ΓΑΛΗ έγραψε: 12 Φεβ 2025, 16:47
Ακόμη και σ' αυτήν την περίπτωση, υπάρχει μεγαλύτερη ομοιότητα μεταξύ μογγολικών, κινέζικων, ιαπωνικών χαρακτηριστικών. Ακόμη και το Χαν, το αποδεικνύει.
Τα ομηρικά έπη ήταν επικά λογοτεχνικά ποιήματα με επικό μυθολογικό ποιητικό περιεχόμενο τα οποία τα ταξίνομησε και κατέγραψε ο ΠΕΙΣΊΣΤΡΑΤΟΣ στην Αρχαία Αθήνα
Και τί σχέση έχει αυτό με το θέμα;
Συνήθως οποιος καταγράφει ταξινομεί (μεταφράζει η ερμηνεύει) μια λαϊκή ποιητική παράδοση την τροποποιεί κιόλας
Παπαριές μαρίτσα μ.
Το θέμα είναι κατά πόσον την τροποποιεί και πώς τη μεταφέρει.
Και το Ran του Κουροσάβα είναι μεταφορά του σαιξπηρικού Βασιλιά Ληρ αλλά δεν έχει καμμία σχέση με τις γουόκ παπαριές.
Είναι απλώς μεταφορά του συγκεκριμένου κλασσικού έργου σε ιαπωνική βέρσιον.
Ε, ας κάνουν το ίδιο στην τελική και με μεταφορά της Ιλιάδας, της Οδύσσειας, των άθλων του Ηρακλή, του Θησέα, του Ιάσονα κλπ σε τόταλ αφρικανική βέρσιον και ουδείς δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί. Αντιθέτως, ως κωμωδίες θα είναι εξαιρετικές.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ΓΑΛΗ την 12 Φεβ 2025, 17:41, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Συνήθως οποιος καταγράφει ταξινομεί (μεταφράζει η ερμηνεύει) μια λαϊκή ποιητική παράδοση την τροποποιεί κιόλας
Παπαριές μαρίτσα μ.
Το θέμα είναι κατά πόσον την τροποποιεί και πώς τη μεταφέρει.
Και το Run του Κουροσάβα είναι μεταφορά του σαιξπηρικού Βασιλιά Ληρ αλλά δεν έχει καμμία σχέση με τις γουόκ παπαριές.
Είναι απλώς μεταφορά του συγκεκριμένου κλασσικού έργου σε ιαπωνική βέρσιον.
Ε, ας κάνουν το ίδιο στην τελική και με μεταφορά της Ιλιάδας, της Οδύσσειας, των άθλων του Ηρακλή, του Θησέα, του Ιάσονα κλπ σε τόταλ αφρικανική βέρσιον και ουδείς δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί. Αντιθέτως, ως κωμωδίες θα είναι εξαιρετικές.
Ως αλμυρόγλυκο τόσο όσο, θα το χαρακτήριζα. Δεν είναι μόνον θέμα γεύσης αλλά και μυρωδιάς. Ακριβώς το ίδιο που ισχύει για τη γεύση και μυρωδιά των όρχεων και του σπέρματος. Αν δεν, δεν.
ΓΑΛΗ έγραψε: 12 Φεβ 2025, 16:47
Ακόμη και σ' αυτήν την περίπτωση, υπάρχει μεγαλύτερη ομοιότητα μεταξύ μογγολικών, κινέζικων, ιαπωνικών χαρακτηριστικών. Ακόμη και το Χαν, το αποδεικνύει.
Τι δηλαδη μονο με τους μαυρους εχουμε προβλημα;
Εξηγησε για το Χαν αν θες.
Αν ρίξεις μια ματιά στο χάρτη της μογγολικής αυτοκρατορίας και τις κατακτήσεις στην Κίνα, θα καταλάβεις το γιατί. Για έναν καιρό είχαν κάνει πρωτεύουσα και το σημερινό Πεκίνο.
Συνήθως οποιος καταγράφει ταξινομεί (μεταφράζει η ερμηνεύει) μια λαϊκή ποιητική παράδοση την τροποποιεί κιόλας
Παπαριές μαρίτσα μ.
