Ανώτερος Εαυτός

[Garcia]

Τι είναι οι ανώτερες επικοινωνίες?

[The Rebel]

10 Φεβρουαρίου, 2025
Η μπέσα, είναι στάση ζωής με υψηλό αντίτιμο διοδίων.



Ωραίο πράγμα η μπέσα άνθρωπε.

Σου δίνει λόγο να περπατάς με το κεφάλι ψηλά.
Να συνεχίζεις εκεί που όλοι σιωπούν και κοιτάνε άλλοι τον ουρανό μη και βρέξει κι άλλοι τη γη μπας και ανοίξει και μπουν μέσα και γλυτώσουν.
Δεν έχει φύλο η μπέσα. Μην γελιέσαι.
Άσε τους άντρες τους ξηγημένους και τις γυναίκες που έγιναν μάγκες, κι όλα αυτά τα τσιτάτα.

Ο άνθρωπος που έχει μπέσα, που η ψυχή του έχει τσίπα, δεν είναι ούτε βαρύ αρσενικό από εκείνα που μοστράρονται κατά δεκάδες, ούτε γυναίκα σπάνια και ακριβοθώρητη. Μην πας να βάλεις φύλο στην μπέσα. Δεν έχει φύλο, έχει ηθική και ντομπροσύνη.
Μπέσα έχει ο άνθρωπος ο ταπεινός. Εκείνος ο σπάνιος που τα καλά που κάνει δεν τα διατυμπανίζει.
Εκείνος που μπορεί να να προδώθηκε, μπορεί να έζησε την αχαριστία και την ξιπασιά στο πετσί του, όμως επέλεξε να μην κάνει κακό.
Χάρισε ένα βλέμμα και μια ευχή και τράβηξε παρακάτω.

Ο άνθρωπος με μπέσα, έχει μια έμφυτη ευγένεια στην ψυχή του.
Ξέρει την δύναμή του. Ξέρει πόσο κακό μπορεί να κάνει. Ξέρει πώς να βλάψει.
Επιλέγει όμως να μην το κάνει.
Επιλέγει να κοιτάει στα μάτια όλα όσα θα μπορούσε να κάνει, και στο τέλος να κάνει εκείνα που δεν θα του στερήσουν τον ύπνο του και τη γαλήνη της ψυχής του.

Μην γελιέσαι, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις έναν άνθρωπο με μπέσα.
Δεν είναι εύκολο να σταθείς απέναντί του.
Κι αυτό γιατί δεν έχει να απολογηθεί για πράξεις.
Για ότι έχει κάνει, είναι περήφανος.
Ακόμα και για τα λάθη του, ντόμπρα και περήφανα παίρνει την ευθύνη και τα χρεώνεται.

Μην μπερδεύεις τη μπέσα με τη μαγκιά. Μην μπερδεύεις την μπέσα με τίποτα από όλα εκείνα που είναι εύκολα και συνηθισμένα.
Η μπέσα, είναι στάση ζωής με υψηλό αντίτιμο διοδίων.
Όμως, στο τέλος του δρόμου, έχεις την πιο ωραία θέα.
https://www.loveletters.gr/%CE%97-%CE%B ... %AF%CF%84/

[ksk]

10 Φεβρουαρίου, 2025
Η μπέσα, είναι στάση ζωής με υψηλό αντίτιμο διοδίων.

[img]https://i.postimg.cc/L4YBzFmS/1844 ... .jpg[/img]

Ωραίο πράγμα η μπέσα άνθρωπε.

Σου δίνει λόγο να περπατάς με το κεφάλι ψηλά.
Να συνεχίζεις εκεί που όλοι σιωπούν και κοιτάνε άλλοι τον ουρανό μη και βρέξει κι άλλοι τη γη μπας και ανοίξει και μπουν μέσα και γλυτώσουν.
Δεν έχει φύλο η μπέσα. Μην γελιέσαι.
Άσε τους άντρες τους ξηγημένους και τις γυναίκες που έγιναν μάγκες, κι όλα αυτά τα τσιτάτα.

Ο άνθρωπος που έχει μπέσα, που η ψυχή του έχει τσίπα, δεν είναι ούτε βαρύ αρσενικό από εκείνα που μοστράρονται κατά δεκάδες, ούτε γυναίκα σπάνια και ακριβοθώρητη. Μην πας να βάλεις φύλο στην μπέσα. Δεν έχει φύλο, έχει ηθική και ντομπροσύνη.
Μπέσα έχει ο άνθρωπος ο ταπεινός. Εκείνος ο σπάνιος που τα καλά που κάνει δεν τα διατυμπανίζει.
Εκείνος που μπορεί να να προδώθηκε, μπορεί να έζησε την αχαριστία και την ξιπασιά στο πετσί του, όμως επέλεξε να μην κάνει κακό.
Χάρισε ένα βλέμμα και μια ευχή και τράβηξε παρακάτω.

Ο άνθρωπος με μπέσα, έχει μια έμφυτη ευγένεια στην ψυχή του.
Ξέρει την δύναμή του. Ξέρει πόσο κακό μπορεί να κάνει. Ξέρει πώς να βλάψει.
Επιλέγει όμως να μην το κάνει.
Επιλέγει να κοιτάει στα μάτια όλα όσα θα μπορούσε να κάνει, και στο τέλος να κάνει εκείνα που δεν θα του στερήσουν τον ύπνο του και τη γαλήνη της ψυχής του.

Μην γελιέσαι, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις έναν άνθρωπο με μπέσα.
Δεν είναι εύκολο να σταθείς απέναντί του.
Κι αυτό γιατί δεν έχει να απολογηθεί για πράξεις.
Για ότι έχει κάνει, είναι περήφανος.
Ακόμα και για τα λάθη του, ντόμπρα και περήφανα παίρνει την ευθύνη και τα χρεώνεται.

