Τραμπ "εν τούτω Νίκα". Με τον τίμιο σταυρό κάνε την Αμερική ανίκητη!

[Saturn]

Οκ, δεκτό αυτό που λες με την αψίδα, βλέπω μάλιστα στην wiki οτι ήταν ένα συμπίλημα, αποτελούνταν κυρίως από προγενέστερες διακοσμήσεις και υλικά.

Δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι.

Με το όραμα αυτό και κατόπιν με τις πολιτικές του που ήταν κοντά στον χριστιανισμό και με την βάπτισή του στο τέλος ως μάλιστα ο πρώτος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Αυτοκράτορας ΚΑΙ Άγιος, και μάλιστα γιος της ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, δικαίως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου με τον συγκεκριμένο τρόπο που συζητάμε

[George_V]

Οκ, δεκτό αυτό που λες με την αψίδα, βλέπω μάλιστα στην wiki οτι ήταν ένα συμπίλημα, αποτελούνταν κυρίως από προγενέστερες διακοσμήσεις και υλικά.

Δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι.

Με το όραμα αυτό και κατόπιν με τις πολιτικές του που ήταν κοντά στον χριστιανισμό και με την βάπτισή του στο τέλος ως μάλιστα ο πρώτος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Αυτοκράτορας ΚΑΙ Άγιος, και μάλιστα γιος της ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, δικαίως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου με τον συγκεκριμένο τρόπο που συζητάμε

Ο οποιος παρεμεινε Pontifex Maximus της Ρωμαικης θρησκειας μεχρι το θανατο του. Οι πολιτικες του ηταν συνεχεια αυτων του Διοκλητιανου. Μονο στο θρησκευτικο κομματι εκανε το αντιθετο γιατι ειδε οτι οι διωγμοι δεν ηρεμουν την κατασταση. Αντιθετα φερνουν χειροτερη ασταθεια.

Η ενταξη του Χριστιανισμου στο Ρωμαικο Πανθεον εφερε την σταθεροτητα στην κοινωνια που ηθελε. Και αυτο εκανε.

[Κοκκορας]

De facto οχι. Ηταν αναδυομενος αλλα δεν ειχε ακομα μεγάλη δυναμικη. Π.χ. στα μεγάλα αστικα κεντρα δεν ειχε πλειοψηφια. Δυναμικη αποκτησε μετα.

De jure εγινει ΜΙΑ απο τις ανεκτες θρησκειες της Αυτοκρατοριας και ο Χριστος πηρε μια θεση στο συγκρητιστικο Ρωμαικο Πανθεον μαζι με τους αλλους εισαγομενους θεους της Αυτοκρατοριας.

Οκ
Σε σημαντικότατη μάχη, είδε όραμα ο Αυτοκράτορας το ΕΝΤΟΥΤΩΝΙCΑ έβαλε και ΧΡ στα λάβαρα έκτοτε, αλλά δεν ξεκίνησε επι της ουσίας ο Χριστιανισμός να είναι η επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας.

Debatable (οι συγχρονοι του δεν το αναφέρουν

τι εννοεις;δεν αναφερουν το οραμα;

η Αρβελερ αναφερει το ακριβως αντιθετο απο αυτο που λες(Αν δηλ αυτο εννοεις)

[George_V]

Οκ
Σε σημαντικότατη μάχη, είδε όραμα ο Αυτοκράτορας το ΕΝΤΟΥΤΩΝΙCΑ έβαλε και ΧΡ στα λάβαρα έκτοτε, αλλά δεν ξεκίνησε επι της ουσίας ο Χριστιανισμός να είναι η επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας.

Debatable (οι συγχρονοι του δεν το αναφέρουν

τι εννοεις;δεν αναφερουν το οραμα;

η Αρβελερ αναφερει το ακριβως αντιθετο αν αυτο ειναι που λες

Δεν συμφωνουν ομως.

Ο Λακτάντιος αναφέρει οτι ειδε ονειρο και οχι οραμα

Στην Εκκλησιαστικη Ιστορια του Ευσεβιου περιγραφεται η μαχη αλλα δεν υπαρχει καμια αναφορα ουτε σε ονειρο ουτε σε οραμα

Στην Vita Constantini του Ευσεβιου παλι γραφει οτι ειδε σταυρο στον ηλιο με την γνωστη φραση.

Μεχρι στιγμης εχεις 2 συγγραφεις και 3 εκδοχες. Ονειρο, οραμα και δεν ειδε τιποτα.

Ειναι εντελως ασαφες εως και αδυνατο να καταλαβουμε τι εχει γινει.

Αν ρωτας εμενα ισως και να ειδε κατι (οπως ειπα ειχε δει και αλλο οραμα το 305 στην Γαλατια) αλλα τι ακριβως ηταν και αν ηταν αληθινο η φαντασια η ονειρο η οτιδηποτε αλλο δεν μπορουμε να το ξερουμε και ισως δεν το μαθουμε ποτε.

[Saturn]

Οκ, δεκτό αυτό που λες με την αψίδα, βλέπω μάλιστα στην wiki οτι ήταν ένα συμπίλημα, αποτελούνταν κυρίως από προγενέστερες διακοσμήσεις και υλικά.

Δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι.

Με το όραμα αυτό και κατόπιν με τις πολιτικές του που ήταν κοντά στον χριστιανισμό και με την βάπτισή του στο τέλος ως μάλιστα ο πρώτος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Αυτοκράτορας ΚΑΙ Άγιος, και μάλιστα γιος της ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, δικαίως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου με τον συγκεκριμένο τρόπο που συζητάμε

Ο οποιος παρεμεινε Pontifex Maximus της Ρωμαικης θρησκειας μεχρι το θανατο του. Οι πολιτικες του ηταν συνεχεια αυτων του Διοκλητιανου. Μονο στο θρησκευτικο κομματι εκανε το αντιθετο γιατι ειδε οτι οι διωγμοι δεν ηρεμουν την κατασταση. Αντιθετα φερνουν χειροτερη ασταθεια.

Η ενταξη του Χριστιανισμου στο Ρωμαικο Πανθεον εφερε την σταθεροτητα στην κοινωνια που ηθελε. Και αυτο εκανε.

