Ομιλία J.D Vance στο συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου

[marabou]

ας το βαλω και εδω να θυμομαστε ποιο ειναι το μουνι το κλαμενο που μας συγκινησε με τα δακρυα του ...


https://twitter.com/Apokis/status/18914 ... 8876761260

Συγνώμη αλλά γιατί γίνεται λόγος για κλάματα; Μάλλον εγώ δεν βλέπω καλά. Αλλά δεν μου φαίνεται να κλαίει.

[nostromos]

γελουσε οταν μιλουσε ο Τραμπ ... τωρα κλαιει

viewtopic.php?f=30&t=59943

[Scouser]

ένα παράδειγμα του ντιμπάνκινγκ που έχει γίνει στις παπαριές του βανς. το αυτό και χειρότερα ισχύουν για το δήθεν τσζγκάνταλο usaid. Για παράδειγμα βγήκε χθες ο κρούγκμαν και είπε ότι οι περίφημες 'καπότες για την γάζα', δεν ήταν για τη γνωστή κατσαριδότρυπα, ούτε για τον πάτο του κώλντρον, αλλά για μια επαρχία στη μοζαμβίκη η οποία έχει το ίδιο όνομα

Καλή τύχη στο ΕΔΑΔ να πείσεις τους δικαστές ότι μια σιωπηλή προσευχή (πιθανότατα ακόμα και μια φωναχτή) έξω από μια κλινική εκτρώσεων μπορεί να τιμωρείται με φυλάκιση και δεν είναι αισχρός περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης που αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και στην Κίνα. Μιλάμε για οργουελικές καταστάσεις που μας έχει οδηγήσει ο φιλελέδικος φασισμός. Όσο για τον βόθρο που λεγόταν κάποτε USAID, κυριολεκτικά κάθε μέρα βγαίνουν στη φόρα οι σκοποί για τους οποίους πετάγονταν τα λεφτά των αμερικανών φορολογουμένων. Δισεκατομμύρια επι δισεκατομμυρίων κυριολεκτικά για κωλοτρυπίδες σε όλο τον κόσμο, ενώ το χρέος των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια.

μα είναι ακτιβισμός που πιθανώς να έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. διάβασε το κείμενο προσεκτικά.
όσο για το ουσέιδ το ντιμπάνκινγκ (και τα συνεπακόλουθα πουτσοσκάμπιλα) έρχονται κατά ριπάς, όρεξη να έχεις να γκουγκλάρεις (και να βγεις από το έκο τσέιμπερ)

Spoiler

ΥΓ:

τα λεφτά των αμερικανών φορολογουμένων

Η σιωπηλή προσευχή έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. Μαϊ'στα. Ντάξει, και εγώ πιστός άνθρωπος είμαι, αλλά νομίζω ότι το πάτε ένα στεπ του φαρ οι λίμπεραλζ. Κινδυνεύετε να σταματήσει ο κόζμος να σας παίρνει στα σοβαρά και να ψηφίσει κανα Τραμπ...oh wait.

[Scouser]

φιλελε εννοεις

Το ίδιο πράγμα είναι.

[ΓΑΛΗ]

https://twitter.com/Apokis/status/18914 ... 8876761260


Συγνώμη αλλά γιατί γίνεται λόγος για κλάματα; Μάλλον εγώ δεν βλέπω καλά. Αλλά δεν μου φαίνεται να κλαίει.

H φωτο είναι από προηγούμενη ομιλία του Τραμπ, το 2018.

Το πρόσφατο βίντεο είναι εδώ:

https://x.com/DrEliDavid/status/1891404089554043359

Απλώς η διεύθυνση φαίνεται αν πατήσεις το show more.

[Αλιόσα]

Γιώργος Καραμπελιάς

Τις τελευταίες ημέρες, ο Τραμπ –ο ίδιος αυτοπροσώπως αλλά και με το θρασύτατο φερέφωνό του στη διάσκεψη του Μονάχου– αποκάλυψε τον πραγματικό και βασικό στόχο της εξωτερικής του πολιτικής να παραχωρήσει ανοικτά την Ουκρανία στον Πούτιν και να αποσυνθέσει την Ευρώπη.
Όλοι οι προηγούμενοι ανεύθυνοι και ανέφικτοι παληκαρισμοί σχετικά με τη Γάζα, οι επιθέσεις εναντίον του Καναδά ή του Μεξικού αποτελούσαν στάχτη στα μάτια για να περάσουν στο κύριο μενού.

Και αυτό δεν είναι άλλο από τη στυγνή παράδοση της Ουκρανίας και μέρους της Ευρώπης στον Πούτιν, με τον οποίο τον συνδέουν ομολογημένοι και ανομολόγητοι δεσμοί. Όλα όσα προηγήθηκαν είχαν ακριβώς στόχο τη δημιουργία κλίματος ανησυχίας και αναταραχής –για τον "τρελό Τράμπ από τον οποίο μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα"– ώστε να προετοιμαστεί ιδεολογικά το έδαφος. Και εν πολλοίς τα κατάφερε.

Το σκανδαλώδες της υπόθεσης συνίσταται κατ’ αρχάς, στο ότι ο Τραμπ, πάνω από τα κεφάλια των Ουκρανών, αποφασίζει για την τύχη τους και την παράδοσή τους στον δήμιό τους – με μια λογική ιμπεριαλισμού παλαιού τύπου τον οποίο έχουμε να δούμε από τον 19ο αιώνα.

Συναφώς, παρότι αφορά άμεσα το μέλλον της Ευρώπης, επιχειρεί, με απόλυτο κυνισμό, να βγάλει την Ευρώπη έξω από τη διαπραγμάτευση, παρά το τεράστιο κόστος που έχουν πληρώσει οι ευρωπαϊκοί λαοί και η οικονομία τους για τη στήριξη της Ουκρανίας· άλλωστε, το ίδιο το ζήτημα της εισβολής στην Ουκρανία αποτελεί στο βάθος αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.

