Όλη η κίνηση του Τραμπ να επιβάλλει φόρους στο Μεξικό και τον Καναδά δείχνει ότι πλέον όλη η προσοχή της Αμερικανικής πολιτικής φεύγει από την Ευρώπη και συγκεντρώνεται στη Λατινική Αμερική. Το Μεξικό το επόμενο διάστημα θα βιώσει τεράστια πίεση, πρώτα από τους φόρους, και από την άλλη από τον αριθμό των στρατευμάτων που θα συγκεντρωθούν στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Και εδώ οι κινήσεις είναι ακόμα μεγαλύτερου ρίσκου, καθώς οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για κάτι μεγαλύτερο, που σημαίνει για να επανεπιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους στον κόσμο, η οποία επλήγη από την άνοδο της Κίνας και τους αποτυχημένους πολέμους που έχουν επιβάλλει δεξιά και αριστερά στον πλανήτη (ας πούμε Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Ουκρανία, ακόμα και Γεωργία αν θυμηθεί κανείς την εισβολή της Ρωσίας το 2008, την επαύριο της ανακοίνωσης του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ότι η Γεωργία θα γίνει μέλος του μαζί με την Ουκρανία).
Και αυτή η επανεπιβεβαίωση δε θα γίνει αυτή τη στιγμή, γιατί οι ΗΠΑ δε μπορούν. Τα τελευταία χρόνια έχουν αποδυναμωθεί σε διάφορα επίπεδα, οικονομικά, αλλά και διπλωματικά. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ψηφίσματα εναντίον του Ισραήλ στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, τα καταψήφιζαν μόνες τους οι ΗΠΑ, μαζί με κάτι χώρες όπως η Πολυνησία. Έτσι λοιπόν, η ιδέα του Τραμπ είναι ότι η ανοικοδόμηση της κυριαρχίας και της εμπιστοσύνης, που με αυτούς τους όρους δεν θα είναι εμπιστοσύνη αλλά επιβολή, των ΗΠΑ θα ξεκινήσει πρώτα από την πόρτα τους και την πίσω αυλή τους, όπως θεωρεί με βάση το δόγμα Μονρόου τη Λατινική Αμερική.
Ξεκινάει λοιπόν από το Μεξικό, το οποίο απειλεί περίπου με εισβολή. Μόνο που πλέον το Μεξικό δεν είναι μια αδύναμη χώρα. Αυτή τη στιγμή είναι η 19η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, με στόχο της Σέινμπαουμ να γίνει η 12η. Και βέβαια έχει πληθυσμό 130 εκατομμύρια. Επιπλέον είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ. Και η επιβολή δασμού 25% σε όλα τα προϊόντα του Μεξικού, σημαίνει ότι αυτά τα προϊόντα θα γίνουν 25% ακριβότερα για τους πολίτες των ΗΠΑ, που είναι και αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο. Γιατί οι δασμοί πολύ απλά είναι ΠΛΗΘΩΡΙΣΤΙΚΟΙ. Φυσικά το ίδιο θα συμβεί και με τον Καναδά και τα προϊόντα του, σε περίπτωση που αυτά υποστούν δασμούς. Και άρα ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ, με αυτή την πολιτική θα αυξηθεί. Αλλά ακόμα και αν πάμε παρακάτω. Το Μεξικό έχει ήδη προετοιμαστεί για την πολιτική αυτή και η Σέινμπαουμ είπε ότι θα εφαρμόσει αντίστοιχους δασμούς για τα προϊόντα των ΗΠΑ. Όλο φυσικά το θέμα είναι το γεγονός ότι το Μεξικό διεκδικεί μια ανεξάρτητη πολιτική και αρνείται να γίνει προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Έτσι κι αλλιώς από την προηγούμενη προεδρία του Λόπες Ομπραδόρ, το ελεύθερο που είχαν να μπαινοβγαίνουν στο Μεξικό οι μυστικοί πράκτορες των ΗΠΑ για να πολεμήσουν υποτίθεται τα καρτέλ ναρκωτικών, έχει πάψει να ισχύει και αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Τραμπ.