Μα , ο Μ.Κωνσταντίνος ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ τις διώξεις και έβαλε ένα ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ στο κούτελο όλων επι της ουσίας από κει και πέρα όπως και έναν ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ μαζί με τη μάνα του ως νέο "σύμβολο"

Έλα τώρα ρε Γεώργιε.....
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Pontifex Maximus...

[George_V]

Οκ, δεκτό αυτό που λες με την αψίδα, βλέπω μάλιστα στην wiki οτι ήταν ένα συμπίλημα, αποτελούνταν κυρίως από προγενέστερες διακοσμήσεις και υλικά.

Δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι.

Με το όραμα αυτό και κατόπιν με τις πολιτικές του που ήταν κοντά στον χριστιανισμό και με την βάπτισή του στο τέλος ως μάλιστα ο πρώτος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Αυτοκράτορας ΚΑΙ Άγιος, και μάλιστα γιος της ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, δικαίως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου με τον συγκεκριμένο τρόπο που συζητάμε

Ο οποιος παρεμεινε Pontifex Maximus της Ρωμαικης θρησκειας μεχρι το θανατο του. Οι πολιτικες του ηταν συνεχεια αυτων του Διοκλητιανου. Μονο στο θρησκευτικο κομματι εκανε το αντιθετο γιατι ειδε οτι οι διωγμοι δεν ηρεμουν την κατασταση. Αντιθετα φερνουν χειροτερη ασταθεια.

Η ενταξη του Χριστιανισμου στο Ρωμαικο Πανθεον εφερε την σταθεροτητα στην κοινωνια που ηθελε. Και αυτο εκανε.

Μα , ο Μ.Κωνσταντίνος ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ τις διώξεις και έβαλε ένα ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ στο κούτελο όλων επι της ουσίας από κει και πέρα όπως και έναν ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ μαζί με τη μάνα του ως νέο "σύμβολο"

Έλα τώρα ρε Γεώργιε.....
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Pontifex Maximus...

Mεγιστος Αρχιερεας ολων των θεοτητων του Ρωμαικου Πανθεου αναμεσα τους και του Χριστου. Οπως και οι διαδοχοι του μεχρι τον Γρατιανο που εγκατελειψε τον τιτλο.

Το ειπα και πιο πανω. Σταματησε τις διωξεις. Αν και για να ειμαστε πιο σαφεις το Διαταγμα των Μεδιολανων δεν αφορουσε μονο τον Χριστιανισμο. Αφορουσε καθε μυστηριακη λατρεια καθως οι Ρωμαιοι ειχαν παραδοσιακη απεχθεια στις μυστηριακες λατρειες. Και ο Μιθραισμος παρανομος ηταν ως μυστηριακη θρησκεια μεχρι που τον εχωσαν και αυτον (πιο πριν) στο Ρωμαικο Πανθεον

Η πρωτη εμφανιση του λαβαρου σε νομισμα ερχεται το 317 δλδ 5 χρονια μετα την Μουλβια γεφυρα. Και ειναι η πρωτη απεικονιση του καθως μεχρι τοτε δεν υπαρχει πουθενα.

[Saturn]

Ναι, δεν ανακηρύχθηκε Ελέω Θεού Βασιλιάς...με τα δεδομένα της εποχής του, σε έναν κοσμο ειδωλολατρικό, δεν πήγε να επιβάλλει με το στανιό την χριστιανική θρησκεία.
ΠΕΘΑΝΕ ΟΜΩΣ σταν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ενώ προηγουμένως είχε διακηρύξει ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ (όταν πριν ΣΦΑΖΟΝΤΑΝ οι χριστιανοί)


Τα υπόλοιπα που λέμε, επίσης, τα διαγράφεις μονοκοντυλιά

Δηλαδή, δεν έκανε τίποτα ο Μ.Κωνσταντίνος σχετικά με τον χριστιανισμό. Οκ.


Ο Ελπιδοφόρος, γιατί είπαμε τον συνέκρινε με τον Τραμπ αφού πρώτα του χάρισε έναν Σταυρό?

[George_V]

Ναι, δεν ανακηρύχθηκε Ελέω Θεού Βασιλιάς...με τα δεδομένα της εποχής του, σε έναν κοσμο ειδωλολατρικό, δεν πήγε να επιβάλλει με το στανιό την χριστιανική θρησκεία.
ΠΕΘΑΝΕ ΟΜΩΣ σταν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ενώ προηγουμένως είχε διακηρύξει ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ (όταν πριν ΣΦΑΖΟΝΤΑΝ οι χριστιανοί)


Τα υπόλοιπα που λέμε, επίσης, τα διαγράφεις μονοκοντυλιά

Δηλαδή, δεν έκανε τίποτα ο Μ.Κωνσταντίνος σχετικά με τον χριστιανισμό. Οκ.


Ο Ελπιδοφόρος, γιατί είπαμε τον συνέκρινε με τον Τραμπ αφού πρώτα του χάρισε έναν Σταυρό?

Δεν διαγραφω τίποτα. Τα βάζω στην ιστορική τους θέση.

Είδες πουθενά να λέω ότι δεν έκανε κάτι?

Απλά έβαλα τις πράξεις του σε ένα ιστορικό πλαίσιο.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Οκ, δεκτό αυτό που λες με την αψίδα, βλέπω μάλιστα στην wiki οτι ήταν ένα συμπίλημα, αποτελούνταν κυρίως από προγενέστερες διακοσμήσεις και υλικά.

Δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι.

Με το όραμα αυτό και κατόπιν με τις πολιτικές του που ήταν κοντά στον χριστιανισμό και με την βάπτισή του στο τέλος ως μάλιστα ο πρώτος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Αυτοκράτορας ΚΑΙ Άγιος, και μάλιστα γιος της ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ, δικαίως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου με τον συγκεκριμένο τρόπο που συζητάμε

εσυ καλο μου ποσες φορες σταυροκοπιεσαι καθε μερα?

[Saturn]

Τί λες Έθνι?

[Saturn]

Ναι οκ Γεώργιε, καλό το ιστορικό πλαίσιο και δεν διαφωνώ καθόλου, ίσα ίσα, αλλά στα ιστορικά πλαίσια παίζουν πολλά και διάφορα επίσης.
Επίσης, εδώ συζητάμε τί επίδραση και ποιά σημασία είχει ο Μ.Κωνσταντίνος για τον Χριστιανισμό.


Ο Ελπιδοφόρος πάντως, κάτι καταλαβαίνει.