Μην μπερδεύεις τη μπέσα με τη μαγκιά. Μην μπερδεύεις την μπέσα με τίποτα από όλα εκείνα που είναι εύκολα και συνηθισμένα.
Η μπέσα, είναι στάση ζωής με υψηλό αντίτιμο διοδίων.
Όμως, στο τέλος του δρόμου, έχεις την πιο ωραία θέα.
https://www.loveletters.gr/%CE%97-%CE%B ... %AF%CF%84/


[img]https://i.postimg.cc/1z84LPC5/4766 ... .jpg[/img]

[The Rebel]

16/08/2016
10 συνηθισμένα προβλήματα που βιώνουν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους οι παλιές ψυχές.



«Κάποιοι άνθρωποι είναι μεγάλοι στα 18 και κάποιοι νέοι στα 90… Ο χρόνος είναι μια έννοια που δημιούργησαν οι άνθρωποι’.
– Yoko Ono.

Η απειρία του να νιώθετε αληθινά κατανοητοί.
Τις παλιές ψυχές τις βλέπουν ως παράξενους ανθρώπους επειδή συχνά έχουν αντισυμβατικά ιδεώδη και πρότυπα ζωής. Συχνά έχουν μια αίσθηση διαχωρισμού από τον εαυτό τους και τον «πραγματικό» κόσμο επειδή πράγματα όπως η απόκτηση μεγάλου πλούτου, η κατοχή ακριβών υπαρχόντων και άλλα χαρακτηριστικά ενός υλιστικού τρόπου ζωής, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου. Σε έναν κόσμο τροφοδοτημένο από τον καταναλωτισμό, αυτό μπορεί να φαίνεται κάπως περίεργο στους περισσότερους ανθρώπους. Το να έχετε διαφορετικές προσδοκίες και ιδέες για τη ζωή μπορεί να κάνει δύσκολο στον καθένα να σας καταλάβει και να καταλάβει αυτό που σας καθοδηγεί στη ζωή.

Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πόσο καλόβολοι και συγκαταβατικοί μπορεί να είστε κάποιες φορές.
Οι παλιές ψυχές τείνουν να έχουν μια φιλοσοφική ματιά για την ζωή και τα πράγματα σε ένα ευρύτερο φάσμα. Τι σημαίνει αυτό; Όταν αναδύονται προβλήματα και οι παλιές ψυχές αναγκάζονται να ξεπεράσουν μεγάλα εμπόδια, καταλαβαίνουν ότι ακόμα και οι πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή είναι μια ευκαιρία για να μάθουν και να γίνουν δυνατότεροι.

Μπορεί να νιώσετε αμηχανία από τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή.
Όσο εξελίσσεστε σταδιακά η αυτογνωσία σας αυξάνεται και είστε ικανοί να αναγνωρίσετε αποφασιστικά τις πεποιθήσεις σας για τη ζωή και τον κόσμο. Το πρόβλημα με τις παλιές ψυχές είναι ότι συχνά μπορούν να δουν μια πληθώρα δυνατοτήτων μέσα στο φάσμα της ζωής και αντί να νιώσουν ελεύθεροι να δημιουργήσουν όποια μοίρα πιστεύουν ότι θα τους ταίριαζε, νιώθουν μια αμηχανία από την πολλή ελευθερία που εγκαθίδρυσαν.

Το να πάρετε αποφάσεις βασισμένες σε ένα αίσθημα μπορεί να φαίνεται παράλογο.
Η διαίσθηση είναι μία ήπια, εκλεπτυσμένη γλώσσα και οι παλιές ψυχές δουλεύουν ενεργά για να συντονιστούν με τον τρόπο που το σώμα τους επικοινωνεί με αυτές. Το ένστικτο που επηρεάζει την κοιλιά είναι το πιο απλό και βασικό επίπεδο σωματικής διαίσθησης που επικοινωνεί μέσω μηνυμάτων του ναι/όχι, ασφαλές/επισφαλές. Το χρησιμοποιούμε αυτό πιο συχνά όταν προσπαθούμε να πάρουμε αποφάσεις για ανθρώπους και σχέσεις, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Οι παλιές ψυχές βασίζονται στο ένστικτό τους για να τους οδηγήσει σε αποφάσεις και οι άλλοι άνθρωποι συχνά δεν καταλαβαίνουν την λογική σας όταν λέτε σε κάποιον ότι απλά «έχετε ένα προαίσθημα» για κάτι ή κάποιον.

Σας βλέπουν ως μοναχικό τύπο.
Οι παλιές ψυχές επιδιώκουν τις μακροχρόνιες, με επιρροή και νόημα σχέσεις σε όλες τις όψεις της ζωής. Θα προτιμούσαν να έχουν λίγους στενούς φίλους παρά μια ντουζίνα γνωστών που με το ζόρι ξέρουν, αλλά αυτό μπορεί αν δώσει την εντύπωση ότι είναι απόκληροι της κοινωνίας. Οι παλιές ψυχές, όπως οι κλειστοί άνθρωποι, θα προτιμούσαν να εστιάσουν την κοινωνική τους ενέργεια σε ανθρώπους με τους οποίους μπορούν να έχουν εις βάθος συζητήσεις και απεχθάνονται να νιώθουν πίεση να κοινωνικοποιηθούν περισσότερο και να κάνουν περισσότερους φίλους.

Είστε αβέβαιοι αν θα βρείτε ποτέ το σπίτι σας.
Ένα από τα πιο καθολικά προβλήματα με το να είστε παλιά ψυχή, είναι η ανικανότητα να νιώσετε πραγματικά ότι ανήκετε στους άλλους. Είτε ταξιδεύετε παντού είτε ζείτε στην ίδια πόλη όλη σας την ζωή, μπορεί να σας είναι δύσκολο να νιώσετε ότι έχετε ένα σπίτι σε αυτόν τον κόσμο. Ψάχνετε συνεχώς τις αδερφές ψυχές σας και ένα μέρος όπου πραγματικά θα ανήκετε.

