Τα Βιβλία που Μας Διαμορφώνουν: Φιλοσοφικές Αναγνώσεις που Άλλαξαν τη Σκέψη μας

[micmic]

Δε νομίζω ότι υπάρχουν βιβλία που μου άλλαξαν την σκέψη. Το οποιοδήποτε βιβλίο συνετέλεσε φυσικά σε ένα πολύ μικρό κομμάτι, αλλά ακόμα και βιβλία που σε έκαναν να σκεφτείς διαφορετικά όταν τα διάβαζες, δε νομίζω ότι έχουν την δύναμη να σου αλλάξουν την σκέψη μακροπρόθεσμα. Σε αντίθεση πχ με μια σχέση (έστω και σύντομη), ένα ταξίδι, ένα ατύχημα κτλ, που για μένα αυτά έχουν την δυνατότητα να σε κάνουν όντως να σκεφτείς διαφορετικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πάντως παρόλο που παλιότερα είχα διαβάσει αρκετά φιλοσοφικά και λογοτεχνικά "στάνταρ", μετά από τόσα χρόνια περιέργως θεωρώ ότι το βιβλίο που είχε την μεγαλύτερη επίδραση πάνω μου ήταν "Ο Θαυμαστός Κόσμος των Ζώων" (η δεκάτομη εγκυκλοπαίδεια) Και αυτό το λέω απολύτως σοβαρά. Δηλαδή για να πάρουμε ένα μικρό μόνο κομμάτι, η εξιστόρηση της ζωής και του θανάτου των άγριων ζώων καθαρά περιγραφικά και επιστημονικά, από μόνη της μου έδωσε απαντήσεις που δεν τις έδωσαν φιλοσοφικά και λογοτεχνικά βιβλία.

Φίλε μου, καταλαβαίνω απόλυτα την οπτική σου.

Συμφωνώ ότι οι εμπειρίες της ζωής – μια σχέση, ένα ταξίδι, ένα ατύχημα – έχουν τη δύναμη να μας αλλάξουν βαθιά.

Τα βιβλία ίσως δεν μας μεταμορφώνουν ακαριαία, αλλά λειτουργούν αθροιστικά, διαμορφώνοντας τη σκέψη μας σταδιακά.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι εσύ ο ίδιος τελικά επηρεάστηκες από ένα βιβλίο, και μάλιστα μια εγκυκλοπαίδεια για τα ζώα! Αυτό δείχνει πως η γνώση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε.
Άλλωστε, πολλά φιλοσοφικά βιβλία έχουν γραφτεί με την παρατήρηση της φύσης.

Τι ήταν αυτό που σε επηρέασε περισσότερο από το “Θαυμαστό Κόσμο των Ζώων”;

Πρώτα απ'όλα συνειδητοποιείς την τεράστια ποικιλία ζωής και μέσω κοινών χαρακτηριστικών μεταξύ ζώων (πχ οδοντικών τύπων) αποκτάς μια πιο "πρακτική" αντίληψη της εξέλιξης, που σε κάνει να κατανοήσεις ότι ως άνθρωπος δεν είσαι και ιδιαίτερα μοναδικός, απλά το πιο "εξελιγμένο" (με καθαρά ανθρώπινα κριτήρια είδος). Από εκεί μπορείς να ασχοληθείς και περισσότερο με animal behavior, όπου μάλλον εκεί είναι το μεγαλύτερο σοκ, δηλαδή βλέπεις συμπεριφορές που τις θεωρούσες καθαρά ανθρώπινες να υπάρχουν ακόμα και σε μη-θηλαστικά. Δεν είναι μακριά και ένα πέρασμα από την παρασιτολογία, όπου βλέπεις πώς μια χρόνια παρασίτωση μπορεί ουσιαστικά να αλλάξει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, δηλαδή να μεταβάλλει αυτό το οποίο οι περισσότεροι θεωρούν το πιο σταθερό στοιχείο πάνω τους. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον για όποιον θέλει να το ψάξει περαιτέρω, πχ ξέρατε ότι το εμβόλιο της γρίππης επηρεάζει την κοινωνικότητά σας ή ότι αν κάνετε fecal transplant για θεραπεία ενός γαστρεντερολογικού προβλήματος πιθανόν να αλλάξει δραματικά ο χαρακτήρας σας;