[Κοκκορας]

Debatable (οι συγχρονοι του δεν το αναφέρουν

τι εννοεις;δεν αναφερουν το οραμα;

η Αρβελερ αναφερει το ακριβως αντιθετο αν αυτο ειναι που λες

Δεν συμφωνουν ομως.

Ο Λακτάντιος αναφέρει οτι ειδε ονειρο και οχι οραμα

Στην Εκκλησιαστικη Ιστορια του Ευσεβιου περιγραφεται η μαχη αλλα δεν υπαρχει καμια αναφορα ουτε σε ονειρο ουτε σε οραμα

Στην Vita Constantini του Ευσεβιου παλι γραφει οτι ειδε σταυρο στον ηλιο με την γνωστη φραση.

Μεχρι στιγμης εχεις 2 συγγραφεις και 3 εκδοχες. Ονειρο, οραμα και δεν ειδε τιποτα.

Ειναι εντελως ασαφες εως και αδυνατο να καταλαβουμε τι εχει γινει.

Αν ρωτας εμενα ισως και να ειδε κατι (οπως ειπα ειχε δει και αλλο οραμα το 305 στην Γαλατια) αλλα τι ακριβως ηταν και αν ηταν αληθινο η φαντασια η ονειρο η οτιδηποτε αλλο δεν μπορουμε να το ξερουμε και ισως δεν το μαθουμε ποτε.

α) Ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος ο Παμφίλου, φίλος του Κων/νου, που έγραψε μετά το θάνατο του αυτοκράτορα το βιβλίο του «Εις Βίον μακαρίου Κωνσταντίνου του Βασιλέως», αναφέρει ότι ο Κων/νος επιβεβαίωσε το περιστατικό του οράματος στον ίδιο ενόρκως.2 Ο ίδιος ιστορικός δίνει την πληροφορία ότι το όραμα το είδε και ο στρατός του Κωνσταντίνου.3 Ο ίδιος επίσης παρέχει πολλές και χαρακτηριστικές πληροφορίες για το όραμα και σημειώνει ότι το μήνυμα «εν τούτω νίκα» ήταν στα ελληνικά. Μας πληροφορεί ακόμα ότι ο Θεός πολλές φορές αξίωσε τον Κων/νο να ιδεί θεϊκά σημεία, τα οποία του παρείχαν πρόγνωση για όσα έμελλε να συμβούν.4

β) Ο Λακτάντιος, χριστιανός ρήτορας, που ως ο δάσκαλος του Κρίσπου, πρωτότοκου γυιού του Κων/νου, είχε στενές σχέσεις με το παλάτι, αναφέρει ότι «ο Κωνσταντίνος προειδοποιήθηκε σε ένα όνειρο να χαράξει το ουράνιο σημείο του Θεού (caeleste signum dei) πάνω στις ασπίδες των στρατιωτών του και έτσι να ενταχθούν στη μάχη».5 Ποιο είναι το «ουράνιο σημείο» αν όχι το όραμα του Κωνσταντίνου;

γ) Σε ένα από τα διασωζόμενα «σπαράγματα» από την Εκκλησιαστική ιστορία του Φιλοστόργιου, που αναφέρονται στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Αρτεμίου και που διασώζει ο Ιωάννης ο Μοναχός, τουτ’ έστιν ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο βιβλίο του «Μαρτύριον του αγίου Αρτεμίου» (passio Sancti Artemii), άγιος Αρτέμιος, συνδιαλεγόμενος λίγο προ του μαρτυρίου του με το φονέα του Ιουλιανό τον Παραβάτη, του δίνει της εξής απόκριση σε κατηγορία του κατά του Μεγάλου Κωνσταντίνου: «Απέκλινε δε (ο Κωνσταντίνος) προς τον Χριστόν, ουρανόθεν εκείνου καλέσαντος, ότε την προς τον Μαξέντιον δριμείάν τε και βαρυτάτην διηγωνίσατο μάχην, δείξας αυτώ το του σταυρού σημείον μεσούσης ημέρας, υπέρ τον ήλιον ταις αυγαίς εξαστράπτον, και γράμμασιν αστροτύπως Ρωμαϊκής διασημήνας αυτώ την του πολέμου νίκην˙ ημείς τε γαρ αυτοί το σημείον εθεασάμεθα τω πολέμω παρόντες, και τα γράμματα υπανέγνωμεν˙ αλλά και το στρατόπεδον άπαν τεθέατο, και πολλοί τούτου μάρτυρες εν τω σω στρατοπέδω τυγχάνουσιν, ει γε άρα ερωτήσαι θελήσειας.».6

Ο Φιλοστόργιος, που γεννήθηκε το 368 μ. Χ., δηλαδή μόλις επτά χρόνια μετά το μαρτύριο του αγίου Αρτεμίου, έχει αρυσθεί τις πληροφορίες του από ανθρώπους που έζησαν τα παραπάνω γεγονότα και επομένως αυτές δέον να θεωρούνται έγκυρες.

δ) Ο ποιητής Οπτατιανός (σύγχρονος του Κων/νου) σε πανηγυρικό του λόγο προς τιμήν του Μ. Κων/νου το 326 στα Vicenalia ονομάζει και αυτός το όραμα του Σταυρού caeleste signum «ουράνιο σημείο».7

ε) Ο Ναζάριος, ένας ομιλητής σύγχρονος του Κων/νου, σε ομιλία του προς τιμήν του αυτοκράτορα Κων/νου, που εν ήταν παρών, κάνει λόγο για ορισμένο απροσδιόριστο οιωνό, που γέμισε τους στρατιώτες του Κων/νου με φόβο και ανησυχία, αλλά και τους ενθάρρυνε στον αγώνα: «Ποιος Θεός, ποια θεία παρουσία ενθάρρυνε εσένα, ώστε όταν όλοι οι σύντροφοί σου στα όπλα και οι διοικητές όχι μονάχα μυστικές ανησυχίες, άλλ’ ανοιχτούς φόβους είχαν του οιωνού, ακόμα ενάντια στις συμβουλές των ανθρώπων, ενάντια στις προειδοποιήσεις των ιερέων, εσύ έπραξες σύμφωνα με την αντίληψή σου, ώστε να έρθει η ώρα της παράδοσης;».8

στ) Ο Ρουφίνος (345 – 410 μ. Χ.) συγγραφέας και αυτός του 4ου αιώνα, αναφέρει την εμφάνιση του Σταυρού.