Η επιθυμία για απομόνωση μπορεί να επιδράσει στις σχέσεις σας.
Το να είστε παλιά ψυχή μπορεί να σημαίνει ότι είστε απομονωμένη ύπαρξη κατά καιρούς. Χρειάζεστε την απομόνωσή σας για να κάτσετε και να σκεφτείτε τη ζωή σας καθώς και να ξαναγεμίσετε ενέργεια όταν έχετε εξαντληθεί εντελώς, αλλά μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι κουραστικό για τους φίλους σας και την οικογένειά σας. Σας αγαπάνε και θέλουν να είναι γύρω σας. Αν δεν νιώσουν και αυτοί την ίδια ανάγκη και κατανοήσουν την ανάγκη να είναι μόνοι από καιρό σε καιρό , τότε μπορούν να δημιουργηθούν θέματα όταν θέλουν να είστε μαζί τους αλλά εσείς προτιμάτε να είστε στο σπίτι και να διαβάζετε ένα βιβλίο.

Η ιδέα της διασκέδασης που έχετε διαφέρει από αυτή των άλλων.
Οι παλιές ψυχές βρίσκουν απλή απόλαυση στις μικρές στιγμές και οι δραστηριότητες που είναι λίγο παλιομοδίτικες είναι αυτές που σας ελκύουν φυσιολογικά. Δραστηριότητες όπως η οδήγηση για μια εβδομάδα στην εξοχή, η απόλαυση ενός νόστιμου πρωινού σε μαγαζί στην άλλη άκρη της πόλης, η παρακολούθηση ενός ηλιοβασιλέματος σε μια αποβάθρα και άλλα είναι αυτά τα πράγματα που σας αρέσει να κάνετε. Το πρόβλημα είναι να βρείτε άλλους ανθρώπους που τους αρέσει να ασχολούνται με παρόμοιες δραστηριότητες.

Μαθαίνετε την σκληρή πραγματικότητα του να βλέπετε ρομαντικά τη ζωή και την αγάπη.
Οι παλιές ψυχές έχουν έναν πολύ ρομαντικό τρόπο να βλέπουν τον κόσμο και συχνά όταν ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους μπορεί να επηρεαστούν συναισθηματικά από αυτό. Παρόλο που παλιές ψυχές είναι ιδεαλίστριες, στο τέλος μαθαίνουν να προσπαθούν και να βλέπουν την πιο ρεαλιστική πλευρά των πραγμάτων.

Βρίσκετε δύσκολο το να απελευθερωθείτε από μια συζήτηση με ξένους.
Κάτι σχετικά με τις παλιές ψυχές κάνει τους άλλους ανθρώπους να έρχονται σε αυτές και να τις μιλάνε. Είναι σαν να κάθεστε σε ένα τρένο ή παγκάκι κάπου και ένα άτομο να κάθεται δίπλα σας και μετά από 20 λεπτά γνωρίζετε την ιστορία της ζωής του. Ελκύετε τους άλλους για να σας μιλήσουν, αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να τους διώξετε ή να απαλλαγείτε από την συζήτηση, επειδή έχετε μια αίσθηση καθήκοντος να είστε φερέφωνο για αυτούς τους ξένους που ένιωσαν αναγκασμένοι να σας μιλήσουν.
https://www.awakengr.com/10-synithismen ... s-psyches/

[The Rebel]

04/03/2018
Mην επιτρέπεις η γνώμη των άλλων… να γίνει η δική σου πραγματικότητα.



Έζησες τη ζωή που θα ήθελες να ζήσεις; Υπήρξες ποτέ ευτυχισµένος/η;

H ζωή είναι γενναιόδωρη, αλλά παράλληλα απαιτητική. Ο άνθρωπος χρειάζεται να εκτιµά, να σέβεται και να µην ξεχνά από που ξεκίνησε, γιατί µπορεί η ίδια η ζωή µία µέρα απλόχερα να σου αρπάξει ότι σου έχει χαρίσει…

Αν οι άνθρωποι καταλάβαιναν πόσο µικροί είµαστε σε αυτό τον κόσµο, τότε όλοι θα ζούσαν διαφορετικά, µε περισσότερα “θέλω” και λιγότερα “πρέπει”.

Γιατί οι άνθρωποι είναι εξαρτηµένοι σε τόσο µεγάλο βαθµό από τα υλικά αγαθά;
Γιατί για πολλούς ανθρώπους είναι σηµαντικό να έχουν ένα µεγάλο ακριβό σπίτι και ένα ακριβό αυτοκίνητο; ∆υστυχώς πιστεύουν ότι αυτά θα δώσουν αξία και στους ίδιους.

∆εν είναι όµως έτσι. Ο άνθρωπος, κερδίζει όταν µοιράζει και εµπνέει αγάπη, όταν χαρίζει χαµόγελα στους ανθρώπους που το χρειάζονται, όταν έχει πάντα µια µεγάλη αγκαλιά να µας δώσει.
Ο άνθρωπος που ξεχωρίζει είναι αυτός που έχει παιδεία, και όχι απαραίτητα πτυχία και του αρέσει να προσφέρει στον συνάνθρωπο του.

Όταν πολεµάµε για ότι αγαπάµε, µε πίστη, θάρρος και τόλµη, κάποια στιγµή η ζωή θα µας το ανταποδώσει.
Όταν κοιτάξεις γύρω σου, αντιλαµβάνεσαι πως όλα έχουν αλλάξει.

Μερικές φορές οι άνθρωποι προσπαθούν να πιστέψουν στο αδύνατο. Τοποθετούν τις ελπίδες τους σε λάθος πράγµατα, ξανά και ξανά ενώ τολµούν και δίνουν εµπιστοσύνη σε ανθρώπους που ήθελαν για λίγο να ζήσουν µαζί τους ένα όµορφο παραµύθι. ∆υστυχώς όµως το παραµύθι δεν είχε απλά κακό τέλος, αλλά µετετράπηκε σε ένα φρικτό εφιάλτη.