Μετά απ'αυτό, βλέποντας τον κύκλο της ζωής και το τί θεωρείται "επίτευγμα" για κάποιο ζώο, πώς αντιμετωπίζεται το κάθε ζώο από τους συντρόφους του σε όλα τα στάδια της ζωής του, τί έχει "σημασία" και τί όχι για διαφορετικές μορφές ζωής, παίρνεις μια εντελώς ξεχωριστή ιδέα για το "νόημα της ζωής" και για το τί και πώς αξίζει να "κυνηγήσεις" όσο ζεις. Δεν θα βγάλουν όλοι τα ίδια συμπεράσματα από την παρατήρηση της φύσης, αλλά πάντως κάτι σημαντικό πιστεύω πως θα πάρουν.

Ύστερα υπάρχουν και οι ζωές αυτών που ασχολήθηκαν με τη μελέτη των ζώων (ή και με το κυνήγι, που κάποτε δεν είχε πολύ μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο). Αυτές είναι από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που μπορεί κανείς να διαβάσει με βάση τα δικά μου κριτήρια (πχ Goodall, Fossey, Selous, Pretorius, van Lawick, Osa Johnson, Corbett και άπειροι άλλοι).

Και πολλά άλλα τέλος πάντων.

[ΓΑΛΗ]

Πρώτα απ'όλα συνειδητοποιείς την τεράστια ποικιλία ζωής και μέσω κοινών χαρακτηριστικών μεταξύ ζώων (πχ οδοντικών τύπων) αποκτάς μια πιο "πρακτική" αντίληψη της εξέλιξης, που σε κάνει να κατανοήσεις ότι ως άνθρωπος δεν είσαι και ιδιαίτερα μοναδικός, απλά το πιο "εξελιγμένο" (με καθαρά ανθρώπινα κριτήρια είδος). Από εκεί μπορείς να ασχοληθείς και περισσότερο με animal behavior, όπου μάλλον εκεί είναι το μεγαλύτερο σοκ, δηλαδή βλέπεις συμπεριφορές που τις θεωρούσες καθαρά ανθρώπινες να υπάρχουν ακόμα και σε μη-θηλαστικά. Δεν είναι μακριά και ένα πέρασμα από την παρασιτολογία, όπου βλέπεις πώς μια χρόνια παρασίτωση μπορεί ουσιαστικά να αλλάξει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, δηλαδή να μεταβάλλει αυτό το οποίο οι περισσότεροι θεωρούν το πιο σταθερό στοιχείο πάνω τους. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον για όποιον θέλει να το ψάξει περαιτέρω, πχ ξέρατε ότι το εμβόλιο της γρίππης επηρεάζει την κοινωνικότητά σας ή ότι αν κάνετε fecal transplant για θεραπεία ενός γαστρεντερολογικού προβλήματος πιθανόν να αλλάξει δραματικά ο χαρακτήρας σας;

Μετά απ'αυτό, βλέποντας τον κύκλο της ζωής και το τί θεωρείται "επίτευγμα" για κάποιο ζώο, πώς αντιμετωπίζεται το κάθε ζώο από τους συντρόφους του σε όλα τα στάδια της ζωής του, τί έχει "σημασία" και τί όχι για διαφορετικές μορφές ζωής, παίρνεις μια εντελώς ξεχωριστή ιδέα για το "νόημα της ζωής" και για το τί και πώς αξίζει να "κυνηγήσεις" όσο ζεις. Δεν θα βγάλουν όλοι τα ίδια συμπεράσματα από την παρατήρηση της φύσης, αλλά πάντως κάτι σημαντικό πιστεύω πως θα πάρουν.

Ύστερα υπάρχουν και οι ζωές αυτών που ασχολήθηκαν με τη μελέτη των ζώων (ή και με το κυνήγι, που κάποτε δεν είχε πολύ μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο). Αυτές είναι από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που μπορεί κανείς να διαβάσει με βάση τα δικά μου κριτήρια (πχ Goodall, Fossey, Selous, Pretorius, van Lawick, Osa Johnson, Corbett και άπειροι άλλοι).