Το θέμα είναι κατά πόσον την τροποποιεί και πώς τη μεταφέρει.
Και το Ran του Κουροσάβα είναι μεταφορά του σαιξπηρικού Βασιλιά Ληρ αλλά δεν έχει καμμία σχέση με τις γουόκ παπαριές.
Είναι απλώς μεταφορά του συγκεκριμένου κλασσικού έργου σε ιαπωνική βέρσιον.
Ε, ας κάνουν το ίδιο στην τελική και με μεταφορά της Ιλιάδας, της Οδύσσειας, των άθλων του Ηρακλή, του Θησέα, του Ιάσονα κλπ σε τόταλ αφρικανική βέρσιον και ουδείς δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί. Αντιθέτως, ως κωμωδίες θα είναι εξαιρετικές.
και γιατι προδικαζεις οτι θα ειναι κωμωδιες?
Γιατί σε αφρικανική βέρσιον, σαφώς και δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Είπαμε, άλλο πράγμα ο φυλετισμός που αφορά μόνον στο χρώμα και άλλο ο κάθε πικραμένος που όπου βλέπει διαχρονικό έπος ή δυτικό παραμύθι ανεβαίνει για να αποκτήσει πρεστίζ η φυλή του με ξένα κόλλυβα.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ΓΑΛΗ την 12 Φεβ 2025, 17:40, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Το θέμα είναι κατά πόσον την τροποποιεί και πώς τη μεταφέρει.
Και το Run του Κουροσάβα είναι μεταφορά του σαιξπηρικού Βασιλιά Ληρ αλλά δεν έχει καμμία σχέση με τις γουόκ παπαριές.
Είναι απλώς μεταφορά του συγκεκριμένου κλασσικού έργου σε ιαπωνική βέρσιον.
Ε, ας κάνουν το ίδιο στην τελική και με μεταφορά της Ιλιάδας, της Οδύσσειας, των άθλων του Ηρακλή, του Θησέα, του Ιάσονα κλπ σε τόταλ αφρικανική βέρσιον και ουδείς δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί. Αντιθέτως, ως κωμωδίες θα είναι εξαιρετικές.
και γιατι προδικαζεις οτι θα ειναι κωμωδιες?
Γιατί σε αφρικανική βέρσιον, σαφώς και δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Είπαμε, άλλο πράγμα ο φυλετισμός που αφορά μόνον στο χρώμα και άλλο ο κάθε πικραμένος που όπου βλέπει διαχρονικό έπος ή δυτικό παραμύθι ανεβαίνει για να αποκτήσει πρεστίζ με ξένα κόλλυβα.
Ως αλμυρόγλυκο τόσο όσο, θα το χαρακτήριζα. Δεν είναι μόνον θέμα γεύσης αλλά και μυρωδιάς. Ακριβώς το ίδιο που ισχύει για τη γεύση και μυρωδιά των όρχεων και του σπέρματος. Αν δεν, δεν.
Γιατί σε αφρικανική βέρσιον, σαφώς και δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Είπαμε, άλλο πράγμα ο φυλετισμός που αφορά μόνον στο χρώμα και άλλο ο κάθε πικραμένος που όπου βλέπει διαχρονικό έπος ή δυτικό παραμύθι ανεβαίνει για να αποκτήσει πρεστίζ με ξένα κόλλυβα.
θεωρεις το ΡΑΝ κωμωδια λοιπον?
Το θεωρώ υπερπαραγωγή με όλη τη σημασία της λέξης. Όπως και τις περισσότερες ταινίες του Κουροσάβα.
Ο Κουροσάβα δεν προσπάθησε να μπει σε ξένα πολιστικά χωράφια. Πήρε ένα κλασσικό έργο και το μετέφερε στο δικό του πολιτισμικό πλαίσιο. Το να γίνει πιο κατανοητό το νόημα της ιστορίας και στο ευρύτερο ιαπωνικό κοινό, δεν είναι βωμολοχία, είναι εκτίμηση του πρωτότυπου.