ε) Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (329 -390 μ. Χ.) στο Δεύτερο Στηλιτευτικό του κατά του Ιουλιανού Λόγο σαφώς υπαινίσσεται το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου. Αναλυτικά τα πράγματα έχουν ως εξής:

Ο Αποστάτης αυτοκράτορας, προφανώς για να ικανοποιήσει τους Εβραίους, συμμάχους του στον αγώνα του κατά των χριστιανών, διέταξε να ξαναχτιστεί ο Ναός του Σολομώντος. Οι εργασίες εκσκαφής θεμελίων προχωρούσαν, όταν αιφνιδίως φλόγες αναπήδησαν μέσα από τα ανασκαμμένα θεμέλια του Ναού, που άλλους από τους εκεί εργαζόμενους κατέκαψαν και άλλους ακρωτηρίασαν, βάζοντας τελικά άδοξα και οριστικό τέλος στις εργασίες. Ο άγιος Γρηγόριος ομιλεί για θαύμα και ευθύς αμέσως κάνει λόγο και για ένα άλλο προγενέστερο θαύμα, «ο δε έτι τούτου παραδοξότερον και περιφανέστερον, έστη φως εν τω ουρανώ τον σταυρόν περιγράφον, και το πρότερον επί γης ατιμαζόμενον τοις αθέοις και σχήμα και όνομα νυν εν ουρανώ δείκνυται πάσιν επίσης, και γίνεται τρόπαιον τω Θεώ της κατά των ασεβών νίκης, τροπαίου παντός υψηλότερον».9 Δηλαδή: «Από αυτό (το θαύμα των φλογών) πιο παράδοξο ακόμα και πιο ξακουστό στάθηκε το φως στον ουρανό, που σχηματίζει τον Σταυρό, και εκείνο, που πρωτύτερα ατιμαζόταν από τους άθεους και ως σχήμα όνομα, τώρα στον ουρανό δείχνεται απ’ όλους επίσης, και υπό του Θεού γίνεται τρόπαιον νίκης κατά των ασεβών, υψηλότερο κάθε άλλου τροπαίου».

Τα γεγονότα του Ναού συνέβησαν κατά το 361. Τίθεται τώρα το ερώτημα: Άραγε ο άγιος Γρηγόριος θυμίζει στους ακροατές του το φωτεινό Σταυρό που ο Κων/νος είχε δει σε όραμα και που όλοι της εποχής τους είχαν ακουστά από τις διηγήσεις των παλαιοτέρων, ή το φωτεινό Σταυρό που είχαν δει στον ουρανό οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ λίγα χρόνια νωρίτερα (το 346).

Αλλά ο Σταυρός κατέστη «τρόπαιον τω Θεώ της κατά των ασεβών νίκης, τροπαίου παντός υψηλότερον» στη μάχη της Μουλβίας και στους μετέπειτα πολέμους του Κων/νου. Ο μεγάλος Ιεράρχης λοιπόν υπαινίσσεται το όραμα του Κων/νου. Και τούτη η πληροφορία του έχει ξεχωριστή σημασία για την έρευνα, επειδή ο Γρηγόριος υπήρξε ένας από τους κοντινότερους χρονικά προς τον Κων/νο συγγραφείς, μετά το Λακτάντιο, τον Ευσέβιο, τον Οπτατιανό και το Ναζάριο, και σύγχρονος του Ιουλιανού.*

*Για τα γεγονότα του ναού του Σολομώντος κάνουν λόγο στα βιβλία τους και οι Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Θεοδώρητος, Φιλοστόργιος, ο Εβραίος Ραββίνος Γεδαλίας και ο φίλος του Ιουλιανού παγανιστή Αμμιανός Μαρκελλίνος (332 – 400). Οι ορθολογιστές πάντως αποδίδουν τις φλόγες του ανασκαφέντος τόπου σε αέρια της γης.

στ) Ο Σωζομενός (πέθανε το 433 μ. Χ.) αρχικά αναφέρει ότι ο Κων/νος είδε στ’ όνειρό του το σημείο του Σταυρού (όναρ είδε εν τω ουρανώ σελαγίζειν) και έπειτα, ίσως από επιρροή του Ευσεβίου, τον οποίο αναφέρει, μιλάει για την εμφάνιση στον ουρανό.10

ζ) Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός (380 – 439 μ. Χ.), αφού κάνει λόγο για το όραμα του Σταυρού, προσθέτει: «Αυτός τε (δηλαδή ο Κων/νος) τοις οικείοις σχεδόν απιστών οφθαλμοίς, ηρώτα και τους παρόντας, ει και αυτοί της αυτής απολαύουσιν όψεως, Των δε συμφωνησάντων, ανερρώνυτο μεν ο βασιλεύς επί τη θεία και θαυμαστή φαντασία».11

η) Ο Γελάσιος Καισαρείας (β’ μισό του 5ου αιώνα μ. Χ.) αναφέρει τα εξής για το όραμα: «Ούτω δε κεκριμένης της μάχης και της πρατάξεως ισορρόπω ούσης, ουρανόθεν ο Θεός Κων/νον οπλίζει, δείξας αυτώ το σωτήριον του Σταυρού σύμβολον φωτοειδώς εν ουρανώ. Γράμματα δε έμυσε της όψεως την δύναμιν, λέγοντα «τούτω νίκα». Τούτο το διήγημα τοις μεν απίστοις μύθος είναι δοκεί και πλάσμα, τοις δε ημετέροις δόγμασι κεχαρισμένον. Τοις δε αληθή πιστεύειν συνειθισμένοις, εναργής του πράγματος η απόδειξις

»

Αλλά στο όραμα του Σταυρού αναφέρονται ακόμη και μεταγενέστεροι συγγραφείς:

Ο Ζωναράς (1042 – 1130 μ. Χ.) αναφέρεται σε τρεις άλλες θεοσημίες του Κων/νου: Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων που είχε με το Λικίνιο ή με το Μαξέντιο, πρόσεξε κάποιον οπλισμένο καβαλάρη που, αντί για σημαία, κρατούσε το σύμβολο του Σταυρού και προπορευόταν της παρατάξεώς του. Άλλη μια φορά είδε στην Αδριανούπολη δύο νεαρούς να θερίζουν τις φάλαγγες των εχθρών. Κάποτε στην περιοχή του Βυζαντίου, ενώ ήταν νύχτα και όλοι κοιμούνταν, του φάνηκε πως άστραψε γύρω από το στρατόπεδό του. Από τα σημάδια αυτά οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι οι επιτυχίες και οι νίκες του είχαν θεϊκή προέλευση.13

