Βουκωλική ποίηση

[hellegennes]

Τρία Κατσίκια

Ντουμ-ντουμ-ντουμ-ντουμ, πραφ. Ντουμ-ντουμ-ντουμ-ντουμ, κραπ. Ντουμ-ντουμ-ντουμ. Πλιετς.
Αλαρύσσομαι στιλπνός, κοιλιακή μου χώρα.
Ποια μαργαριταρένια Αλίκη κατοικεί στα βάθη σου τα κατσικίσια;
Μην πατάει η θάλασσα σε σκίνοπα κουτάβια;
Τρυπανοβουβόλευα και έσερνα καράβια;
Αααα! Την Βάγια την συγύρισα στο σκηνικό στρατίο.
Είναι αστείο που ο χωρικός τον κόρδο προσκυνάει.
Γιατί τσινάει η γαλή, την απαλή της γούνα σαν χαϊδεύει;
Μήπως μπερδεύει το αύριο με των τσινόρων χαραυγή;

Κραυγή μουτράβια νόθεψα και έφαγα δυο στήθη.
Μήμε, λισμόνι. Φα το αφού το πλύνς καλά.
Την Μαριγούδα κιότεψε να φουβερίς απόψε.
Θέλω καρότες και μπαλούνες, στο στόμα να γεμίσω παπαρούνες.

Άδεια η κύρτη του πλεμού. Πίσω το νέμα. Κουρσάτο βλέμμα.
Γαμάτο φλέμα εξαπολύει η γριά στην τσούλα εγγόνη.
Μη μείνεις μόνη, έλα να κοιμηθούμε στη στεριά.

Πράσινα κουτάβια.

[ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ]

Εχω καποιες αγνωστες λεξεις
σκίνοπα
μουτράβια
κόρδο
λισμόνι
στρατίο

[Γραφικός]

Κι αν είσαι αιγοπρόβατο
εγώ θα σ' αγαπάω
θα σου γαμήσω το μουνί
το πόδι θα στο φάω.

Δεν απευθύνεται στον νηματοθέτη, ενεπνεύσθην και το μοιράστηκα.