Γιατί οι αριστούχοι μαθητές τα πάνε χειρότερα στη ζωή απ'τους μέτριους μαθητές;

[ΓΑΛΗ]

Γενικά αν στο σχολείο θυσιάζεις τις παρέες για να μελετάς και να είσαι άριστος, τότε όταν μεγαλώσεις γίνεσαι κομπλεξικός, αυτιστικός κλπ.

Σαφώς και οι παρέες δεν πρέπει να θυσιάζονται στα μαθητικά χρόνια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δημοφιλείς όλοι οι μέτριοι μαθητές. Και υπάρχουν παιδιά κλεισμένα στον εαυτό τους, χωρίς αυτό να έχει την παραμικρή σχέση με τους βαθμούς.

Μια ματιά στο μπούλινγκ που πέφτει σήμερα στα σχολεία, θα το κάνει πιο σαφές.

Αναφορικά με την "επιτυχία" θα επαναλάβω ότι το ζητούμενο είναι το ποια είναι τα μέτρα του κριτή. Και ποιος είναι τελικώς ο αξιολογητής της. Ευχαριστημένος ή δυσαρεστημένος με τη ζωή του μπορεί να είναι και ένας ερευνητής, ένας δάσκαλος, ένας γιατρός ή ένας μάστορας. Και δεν είναι πάντα το χρήμα, που το καθορίζει αυτό αλλά οι προσωπικές προτεραιότητες και "θέλω" του καθενός.

[Allah]

Ίσως κάποια στιγμή σας γράψω τη θλιβερή ιστορία του πως μετά το σχολείο κατέστρεψα όσα είχα χτίσει με τους υψηλούς βαθμούς μου. Προς το παρόν πείτε μου εσείς, που πιστεύετε ότι οφείλεται η δυσκολία των αριστούχων να προσαρμοστούν στην πραγματική ζωή όταν βγαίνουν από τη γυάλα του σχολικού περιβάλλοντος;

Αχυράνθρωπος.

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Ότι αυτό που λες δεν ισχύει.

Ναι, κάποιοι αριστούχοι του σχολείου τα βρίσκουν σκούρα στη ζωή τους μετά το σχολείο. Αλλά το ίδιο επίσης κάποιοι στούρνοι.

Κάποιοι άλλοι αριστούχοι τα πάνε μια χαρά στην υπόλοιπη ζωή τους. Όπως επίσης και κάποιοι στούρνοι που καταλήγουν να διαπρέπουν σε κάποιον άλλο χώρο πλην του ακαδημαϊκού.

Το τσουβάλιασμα που κανείς δημιουργεί μια ψευδή υπόθεση. Και μετά ζητάς να σου εξηγήσουμε πού οφείλεται κάτι που δεν συμβαίνει. Αυτό είναι κλασική περίπτωση του γνωστού λογικού σφάλματος που είναι γνωστό ως 'αχυράνθρωπος'.

[EKPLIKTIKOS]

Οι αριστούχοι από το σχολείο μου έχουν καλές δουλειές ενώ οι κακοί μαθητές είναι κάτι αποτυχημένοι λούμπεν (ημιχρεωμενοι, χασικλες, ντελίβερι, γαύροι, wife beaters κτλ)

[Blackdog]

Το να θέλει ένα παιδί να πάρει καλούς βαθμούς επειδή απλώς τους χρειάζεται για να μπει στη χ ή ψ σχολή επιλογής του, σημαίνει ότι θέλει να είναι καλύτερο από όλα τα άλλα παιδιά;

Το ότι είναι ένα απολύτως ισορροπημένο/λογικό παιδί, δεν παίζει ούτε ως υπόθεση;

Μονο που οι βαθμοι στο λυκειο δεν μετρανε στις πανελληνιες

Ναι, στις πανελλήνιες μετράνε κυρίως τα γραπτά. Τα οποία στην τελική, δεν έχουν και κάποια τρελλή διαφορά από τα διαγωνίσματα ή τα προφορικά στο σχολείο. Όσο πιο έτοιμος είναι κάποιος να ανταποκριθεί στα σχολικά, τόσο πιο εύκολα θα κάνει το ίδιο και στις πανελλήνιες.

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς θες να πεις.

Να υποθέσω ότι την ίδια άποψη έχεις και για τα αθλητικά δρώμενα; Ότι οι πρωταθλητές είναι ψιλοφύτουκλες;

Mετρανε μονο τα γραπτα και το φροντιστηριο. Το σχολειο ειναι γτπκ και οτι μαθαινεις εκει. Μπορει καποιος να μην δινει δεκαρα για τους βαθμους, να κανει φοκους στο φροντ και να περασει οπου θελει η μπορει τελος παντων. Τουλαχιστον ετσι γινοταν στα χρονια μου και σε δημοσιο σχολειο.