Και ο βυζαντινός λόγιος Νικηφόρος Κάλλιστος (1250 – 1330 μ. Χ.) κάνει λόγο τια το Όραμα.14

Πέρα από τις μαρτυρίες, υπάρχουν και κάποια λογικά συμπεράσματα ενός κοινού νου, που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, στο ότι δηλαδή το Όραμα του Κων/νου υπήρξε ένα πραγματικό γεγονός:

α. Η πλήρης μεταστροφή του Κων/νου στο Χριστιανισμό μετά τη μάχη της Μουλβίας (για την οποία γίνεται εκτενής λόγος στο επόμενο κεφάλαιο) είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μας, η μεγαλύτερη απόδειξη της ιστορικότητας του οράματος.

β. Ποτέ ένας εχέφρων αυτοκράτορας δε θα επιδίωκε να προσεταιρισθεί για στήριξή του μια μικρή μειοψηφία χριστιανών στρατιωτών του, προκαλώντας συγχρόνως εναντίον του την εχθρότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των παγανιστών, αν δεν συνέβαινε κάτι πολύ συνταρακτικό, που να ωθούσε τον Κων/νο σ’ αυτή την απόφαση. Ο ευφυέστατος και συνετός Κων/νος ποτέ δε θα διακινδύνευε την πειθαρχία στο στράτευμά του, διατάζοντας τους στρατιώτες του να αναγράψουν στις ασπίδες τους το Μονόγραμμα του Χριστού, καθ’ ήν στιγμήν το 85-99% αυτών ήταν παγανιστές, αν δεν αντλούσε δύναμη και ελπίδα από αυτό το θεϊκό σημάδι και οι στρατιώτες του δεν ενστερνίζονταν το νόημα της ενέργειάς του αυτής ή είχαν παντελή άγνοια του θεϊκού συμβάντος και’ αυτό. Το φαινόμενο ήταν πέραν των ορίων της φύσης, ήταν ένα θαύμα, και επηρέασε βαθύτατα τον αυτοκράτορα.

γ. Η αναμνηστική επιγραφή της μεγάλης νίκης του κατά του Μαξέντιου, που γράφηκε στην αψίδα (για την οποία γίνεται λόγος παρακάτω) καθ’ υπόδειξη του ιδίου, περιλαμβάνει την έκφραση: «Instinctu Divinitatis et magnitudine mentis». (Με θεία παρώθηση και τη μεγάλη φρόνησή του).

δ. Ο στυγερός διώκτης των χριστιανών Λικίνιος, διαδίδοντα ότι μίλησε με Άγγελο, ο οποίος του δίδαξε τάχα μια προσευχή πριν από τη μάχη του με το Μαξιμίνο, καθώς μας ενημερώνει ο Λακτάντιος,15 φανερώνει πως ήταν ενημερωμένος για το όραμα του Κων/νου, ότι γνώριζε για τη βαθύτατη απήχηση που είχε αυτό το υπερκόσμιο γεγονός στο λαό και στο στράτευμα του Κων/νου κα ότι θέλησε, αντιγράφοντάς τον, να κλέψει λίγη δόξα από εκείνον…

Αλλά και από τους συγγραφείς των νεότερων χρόνων πολλοί αποδέχονται το όραμα ως πραγματικό γεγονός. ένας σημαντικός θεολόγος της Δύσης, ο Schaff, σε μια σειρά σκέψεων και προβληματισμών πάνω στο θέμα του συγκεκριμένου οράματος, όπου διαλαμβάνει και μια σειρά ενστάσεων των ορθολογιστών επί του θέματος, έναντι των οποίων επιχειρεί να αρθρώσει συμβιβαστικές λύσεις, τελικά καταλήγει:

«Ότι το όραμα επισημάνθηκε ως υπερφυσικής προελεύσεως, ειδικά μετά από την ευτυχή επιτυχία, είναι φυσικό και συμβατό με τις επικρατούσες ιδέες της εποχής. Ο Τερτυλλιανός και άλλοι Πατέρες πριν από τη Σύνοδο της Νικαίας και μετά από αυτή απέδωσαν πολλές μεταβολές στα νυχτερινά όνειρα και οράματα. Ο Κων/νος και οι φίλοι του αναφέρουν τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του, όπως τη γνώση της προσέγγισης των εχθρικών στρατευμάτων, την ανακάλυψη του Παναγίου Τάφου, την ίδρυση τη Κων/πόλεως, στη θεία αποκάλυψη μέσω οραμάτων και ονείρων.

https://www.inaa.gr/2019/05/22/%CF%80%C ... 82-%CE%B5/
για τις εκστρατειες του αλεξανδρου(ή να πω Καισαρα;) ποσες μαρτυριες εχουμε; και ποσο κοντα στα γεγονοτα;

[Saturn]

Καλά, δεν είναι σπόντα αυτό για τον Γεώργιο τώρα, αλλά εδω ο άλλος τις προάλλες πήγε να μας βγάλει τον Μ.Κωνσταντίνο αρειανιστή


Τις διαδόσεις των δυτικών αντιπάλων αιρετικών δηλαδή

[George_V]

τι εννοεις;δεν αναφερουν το οραμα;

η Αρβελερ αναφερει το ακριβως αντιθετο αν αυτο ειναι που λες

Δεν συμφωνουν ομως.

Ο Λακτάντιος αναφέρει οτι ειδε ονειρο και οχι οραμα

Στην Εκκλησιαστικη Ιστορια του Ευσεβιου περιγραφεται η μαχη αλλα δεν υπαρχει καμια αναφορα ουτε σε ονειρο ουτε σε οραμα

Στην Vita Constantini του Ευσεβιου παλι γραφει οτι ειδε σταυρο στον ηλιο με την γνωστη φραση.

Μεχρι στιγμης εχεις 2 συγγραφεις και 3 εκδοχες. Ονειρο, οραμα και δεν ειδε τιποτα.

