Τα Βιβλία που Μας Διαμορφώνουν: Φιλοσοφικές Αναγνώσεις που Άλλαξαν τη Σκέψη μας

[ΓΑΛΗ]

Μια και αναφέρεστε στη διχόνοια, ένα ενδιαφέρον βιβλίο είναι το "Πελοποννησιακός Πόλεμος" του Χάνσον.

Το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα γιατί ο συγγραφέας επιχειρεί μία προσομοίωση μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και της "σημερινής" εφαρμογής της στην πολιτική. Πολύ ενδιαφέρον.

Ο ίδιος έχει γράψει και το "Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;" που αφορά στην εκμετάλλευση των ομηρικών επών από τη Δύση.

Και το "Δυτικός τρόπος πολέμου" που είναι σαφώς επηρεασμένος από τον αρχαιοελληνικό.

Αυτά τουλάχιστον, έχω διαβάσει εγώ από τον συγκεκριμένο και τα συνιστώ.

Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία για τα έπη, είναι το "Η ομηρική μάχη" του Κωστή Παπαγιώργη.

Μικρό και πυκνό. Το έχω προτείνει πολλές φορές.

[nemo]

Nα πω κάτι σχετικά με τί; Με τα έπη και βιβλία με θέμα την αρχαία Ελλάδα ή κάτι άλλο;

στο ερωτημα τι μας εμεινε απο την ιλιαδα! για μενα ειναι τοσο πολλα που θα εγραφα σελιδες
και θα χανομουν σε πολλα εσυ ομως με μια δυο φρασεις θα ησουν πιο ξεκαθαρη

[nemo]

Μια και αναφέρεστε στη διχόνοια, ένα ενδιαφέρον βιβλίο είναι το "Πελοποννησιακός Πόλεμος" του Χάνσον.

Το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα γιατί ο συγγραφέας επιχειρεί μία προσομοίωση μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και της "σημερινής" εφαρμογής της στην πολιτική. Πολύ ενδιαφέρον.

Ο ίδιος έχει γράψει και το "Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;" που αφορά στην εκμετάλλευση των ομηρικών επών από τη Δύση.

Και το "Δυτικός τρόπος πολέμου" που είναι σαφώς επηρεασμένος από τον αρχαιοελληνικό.

Αυτά τουλάχιστον, έχω διαβάσει εγώ από τον συγκεκριμένο και τα συνιστώ.

Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία για τα έπη, είναι το "Η ομηρική μάχη" του Κωστή Παπαγιώργη.

Μικρό και πυκνό. Το έχω προτείνει πολλές φορές.

τα διαβασα ολα αλλα του κωστη δεν μου αρεσε ηταν πολυ φλυαρο ..ετσι μου φανηκε αλλα καλο

[Bazoomba]

Παίζει να ήταν η Ιλιάδα ένας απ' τους κύριους λόγους που έγινα ανθέλληνας.

Αυτό ήταν αρκετά ειλικρινές από μεριάς σου, και σε πλήρη συμφωνία με την οπτική σου για τα "εγχειρίδια ζωής των αρχαίων". Δεν ειναι η Ιλιάδα που αποστρέφεσαι, αλλά τα ιδανικά στα οποία πίστευαν και εκφράζονται στα ομηρικά έπη.

Για πες για το ποίημα του Καβάφη, ποιά ειναι η δική σου ερμηνεία για το νόημα του;

[ΓΑΛΗ]

Nα πω κάτι σχετικά με τί; Με τα έπη και βιβλία με θέμα την αρχαία Ελλάδα ή κάτι άλλο;

στο ερωτημα τι μας εμεινε απο την ιλιαδα! για μενα ειναι τοσο πολλα που θα εγραφα σελιδες
και θα χανομουν σε πολλα εσυ ομως με μια δυο φρασεις θα ησουν πιο ξεκαθαρη

Οκ, θα επαναλάβω λοιπόν ότι θεωρώ τα Ομηρικά έπη μία σχεδόν ανατριχιαστική στη διαύγεια της επιτομή στην ανθρώπινη ψυχολογία, που μέχρι σήμερα δεν έχει καταρριφθεί.

Έχοντας πάντα ως δεδομένο ότι τόσο τα ομηρικά έπη, όσο και οι ελληνικές θεατρικές τραγωδίες και κωμωδίες, που έχουν την ίδια διαχρονική δυναμική, δεν θα υπήρχαν χωρίς τη βάση της ελληνικής μυθολογίας.

[ΓΑΛΗ]

Και για να τελειώνουμε με κάποιες παρλαπίπτες, ακόμη και η στιβαρή γερμανική φιλοσοφία, ακόμη και στο μηδενιστικό πλαίσιο, σε αρχαιοελληνικές "φιλοσοφικές" βάσεις χτίστηκε.

[Rocco Siffredi]

Μια και αναφέρεστε στη διχόνοια, ένα ενδιαφέρον βιβλίο είναι το "Πελοποννησιακός Πόλεμος" του Χάνσον.