Παράλληλα, αυτή η ιταμή κίνηση αποκαλύπτει με ενάργεια ένα "περίεργο" φαινόμενο το οποίο πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα τελευταία χρόνια: πώς και γιατί οι πουτινιστές, αριστεροί και δεξιοί, μπορούν να είναι και τραμπικοί –και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα– και ταυτόχρονα οι τραμπικοί να είναι και φιλορώσοι. Και όλοι να πανηγυρίζουν εν χορώ. Και είναι η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα και ξετσίπωτα αυτή η συγχορδία εκτελείται μπροστά στα μάτια μας.

Περνάμε έτσι σε μία πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης η οποία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά – καθώς οι Ηνωμένες πολιτείες επιχειρούν να εξαλείψουν την έννοια της "συλλογικής Δύσης", και να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς άνισων διμερών σχέσεων με τις Ευρωπαίους. Οι ΗΠΑ θα συνάπτουν σχέσεις με τις καθέκαστα ευρωπαϊκές χώρες παρακάμπτοντας ουσιαστικά την ΕΕ.

Άλλωστε, διακηρυγμένος στόχος του Τραμπ, του Βανς και της παρέας των παρανοϊκών δισεκατομμυριούχων τύπου Μασκ είναι να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως το έχει επαναλάβει πολλές φορές ο Τραμπ μέχρι να έλθει ο θρασύτατος Βανς να το διακηρύξει ανοικτά, urbi et orbi, από το βήμα του Μονάχου. Ο εχθρός του Τραμπ και του "φτωχόπαιδου" εκατομμυριούχου αντιπροέδρου δεν είναι ο Πούτιν ή ο Σι Ζι Πινγκ αλλά η Ευρώπη.

Ήδη ο Αμερικανός πρόεδρος έχει διακηρύξει ότι θέλει να επανεισαγάγει τη Ρωσία στους G7 και ουσιαστικά να ξαναφέρει τον Πούτιν στο διεθνές παιχνίδι – ούτε κυρώσεις ούτε γάτα ούτε ζημιά για τα εγκλήματα του καθεστώτος του στην Ουκρανία.

Τελικώς, επιδιώκει να ξαναδιαιρέσει την Ευρώπη στα δύο, δημιουργώντας ένα σύστημα όπου η Αμερική θα ελέγχει ένα μέρος της και ένα άλλο μέρος θα το ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, ο Πούτιν. Διότι, εάν η Ουκρανία χάσει τα εδάφη της και γίνει ρωσικό προτεκτοράτο – καθώς θα έχει αποκλειστεί και η είσοδος της στο ΝΑΤΟ που θα της παρείχε μια κάποια προστασία–, ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή της Ρωσίας στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Έχουμε ήδη τα φαινόμενα Σλοβακίας και Ουγγαρίας καθώς και το ρουμανικό επεισόδιο.

Η αυτοκρατορική Ρωσία του Πούτιν θέλει οπωσδήποτε να επεκταθεί προς τα δυτικά και για έναν ακόμα λόγο, διότι δεν θέλει να μείνει μόνο σε ένα τετ-α-τετ με τους μουσουλμάνους και την Κίνα στα ανατολικά της. Επιθυμεί διακαώς να επεκταθεί προς τα δυτικά όπου βρίσκονται πληθυσμοί συμβατοί πολιτισμικά με την πλειοψηφία του ρωσικού πληθυσμού. Πόσο μάλλον που η Ρωσία αντιμετωπίζει μεγάλο πληθυσμιακό πρόβλημα –έχει 140 εκατομμύρια πληθυσμό, ο οποίος συρρικνώνεται ενώ αυξάνεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός και στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας–, περιβάλλεται σε όλα της στα σύνορα από περισσότερα από 200 ή 300 εκατομμύρια μουσουλμάνους ενώ κινδυνεύει να γίνει οικονομική αποικία της Κίνας. Επομένως, η έξοδος προς τα δυτικά είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη ρωσική στρατοκρατική αυτοκρατορία.

Στο παρελθόν, οι ΗΠΑ είχαν πρωτοστατήσει για την είσοδο της ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ώστε να υπονομεύσουν τη γαλλογερμανική ηγεμονία στην "παλιά Ευρώπη" και να βάλουν οριστικό φραγμό στις ρωσικές ορέξεις· γι’ αυτό και πολλοί τότε αποκαλούσαν την ανατολική Ευρώπη "Αμερικανική Ευρώπη". Σήμερα, αντίθετα, η πολιτική Τραμπ δεν καλοβλέπει πλέον την επέκταση της Ενωμένης Ευρώπης προς τα ανατολικά, διότι της προσφέρει στρατηγικά μεγέθη τα οποία, σε περίπτωση ενίσχυσης της αμυντικής και πολιτικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, μπορεί να την μεταβάλει σε παγκόσμιο πρωταγωνιστή. Και μάλιστα όταν χώρες όπως η Πολωνία ή οι Βαλτικές Χώρες πρωτοστατούν στη διεκδίκηση μιας ενισχυμένης ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Η ανοικτή στήριξη προς την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, την οποία τόσο ξεδιάντροπα ξετύλιξε στα μάτια των Ευρωπαίων ηγετών ο Βανς στο Μόναχο, δεν έχει να κάνει μόνο ή κύρια με την εξάπλωση του ακροδεξιού ιδεολογικού μοντέλου στην Ευρώπη αλλά αποτελεί στήριξη σε αντιευρωπαϊκές και φιλορωσικές δυνάμεις. Διότι όλες σχεδόν οι ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης είναι κατ’ εξοχήν αντιευρωπαϊκές και προβάλλουν την εθνική ταυτότητα όχι στο εσωτερικό μιας ενιαίας Ευρώπης αλλά σε αντιπαράθεση με αυτή.
Γι’ αυτό ακριβώς και στηρίζονται ανοικτά και από τον Πούτιν και τα ρωσικά δίκτυα σε όλη την Ευρώπη και πολύ συχνά χρηματοδοτούνται από τα ρωσικά ρούβλια.