Και πολλά άλλα τέλος πάντων.

To "Κάλεσμα της άγριας φύσης" (Call of the Wild) του Τζάκ Λόντον, το έχεις διαβάσει;

[micmic]

Πρώτα απ'όλα συνειδητοποιείς την τεράστια ποικιλία ζωής και μέσω κοινών χαρακτηριστικών μεταξύ ζώων (πχ οδοντικών τύπων) αποκτάς μια πιο "πρακτική" αντίληψη της εξέλιξης, που σε κάνει να κατανοήσεις ότι ως άνθρωπος δεν είσαι και ιδιαίτερα μοναδικός, απλά το πιο "εξελιγμένο" (με καθαρά ανθρώπινα κριτήρια είδος). Από εκεί μπορείς να ασχοληθείς και περισσότερο με animal behavior, όπου μάλλον εκεί είναι το μεγαλύτερο σοκ, δηλαδή βλέπεις συμπεριφορές που τις θεωρούσες καθαρά ανθρώπινες να υπάρχουν ακόμα και σε μη-θηλαστικά. Δεν είναι μακριά και ένα πέρασμα από την παρασιτολογία, όπου βλέπεις πώς μια χρόνια παρασίτωση μπορεί ουσιαστικά να αλλάξει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, δηλαδή να μεταβάλλει αυτό το οποίο οι περισσότεροι θεωρούν το πιο σταθερό στοιχείο πάνω τους. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον για όποιον θέλει να το ψάξει περαιτέρω, πχ ξέρατε ότι το εμβόλιο της γρίππης επηρεάζει την κοινωνικότητά σας ή ότι αν κάνετε fecal transplant για θεραπεία ενός γαστρεντερολογικού προβλήματος πιθανόν να αλλάξει δραματικά ο χαρακτήρας σας;

Μετά απ'αυτό, βλέποντας τον κύκλο της ζωής και το τί θεωρείται "επίτευγμα" για κάποιο ζώο, πώς αντιμετωπίζεται το κάθε ζώο από τους συντρόφους του σε όλα τα στάδια της ζωής του, τί έχει "σημασία" και τί όχι για διαφορετικές μορφές ζωής, παίρνεις μια εντελώς ξεχωριστή ιδέα για το "νόημα της ζωής" και για το τί και πώς αξίζει να "κυνηγήσεις" όσο ζεις. Δεν θα βγάλουν όλοι τα ίδια συμπεράσματα από την παρατήρηση της φύσης, αλλά πάντως κάτι σημαντικό πιστεύω πως θα πάρουν.

Ύστερα υπάρχουν και οι ζωές αυτών που ασχολήθηκαν με τη μελέτη των ζώων (ή και με το κυνήγι, που κάποτε δεν είχε πολύ μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο). Αυτές είναι από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που μπορεί κανείς να διαβάσει με βάση τα δικά μου κριτήρια (πχ Goodall, Fossey, Selous, Pretorius, van Lawick, Osa Johnson, Corbett και άπειροι άλλοι).

Και πολλά άλλα τέλος πάντων.

To "Κάλεσμα της άγριας φύσης" (Call of the Wild) του Τζάκ Λόντον, το έχεις διαβάσει;

Εννοείται, από τα πρώτα που είχα διαβάσει. Στο θέμα της έλξης από τη φύση, προτείνω και τα:

Peter Matthiessen - The tree where man was born
Mark and Delia Owens - Cry of the Kalahari
Laurens van der Post - A story like the wind
Brian Jackman - Savannah Diaries

...τα οποία έχουν και καθαρά λογοτεχνικό ενδιαφέρον πέρα από τις ιστορίες που περιγράφουν.