Για να ζήσεις το παραµύθι και να συµπεριφερθείς σωστά στο συνάνθρωπο σου, πρέπει να έχεις το θάρρος να µεταφέρεις ορθά τη γνώµη σου και να µπορείς να στηρίξεις τις αποφάσεις σου. Ο άνθρωπος χρειάζεται να πληροί τα βασικά στάδια της παιδείας και να αποβάλλει από µέσα του την ερώτηση που όλους προβληµατίζει «Τι θα πει ο κόσµος;». Η φράση αυτή που ακούµε καθηµερινά αφαιρεί πολλές φορές το δικαίωµα της ευτυχίας. Είναι τραγικό να µην κάνει ο καθένας µας αυτό που επιθυµεί, γιατί φοβάται τη γνώµη του κόσµου. Ο έρωτας, το πάθος, η αγάπη, το µίσος, οι σχέσεις, όλα µπορούν να ανατραπούν.

Τίποτα δεν είναι δεδοµένο, όσο και αν προσπαθούν οι άνθρωποι να βάλουν τη ζωή τους σε κουτάκια.
Ευτυχισµένος είναι ο άνθρωπος που είναι ελεύθερος.

Επιβάλλεται όλοι να καταλάβουµε ότι η ζωή κάνει κύκλους, και τίποτα δεν κρατά για πάντα…
Γι’ αυτό έχουν δικαίωµα όλοι οι άνθρωποι να πάρουν τις αποφάσεις που τους κάνουν ευτυχισµένους, να κρατήσουν µε αγάπη και σεβασµό στην καρδιά τους, το παρελθόν, γιατί ήταν επιλογή τους και να κοιτάξουν µε πίστη, αγάπη και πάθος τη ζωή, για ένα ακόµα πιο όµορφο και γαλήνιο αύριο.

Και ας µην ξεχνάµε πως ένας άνθρωπος µπορεί να έχει όλο τον κόσµο στα πόδια του, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα πάντα να είναι πολύ όµορφος/η, πλούσιος/α, αλλά µια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ένα γλυκό χαµόγελο, και δυο αληθινά µάτια που εκπέµπουν αγάπη, πολλές φορές χαρίζουν απλόχερα την ευτυχία.
https://www.awakengr.com/min-epitrepis- ... atikotita/

[The Rebel]

Τι είναι οι ανώτερες επικοινωνίες?

[Garcia]

Και τι λέμε όταν επικοινωνούμε με αυτό τον κόσμο που περιγραφουν αυτοί?

[The Rebel]

Μη γίνεις τέλειος για να τους αρέσεις, μείνε αυθεντικός για να σου αρέσεις.



Μια φορά κι έναν καιρό υπήρξε ένας κύκνος αληθινά αξιοθαύμαστος. Δεν αναφέρομαι, φυσικά, μονάχα στη θρυλική ομορφιά και στην πολυτραγουδισμένη του κορμοστασιά. Ο κύκνος της ιστορίας μας – ας τον ονομάσουμε Απόλλωνα για λόγους αυστηρής εχεμύθειας – υπήρξε ο πλέον ταλαντούχος του γνωστού μας σύμπαντος.

Από πολύ τρυφερή ηλικία, οι γονείς του τον ενθάρρυναν – για την ακρίβεια τον πίεσαν αφόρητα – ν’ αναπτύξει τις ποικίλες δεξιότητές του. Τον έγραψαν σε πλήθος εξωσχολικών δραστηριοτήτων και φρόντισαν να του υπενθυμίζουν διαρκώς πως άλλος δρόμος δεν του άρμοζε πέρα από την τελειότητα.

«Σήκωσε πιο ψηλά το πόδι όταν χορεύεις στο νερό».

«Μελέτησε σκληρά τις στιγμές που οι συμμαθητές σου χαζομερούν παίζοντας».

«Χαμογέλα ακόμη κι όταν μέσα σου κλαις».

«Μην υψώνεις τη φωνή και – προς Θεού – μη χάνεις την ψυχραιμία σου», υπήρξαν κάποιες από τις φράσεις που άκουγε το ιδανικό τέκνο από τους φιλόδοξους προγόνους του.

Και μεγάλωνε. Μάθαινε πράγματι να σηκώνει το πόδι του στον ουρανό και τις απαιτήσεις από τον εαυτό του στο άπειρο. Διάβαζε μερόνυχτα ολόκληρα κι ύστερα καρφίτσωνε στον πάτο της λίμνης τα χιλιάδες πτυχία του. Δεν θύμωνε και δεν λυπόταν. Δεν έπαιζε και δεν χαιρόταν.

Σε μια κοινωνία σκληρή – σχεδόν αμείλικτη – όπως αυτή των κύκνων, ο Απόλλωνας είχε γεννηθεί για να ξεχωρίσει. Πειθαρχημένος, ακούραστος και λαμπερός, κέρδιζε συνεχώς την επιδοκιμασία του κύκλου του, τον απερίγραπτο θαυμασμό και την κρυφή ζήλια τους. Οι γονείς του φούσκωναν διαρκώς από υπερηφάνεια για το άψογο βλαστάρι τους, το επιτυχημένο και σεβαστικό.

Ο ήρωας της ιστορίας μας εξελίχτηκε, γρήγορα, στον πιο διάσημο χορευτή του πλανήτη. Πλήθος κόσμου συνέρρεε από κάθε γωνιά της γης προκειμένου να τον χειροκροτήσει. Φήμες λένε ότι συχνά πυκνά, ανάμεσα στα χειροκροτήματα, ακουγόταν μια φωνούλα να υπαγορεύει: «Πιο ψηλά καμάρι μου, πιο ψηλά». Κι οι ίδιες φήμες επιμένουν πως η φωνούλα προερχόταν από τη μητέρα του καλλιτέχνη. Τι να σας πω κι εγώ. Μπροστά δεν ήμουν, συνεπώς όρκο δεν παίρνω.

Μια νύχτα, όταν όλοι κοιμούνταν πολύ βαθιά, ο κύκνος αποφάσισε να βγει στη στεριά. Αδυνατούσε ν’ ανασάνει κι η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που λίγο ακόμη και θα έσπαγε σε χίλια κομμάτια. Καθώς ο Απόλλωνας είχε διαβάσει πολύ στη ζωή του, ήξερε πως τους τελευταίους μήνες υπέφερε από κρίσεις πανικού. Η καθημερινότητά του φάνταζε πλέον δυσβάσταχτη όμως άλλη επιλογή δεν έβρισκε από το να την υπομένει και να χαμογελά με αξιοπρέπεια.