Ειναι εντελως ασαφες εως και αδυνατο να καταλαβουμε τι εχει γινει.

Αν ρωτας εμενα ισως και να ειδε κατι (οπως ειπα ειχε δει και αλλο οραμα το 305 στην Γαλατια) αλλα τι ακριβως ηταν και αν ηταν αληθινο η φαντασια η ονειρο η οτιδηποτε αλλο δεν μπορουμε να το ξερουμε και ισως δεν το μαθουμε ποτε.

α) Ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος ο Παμφίλου, φίλος του Κων/νου, που έγραψε μετά το θάνατο του αυτοκράτορα το βιβλίο του «Εις Βίον μακαρίου Κωνσταντίνου του Βασιλέως», αναφέρει ότι ο Κων/νος επιβεβαίωσε το περιστατικό του οράματος στον ίδιο ενόρκως.2 Ο ίδιος ιστορικός δίνει την πληροφορία ότι το όραμα το είδε και ο στρατός του Κωνσταντίνου.3 Ο ίδιος επίσης παρέχει πολλές και χαρακτηριστικές πληροφορίες για το όραμα και σημειώνει ότι το μήνυμα «εν τούτω νίκα» ήταν στα ελληνικά. Μας πληροφορεί ακόμα ότι ο Θεός πολλές φορές αξίωσε τον Κων/νο να ιδεί θεϊκά σημεία, τα οποία του παρείχαν πρόγνωση για όσα έμελλε να συμβούν.4

β) Ο Λακτάντιος, χριστιανός ρήτορας, που ως ο δάσκαλος του Κρίσπου, πρωτότοκου γυιού του Κων/νου, είχε στενές σχέσεις με το παλάτι, αναφέρει ότι «ο Κωνσταντίνος προειδοποιήθηκε σε ένα όνειρο να χαράξει το ουράνιο σημείο του Θεού (caeleste signum dei) πάνω στις ασπίδες των στρατιωτών του και έτσι να ενταχθούν στη μάχη».5 Ποιο είναι το «ουράνιο σημείο» αν όχι το όραμα του Κωνσταντίνου;

γ) Σε ένα από τα διασωζόμενα «σπαράγματα» από την Εκκλησιαστική ιστορία του Φιλοστόργιου, που αναφέρονται στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Αρτεμίου και που διασώζει ο Ιωάννης ο Μοναχός, τουτ’ έστιν ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο βιβλίο του «Μαρτύριον του αγίου Αρτεμίου» (passio Sancti Artemii), άγιος Αρτέμιος, συνδιαλεγόμενος λίγο προ του μαρτυρίου του με το φονέα του Ιουλιανό τον Παραβάτη, του δίνει της εξής απόκριση σε κατηγορία του κατά του Μεγάλου Κωνσταντίνου: «Απέκλινε δε (ο Κωνσταντίνος) προς τον Χριστόν, ουρανόθεν εκείνου καλέσαντος, ότε την προς τον Μαξέντιον δριμείάν τε και βαρυτάτην διηγωνίσατο μάχην, δείξας αυτώ το του σταυρού σημείον μεσούσης ημέρας, υπέρ τον ήλιον ταις αυγαίς εξαστράπτον, και γράμμασιν αστροτύπως Ρωμαϊκής διασημήνας αυτώ την του πολέμου νίκην˙ ημείς τε γαρ αυτοί το σημείον εθεασάμεθα τω πολέμω παρόντες, και τα γράμματα υπανέγνωμεν˙ αλλά και το στρατόπεδον άπαν τεθέατο, και πολλοί τούτου μάρτυρες εν τω σω στρατοπέδω τυγχάνουσιν, ει γε άρα ερωτήσαι θελήσειας.».6

Ο Φιλοστόργιος, που γεννήθηκε το 368 μ. Χ., δηλαδή μόλις επτά χρόνια μετά το μαρτύριο του αγίου Αρτεμίου, έχει αρυσθεί τις πληροφορίες του από ανθρώπους που έζησαν τα παραπάνω γεγονότα και επομένως αυτές δέον να θεωρούνται έγκυρες.

δ) Ο ποιητής Οπτατιανός (σύγχρονος του Κων/νου) σε πανηγυρικό του λόγο προς τιμήν του Μ. Κων/νου το 326 στα Vicenalia ονομάζει και αυτός το όραμα του Σταυρού caeleste signum «ουράνιο σημείο».7

ε) Ο Ναζάριος, ένας ομιλητής σύγχρονος του Κων/νου, σε ομιλία του προς τιμήν του αυτοκράτορα Κων/νου, που εν ήταν παρών, κάνει λόγο για ορισμένο απροσδιόριστο οιωνό, που γέμισε τους στρατιώτες του Κων/νου με φόβο και ανησυχία, αλλά και τους ενθάρρυνε στον αγώνα: «Ποιος Θεός, ποια θεία παρουσία ενθάρρυνε εσένα, ώστε όταν όλοι οι σύντροφοί σου στα όπλα και οι διοικητές όχι μονάχα μυστικές ανησυχίες, άλλ’ ανοιχτούς φόβους είχαν του οιωνού, ακόμα ενάντια στις συμβουλές των ανθρώπων, ενάντια στις προειδοποιήσεις των ιερέων, εσύ έπραξες σύμφωνα με την αντίληψή σου, ώστε να έρθει η ώρα της παράδοσης;».8

στ) Ο Ρουφίνος (345 – 410 μ. Χ.) συγγραφέας και αυτός του 4ου αιώνα, αναφέρει την εμφάνιση του Σταυρού.