Και το "JA Baker - The Peregrine" που δεν έχει μεγάλες περιπέτειες ή επικίνδυνες καταστάσεις, είναι απλά η ιστορία ενός ανθρώπου που παρακολουθεί και καταγράφει για καιρό ένα ζευγάρι από γεράκια πετρίτες και εκτός από την ιστορία της επαφής με τη φύση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος σε μικρή απόσταση από το σπίτι του, είναι και ένα μνημείο της Αγγλικής λογοτεχνίας με εξαιρετικά λυρικές περιγραφές που φυσικά αξίζει να το διαβάσει κανείς μόνο στα Αγγλικά (και να το ακούσει σε audiobook από τον David Attenborough).

[Imperium]

Πρωτοπόρος σε πολλά ο Jack London.

[Saturn]

Aυτό, με την κακή έννοια



μου δημιούργησε ψυχικό ρήγμα



(ήμανε νεαρούδι)

[Imperium]

Aυτό, με την κακή έννοια



μου δημιούργησε ψυχικό ρήγμα



(ήμανε νεαρούδι)

Χάθηκαν, καημένη, τα Songs of Innocence ;

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Infant_Joy





Στην κόλαση με το καλημέρα;

[Saturn]

Μπα, διάβαζα ταυτόγχρονα και ποίηση Ταγκόρ και κάπως εξισορροπούσε

[Imperium]

Α ΟΚ, με τρόμαξες λιγακι.

[nemo]

Ύστερα υπάρχουν και οι ζωές αυτών που ασχολήθηκαν με τη μελέτη των ζώων (ή και με το κυνήγι, που κάποτε δεν είχε πολύ μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο). Αυτές είναι από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που μπορεί κανείς να διαβάσει με βάση τα δικά μου κριτήρια (πχ Goodall, Fossey, Selous, Pretorius, van Lawick, Osa Johnson, Corbett και άπειροι άλλοι).

Και πολλά άλλα τέλος πάντων.

To "Κάλεσμα της άγριας φύσης" (Call of the Wild) του Τζάκ Λόντον, το έχεις διαβάσει;
[/quote]

το διαβασα στα 14 μαζι με το τελευταιος των μοικανων ..τοτε ειχα τον μπικ και εφτιαχνα μαχαιρια
και εραβα δερματα για ρουχα συν οτι ειχα φτιαξει ενα δικο μου χωρο σαν την καλυβα του μπαρμπα θωμα

αλλα δεν μαθαινει τιποτα περα απο μια συναισθηματικη φορτιση ...οπως και το ηντεν του λοντον
επισης σε ενα αλλο βιβλιο του λοντον με μικρα διηγηματα μου εκανε μεγαλη εντυπωση που μου εμεινε
η περιγραφη ενος κυνηγου που χαθηκε σε μια χιονοθυελλα με τον σκυλο του καθως ειχε παγωσει
και δεν μπορουσε να αναψει φωτια με το τελευταιο σπιρτο και σκοπευε να ξεκοιλιασει τον σκυλο του
για να ζεστανει τα χερια στα σωθικά του αλλα ο σκυλος το διαισθανθηκε και δεν ζυγωνε κοντα του
τελικα ο κυνηγος παγωσε και ο σκυλος τον αφησε

[Saturn]

Α ΟΚ, με τρόμαξες λιγακι.

Γιατί παιδί μου?

[Imperium]

Μια που το ρίξαμε στην ποίηση να πούμε και αυτά:

Χαλιλ Γκμπραν - Προφήτης
Ρουμπαγιατ Ομαρ Χαγιαμ - Μεταφραση FitzGerald

[Saturn]

Εγώ τελείωσα με τους αιρετικούς, και απο τη μια και απο την άλλη (ίδια πλευρά ειναι αλλα οκ)

[Imperium]

Α ΟΚ, με τρόμαξες λιγακι.

Γιατί παιδί μου?

Aναρωτιόμουν πώς άντεξες. Ξες... κολάσεις και τέτοια.

[Saturn]

Α ΟΚ, με τρόμαξες λιγακι.

Γιατί παιδί μου?

Aναρωτιόμουν πώς άντεξες. Ξες... κολάσεις και τέτοια.

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες

[Imperium]

Ελα τώρα, και τα Ορτοντοξ αίρεση είναι. Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, πονηρούλα.