Εκείνο το βράδυ, ωστόσο, το ολόγιομο φεγγάρι κοιτούσε με συμπόνια τον ήρωα μας, δίνοντάς του προσωρινό συγχωροχάρτι για τον πόνο και την αδυναμία του. Γρήγορα τη μοναξιά του κύκνου διατάραξε ένας ανέμελος μπούφος. Φορούσε το πλέον παρδαλό μαγιό κι ετοιμαζόταν να στρώσει τη χρωματιστή του πετσέτα στο γρασίδι. Ο μπούφος παρατήρησε αμέσως τη θλίψη και την οδύνη πίσω από το εκτυφλωτικό άσπρο χρώμα του καλλιτέχνη.

«Βέβαια! Τη γνωρίζω τη διάσημη αφεντιά σου. Έχω παρακολουθήσει παραστάσεις σου κι, αδερφάκι μου, μπορώ να σου εξομολογηθώ πως η χάρη σου δεν παίζεται», ξεστόμισε κεφάτα το παρδαλό ζώο.

Ο κύκνος έσκυψε το κεφάλι με συστολή, μουρμουρίζοντας ένα δειλό «ευχαριστώ». «Κάτι σε βασανίζει όμως», πήρε το θάρρος ο μπούφος. «Ναι, τελευταία κάτι με βασανίζει«, παραδέχτηκε απρόσμενα ο Απόλλωνας που για έναν ανεξήγητο λόγο ένιωθε εξαιρετικά άνετα δίπλα στον ατσούμπαλο εισβολέα.

«Θα μου επιτρέψεις να μοιραστώ μαζί σου μια διαπίστωσή μου. Νομίζω πως ανέκαθεν υπέφερες σιωπηλά. Σε παρατηρώ από μακριά για κάμποσο καιρό τώρα. Θαρρώ πως φορτώθηκες από νωρίς στην κομψή σου ράχη ένα σωρό υπερβολικές απαιτήσεις κι εξουθενωτικές προσδοκίες.

Μα θέλω να ξέρεις κάτι φιλαράκο μου, που έτυχε να το καταλάβω από πρώτο χέρι. Το ταξίδι γίνεται πιο όμορφο όταν δεν κυνηγάμε την τελειότητα. Τότε, βλέπεις, ξεφορτωνόμαστε την ανόητη ψευδαίσθηση πως ελέγχουμε την πλάση. Κυλιόμαστε δίχως έγνοιες στο χορτάρι και λεκιάζουμε χωρίς ενοχές το δέρμα μας. Αγγίζουμε το νερό της βροχής μα δεν το φυλακίζουμε εμμονικά στη χούφτα μας. Ζωγραφίζουμε ένα ουράνιο τόξο στο κέντρο ακριβώς της καρδιάς, κλείνοντας μέσα του αναμνήσεις κι ελπίδες.

Γι’ αυτό χαλάρωσε. Πιες ένα ποτήρι κρασί, ατενίζοντας το γαλάζιο. Χτίσε παλάτια στην ολόχρυση άμμο. Μη φοβάσαι πως θα γκρεμιστούν. Να σου αρκεί που κάποτε θαρρετά υψώθηκαν μπροστά στα μάτια σου. Γέλα δυνατά, περιφρονώντας όσους σε φωνάζουν τρελό. Οι τρελοί στήνουν τσουλήθρα από αστέρια στον ουρανό και γεμίζουν με λουλούδια τα σύννεφα. Αυτό θα τους απαντάς εσύ.

Και, αδερφάκι μου αν λαχταράς να θυμώσεις -σε παρακαλώ- θύμωσε! Μην κρατάς τα πικραμένα λόγια στην ψυχή σου. Πιάσε τους αγαπημένους σου από τον γιακά και μίλησε τους για την αλήθεια σου. Έπειτα αγκάλιασέ τους. Σφιχτά. Η επαφή ξεγελά τον θάνατο κι η αγάπη ξελογιάζει την αιωνιότητα, να το θυμάσαι.

Μην τρέμεις τις πτώσεις. Για τους ζωντανούς λογαριάζονται. Φοράμε λοιπόν τα λάθη μας για παράσημο και προχωράμε ακάθεκτοι. Υποκύπτουμε κάθε στιγμή σε νέα ατοπήματα, εξερευνούμε τις άπειρες δυνατότητές μας, συγχωρούμε τα σκοτάδια μας. Κι όσο η καρδιά μας χτυπάει, εμείς εξελισσόμαστε», είπε ο μπούφος.

Ο κύκνος τον κοίταξε βουρκωμένος. Κυλούσαν αργά τα δάκρυα στα μάτια του κι ελευθερωνόταν σταδιακά η αναπνοή του.

Έκτοτε ο ήρωας μας υψώνει το πόδι ψηλά μονάχα όταν το ορίζουν τα κέφια του. Κάπου κάπου κυλιέται στο γρασίδι, λερώνοντας το άσπρο του χρώμα. Κι όταν η μαμά τον μαλώνει για τα χάλια του εκείνος της σφυρίζει απλώς αδιάφορα. Έπειτα σιγοτραγουδά έναν σκοπό:

«Το τέλειο άχαρο μοιάζει γιατί στο αυθεντικό η ευτυχία φωλιάζει».


https://enallaktikidrasi.com/2019/06/mi ... u-areseis/

[The Rebel]

16/07/2016
16 σκληρές αλήθειες που μας κάνουν δυνατότερους.



«Χρειάζεται περισσότερο θάρρος για να αποκαλύψεις ανασφάλειες από ότι να τις κρύψεις, περισσότερη δύναμη για να συνδεθείς με ανθρώπους από το να τους κυριαρχήσεις, περισσότερη ανδρεία για να τηρήσεις τις αρχές σου από το να πράττεις τυφλά. Η ανθεκτικότητα είναι στην ψυχή και το πνεύμα, όχι στους μυς και το ανώριμο μυαλό.» – Alex Karras.