ε) Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (329 -390 μ. Χ.) στο Δεύτερο Στηλιτευτικό του κατά του Ιουλιανού Λόγο σαφώς υπαινίσσεται το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου. Αναλυτικά τα πράγματα έχουν ως εξής:

Ο Αποστάτης αυτοκράτορας, προφανώς για να ικανοποιήσει τους Εβραίους, συμμάχους του στον αγώνα του κατά των χριστιανών, διέταξε να ξαναχτιστεί ο Ναός του Σολομώντος. Οι εργασίες εκσκαφής θεμελίων προχωρούσαν, όταν αιφνιδίως φλόγες αναπήδησαν μέσα από τα ανασκαμμένα θεμέλια του Ναού, που άλλους από τους εκεί εργαζόμενους κατέκαψαν και άλλους ακρωτηρίασαν, βάζοντας τελικά άδοξα και οριστικό τέλος στις εργασίες. Ο άγιος Γρηγόριος ομιλεί για θαύμα και ευθύς αμέσως κάνει λόγο και για ένα άλλο προγενέστερο θαύμα, «ο δε έτι τούτου παραδοξότερον και περιφανέστερον, έστη φως εν τω ουρανώ τον σταυρόν περιγράφον, και το πρότερον επί γης ατιμαζόμενον τοις αθέοις και σχήμα και όνομα νυν εν ουρανώ δείκνυται πάσιν επίσης, και γίνεται τρόπαιον τω Θεώ της κατά των ασεβών νίκης, τροπαίου παντός υψηλότερον».9 Δηλαδή: «Από αυτό (το θαύμα των φλογών) πιο παράδοξο ακόμα και πιο ξακουστό στάθηκε το φως στον ουρανό, που σχηματίζει τον Σταυρό, και εκείνο, που πρωτύτερα ατιμαζόταν από τους άθεους και ως σχήμα όνομα, τώρα στον ουρανό δείχνεται απ’ όλους επίσης, και υπό του Θεού γίνεται τρόπαιον νίκης κατά των ασεβών, υψηλότερο κάθε άλλου τροπαίου».

Τα γεγονότα του Ναού συνέβησαν κατά το 361. Τίθεται τώρα το ερώτημα: Άραγε ο άγιος Γρηγόριος θυμίζει στους ακροατές του το φωτεινό Σταυρό που ο Κων/νος είχε δει σε όραμα και που όλοι της εποχής τους είχαν ακουστά από τις διηγήσεις των παλαιοτέρων, ή το φωτεινό Σταυρό που είχαν δει στον ουρανό οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ λίγα χρόνια νωρίτερα (το 346).

Αλλά ο Σταυρός κατέστη «τρόπαιον τω Θεώ της κατά των ασεβών νίκης, τροπαίου παντός υψηλότερον» στη μάχη της Μουλβίας και στους μετέπειτα πολέμους του Κων/νου. Ο μεγάλος Ιεράρχης λοιπόν υπαινίσσεται το όραμα του Κων/νου. Και τούτη η πληροφορία του έχει ξεχωριστή σημασία για την έρευνα, επειδή ο Γρηγόριος υπήρξε ένας από τους κοντινότερους χρονικά προς τον Κων/νο συγγραφείς, μετά το Λακτάντιο, τον Ευσέβιο, τον Οπτατιανό και το Ναζάριο, και σύγχρονος του Ιουλιανού.*

*Για τα γεγονότα του ναού του Σολομώντος κάνουν λόγο στα βιβλία τους και οι Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Θεοδώρητος, Φιλοστόργιος, ο Εβραίος Ραββίνος Γεδαλίας και ο φίλος του Ιουλιανού παγανιστή Αμμιανός Μαρκελλίνος (332 – 400). Οι ορθολογιστές πάντως αποδίδουν τις φλόγες του ανασκαφέντος τόπου σε αέρια της γης.

στ) Ο Σωζομενός (πέθανε το 433 μ. Χ.) αρχικά αναφέρει ότι ο Κων/νος είδε στ’ όνειρό του το σημείο του Σταυρού (όναρ είδε εν τω ουρανώ σελαγίζειν) και έπειτα, ίσως από επιρροή του Ευσεβίου, τον οποίο αναφέρει, μιλάει για την εμφάνιση στον ουρανό.10

ζ) Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός (380 – 439 μ. Χ.), αφού κάνει λόγο για το όραμα του Σταυρού, προσθέτει: «Αυτός τε (δηλαδή ο Κων/νος) τοις οικείοις σχεδόν απιστών οφθαλμοίς, ηρώτα και τους παρόντας, ει και αυτοί της αυτής απολαύουσιν όψεως, Των δε συμφωνησάντων, ανερρώνυτο μεν ο βασιλεύς επί τη θεία και θαυμαστή φαντασία».11

η) Ο Γελάσιος Καισαρείας (β’ μισό του 5ου αιώνα μ. Χ.) αναφέρει τα εξής για το όραμα: «Ούτω δε κεκριμένης της μάχης και της πρατάξεως ισορρόπω ούσης, ουρανόθεν ο Θεός Κων/νον οπλίζει, δείξας αυτώ το σωτήριον του Σταυρού σύμβολον φωτοειδώς εν ουρανώ. Γράμματα δε έμυσε της όψεως την δύναμιν, λέγοντα «τούτω νίκα». Τούτο το διήγημα τοις μεν απίστοις μύθος είναι δοκεί και πλάσμα, τοις δε ημετέροις δόγμασι κεχαρισμένον. Τοις δε αληθή πιστεύειν συνειθισμένοις, εναργής του πράγματος η απόδειξις

»

Αλλά στο όραμα του Σταυρού αναφέρονται ακόμη και μεταγενέστεροι συγγραφείς:

Ο Ζωναράς (1042 – 1130 μ. Χ.) αναφέρεται σε τρεις άλλες θεοσημίες του Κων/νου: Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων που είχε με το Λικίνιο ή με το Μαξέντιο, πρόσεξε κάποιον οπλισμένο καβαλάρη που, αντί για σημαία, κρατούσε το σύμβολο του Σταυρού και προπορευόταν της παρατάξεώς του. Άλλη μια φορά είδε στην Αδριανούπολη δύο νεαρούς να θερίζουν τις φάλαγγες των εχθρών. Κάποτε στην περιοχή του Βυζαντίου, ενώ ήταν νύχτα και όλοι κοιμούνταν, του φάνηκε πως άστραψε γύρω από το στρατόπεδό του. Από τα σημάδια αυτά οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι οι επιτυχίες και οι νίκες του είχαν θεϊκή προέλευση.13

Και ο βυζαντινός λόγιος Νικηφόρος Κάλλιστος (1250 – 1330 μ. Χ.) κάνει λόγο τια το Όραμα.14

Πέρα από τις μαρτυρίες, υπάρχουν και κάποια λογικά συμπεράσματα ενός κοινού νου, που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, στο ότι δηλαδή το Όραμα του Κων/νου υπήρξε ένα πραγματικό γεγονός:

α. Η πλήρης μεταστροφή του Κων/νου στο Χριστιανισμό μετά τη μάχη της Μουλβίας (για την οποία γίνεται εκτενής λόγος στο επόμενο κεφάλαιο) είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μας, η μεγαλύτερη απόδειξη της ιστορικότητας του οράματος.

