ε, αυτό ακριβώς εννοώ αναφορικά με τα ερεθίσματα.
Τη ...βιωματική μετάδοση του γονεϊκού επαγγελματικού εγωϊσμού των "μορφωμένων".
Από τις δύο κατηγορίες που αναφέρεις προτιμώ τη δεύτερη.
Ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να έχει την άποψη του, αλλά εγώ βλέπω ως ένα είδος πνευματικού κεφαλαίου και το μορφωτικό επαγγελματικό επίπεδο των γονέων που δινει στο παιδί μια πολύ καλή πλατφόρμα για να χτίσει πάνω σε αυτήν, όπως του δίνει οικονομικό πλεονέκτημα η περιουσία των γονέων.
Ενίοτε οι καλές πλατφόρμες και οι σίγουρες καβάντζες είναι η πιο σύντομη οδός για να μείνει κάποιος στον άσσο και καπάκι να παραπονιέται για τα πως και γιατί.
Το αντιμετωπίζεις τελείως λογιστικά το θέμα αλλά η ζωή δείχνει καθημερινά ότι δεν είναι πανάκεια η λογιστική.
Γιατί κάποιοι βασίζονται στα οικογενειακά μπακάπ και τα αξιοποιούν και κάποιοι θεωρούν ότι είναι κεκτημένο τους δικαίωμα απλώς να τα ξοδεύουν.
Η οικογένεια και τα ερεθίσματα που κάποιο παιδί παίρνει από αυτήν είναι η δυνατότητα να ζήσει βάσει των δικών του δυνατοτήτων και επιθυμιών όταν ενηλικιωθεί ακόμη και αν κόψει τον ομφάλιο λώρο, χωρίς να γίνει παραβατικός κλαψιάρης.
Τη ...βιωματική μετάδοση του γονεϊκού επαγγελματικού εγωϊσμού των "μορφωμένων".
Από τις δύο κατηγορίες που αναφέρεις προτιμώ τη δεύτερη.
Ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να έχει την άποψη του, αλλά εγώ βλέπω ως ένα είδος πνευματικού κεφαλαίου και το μορφωτικό επαγγελματικό επίπεδο των γονέων που δινει στο παιδί μια πολύ καλή πλατφόρμα για να χτίσει πάνω σε αυτήν, όπως του δίνει οικονομικό πλεονέκτημα η περιουσία των γονέων.
Ενίοτε οι καλές πλατφόρμες και οι σίγουρες καβάντζες είναι η πιο σύντομη οδός για να μείνει κάποιος στον άσσο και καπάκι να παραπονιέται για τα πως και γιατί.
Το αντιμετωπίζεις τελείως λογιστικά το θέμα αλλά η ζωή δείχνει καθημερινά ότι δεν είναι πανάκεια η λογιστική.
Γιατί κάποιοι βασίζονται στα οικογενειακά μπακάπ και τα αξιοποιούν και κάποιοι θεωρούν ότι είναι κεκτημένο τους δικαίωμα απλώς να τα ξοδεύουν.
Η οικογένεια και τα ερεθίσματα που κάποιο παιδί παίρνει από αυτήν είναι η δυνατότητα να ζήσει βάσει των δικών του δυνατοτήτων και επιθυμιών όταν ενηλικιωθεί ακόμη και αν κόψει τον ομφάλιο λώρο, χωρίς να γίνει παραβατικός κλαψιάρης.
Τα υπόλοιπα είναι να ´χουμε να λέμε.
Το μορφωτικό υπόβαθρο των γονέων είναι κάτι το άυλο και δε βλέπω πώς θα μπορούσε να γίνει κακοδιαχείρισή του από το παιδί, πέρα από το να αγνοήσει πεισματικά την ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί. Μην το μπερδεύεις με "κεκτημένα σπατάλης"