Η ζωή δεν είναι εύκολη.
Η σκληρή δουλειά κάνει τους ανθρώπους τυχερούς – είναι η ουσία που κάνει τα όνειρα πραγματικότητα. Έτσι, ξεκίνα κάθε πρωί έτοιμος να τρέξεις μακρύτερα από ότι έτρεξες χθες και να παλέψεις σκληρότερα.

Θα αποτύχεις μερικές φορές.
Όσο πιο γρήγορα το δεχτείς αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσεις να λάμψεις. Ποτέ δεν θα είσαι 100% σίγουρος ότι θα δουλέψει, αλλά μπορείς πάντα να είσαι 100% σίγουρος ότι το να μην κάνεις τίποτα δεν θα δουλέψει. Έτσι, βγες έξω και κάνε κάτι! Είτε τα καταφέρεις, είτε πάρεις ένα ζωτικό μάθημα, θα είσαι νικητής.

Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζεις.
Η μέρα που θα σταματήσεις να μαθαίνεις, είναι η μέρα που θα σταματήσεις να ζεις. Αγκάλιασε τις νέες πληροφορίες, σκέψου τες και χρησιμοποίησε τες για να προχωρήσεις.

Μπορεί να μην υπάρχει αύριο.
Όχι για όλους. Αυτή τη στιγμή, κάποιος στην Γη προγραμματίζει κάτι για αύριο χωρίς να συνειδητοποιεί ότι πρόκειται να πεθάνει σήμερα. Αυτό είναι λυπητερό, αλλά είναι αλήθεια.
Έτσι, ξόδεψε τον χρόνο σου σοφά σήμερα και εκτίμησε το.

Υπάρχουν πολλά που δεν μπορείς να ελέγξεις.
Το να χαραμίζεις τον χρόνο σου, το ταλέντο σου και την συναισθηματική σου ενέργεια σε πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχο σου είναι η συνταγή για την απογοήτευση, τη δυστυχία και τη στασιμότητα. Επένδυσε την ενέργεια σου σε πράγματα που μπορείς να ελέγξεις.

Οι πληροφορίες δεν είναι η αληθινή γνώση.
Η γνώση έρχεται από την εμπειρία. Μπορείς να συζητήσεις μια εργασία εκατό φορές, αλλά αυτές οι συζητήσεις θα σου δώσουν μόνο μια φιλοσοφική κατανόηση. Πρέπει να βιώσεις την εργασία από πρώτο χέρι για να την μάθεις πραγματικά.

Δεν μπορείς να είσαι επιτυχής χωρίς την παροχή αξίας.
Μην σπαταλάς τον χρόνο σου να προσπαθείς να είσαι επιτυχημένος, σπατάλησε τον χρόνο σου δημιουργώντας αξία. Όταν είσαι πολύτιμος για τον κόσμο γύρω σου, θα είσαι επιτυχημένος.

Κάποιος άλλος θα έχει πάντα περισσότερα από εσένα.
Είτε είναι χρήματα, φίλοι ή συλλογή από φασόλια, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει περισσότερα από εσένα. Αλλά θυμήσου, δεν έχει σημασία πόσα πολλά έχεις, αλλά το πόσο παθιασμένος είσαι με την συλλογή τους. Είναι το ταξίδι που έχει σημασία.

Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν.
Όπως είπε και η Maria Robinson κάποτε, «Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια καινούργια αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να κάνει ένα καινούργιο τέλος.» Δεν μπορείς να αλλάξεις ότι έγινε, αλλά μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που αντιδράς σε αυτό.

Το μόνο πρόσωπο που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο είσαι εσύ.
Η ρίζα της ευτυχίας προέρχεται από την σχέση σου με τον εαυτό σου. Σίγουρα εξωτερικοί φορείς μπορεί να έχουν φευγαλέες επιπτώσεις στην διάθεση σου, αλλά μακροπρόθεσμα τίποτα δεν έχει περισσότερη σημασία από το πώς αισθάνεσαι για το ποιος είσαι εσωτερικά.

Δεν θα παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις.
Όπως είπε και ο Mick Jagger κάποτε, «Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις, αλλά αν προσπαθήσεις μερικές φορές μπορεί να βρεις αυτό που χρειάζεσαι.» Κοίταξε τριγύρω σου.
Εκτίμησε τα πράγματα που έχεις αυτή τη στιγμή. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι τόσο τυχεροί.

Στην ζωή, παίρνεις ότι βάζεις.
Αν θέλεις αγάπη, δώσε αγάπη. Αν θέλεις φίλους, γίνε φιλικός. Αν θέλεις χρήματα, παρείχε αξία. Αλήθεια, είναι τόσο απλό.

Οι καλοί φίλοι έρχονται και φεύγουν.
Οι περισσότεροι από τους σχολικούς σου φίλους, δεν θα είναι μέρος των φοιτητικών σου χρόνων.
Οι περισσότεροι φίλοι από τα φοιτητικά σου χρόνια, δεν θα είναι μέρος της επαγγελματικής σου ζωής. Οι περισσότεροι από τους φίλους της επαγγελματικής σου ζωής δεν θα είναι εκεί όταν η σύζυγος σου φέρνει στον κόσμο το δεύτερο σας παιδί. Αλλά κάποιοι φίλοι θα μείνουν. Και είναι αυτοί οι φίλοι – αυτοί που μένουν στον χρόνο – είναι που έχουν σημασία.

Κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, εμποδίζει τον εαυτό σου να αναπτυχθεί.
Αν συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, θα συνεχίσεις να παίρνεις αυτό που παίρνεις.
Η ανάπτυξη συμβαίνει όταν αλλάζεις πράγματα – όταν δοκιμάζεις νέα πράγματα – όταν επεκτείνεσαι πέρα από την ζώνη της άνεσης σου.