Δηλαδή, η Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, πολιορκείται και αμφισβητείται από δύο πλευρές. Από τη ρωσική είναι αναμενόμενο. Διότι από τη στιγμή που η Ρωσία δεν μεταβλήθηκε σε ένα έθνος-κράτος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ –όπως πρότεινε ο αδικοχαμένος Ναβάλνυ και τόσοι άλλοι Ρώσοι δημοκράτες–, γεγονός που θα άνοιγε τον δρόμο για μια συμπαράταξη με την Ευρώπη, ο μόνος δρόμος που έμενε ήταν η επιστροφή στο αυτοκρατορικό κνούτο και την εξωτερική επέκταση. Αυτό γνωρίζει η αυτοκρατορική Ρωσία ήδη από τον Ιβάν τον Τρομερό: την επέκταση. Και προφανώς, η ανασύσταση ενός χώρου κυριαρχίας και επιρροής στην ανατολική Ευρώπη αποτελεί θεμελιώδη γεωπολιτικό της στόχο. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδυναμωθεί και, ει δυνατόν, να διαλυθεί.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε, είχαν προκρίνει μια πολιτική ενίσχυσης της Ευρώπης, με την ΕΟΚ και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, ώστε να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή. Σήμερα όμως –τουλάχιστον η διοίκηση Τραμπ αλλά όχι μόνο– βλέπει μια ομοσπονδιακά ενωμένη Ευρώπη ως βασικό εμπορικό οικονομικό και γεωπολιτικό αντίπαλο. Γι’ αυτό και προτιμά τη σύναψη μιας de facto συμμαχίας με τη Ρωσία με στόχο την αποσύνθεση της Ευρώπης και την διανομή της σε ζώνες επιρροής. Άλλωστε, δεν είναι μόνο τα ρωσικά δίκτυα που κάνουν ό,τι μπορούν για τη διάλυση της Ευρώπης, υπάρχουν ήδη, εδώ και αρκετά χρόνια, και αμερικανικά δίκτυα, μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου διαβρωτικά, που προπαγανδίζουν συστηματικά εναντίον "της ανίσχυρης και διεφθαρμένης Ευρώπης".

Επειδή οι κινήσεις του Τραμπ στην Ουκρανία οδηγούν σε ένα νέο Μόναχο, το οποίο το 1938 αποχαλίνωσε τη χιτλερική Γερμανία, η Ευρώπη, αν θέλει να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει, έστω τώρα, έστω και αν δεν διαθέτει τις κατάλληλες ηγεσίες, μια μεγάλη κίνηση προς τα εμπρός, συνειδητοποιώντας πως πλέον δεν υπάρχει καθόλου καιρός για δισταγμούς και μικροπολιτικές.

ΥΓ. Άλλωστε, και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι πρώτες κινήσεις του Τραμπ δεν προοιωνίζονται τίποτε το θετικό, το αντίθετο μάλιστα: καμία επαφή με την ελληνική ηγεσία και το υπουργείο Εξωτερικών, σε αντίθεση με τις επανειλημμένες επαφές με την τουρκική ηγεσία.

[exiledd]

Καλή τύχη στο ΕΔΑΔ να πείσεις τους δικαστές ότι μια σιωπηλή προσευχή (πιθανότατα ακόμα και μια φωναχτή) έξω από μια κλινική εκτρώσεων μπορεί να τιμωρείται με φυλάκιση και δεν είναι αισχρός περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης που αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και στην Κίνα. Μιλάμε για οργουελικές καταστάσεις που μας έχει οδηγήσει ο φιλελέδικος φασισμός. Όσο για τον βόθρο που λεγόταν κάποτε USAID, κυριολεκτικά κάθε μέρα βγαίνουν στη φόρα οι σκοποί για τους οποίους πετάγονταν τα λεφτά των αμερικανών φορολογουμένων. Δισεκατομμύρια επι δισεκατομμυρίων κυριολεκτικά για κωλοτρυπίδες σε όλο τον κόσμο, ενώ το χρέος των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια.

μα είναι ακτιβισμός που πιθανώς να έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. διάβασε το κείμενο προσεκτικά.
όσο για το ουσέιδ το ντιμπάνκινγκ (και τα συνεπακόλουθα πουτσοσκάμπιλα) έρχονται κατά ριπάς, όρεξη να έχεις να γκουγκλάρεις (και να βγεις από το έκο τσέιμπερ)

Spoiler

ΥΓ:

τα λεφτά των αμερικανών φορολογουμένων

Η σιωπηλή προσευχή έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. Μαϊ'στα. Ντάξει, και εγώ πιστός άνθρωπος είμαι, αλλά νομίζω ότι το πάτε ένα στεπ του φαρ οι λίμπεραλζ. Κινδυνεύετε να σταματήσει ο κόζμος να σας παίρνει στα σοβαρά και να ψηφίσει κανα Τραμπ...oh wait.

Κοίτα δεν έκανε κάτι κακό ο ανθρωπάκος που προσευχήθηκε σιωπηρά, αλλά όταν το κάνεις κοντά σε κλινική άμβλωσης θεωρείται απόπειρα ψυχολογικής πίεσης στις γυναίκες που πάνε γισ άμβλωση.
Ξαναλέω κακώς την έφαγε ο ανθρωπάκος που δεν πείραξε μύγα, αλλά τον πήραν στο λαιμό τους οι χριστιανοταλιμπάν που πάνε και ξελαρυγγιάζονται ακόμα και όταν πάνε γυναίκες... 15 ετών να ρίξουν το παιδί του... πατέρα, του θείου, του παππού ή του αδερφού...

[Eθνικοκοινωνιστης]

ας το βαλω και εδω να θυμομαστε ποιο ειναι το μουνι το κλαμενο που μας συγκινησε με τα δακρυα του ...


https://twitter.com/Apokis/status/18914 ... 8876761260

Τα γελια τα θυμαμαι οταν τους προειδοποιουσε για την εξάρτηση απο το ρωσικο φυσικό αεριο. Δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα εβλεπα το ιδιο αρχιδι να κλαιει μετα. Μεγαλη καβλα.