Το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα γιατί ο συγγραφέας επιχειρεί μία προσομοίωση μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και της "σημερινής" εφαρμογής της στην πολιτική. Πολύ ενδιαφέρον.

Ο ίδιος έχει γράψει και το "Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;" που αφορά στην εκμετάλλευση των ομηρικών επών από τη Δύση.

Και το "Δυτικός τρόπος πολέμου" που είναι σαφώς επηρεασμένος από τον αρχαιοελληνικό.

Αυτά τουλάχιστον, έχω διαβάσει εγώ από τον συγκεκριμένο και τα συνιστώ.

στον Πελοποννησιακο δεν κανει συγκριση Αθηνας-HΠΑ vs Σπαρτη-Σοβιετικη Ενωση; η' τα μπερδευω εχουν περασει και τα χρονια

[ΓΑΛΗ]

Μια και αναφέρεστε στη διχόνοια, ένα ενδιαφέρον βιβλίο είναι το "Πελοποννησιακός Πόλεμος" του Χάνσον.

Το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα γιατί ο συγγραφέας επιχειρεί μία προσομοίωση μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και της "σημερινής" εφαρμογής της στην πολιτική. Πολύ ενδιαφέρον.

Ο ίδιος έχει γράψει και το "Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;" που αφορά στην εκμετάλλευση των ομηρικών επών από τη Δύση.

Και το "Δυτικός τρόπος πολέμου" που είναι σαφώς επηρεασμένος από τον αρχαιοελληνικό.

Αυτά τουλάχιστον, έχω διαβάσει εγώ από τον συγκεκριμένο και τα συνιστώ.

στον Πελοποννησιακο δεν κανει συγκριση Αθηνας-HΠΑ vs Σπαρτη-Σοβιετικη Ενωση; η' τα μπερδευω εχουν περασει και τα χρονια

Ναι.

Και όχι μόνον αυτό.

[ΓΑΛΗ]

Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλο πράγμα η ιστορία των άλλων πολιτισμών και των επιτευγμάτων τους, που σαφώς προηγούνται του ελληνικού και άλλο η διαχρονική "φιλοσοφική" δυναμική τους. Εδώ υπερτερεί η ελληνική.

[marabou]

Το θέμα του νήματος είναι βιβλία που μας διαμόρφωσαν η/και άλλαξαν την σκέψη μας.
Όχι αν έχουν λογοτεχνική αξία, είναι κλασσικά, κοκ.

Θα μαζέψεις τα κομμάτια σου κάποια στιγμή; Αφού τη λογοτεχνική αξία κρίνεις και γενικότερα την αξία της Ιλιάδας.
Αν τηρείς αυτό που μόλις ανέφερες, ότι τι θέμα είναι πως μας διαμόρφωσαν κάποια βιβλία, τι δουλειά έχεις να κρίνεις τη διαμόρφωση κάποιου που την αποδίδει εκεί.
Ανθέλληνα

[marabou]

Ότι δεν χωράει ανδρεία επειδή ο Αχιλλέας ήταν άτρωτος από το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ. Δεν είναι συμβολισμός μιας καλλιέργειας και η προσοχή στο νόημα του τρωτού σημείου που έχουμε αφήσει στην πορεία της ζωής μας.

ότι η ωραία Ελένη ήταν μιλφάρα. Είχε χαρακτηριστικά δηλαδή.



και ολόκληρο

[ΓΑΛΗ]

Eντάξει, με τη λογική του κλασσικού εικονογραφημένου, όλα με την επιφανειακή άποψη ερμηνεύονται.

[Saturn]

Μη βάζετε Λιαντίνη ρε, ανατριχιάζω

[Imperium]

Για πες για το ποίημα του Καβάφη, ποιά ειναι η δική σου ερμηνεία για το νόημα του;

Με δουλεύεις;

ΜΙΑ είναι η ερμηνεία, και είναι ολοφάνερη. Άσχετα πόσο παρερμηνεύεται απο τα wokeια. Αυτή που τόσο τέλεια καυτηριάζει ο Καβάφης όπως πάντα με τον σαρκασμό του.

Είναι νομίζω και ένα απο τα μόνα ποίματα του που δείχνει μια έτσι πώς να την πώ; Λίγο πιο έθνι όψη του.

[Bazoomba]

Για πες για το ποίημα του Καβάφη, ποιά ειναι η δική σου ερμηνεία για το νόημα του;

Με δουλεύεις;

ΜΙΑ είναι η ερμηνεία, και είναι ολοφάνερη. Άσχετα πόσο παρερμηνεύεται απο τα wokeια. Αυτή που τόσο τέλεια καυτηριάζει ο Καβάφης όπως πάντα με τον σαρκασμό του.

Είναι νομίζω και ένα απο τα μόνα ποίματα του που δείχνει μια έτσι πώς να την πώ; Λίγο πιο έθνι όψη του.

Ε, ποια ειναι καλε μου αθρωπε;