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητή η διαφορά μεταξύ αυτού και του κάθε γουόκ αχταρμά που θυμίζει διπλόπιττο με μουστάρδα, τηγανιτές πατάτες και σούσι;
Γιατί σε αφρικανική βέρσιον, σαφώς και δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Είπαμε, άλλο πράγμα ο φυλετισμός που αφορά μόνον στο χρώμα και άλλο ο κάθε πικραμένος που όπου βλέπει διαχρονικό έπος ή δυτικό παραμύθι ανεβαίνει για να αποκτήσει πρεστίζ με ξένα κόλλυβα.
θεωρεις το ΡΑΝ κωμωδια λοιπον?
Το θεωρώ υπερπαραγωγή με όλη τη σημασία της λέξης. Όπως και τις περισσότερες ταινίες του Κουροσάβα.
Ο Κουροσάβα δεν προσπάθησε να μπει σε ξένα πολιστικά χωράφια. Πήρε ένα κλασσικό έργο και το μετέφερε στο δικό του πολιτισμικό πλαίσιο. Το να γίνει πιο κατανοητό το νόημα της ιστορίας και στο ευρύτερο ιαπωνικό κοινό, δεν είναι βωμολοχία, είναι εκτίμηση του πρωτότυπου.
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητή η διαφορά μεταξύ αυτού και του κάθε γουόκ αχταρμά που θυμίζει διπλόπιττο με μουστάρδα, τηγανιτές πατάτες και σούσι;
Πόσο;
γιατι επρεπε να του τα γραψεις; και η φαση ειναι οτι δεν δειχνει για βλακας ή αγαθος
το κλασικο εργο που μετεφερε δεν αλλαζε σε τιποτα την ιαπωνικη ιστορικη και παραδοση
Γιατί σε αφρικανική βέρσιον, σαφώς και δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Είπαμε, άλλο πράγμα ο φυλετισμός που αφορά μόνον στο χρώμα και άλλο ο κάθε πικραμένος που όπου βλέπει διαχρονικό έπος ή δυτικό παραμύθι ανεβαίνει για να αποκτήσει πρεστίζ με ξένα κόλλυβα.
θεωρεις το ΡΑΝ κωμωδια λοιπον?
Το θεωρώ υπερπαραγωγή με όλη τη σημασία της λέξης. Όπως και τις περισσότερες ταινίες του Κουροσάβα.
Ο Κουροσάβα δεν προσπάθησε να μπει σε ξένα πολιστικά χωράφια. Πήρε ένα κλασσικό έργο και το μετέφερε στο δικό του πολιτισμικό πλαίσιο. Το να γίνει πιο κατανοητό το νόημα της ιστορίας και στο ευρύτερο ιαπωνικό κοινό, δεν είναι βωμολοχία, είναι εκτίμηση του πρωτότυπου.
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητή η διαφορά μεταξύ αυτού και του κάθε γουόκ αχταρμά που θυμίζει διπλόπιττο με μουστάρδα, τηγανιτές πατάτες και σούσι;
Πόσο;
μπορεις να μας εξηγησεις ΓΙΑΤΙ σε αφρικανικια δεν θα δουλεψει το πραμα αλλα σε ιαπωνικια δουλεψε?
και οι αφρικανοι προφανως θα το προσαρμοσουν στο δικο τους πολιτισμικο πλαισιο
Ως αλμυρόγλυκο τόσο όσο, θα το χαρακτήριζα. Δεν είναι μόνον θέμα γεύσης αλλά και μυρωδιάς. Ακριβώς το ίδιο που ισχύει για τη γεύση και μυρωδιά των όρχεων και του σπέρματος. Αν δεν, δεν.
βρε μαλαξ το τελευταιο θα γραψω ..γιατι ειχαν ολο το υπόβαθρο απο πισω τους
τα σπαθια τα καστρα τους βασιλεις το καταστατικο ενος κυριαρχου κρατους
με λιγα λογια εναν πολιτισμο
στους αφρικανους πως θα ταιριαζε; με τις αχυρενιες καλυβες; σκεψου και τα υπολοιπα μονος σου