[Αλιόσα]

[panos291]

Γιώργος Καραμπελιάς

Τις τελευταίες ημέρες, ο Τραμπ –ο ίδιος αυτοπροσώπως αλλά και με το θρασύτατο φερέφωνό του στη διάσκεψη του Μονάχου– αποκάλυψε τον πραγματικό και βασικό στόχο της εξωτερικής του πολιτικής να παραχωρήσει ανοικτά την Ουκρανία στον Πούτιν και να αποσυνθέσει την Ευρώπη.
Όλοι οι προηγούμενοι ανεύθυνοι και ανέφικτοι παληκαρισμοί σχετικά με τη Γάζα, οι επιθέσεις εναντίον του Καναδά ή του Μεξικού αποτελούσαν στάχτη στα μάτια για να περάσουν στο κύριο μενού.

Και αυτό δεν είναι άλλο από τη στυγνή παράδοση της Ουκρανίας και μέρους της Ευρώπης στον Πούτιν, με τον οποίο τον συνδέουν ομολογημένοι και ανομολόγητοι δεσμοί. Όλα όσα προηγήθηκαν είχαν ακριβώς στόχο τη δημιουργία κλίματος ανησυχίας και αναταραχής –για τον "τρελό Τράμπ από τον οποίο μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα"– ώστε να προετοιμαστεί ιδεολογικά το έδαφος. Και εν πολλοίς τα κατάφερε.

Το σκανδαλώδες της υπόθεσης συνίσταται κατ’ αρχάς, στο ότι ο Τραμπ, πάνω από τα κεφάλια των Ουκρανών, αποφασίζει για την τύχη τους και την παράδοσή τους στον δήμιό τους – με μια λογική ιμπεριαλισμού παλαιού τύπου τον οποίο έχουμε να δούμε από τον 19ο αιώνα.

Συναφώς, παρότι αφορά άμεσα το μέλλον της Ευρώπης, επιχειρεί, με απόλυτο κυνισμό, να βγάλει την Ευρώπη έξω από τη διαπραγμάτευση, παρά το τεράστιο κόστος που έχουν πληρώσει οι ευρωπαϊκοί λαοί και η οικονομία τους για τη στήριξη της Ουκρανίας· άλλωστε, το ίδιο το ζήτημα της εισβολής στην Ουκρανία αποτελεί στο βάθος αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.

Παράλληλα, αυτή η ιταμή κίνηση αποκαλύπτει με ενάργεια ένα "περίεργο" φαινόμενο το οποίο πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα τελευταία χρόνια: πώς και γιατί οι πουτινιστές, αριστεροί και δεξιοί, μπορούν να είναι και τραμπικοί –και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα– και ταυτόχρονα οι τραμπικοί να είναι και φιλορώσοι. Και όλοι να πανηγυρίζουν εν χορώ. Και είναι η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα και ξετσίπωτα αυτή η συγχορδία εκτελείται μπροστά στα μάτια μας.

Περνάμε έτσι σε μία πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης η οποία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά – καθώς οι Ηνωμένες πολιτείες επιχειρούν να εξαλείψουν την έννοια της "συλλογικής Δύσης", και να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς άνισων διμερών σχέσεων με τις Ευρωπαίους. Οι ΗΠΑ θα συνάπτουν σχέσεις με τις καθέκαστα ευρωπαϊκές χώρες παρακάμπτοντας ουσιαστικά την ΕΕ.

Άλλωστε, διακηρυγμένος στόχος του Τραμπ, του Βανς και της παρέας των παρανοϊκών δισεκατομμυριούχων τύπου Μασκ είναι να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως το έχει επαναλάβει πολλές φορές ο Τραμπ μέχρι να έλθει ο θρασύτατος Βανς να το διακηρύξει ανοικτά, urbi et orbi, από το βήμα του Μονάχου. Ο εχθρός του Τραμπ και του "φτωχόπαιδου" εκατομμυριούχου αντιπροέδρου δεν είναι ο Πούτιν ή ο Σι Ζι Πινγκ αλλά η Ευρώπη.

Ήδη ο Αμερικανός πρόεδρος έχει διακηρύξει ότι θέλει να επανεισαγάγει τη Ρωσία στους G7 και ουσιαστικά να ξαναφέρει τον Πούτιν στο διεθνές παιχνίδι – ούτε κυρώσεις ούτε γάτα ούτε ζημιά για τα εγκλήματα του καθεστώτος του στην Ουκρανία.

Τελικώς, επιδιώκει να ξαναδιαιρέσει την Ευρώπη στα δύο, δημιουργώντας ένα σύστημα όπου η Αμερική θα ελέγχει ένα μέρος της και ένα άλλο μέρος θα το ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, ο Πούτιν. Διότι, εάν η Ουκρανία χάσει τα εδάφη της και γίνει ρωσικό προτεκτοράτο – καθώς θα έχει αποκλειστεί και η είσοδος της στο ΝΑΤΟ που θα της παρείχε μια κάποια προστασία–, ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή της Ρωσίας στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Έχουμε ήδη τα φαινόμενα Σλοβακίας και Ουγγαρίας καθώς και το ρουμανικό επεισόδιο.

Η αυτοκρατορική Ρωσία του Πούτιν θέλει οπωσδήποτε να επεκταθεί προς τα δυτικά και για έναν ακόμα λόγο, διότι δεν θέλει να μείνει μόνο σε ένα τετ-α-τετ με τους μουσουλμάνους και την Κίνα στα ανατολικά της. Επιθυμεί διακαώς να επεκταθεί προς τα δυτικά όπου βρίσκονται πληθυσμοί συμβατοί πολιτισμικά με την πλειοψηφία του ρωσικού πληθυσμού. Πόσο μάλλον που η Ρωσία αντιμετωπίζει μεγάλο πληθυσμιακό πρόβλημα –έχει 140 εκατομμύρια πληθυσμό, ο οποίος συρρικνώνεται ενώ αυξάνεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός και στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας–, περιβάλλεται σε όλα της στα σύνορα από περισσότερα από 200 ή 300 εκατομμύρια μουσουλμάνους ενώ κινδυνεύει να γίνει οικονομική αποικία της Κίνας. Επομένως, η έξοδος προς τα δυτικά είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη ρωσική στρατοκρατική αυτοκρατορία.