Ποτέ δεν θα νιώσεις 100% έτοιμος για κάτι νέο.
Κανείς ποτέ δεν νιώθει 100% έτοιμος όταν εμφανίζεται μια ευκαιρία. Επειδή οι πιο σπουδαίες ευκαιρίες στην ζωή μας αναγκάζουν να προχωρήσουμε πέρα από την ζώνη άνεσης μας, που σημαίνει ότι δεν θα αισθάνεσαι τελείως άνετα ή έτοιμος για αυτό.
Και θυμήσου, το να προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος είναι χάσιμο του προσώπου που είσαι.
Η δύναμη προέρχεται από το να είσαι άνετος μέσα στο ίδιο σου το σώμα.



https://www.awakengr.com/16-sklires-ali ... atoterous/

[The Rebel]

25 November 2022
Όσο αφήνεις το παρελθόν να σε στοιχειώνει, τόσο λιγότερο θα απολαμβάνεις τη ζωή σου.



Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς πράγματα από το παρελθόν μας, είτε αναπολώντας τα, είτε αναθεωρώντας τα, εγκλωβιζόμαστε σε μία παγίδα που μας κρατάει πίσω. Δεν δίνουμε αξία στο παρόν μας και έτσι δεν μπορούμε να χαρούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε καθημερινά.

Η ζωή δεν είναι ένα ημερολόγιο γεγονότων που χρειάζεται ξεφύλλισμα από έναν παθητικό αναγνώστη, αλλά μία αρένα δραστηριοτήτων που πάντα έχει κάτι να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Το βέλος της ζωής δεν δείχνει ποτέ προς τα πίσω, δείχνει πάντα μπροστά.Έτσι, είναι ανώφελο κάποιος να κολλάει τη σκέψη του στο παρελθόν ή στο μέλλον σα να μην υπάρχει το “εδώ” και το “τώρα”.

Φυσικά, οι αναμνήσεις είναι εγγενές μέρος της ζωής και συχνά αναπόφευκτες. Είναι ένας τρόπος να μένουμε κοντά στα πρόσωπα που αγαπάμε και σε όσα είμαστε παθιασμένοι. Είναι το συστατικό της προσωπικής μας ταυτότητας και του χαρακτήρα μας. Είναι οι ρίζες βαθιά μέσα στον πυρήνα του εαυτού μας.

“Τό χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, και τo αύριο, τo όνειρο του σήμερα”.
-Kahlil Gibran-

Οι μνήμες είναι συχνά κάτι το απατηλό μιας και είναι φτιατσιδωμένες από τα γεγονότα του παρόντος και έτσι πέφτουν στη φάκα του νου. Η διαφορά ανάμεσα στις ψεύτικες και τις γνήσιες αναμνήσεις μοιάζει με τον τρόπο που ξεχωρίζουν τα φο-μπιζού από τα πραγματικά κοσμήματα, τα φο-μπιζού μοιάζουν αληθινά επειδή αστράφτουν πιο έντονα.

Η μνήμη μοιάζει με ένα όχι τόσο έξυπνο σκύλο που όταν του πετάξεις ένα ραβδί θα σου φέρει ένα διαφορετικό που βρίσκεται πιο δίπλα.

“Να ζείτε την κάθε μέρα της ζωής σας”

Η ζωή θα ήταν αδύνατη αν θυμόμασταν όλα όσα μας έχουν συμβεί.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μία συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί τι κάνει όταν του έρχεται μία νέα ιδέα. Αν για παράδειγμα την καταγράφει σε ένα χαρτί ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημειωματάριο. Απάντησε αποφασιστικά πως «Όταν έχω μια νέα καταπληκτική ιδέα, δεν τη ξεχνώ εύκολα». Και αυτή είναι η αλήθεια. Όταν κάτι μας συγκινεί σχεδόν αδύνατο να το ξεχάσουμε.

Έτσι, θυμόμαστε όσα είναι πραγματικά σημαντικά για μας και μας συναρπάζουν, γιατί ενεργοποιούνται οι περιοχές και οι νευρωνικές συνδέσεις του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση αυτής της μνήμης.

Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο εγκέφαλος διατηρεί έντονα αναμνήσεις που θα πρέπει να ξεχάσουμε, γιατί δεν μας κάνουν καλό. Και ακριβώς αυτή η σήμανση συγκεκριμένων αναμνήσεων που επιθυμούμε να σβήσουμε είναι ο μηχανισμός που τις κρατά ζωντανές στο μυαλό μας.

Όπως πρεσβεύει και η μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας, η διαδικασία της λήθης ξεκινά όταν αντίστοιχες καινούργιες μνήμες αντικαθιστούν τις παλιές μη επιθυμητές. Έτσι στο τέλος, όταν το μυαλό ανακτά μνήμες του παρελθόντος, έχει κάτι πιο φρέσκο να φέρει μπροστά μας!

“Πρέπει να ζουμε στο παρόν, να αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας, να κερδίζουμε την αιωνιότητα κάθε στιγμή. Μόνο οι ανόητοι κάθονται στο νησί που κρύβει το θησαυρό κοιτώντας από μακριά άλλες παραλίες. Όπως δεν υπάρχουν άλλα νησιά για μας, έτσι υπάρχει μόνο μία ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε”.

Η ανάμνηση μοιάζει με άρωμα που κρατά για πολύ.

Οι απολαύσεις είναι λουλούδια που ανθίζουν όταν ζούμε τη ζωή μας, την παίρνουμε στα χέρια μας και τη γευόμαστε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι εκείνες που συνέβησαν τις στιγμές που έπρεπε και που δεν ξεχείλωσαν πέρα από τα όριά τους μη αφήνοντας να γευτούμε καινούργιες στιγμές.

Δεν θυμόμαστε γεγονότα στην ολότητά τους παρά μόνο συγκεκριμένες στιγμές, γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε βιώματα και εμπειρίες ξανά και ξανά. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που συνεχίζουμε να κάνουμε και επιλέγουμε να κρατάμε. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τολμήσουμε νέες εμπειρίες, ειδικά αν είμαστε κολλημένοι και περιχαρακωμένοι στη ζώνη άνεσης μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις θα πρέπει να ζούμε μία έντονη ζωή.