Οτι θελω να πω το ειπα στην αρχη. Οτι για να θελει καποιος να ειναι καλυτερος απ ολους τους αλλους σε κατι τοσο ανουσιο οπως η παπαγαλια, καποια βλαβη θα εχει.

Οι αθλητες προφανως δεν ειναι σε αυτη την κατηγορια.

[Dorian]

Επίσης, ο κληρονομημενος πλούτος και γενικά το κοινωνικό κεφάλαιο της οικογένειας παίζει μεγαλύτερο ρόλο στο πού θα "καταλήξεις" σε σχέση με τις σχολικές επιδόσεις.

90s και λιγο μετά τα χρυσά χρόνια οι φιλοσοφικές ήταν στα ύψη οι βάσεις πάνω από νομικές, 19ρια ήθελες τρελό διαβασμα μέχρι τελείας. Γιατί αν δεν είχες κληρονομημένο γραφείο με πελατεία πλάτες για πάγια έξοδα κλπ ελάχιστες οικογένειες μπορούσαν να το παρέχουν ,ενώ με διορισμό + φροντιστήρια ή και ακαδημαϊκά είχες μία αξιοπρεπη ζωή μεσαίας τάξης. Και σε άλλα πχ γραφεία πολιτικών μηχναικών κ.ά είχε αρχίσει να γίνεται. περιττό να πω τι πορεία είχαν, βολόδερναν μέχρι 40+ πολλές δεν εκαναν οικογένεια και τώρα ψίχουλα.

[Ίακχος]

Γιατί στην Ελλάδα ( και δη στα χρόνια του μνημονίου) η επιστημονική εργασία δεν αμείβεται καλά και προχωρούν στη ζωή τα λαμόγια

[Οργισμένος]

Ίσως κάποια στιγμή σας γράψω τη θλιβερή ιστορία του πως μετά το σχολείο κατέστρεψα όσα είχα χτίσει με τους υψηλούς βαθμούς μου. Προς το παρόν πείτε μου εσείς, που πιστεύετε ότι οφείλεται η δυσκολία των αριστούχων να προσαρμοστούν στην πραγματική ζωή όταν βγαίνουν από τη γυάλα του σχολικού περιβάλλοντος;

Καμια ιδιαιτερη δυσκολια δεν ειχα εκτος απο τις συνηθεις. Δεν εχει νοημα αυτο που γραφεις.
ΕΙναι βεβαια και θεμα αντιληψης του καθενος. Δεν αρκει να εισαι αριστουχος. Καλες οι γνωσεις αλλα η αντιληψη και κριτικη ικανοτητα ειναι το παν.

Εχμ, αν ήσουν αριστούχος εσύ, είσαι ακριβώς αυτό που περιγράφει το αρχικό πόστ.

ανθυποτσοπανακο

[Kauldron]

Καμια ιδιαιτερη δυσκολια δεν ειχα εκτος απο τις συνηθεις. Δεν εχει νοημα αυτο που γραφεις.
ΕΙναι βεβαια και θεμα αντιληψης του καθενος. Δεν αρκει να εισαι αριστουχος. Καλες οι γνωσεις αλλα η αντιληψη και κριτικη ικανοτητα ειναι το παν.

Εχμ, αν ήσουν αριστούχος εσύ, είσαι ακριβώς αυτό που περιγράφει το αρχικό πόστ.

ανθυποτσοπανακο

Ανθυποπροβατάκο.

[Communio Sancta]

Καθόλου δεν έχω δει να αποτυγχάνουν αριστούχοι μαθητές και να επιτυγχάνουν οι μέτριοι, ως κανόνα. Από τη φουρνιά μου, οι αριστούχοι όλοι διακρίθηκαν σε δύσκολους τομείς -επιστημονικούς- και μόνο ένας απέτυχε, επειδή του έτυχε μια σπάνια ασθένεια. Και βέβαια πολλοί σκράπες κάνανε καλά πράγματα στη ζωή τους. Θα έλεγα περισσότερο, τα παιδιά που παν καλά στο σχολείο, έχουν πολλές πιθανότητες να βρουν έναν ένδοξο δρόμο παραπέρα. Στην Ελλάδα έχω δεκάδες ιστορίες ακούσει για αποτυχημένους που δεν σπούδασαν επειδή ο τάδε καθηγητής δεν τους χώνευε, κ.λπ. Βλακείες, αυτός που το έχει μέσα του, θα το πετύχει. Ξαναλέω, πάντα αν δεν του τύχει κάτι σοβαρό, π.χ. ασθένεια, ή άλλο.