Στο παρελθόν, οι ΗΠΑ είχαν πρωτοστατήσει για την είσοδο της ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ώστε να υπονομεύσουν τη γαλλογερμανική ηγεμονία στην "παλιά Ευρώπη" και να βάλουν οριστικό φραγμό στις ρωσικές ορέξεις· γι’ αυτό και πολλοί τότε αποκαλούσαν την ανατολική Ευρώπη "Αμερικανική Ευρώπη". Σήμερα, αντίθετα, η πολιτική Τραμπ δεν καλοβλέπει πλέον την επέκταση της Ενωμένης Ευρώπης προς τα ανατολικά, διότι της προσφέρει στρατηγικά μεγέθη τα οποία, σε περίπτωση ενίσχυσης της αμυντικής και πολιτικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, μπορεί να την μεταβάλει σε παγκόσμιο πρωταγωνιστή. Και μάλιστα όταν χώρες όπως η Πολωνία ή οι Βαλτικές Χώρες πρωτοστατούν στη διεκδίκηση μιας ενισχυμένης ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Η ανοικτή στήριξη προς την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, την οποία τόσο ξεδιάντροπα ξετύλιξε στα μάτια των Ευρωπαίων ηγετών ο Βανς στο Μόναχο, δεν έχει να κάνει μόνο ή κύρια με την εξάπλωση του ακροδεξιού ιδεολογικού μοντέλου στην Ευρώπη αλλά αποτελεί στήριξη σε αντιευρωπαϊκές και φιλορωσικές δυνάμεις. Διότι όλες σχεδόν οι ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης είναι κατ’ εξοχήν αντιευρωπαϊκές και προβάλλουν την εθνική ταυτότητα όχι στο εσωτερικό μιας ενιαίας Ευρώπης αλλά σε αντιπαράθεση με αυτή.
Γι’ αυτό ακριβώς και στηρίζονται ανοικτά και από τον Πούτιν και τα ρωσικά δίκτυα σε όλη την Ευρώπη και πολύ συχνά χρηματοδοτούνται από τα ρωσικά ρούβλια.

Δηλαδή, η Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, πολιορκείται και αμφισβητείται από δύο πλευρές. Από τη ρωσική είναι αναμενόμενο. Διότι από τη στιγμή που η Ρωσία δεν μεταβλήθηκε σε ένα έθνος-κράτος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ –όπως πρότεινε ο αδικοχαμένος Ναβάλνυ και τόσοι άλλοι Ρώσοι δημοκράτες–, γεγονός που θα άνοιγε τον δρόμο για μια συμπαράταξη με την Ευρώπη, ο μόνος δρόμος που έμενε ήταν η επιστροφή στο αυτοκρατορικό κνούτο και την εξωτερική επέκταση. Αυτό γνωρίζει η αυτοκρατορική Ρωσία ήδη από τον Ιβάν τον Τρομερό: την επέκταση. Και προφανώς, η ανασύσταση ενός χώρου κυριαρχίας και επιρροής στην ανατολική Ευρώπη αποτελεί θεμελιώδη γεωπολιτικό της στόχο. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδυναμωθεί και, ει δυνατόν, να διαλυθεί.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε, είχαν προκρίνει μια πολιτική ενίσχυσης της Ευρώπης, με την ΕΟΚ και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, ώστε να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή. Σήμερα όμως –τουλάχιστον η διοίκηση Τραμπ αλλά όχι μόνο– βλέπει μια ομοσπονδιακά ενωμένη Ευρώπη ως βασικό εμπορικό οικονομικό και γεωπολιτικό αντίπαλο. Γι’ αυτό και προτιμά τη σύναψη μιας de facto συμμαχίας με τη Ρωσία με στόχο την αποσύνθεση της Ευρώπης και την διανομή της σε ζώνες επιρροής. Άλλωστε, δεν είναι μόνο τα ρωσικά δίκτυα που κάνουν ό,τι μπορούν για τη διάλυση της Ευρώπης, υπάρχουν ήδη, εδώ και αρκετά χρόνια, και αμερικανικά δίκτυα, μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου διαβρωτικά, που προπαγανδίζουν συστηματικά εναντίον "της ανίσχυρης και διεφθαρμένης Ευρώπης".

Επειδή οι κινήσεις του Τραμπ στην Ουκρανία οδηγούν σε ένα νέο Μόναχο, το οποίο το 1938 αποχαλίνωσε τη χιτλερική Γερμανία, η Ευρώπη, αν θέλει να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει, έστω τώρα, έστω και αν δεν διαθέτει τις κατάλληλες ηγεσίες, μια μεγάλη κίνηση προς τα εμπρός, συνειδητοποιώντας πως πλέον δεν υπάρχει καθόλου καιρός για δισταγμούς και μικροπολιτικές.

ΥΓ. Άλλωστε, και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι πρώτες κινήσεις του Τραμπ δεν προοιωνίζονται τίποτε το θετικό, το αντίθετο μάλιστα: καμία επαφή με την ελληνική ηγεσία και το υπουργείο Εξωτερικών, σε αντίθεση με τις επανειλημμένες επαφές με την τουρκική ηγεσία.

Ο ενας γελουσε πριν την πρωτη εκλογη Τραμπ και ελεγε "ελπιζουμε να μην μας βρει τετοιο κακο", ο αλλος μιλαγε για "αριστεροστροφο Τραμπισμο" και στηριζε απροκαλυπτα Δημοκρατικους (αυτους που οπως λετε μας εκβιαζαν). Και τωρα απορειτε που μας εχει γραμμενους τελειως.

[Orion22]

Spoiler

μα είναι ακτιβισμός που πιθανώς να έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. διάβασε το κείμενο προσεκτικά.
όσο για το ουσέιδ το ντιμπάνκινγκ (και τα συνεπακόλουθα πουτσοσκάμπιλα) έρχονται κατά ριπάς, όρεξη να έχεις να γκουγκλάρεις (και να βγεις από το έκο τσέιμπερ)

Spoiler

ΥΓ:

Η σιωπηλή προσευχή έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. Μαϊ'στα. Ντάξει, και εγώ πιστός άνθρωπος είμαι, αλλά νομίζω ότι το πάτε ένα στεπ του φαρ οι λίμπεραλζ. Κινδυνεύετε να σταματήσει ο κόζμος να σας παίρνει στα σοβαρά και να ψηφίσει κανα Τραμπ...oh wait.