Μολονότι, έχουμε ένα απτό και ικανό φυσικό σώμα και με τις αισθήσεις μας μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με το εξωτερικό κόσμο και να τον καθορίσουμε όπως θέλουμε, εγκλωβιζόμαστε σε όσα μας λέει το μυαλό μας και η εσωτερική μας φωνή. Παρ’ όλο αυτό, θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση. Είτε Θα περάσουμε τη ζωή μας αναμασώντας όσα μας συνέβησαν στο παρελθόν και ενθυμούμενοι τις άσχημες εμπειρίες που είχαμε, είτε θα πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, θα ζήσουμε νέες εμπειρίες και φυσικά θα ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Μόνο αν τολμήσουμε κάτι τέτοιο, θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ύπαρξή μας.

Το κλειδί για να βιώνουμε περισσότερο είναι να σκεφτόμαστε και να αναπολούμε το παρελθόν λιγότερο και να περιορίζουμε τις προσδοκίες που περιμένουμε να υλοποιηθούν στο μέλλον. Να αποδεχτούμε αυτά που έχουμε στο εδώ και στο τώρα και τίποτα περισσότερο. Να ζούμε τις στιγμές μας εμποδίζοντας τους εαυτούς μας να αποπροσανατολιστούν από τις παγίδες που βάζει το μυαλό.

Εν τέλει, ο προορισμός μας είναι να ζήσουμε, όμως καταλήγουμε να ζούμε ελάχιστα. Είναι η ώρα να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε άλλο τόπο και χρόνο, αλλά στο παρόν στο εδώ και στο τώρα.


https://www.anapnoes.gr/oso-afineis-to- ... i-zoi-soy/

[The Rebel]

April 4, 2025
Ο πόνος, δεν εξαφανίζεται. Συνηθίζεται!



Υπάρχουν φράσεις που μοιάζουν με απαλό χάδι στην ψυχή. Τουλάχιστον αυτή είναι η προθεσή τους. Μια από αυτές είναι το κλασικό «θα περάσει». Μα ποιος το ακούει αυτό όταν η καρδιά αιμορραγεί, όταν ο πόνος δεν είναι απλώς μια αίσθηση, αλλά μια κραυγή που δε βγαίνει ποτέ από τα χείλη; Όταν η απώλεια έχει χαράξει τη σάρκα και έχει φωλιάσει στα κόκκαλα, όταν κάθε ανάσα είναι ένας αγώνας, όταν η σκέψη του άλλου γίνεται σκιώδης φυλακή, ένας λαβύρινθος χωρίς έξοδο.

Ο πόνος δεν είναι κάτι που απλά περνά. Είναι φωτιά που καίει αργά, είναι νύχτες που γίνονται αιώνες, είναι η αίσθηση πως ο κόσμος συνεχίζει να κινείται ενώ εσύ έχεις μείνει πίσω, ακίνητος, παραδομένος. Είναι ένα τραγούδι που κάποτε αγαπούσες και τώρα σε διαλύει, ένα άρωμα που ξεπηδά από το πουθενά και σε κάνει να σταματήσεις να αναπνέεις. Κάποιοι προσπαθούν να παλέψουν, να πείσουν τον εαυτό τους πως θα βρουν ξανά το φως. Άλλοι αφήνονται στη μαύρη δίνη του κενού, κοιτάζοντας την αντανάκλασή τους σε καθρέφτες που δεν αναγνωρίζουν πια. Όταν η καρδιά έχει δοθεί ολόκληρη και μετά έχει τσακιστεί, πώς να την μαζέψεις πίσω κομμάτι-κομμάτι;

Ο ψυχικός πόνος δεν είναι απλή μελαγχολία, είναι μια σκιά που σε ακολουθεί, ένα αγκάθι που καρφώνεται βαθιά και αρνείται να βγει. Είναι η φωνή που ψιθυρίζει «δεν θα ξαναείσαι ποτέ όπως πριν». Άλλοι τον νιώθουν σαν ένα βαρύ χέρι στο στήθος που τους πιέζει ανελέητα, άλλοι σαν ένα απέραντο κενό που τους καταπίνει. Είναι τα μάτια που καρφώνονται σε μια οθόνη, περιμένοντας ένα μήνυμα που δε θα έρθει ποτέ. Για κάποιους γίνεται οργή, μια φωτιά που θέλει να κάψει τα πάντα. Για άλλους, ένα ψυχρό τίποτα, μια ατελείωτη απάθεια. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να χάνεσαι μέσα στον πόνο. Μόνο να χαθείς.

Κάποιοι λένε πως ο χρόνος επουλώνει. Άλλοι πως απλά μαθαίνεις να ζεις με το βάρος. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι γρήγορο, δεν είναι δίκαιο. Είναι ένας αγώνας με αβέβαιο τέλος. Μια μέρα μπορεί να ανοίξεις τα μάτια και να νιώσεις πως μπορείς να ανασάνεις λίγο πιο βαθιά. Ίσως μια ανάμνηση πάψει να είναι λεπίδα και γίνει χάδι. Ίσως η εικόνα του δεν είναι πια καρφί στην καρδιά, αλλά μια γλυκόπικρη σκιά. Ίσως όχι. Ίσως χρειαστεί να περιμένεις πολύ. Ίσως για πάντα.

Ο πόνος δεν εξαφανίζεται. Γίνεται μέρος σου. Σου αλλάζει τη φωνή, τον τρόπο που γελάς, τον τρόπο που αγαπάς. Σου αφήνει σημάδια εκεί που κάποτε ήσουν άθικτος. Σε κάνει άλλον άνθρωπο. Και κάποια μέρα, χωρίς να ξέρεις πώς, θα δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και θα αναρωτηθείς πώς έφτασες ως εδώ. Κι αν η καρδιά σου χτυπά ακόμα, έστω και πληγωμένη, τότε ίσως, μόνο ίσως, έχεις επιβιώσει. Κι αυτό, με έναν τρόπο σκληρό και ανελέητο, είναι μια νίκη.


https://lovenmore.gr/%ce%bf-%cf%80%cf%8 ... %b1%ce%b9/