Μια περίπτωση εισβολής σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής θα την πληρώσουν πάρα πολύ ακριβά οι ΗΠΑ. Και κατά την άποψή μου μια τέτοια εισβολή είναι πιθανό να γίνει όχι στο Μεξικό, λόγω μεγέθους, αλλά στον Παναμά. Εκεί οι αξιώσεις για τη διώρυγα είναι το ένα θέμα, το άλλο είναι η ζούγκλα του Νταριέν, που είναι μια πολύ πυκνή αλλά περιορισμένης έκτασης ζούγκλα εκεί που η Κεντρική Αμερική χωρίζεται από την Νότια Αμερική, στα σύνορα του Παναμά με την Κολομβία. Από αυτή τη ζούγκλα εισέρχονται τα καραβάνια των προσφύγων από τη Νότια Αμερική, από χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Κολομβία, το Εκουαδόρ και το Περού, στην Κεντρική Αμερική με κατεύθυνση το Βορρά. Οι ΗΠΑ θέλουν αυτή τη ζούγκλα να τη φυλάσσουν πολύ στενά οι Παναμέζοι, αλλά ο Παναμάς δεν μπορεί να το κάνει γιατί αφενός χρειάζονται πάρα πολύ μεγάλοι πόροι που δεν τους έχει, και αφετέρου μια πολύ στενή φύλαξη του συγκεκριμένου σημείου θα απέκοπτε τη χώρα από τα νότια σύνορά της, δηλαδή την Κολομβία, της οποίας κάποτε αποτελούσε κομμάτι.
Μια εισβολή λοιπόν στον Παναμά, σαν αυτήν που είχε γίνει το 1989, τώρα θα είχε τεράστιες επιπτώσεις. Θα έστρεφε όλες τις χώρες που διατηρούν ας πούμε κάποιες ισορροπίες, όπως είναι το Μεξικό, η Ονδούρα, η Γουατεμάλα, η Βενεζουέλα ή η Βολιβία, να στραφούν για προστασία προς το αντίπαλο μπλοκ, που είναι οι BRICS. Και εκεί τα πράγματα θα γίνονταν πραγματικά πολύ δύσκολα. Χώρια που για να γίνει μια εισβολή σε μια χώρα χρειάζονται πολλά δισεκατομμύρια και ειδικά αν είναι μια χώρα μακριά από τα σύνορά σου.
Προς το παρόν λοιπόν ο Τραμπ θα προσπαθήσει να βυσσοδομήσει με τη διεθνή της ακροδεξιάς της Λατινικής Αμερικής, την οποία κάλεσε και στην ορκωμοσία του. Με τον Μιλέι, τον οποίο θα βοηθήσει στις διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ για το χρέος της Αργεντινής, με τον Μπουκέλε του Ελ Σαλβαδόρ, τις πρακτικές του οποίου να μεταχειρίζεται τους κρατούμενους στις φυλακές σαν ζώα σε σταύλο θαυμάζει, με τον Νομπόα του Εκουαδόρ, ο οποίος έχει κάνει κάθε συνταγματική παραβίαση στη χώρα του, όπως και ο Μπουκέλε στη δική του, προκειμένου να κρατήσει τους Αμερικανούς ευχαριστημένους. Τελευταία τους έδωσε παραβιάζοντας το σύνταγμα το δικαίωμα να φτιάξουν βάση στα νησιά Γκαλάπαγκος στον Ειρηνικό. Και βέβαια θα προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρνηση της Κούβας την οποία ξαναέβαλε στη λίστα με τις χώρες που προωθούν την τρομοκρατία.
Όλα αυτά φυσικά δεν είναι απλώς η επιτυχία της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, που κατόρθωσε να πείσει για τις ιδέες του. Οι συγκεκριμένοι είναι νεοφασίστες, όπως ευθαρσώς επέδειξε ο Μασκ χαιρετώντας ναζιστικά από το βάθρο στην ορκωμοσία του Τραμπ. Είναι η πλήρης αποτυχία της πολιτικής των Δημοκρατικών και του Μπάιντεν συγκεκριμένα. Για τα επόμενα δύο χρόνια ο Τραμπ μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, καθώς έχει και την προεδρία και τη βουλή και τη γερουσία. Θα δούμε διώξεις και ομοφοβία και ξεσάλωμα κάθε φασιστικού στοιχείου. Αλλά και αυτή τη φορά ο φασισμός θα ηττηθεί. Με κόστος, αλλά θα ηττηθεί.
https://www.facebook.com/antonis.sigala ... Npq6Sm6Mnl
There are decades where you fuck around and days where you find out
ισραηλινοι.
Οι Ρώσοι αφαίμαξαν την Ευρώπη ανεβάζοντας το φυσικό αέριο 20 φορές μέσα σε 2 χρόνια!!!