Κοίτα δεν έκανε κάτι κακό ο ανθρωπάκος που προσευχήθηκε σιωπηρά, αλλά όταν το κάνεις κοντά σε κλινική άμβλωσης θεωρείται απόπειρα ψυχολογικής πίεσης στις γυναίκες που πάνε γισ άμβλωση.
Ξαναλέω κακώς την έφαγε ο ανθρωπάκος που δεν πείραξε μύγα, αλλά τον πήραν στο λαιμό τους οι χριστιανοταλιμπάν που πάνε και ξελαρυγγιάζονται

ακόμα και όταν πάνε γυναίκες... 15 ετών να ρίξουν το παιδί του... πατέρα, του θείου, του παππού ή του αδερφού...

κανε εναν κόπο και βρες τα ποσοστά για το συγκεκριμένο - βάλε και απο βιασμούς μεσα αν θες

Spoiler

ουτε στο 5%

[Οργισμένος]

Εσύ τρόφιμε ως ευάλωτο ΛΟΑΤΚΙ μετανάστ@ με ψυχιατρικά προβλήματα, τσίμπησες κανα δολάριο από USAID ή σε πιάσανε κοροϊδο;

ναι βρε βλακα ναι.

Πολύ χαίρομαι. Τουλάχιστον εσύ το είχες πραγματικά ανάγκη, κάτι που δεν θα μπορούσα να πω για τους τρομοκράτες της Αλ Καϊντα στη Συρία

Here are only a few examples of the WASTE and ABUSE:

$1.5 million to “advance diversity equity and inclusion in Serbia’s workplaces and business communities”
$70,000 for production of a “DEI musical” in Ireland
$2.5 million for electric vehicles for Vietnam
$47,000 for a “transgender opera” in Colombia
$32,000 for a “transgender comic book” in Peru
$2 million for sex changes and “LGBT activism” in Guatemala
$6 million to fund tourism in Egypt
Hundreds of thousands of dollars for a non-profit linked to designated terrorist organizations — even AFTER an inspector general launched an investigation
Millions to EcoHealth Alliance — which was involved in research at the Wuhan lab
“Hundreds of thousands of meals that went to al Qaeda-affiliated fighters in Syria”
Funding to print “personalized” contraceptives birth control devices in developing countries
Hundreds of millions of dollars to fund “irrigation canals, farming equipment, and even fertilizer used to support the unprecedented poppy cultivation and heroin production in Afghanistan,” benefiting the Taliban

:https://www.whitehouse.gov/fact-sheets/ ... runs-deep/

Πασοκικά τρωκτικά, τελειώσατε.

ειπε ο ψεκας οχιτζης τραμπιστι πουτινοπληκτος....
θενξ

[Οργισμένος]

μα είναι ακτιβισμός που πιθανώς να έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. διάβασε το κείμενο προσεκτικά.
όσο για το ουσέιδ το ντιμπάνκινγκ (και τα συνεπακόλουθα πουτσοσκάμπιλα) έρχονται κατά ριπάς, όρεξη να έχεις να γκουγκλάρεις (και να βγεις από το έκο τσέιμπερ)

Spoiler

ΥΓ:

Η σιωπηλή προσευχή έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. Μαϊ'στα. Ντάξει, και εγώ πιστός άνθρωπος είμαι, αλλά νομίζω ότι το πάτε ένα στεπ του φαρ οι λίμπεραλζ. Κινδυνεύετε να σταματήσει ο κόζμος να σας παίρνει στα σοβαρά και να ψηφίσει κανα Τραμπ...oh wait.

Κοίτα δεν έκανε κάτι κακό ο ανθρωπάκος που προσευχήθηκε σιωπηρά, αλλά όταν το κάνεις κοντά σε κλινική άμβλωσης θεωρείται απόπειρα ψυχολογικής πίεσης στις γυναίκες που πάνε γισ άμβλωση.
Ξαναλέω κακώς την έφαγε ο ανθρωπάκος που δεν πείραξε μύγα, αλλά τον πήραν στο λαιμό τους οι χριστιανοταλιμπάν που πάνε και ξελαρυγγιάζονται ακόμα και όταν πάνε γυναίκες... 15 ετών να ρίξουν το παιδί του... πατέρα, του θείου, του παππού ή του αδερφού...

Ο νομος ισχυει για ολους . Οσο κι αν πονανε ορισμενοι

[Οργισμένος]

Γιώργος Καραμπελιάς

Τις τελευταίες ημέρες, ο Τραμπ –ο ίδιος αυτοπροσώπως αλλά και με το θρασύτατο φερέφωνό του στη διάσκεψη του Μονάχου– αποκάλυψε τον πραγματικό και βασικό στόχο της εξωτερικής του πολιτικής να παραχωρήσει ανοικτά την Ουκρανία στον Πούτιν και να αποσυνθέσει την Ευρώπη.
Όλοι οι προηγούμενοι ανεύθυνοι και ανέφικτοι παληκαρισμοί σχετικά με τη Γάζα, οι επιθέσεις εναντίον του Καναδά ή του Μεξικού αποτελούσαν στάχτη στα μάτια για να περάσουν στο κύριο μενού.

Και αυτό δεν είναι άλλο από τη στυγνή παράδοση της Ουκρανίας και μέρους της Ευρώπης στον Πούτιν, με τον οποίο τον συνδέουν ομολογημένοι και ανομολόγητοι δεσμοί. Όλα όσα προηγήθηκαν είχαν ακριβώς στόχο τη δημιουργία κλίματος ανησυχίας και αναταραχής –για τον "τρελό Τράμπ από τον οποίο μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα"– ώστε να προετοιμαστεί ιδεολογικά το έδαφος. Και εν πολλοίς τα κατάφερε.

Το σκανδαλώδες της υπόθεσης συνίσταται κατ’ αρχάς, στο ότι ο Τραμπ, πάνω από τα κεφάλια των Ουκρανών, αποφασίζει για την τύχη τους και την παράδοσή τους στον δήμιό τους – με μια λογική ιμπεριαλισμού παλαιού τύπου τον οποίο έχουμε να δούμε από τον 19ο αιώνα.

