Ναι.foscilis έγραψε: 17 Φεβ 2025, 10:50Ναι: την άνοδο μιας αρκετά παρασιτικής (as opposed to παραγωγικής) μέσης τάξης σε περιβάλλον αποβιομηχάνησης που επινοεί (όπως κάθε παρόμοια τάξη που προηγήθηκε) τρόπους να διατηρήσει τη θέση της κι ας πάνε να γαμηθούν όλα: ακαδημαϊκός τομέας, HR, γραφειοκρατία πιστοποιήσεων, μάρκετινγκ, δημιουργία κοινωνικών προβλημάτων από το πουθενά ώστε να βγαίνουν τα προς το ζην από την απασχόληση στη (μη) επίλυσή τους κι όλα αυτά φυσικά με τρία βασικά κυρίαρχα στοιχεία: αποθέωση της πάρτης, υποταγή των πολλών που το τροφοδοτούν όλο αυτό σε χρήμα και είδος, ανορθολογικά μαντρά που ουσιαστικά λειτουργούν όπως το Πιστεύω.Οργισμένος έγραψε: 17 Φεβ 2025, 07:56
Ομως ολα αυτα δλδ η προσπαθεια για ΑΛΗΘΙΝΗ ενσωματωση των γκαιη τρανς κτλ στην κοινωνια , η μεγαλη μετανστευση εξ ανατολων τα τελευταια 20 χρονια , η βετζεταριαν διατροφη , η πρασινη ενεργεια , η προστασια του περιβαλλοντος, η σκοτεινη συνωμοσια εναντια στα πλαστικα καλαμακια κτλ δεν ειναι καποιο ειδους τερτιπι απο μερος της κοινωνιας οπως ΟΙ ΒΡΩΜΟΨΕΚΕΣ προσπαθουν να προπαγανδισουν , αλλα ειναι κοινωνικα φαινομενα που εχουν βαθυτατες οικονομικες και παραγωγικες αιτιες.
Τόσο στο λαθρομεταναστευτικό όσο και στο τραβελικό ζήτημα τα βλέπουμε όλα αυτά στο έπακρο, αλλά φαίνονται και σε άλλους τομείς όπως η παιδεία και η δικαιοσύνη.
Για παράδειγμα:
Παλιά ένα κωλόπαιδο θα έκανε μία χοντρή μαλάκια, άντε δύο, στην τρίτη θα ήταν εκτός σχολικού συστήματος και θα έπρεπε να πιάσει μια δουλειά.Οι δάσκαλοι μπορούσαν άνετα να χειριστούν 25 και 30 παιδιά στην τάξη γιατί υπήρχε πειθαρχία. Τα ακαδημαϊκά αποτελέσματα ήταν ΛΑΜΠΡΑ, είναι κυριολεκτικά το σύστημα που μεταμόρφωσε κοινωνίες αγράμματων κλεφτοκοτάδων στον πιο λαμπρό πολιτισμό της ανθρώπινης ιστορίας. Όλοι χαρούμενοι (και το κωλόπαιδο).
Σήμερα το κωλόπαιδο έχει 3 διαφορετικά χαρτιά που πιστοποιούν ότι δεν είναι κωλόπαιδο αλλά ξεχωριστή προστατευόμενη μειονότητα. Έχει τη δικιά του αποκλειστική μίνι-δασκάλα μέσα στην τάξη και το απόγευμα πηγαίνει σε ένα ειδικό φροντιστήριο για τα δήθεν προβλήματα του, από το οποίο δεν αποφοιτεί ποτέ. Δίνει δεύτερες ξεχωριστές εξετάσεις με ολοδικά του θέματα και ολοδικούς του όρους. Στο μάθημα συμπεριφέρεται σαν ένα άγριο ζώο (η αποκλειστική μίνι-δασκάλα είναι εκεί για να τον βοηθάει, όχι για να βοηθάει τος άλλους) που προκαλεί χάος, με αποτέλεσμα να μην είναι διαχειρίσιμη η φάση πάνω από τα 15-20 παιδιά. Τα υπόλοιπα παιδιά πληρώνουν με απευθείας κακομεταχείριση (που σημαίνει ζήτηση για υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης) και χαμηλό επίπεδο μόρφωσης (που σημαίνει ζήτηση για υπηρεσίες παραπαιδείας). Από το πουθενά λοιπόν έχουν δημιουργηθεί κάμποσες ΧΙΛΙΑΔΕΣ ώρες πλεονάζουσας ζήτησης για δασκάλους, ψυχολόγους, επιτηρητές εξετάσεων, λογοθεραπευτές (και αργότερα για κοινωνικούς λειτουργούς, δικηγόρους, HR που καταστρώνουν προγράμματα βελτίωσης επιδόσεων για σπουδές για όλους αυτούς, για ενοικιαζόμενους ή χτισμένους χώρους να κάνουν τις μαλακίες τους, για τους καφέδες που πίνουν, για τις μετακινήσεις τους από/προς τη δουλειά, για αυτούς που τους φυλάνε τα παιδιά (ή μάλλον τους σκύλους και τις γάτες) και για αυτούς που προΐστανται σε όλους αυτούς.
Μια ολόκληρη οικονομία στην πλάτη των παιδιών, με το κόστος φυσικά να το πληρώνουν ΑΛΛΟΙ. Στην πραγματικότητα δεν παράγει απολύτως τίποτα εκτός από τεχνητά προβλήματα που καλείται να λύσει.
Φυσικά κανένας από αυτούς δεν το κάνει συνειδητά. Είναι, όπως είπες κι εσύ "βαθύτεροι συστημικοί λόγοι". Οι ίδιοι πιστεύουν σε ανώτερα ιδανικά: αντιαυταρχικό εκπαίδευση, tabula rasa, ενσωμάτωση των "διαφορετικών". Όπως οι Ισπανοί το 1500 πίστευαν σε Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και στο να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές και στην πραγματικότητα ήταν το φαινόμενο που τώρα ξέρουμε ως αποικιοκρατία και διατλαντικό δουλεμπόριο.
Αυτό.