β. Ποτέ ένας εχέφρων αυτοκράτορας δε θα επιδίωκε να προσεταιρισθεί για στήριξή του μια μικρή μειοψηφία χριστιανών στρατιωτών του, προκαλώντας συγχρόνως εναντίον του την εχθρότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των παγανιστών, αν δεν συνέβαινε κάτι πολύ συνταρακτικό, που να ωθούσε τον Κων/νο σ’ αυτή την απόφαση. Ο ευφυέστατος και συνετός Κων/νος ποτέ δε θα διακινδύνευε την πειθαρχία στο στράτευμά του, διατάζοντας τους στρατιώτες του να αναγράψουν στις ασπίδες τους το Μονόγραμμα του Χριστού, καθ’ ήν στιγμήν το 85-99% αυτών ήταν παγανιστές, αν δεν αντλούσε δύναμη και ελπίδα από αυτό το θεϊκό σημάδι και οι στρατιώτες του δεν ενστερνίζονταν το νόημα της ενέργειάς του αυτής ή είχαν παντελή άγνοια του θεϊκού συμβάντος και’ αυτό. Το φαινόμενο ήταν πέραν των ορίων της φύσης, ήταν ένα θαύμα, και επηρέασε βαθύτατα τον αυτοκράτορα.

γ. Η αναμνηστική επιγραφή της μεγάλης νίκης του κατά του Μαξέντιου, που γράφηκε στην αψίδα (για την οποία γίνεται λόγος παρακάτω) καθ’ υπόδειξη του ιδίου, περιλαμβάνει την έκφραση: «Instinctu Divinitatis et magnitudine mentis». (Με θεία παρώθηση και τη μεγάλη φρόνησή του).

δ. Ο στυγερός διώκτης των χριστιανών Λικίνιος, διαδίδοντα ότι μίλησε με Άγγελο, ο οποίος του δίδαξε τάχα μια προσευχή πριν από τη μάχη του με το Μαξιμίνο, καθώς μας ενημερώνει ο Λακτάντιος,15 φανερώνει πως ήταν ενημερωμένος για το όραμα του Κων/νου, ότι γνώριζε για τη βαθύτατη απήχηση που είχε αυτό το υπερκόσμιο γεγονός στο λαό και στο στράτευμα του Κων/νου κα ότι θέλησε, αντιγράφοντάς τον, να κλέψει λίγη δόξα από εκείνον…

Αλλά και από τους συγγραφείς των νεότερων χρόνων πολλοί αποδέχονται το όραμα ως πραγματικό γεγονός. ένας σημαντικός θεολόγος της Δύσης, ο Schaff, σε μια σειρά σκέψεων και προβληματισμών πάνω στο θέμα του συγκεκριμένου οράματος, όπου διαλαμβάνει και μια σειρά ενστάσεων των ορθολογιστών επί του θέματος, έναντι των οποίων επιχειρεί να αρθρώσει συμβιβαστικές λύσεις, τελικά καταλήγει:

«Ότι το όραμα επισημάνθηκε ως υπερφυσικής προελεύσεως, ειδικά μετά από την ευτυχή επιτυχία, είναι φυσικό και συμβατό με τις επικρατούσες ιδέες της εποχής. Ο Τερτυλλιανός και άλλοι Πατέρες πριν από τη Σύνοδο της Νικαίας και μετά από αυτή απέδωσαν πολλές μεταβολές στα νυχτερινά όνειρα και οράματα. Ο Κων/νος και οι φίλοι του αναφέρουν τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του, όπως τη γνώση της προσέγγισης των εχθρικών στρατευμάτων, την ανακάλυψη του Παναγίου Τάφου, την ίδρυση τη Κων/πόλεως, στη θεία αποκάλυψη μέσω οραμάτων και ονείρων.

https://www.inaa.gr/2019/05/22/%CF%80%C ... 82-%CE%B5/
για τις εκστρατειες του αλεξανδρου(ή να πω Καισαρα;) ποσες μαρτυριες εχουμε; και ποσο κοντα στα γεγονοτα;

Όλοι που μου έβαλες γράφουν μετά τον Κωνσταντίνο. Οι πηγές τους είναι ο Λακταντιος και ο Ευσέβιος τι θες να γράψουν?

Οι σύγχρονοι του δεν συμφωνούν μεταξύ τους όμως.

Τελικά ήταν όνειρο η όραμα? Ποιος έχει δίκιο ο Λακταντιος η ο Ευσέβιος?

Αν ήταν όνειρο πως έπεισε τους στρατιώτες του?

Αν ήταν όραμα τότε γιατί το λάβαρο δεν φαίνεται πουθενά ούτε σε νομίσματα ούτε σε γλυπτά (αφού θα το Χαν δει όλοι σχεδόν) παρά μόνο μετά το 317.

Αν το είδε μόνο ο Κωνσταντίνος πως έπεισε τους στρατιώτες του ότι το είδε καθόσον οι στρατιώτες μπορεί να ήταν χριστιανοί αλλά ήξεραν καλά ότι ο Κωνσταντίνος ήταν οπαδός της λατρείας του Sol Invictus?

Δεν χρειαζόταν όλο αυτό το σεντόνι. Τις πηγές τις ξέρω κι εγώ. Γιατί να σου βάζω σεντόνια δεύτεροπηγων όταν αυτό που μας ενδιαφέρει το γράφουν άτομα από τον στενό κύκλο του Κωνσταντίνου και ήταν και μαζί του?

Δλδ θες να μου πεις πως αν εξετάσουμε π.χ. τον Πελοποννησιακό πολεμο ότι πιο έγκυρος είναι ο Διόδωρος Σικελιώτης που γράφει 3 αιώνες μετα από τον Θουκυδίδη που έζησε τα γεγονότα από κοντά?

[George_V]

Καλά, δεν είναι σπόντα αυτό για τον Γεώργιο τώρα, αλλά εδω ο άλλος τις προάλλες πήγε να μας βγάλει τον Μ.Κωνσταντίνο αρειανιστή


Τις διαδόσεις των δυτικών αντιπάλων αιρετικών δηλαδή

Πότε πήγα να τον βγάλω αρειανιστη?