Συναφώς, παρότι αφορά άμεσα το μέλλον της Ευρώπης, επιχειρεί, με απόλυτο κυνισμό, να βγάλει την Ευρώπη έξω από τη διαπραγμάτευση, παρά το τεράστιο κόστος που έχουν πληρώσει οι ευρωπαϊκοί λαοί και η οικονομία τους για τη στήριξη της Ουκρανίας· άλλωστε, το ίδιο το ζήτημα της εισβολής στην Ουκρανία αποτελεί στο βάθος αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης.

Παράλληλα, αυτή η ιταμή κίνηση αποκαλύπτει με ενάργεια ένα "περίεργο" φαινόμενο το οποίο πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα τελευταία χρόνια: πώς και γιατί οι πουτινιστές, αριστεροί και δεξιοί, μπορούν να είναι και τραμπικοί –και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα– και ταυτόχρονα οι τραμπικοί να είναι και φιλορώσοι. Και όλοι να πανηγυρίζουν εν χορώ. Και είναι η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα και ξετσίπωτα αυτή η συγχορδία εκτελείται μπροστά στα μάτια μας.

Περνάμε έτσι σε μία πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης η οποία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, τουλάχιστον από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά – καθώς οι Ηνωμένες πολιτείες επιχειρούν να εξαλείψουν την έννοια της "συλλογικής Δύσης", και να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς άνισων διμερών σχέσεων με τις Ευρωπαίους. Οι ΗΠΑ θα συνάπτουν σχέσεις με τις καθέκαστα ευρωπαϊκές χώρες παρακάμπτοντας ουσιαστικά την ΕΕ.

Άλλωστε, διακηρυγμένος στόχος του Τραμπ, του Βανς και της παρέας των παρανοϊκών δισεκατομμυριούχων τύπου Μασκ είναι να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως το έχει επαναλάβει πολλές φορές ο Τραμπ μέχρι να έλθει ο θρασύτατος Βανς να το διακηρύξει ανοικτά, urbi et orbi, από το βήμα του Μονάχου. Ο εχθρός του Τραμπ και του "φτωχόπαιδου" εκατομμυριούχου αντιπροέδρου δεν είναι ο Πούτιν ή ο Σι Ζι Πινγκ αλλά η Ευρώπη.

Ήδη ο Αμερικανός πρόεδρος έχει διακηρύξει ότι θέλει να επανεισαγάγει τη Ρωσία στους G7 και ουσιαστικά να ξαναφέρει τον Πούτιν στο διεθνές παιχνίδι – ούτε κυρώσεις ούτε γάτα ούτε ζημιά για τα εγκλήματα του καθεστώτος του στην Ουκρανία.

Τελικώς, επιδιώκει να ξαναδιαιρέσει την Ευρώπη στα δύο, δημιουργώντας ένα σύστημα όπου η Αμερική θα ελέγχει ένα μέρος της και ένα άλλο μέρος θα το ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, ο Πούτιν. Διότι, εάν η Ουκρανία χάσει τα εδάφη της και γίνει ρωσικό προτεκτοράτο – καθώς θα έχει αποκλειστεί και η είσοδος της στο ΝΑΤΟ που θα της παρείχε μια κάποια προστασία–, ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή της Ρωσίας στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Έχουμε ήδη τα φαινόμενα Σλοβακίας και Ουγγαρίας καθώς και το ρουμανικό επεισόδιο.

Η αυτοκρατορική Ρωσία του Πούτιν θέλει οπωσδήποτε να επεκταθεί προς τα δυτικά και για έναν ακόμα λόγο, διότι δεν θέλει να μείνει μόνο σε ένα τετ-α-τετ με τους μουσουλμάνους και την Κίνα στα ανατολικά της. Επιθυμεί διακαώς να επεκταθεί προς τα δυτικά όπου βρίσκονται πληθυσμοί συμβατοί πολιτισμικά με την πλειοψηφία του ρωσικού πληθυσμού. Πόσο μάλλον που η Ρωσία αντιμετωπίζει μεγάλο πληθυσμιακό πρόβλημα –έχει 140 εκατομμύρια πληθυσμό, ο οποίος συρρικνώνεται ενώ αυξάνεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός και στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας–, περιβάλλεται σε όλα της στα σύνορα από περισσότερα από 200 ή 300 εκατομμύρια μουσουλμάνους ενώ κινδυνεύει να γίνει οικονομική αποικία της Κίνας. Επομένως, η έξοδος προς τα δυτικά είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη ρωσική στρατοκρατική αυτοκρατορία.

Στο παρελθόν, οι ΗΠΑ είχαν πρωτοστατήσει για την είσοδο της ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ώστε να υπονομεύσουν τη γαλλογερμανική ηγεμονία στην "παλιά Ευρώπη" και να βάλουν οριστικό φραγμό στις ρωσικές ορέξεις· γι’ αυτό και πολλοί τότε αποκαλούσαν την ανατολική Ευρώπη "Αμερικανική Ευρώπη". Σήμερα, αντίθετα, η πολιτική Τραμπ δεν καλοβλέπει πλέον την επέκταση της Ενωμένης Ευρώπης προς τα ανατολικά, διότι της προσφέρει στρατηγικά μεγέθη τα οποία, σε περίπτωση ενίσχυσης της αμυντικής και πολιτικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, μπορεί να την μεταβάλει σε παγκόσμιο πρωταγωνιστή. Και μάλιστα όταν χώρες όπως η Πολωνία ή οι Βαλτικές Χώρες πρωτοστατούν στη διεκδίκηση μιας ενισχυμένης ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Η ανοικτή στήριξη προς την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, την οποία τόσο ξεδιάντροπα ξετύλιξε στα μάτια των Ευρωπαίων ηγετών ο Βανς στο Μόναχο, δεν έχει να κάνει μόνο ή κύρια με την εξάπλωση του ακροδεξιού ιδεολογικού μοντέλου στην Ευρώπη αλλά αποτελεί στήριξη σε αντιευρωπαϊκές και φιλορωσικές δυνάμεις. Διότι όλες σχεδόν οι ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης είναι κατ’ εξοχήν αντιευρωπαϊκές και προβάλλουν την εθνική ταυτότητα όχι στο εσωτερικό μιας ενιαίας Ευρώπης αλλά σε αντιπαράθεση με αυτή.
Γι’ αυτό ακριβώς και στηρίζονται ανοικτά και από τον Πούτιν και τα ρωσικά δίκτυα σε όλη την Ευρώπη και πολύ συχνά χρηματοδοτούνται από τα ρωσικά ρούβλια.

Δηλαδή, η Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, πολιορκείται και αμφισβητείται από δύο πλευρές. Από τη ρωσική είναι αναμενόμενο. Διότι από τη στιγμή που η Ρωσία δεν μεταβλήθηκε σε ένα έθνος-κράτος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ –όπως πρότεινε ο αδικοχαμένος Ναβάλνυ και τόσοι άλλοι Ρώσοι δημοκράτες–, γεγονός που θα άνοιγε τον δρόμο για μια συμπαράταξη με την Ευρώπη, ο μόνος δρόμος που έμενε ήταν η επιστροφή στο αυτοκρατορικό κνούτο και την εξωτερική επέκταση. Αυτό γνωρίζει η αυτοκρατορική Ρωσία ήδη από τον Ιβάν τον Τρομερό: την επέκταση. Και προφανώς, η ανασύσταση ενός χώρου κυριαρχίας και επιρροής στην ανατολική Ευρώπη αποτελεί θεμελιώδη γεωπολιτικό της στόχο. Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδυναμωθεί και, ει δυνατόν, να διαλυθεί.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε, είχαν προκρίνει μια πολιτική ενίσχυσης της Ευρώπης, με την ΕΟΚ και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, ώστε να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή. Σήμερα όμως –τουλάχιστον η διοίκηση Τραμπ αλλά όχι μόνο– βλέπει μια ομοσπονδιακά ενωμένη Ευρώπη ως βασικό εμπορικό οικονομικό και γεωπολιτικό αντίπαλο. Γι’ αυτό και προτιμά τη σύναψη μιας de facto συμμαχίας με τη Ρωσία με στόχο την αποσύνθεση της Ευρώπης και την διανομή της σε ζώνες επιρροής. Άλλωστε, δεν είναι μόνο τα ρωσικά δίκτυα που κάνουν ό,τι μπορούν για τη διάλυση της Ευρώπης, υπάρχουν ήδη, εδώ και αρκετά χρόνια, και αμερικανικά δίκτυα, μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου διαβρωτικά, που προπαγανδίζουν συστηματικά εναντίον "της ανίσχυρης και διεφθαρμένης Ευρώπης".

Επειδή οι κινήσεις του Τραμπ στην Ουκρανία οδηγούν σε ένα νέο Μόναχο, το οποίο το 1938 αποχαλίνωσε τη χιτλερική Γερμανία, η Ευρώπη, αν θέλει να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει, έστω τώρα, έστω και αν δεν διαθέτει τις κατάλληλες ηγεσίες, μια μεγάλη κίνηση προς τα εμπρός, συνειδητοποιώντας πως πλέον δεν υπάρχει καθόλου καιρός για δισταγμούς και μικροπολιτικές.

ΥΓ. Άλλωστε, και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι πρώτες κινήσεις του Τραμπ δεν προοιωνίζονται τίποτε το θετικό, το αντίθετο μάλιστα: καμία επαφή με την ελληνική ηγεσία και το υπουργείο Εξωτερικών, σε αντίθεση με τις επανειλημμένες επαφές με την τουρκική ηγεσία.

Ο ενας γελουσε πριν την πρωτη εκλογη Τραμπ και ελεγε "ελπιζουμε να μην μας βρει τετοιο κακο", ο αλλος μιλαγε για "αριστεροστροφο Τραμπισμο" και στηριζε απροκαλυπτα Δημοκρατικους (αυτους που οπως λετε μας εκβιαζαν). Και τωρα απορειτε που μας εχει γραμμενους τελειως.

αρχισατε το νταματζ κοντρολ ε; Θα φατε καλα.

[Scouser]

μα είναι ακτιβισμός που πιθανώς να έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. διάβασε το κείμενο προσεκτικά.
όσο για το ουσέιδ το ντιμπάνκινγκ (και τα συνεπακόλουθα πουτσοσκάμπιλα) έρχονται κατά ριπάς, όρεξη να έχεις να γκουγκλάρεις (και να βγεις από το έκο τσέιμπερ)

Spoiler

ΥΓ:

Η σιωπηλή προσευχή έχει επιπτώσεις στις ιατρικές πράξεις και την ανάρρωση των ασθενών. Μαϊ'στα. Ντάξει, και εγώ πιστός άνθρωπος είμαι, αλλά νομίζω ότι το πάτε ένα στεπ του φαρ οι λίμπεραλζ. Κινδυνεύετε να σταματήσει ο κόζμος να σας παίρνει στα σοβαρά και να ψηφίσει κανα Τραμπ...oh wait.

Κοίτα δεν έκανε κάτι κακό ο ανθρωπάκος που προσευχήθηκε σιωπηρά, αλλά όταν το κάνεις κοντά σε κλινική άμβλωσης θεωρείται απόπειρα ψυχολογικής πίεσης στις γυναίκες που πάνε γισ άμβλωση.
Ξαναλέω κακώς την έφαγε ο ανθρωπάκος που δεν πείραξε μύγα, αλλά τον πήραν στο λαιμό τους οι χριστιανοταλιμπάν που πάνε και ξελαρυγγιάζονται ακόμα και όταν πάνε γυναίκες... 15 ετών να ρίξουν το παιδί του... πατέρα, του θείου, του παππού ή του αδερφού...

Φίλε, είναι τελείως οργουελικό το σκηνικό, χωρίς μαμουσουτου και ναι μεν αλλά. Το ίδιο ακριβώς θα έλεγα αν είχαν συλλάβει κανένα αναρχοκομμούνι που είχε πάει να κάνει φωναχτή (καλά για σιωπηλή δεν το συζητάμε καν) διαμαρτυρία υπέρ του Κουφοντίνα έξω από το νοσοκομείο που τον είχαν όταν απεργία πείνας.