Ο πολυδιαφημισμένος στρατός του Ισραήλ αιφνιδιαστηκε από Παλαιστίνιους μαχητές

[Chilloutbuddy]

Η αθώα προπαγάνδα υπέρ του ισλαμοφασισμού και σκοταδισμού υπονοείται ότι υπερασπιζόμαστε
τους αθώους και αδύναμους Παλαιστίνιους που δεν έχουν πατρίδα. Τρίχες κατσαρές. Την ευκαιρία
για πατρίδα την έχασαν μόνοι τους με τις επιλογές τους.

Σιγά μη θέλουν πατρίδα, είσαι τρελός;
Και μετά από πού θα έρχονται τα άπειρα τζάμπα δις απ'την Ούμα και τους πονετικούς Δυτικούς;
Οι πατρίδες είναι δύσκολο πράμα φίλε, πρέπει να ξέρεις και να χτίζεις όχι μόνο να γκρεμίζεις.

[Στρακαστρουκας]

Η αθώα προπαγάνδα υπέρ του ισλαμοφασισμού και σκοταδισμού υπονοείται ότι υπερασπιζόμαστε
τους αθώους και αδύναμους Παλαιστίνιους που δεν έχουν πατρίδα. Τρίχες κατσαρές. Την ευκαιρία
για πατρίδα την έχασαν μόνοι τους με τις επιλογές τους.

Σιγά μη θέλουν πατρίδα, είσαι τρελός;
Και μετά από πού θα έρχονται τα άπειρα τζάμπα δις απ'την Ούμα και τους πονετικούς Δυτικούς;
Οι πατρίδες είναι δύσκολο πράμα φίλε, πρέπει να ξέρεις και να χτίζεις όχι μόνο να γκρεμίζεις.

Φυσικα και θελουν πατριδα αλλα το Ισραηλ ασκει βετο. Για αυτο πολεμανε

[Dwarven Blacksmith]

Πολύ σημαντικό επίσης ότι αν κρατήσει θα μπορέσουν να μετρήσουν και τους νεκρούς γιατί μέχρι τώρα τους αρνούνται. Όταν γίνει ευρέως αποδεκτό ότι γενοκτονησαν το 16% του πληθυσμού θα πρέπει να δούμε νέο κύμα απομόνωσης του Ισραήλ.

[Dwarven Blacksmith]

[Jolly Roger_]

Το τελευταίο Μερκάβα που χάσανε στον πόλεμο αυτόν μαζί με το πλήρωμα (χτες) το χάσανε από δικά τους εκρηκτικά που έχουν για να ανατινάζουν τούνελ αλλά που με κάποιο τρόπο βρέθηκαν στην κατοχή της Χαμάς

https://twitter.com/ferozwala/status/18 ... 5213202779

Kan Channel: Investigations into the explosive device that killed 3 soldiers & injured the fourth inside a tank in #Beit_Hanoun contained high-powered explosives believed to be among the explosives used by the army to destroy tunnels, and it is still unable to explain how it reached the Palestinian fighters.

[Golden Age]

Την συμφωνία την ήθελαν και ο υποκριτης Τζο και ο ψεύτης Ντόναλντ. Είναι η ίδια συμφωνία που είχε προταθεί στο Ισραήλ πριν από μήνες και την είχε απορρίψει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τώρα γιατί την αποδέχεται?
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι έγινε λόγω εκλογής Ντόναλντ κάτι άλλο παίζει.
Δύο σκέψεις κάνω.
1. Είτε ο στρατός και ο λαός του Ισραήλ δεν αντέχει άλλο.
2. Είτε οι ΗΠΑ κλείνουν τα μέτωπα προετοιμαζοντας το έδαφος για κάτι μεγάλο με το Ιράν.

Ο Τραμπ ήθελε να κλείσει το μέτωπο στα πλαίσια της διεθνούς ειρήνευσης που θέλει να φέρει.

Αν ήθελαν να ξεκινήσουν πόλεμο με το Ιράν, δεν θα έκλειναν αυτό το μέτωπο, τουναντίον...

[Golden Age]

Και για να κλείσουμε με κάτι φιλοσοφικό (γιατί πάντα χρειάζεται): Αν ο μόνος σου σύμμαχος είναι ένα κράτος που ζει μόνιμα σε πόλεμο, μήπως να αναρωτηθούμε λίγο τι είδους συμμαχίες χτίζουμε; Ή μήπως, όπως πάντα, όλα αυτά είναι "θέματα αρχών", μέχρι να μπλέξουμε εμείς οι ίδιοι;

Δεν ξέρω εάν αυτό το γράφεις για την Ελλάδα αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο.Η Ελλάδα έκανε τα πάντα από το 1948 για να μην είναι σύμμαχος του Ισραήλ.Αναγκάσθηκε από τα πράγματα όταν η ιστορική εξέλιξη του ισλαμικού κόσμου οδήγησε στην άνοδο των ισλαμιστών που είναι φυσικοί σύμμαχοι της Τουρκίας και με τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Και τώρα ακόμη προσπαθεί να κάνει συμμαχίες με την Αίγυπτο π.χ. αλλά αυτές υπάρχουν όσο υπάρχει εκεί στρατιωτικό καθεστώς,εάν αυτό πέσει η Αίγυπτος θα πάει με την Τουρκία όπως άλλωστε ήταν την εποχή του Ιμπραήμ όταν δεν υπήρχε κανένα Ισραήλ.

Ε; Αναγκαστικές συμμαχίες ή απλά άλλοθι για τη γεωπολιτική μας αμηχανία;
Θέλω και εγώ να αγοράσω αυτό το εγχειρίδιο "πώς να δικαιολογήσουμε τα πάντα με την ιστορική αναγκαιότητα". Μάλλον έχει αρκετές χρήσεις, ειδικά όταν θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί η εξωτερική μας πολιτική μοιάζει με μόνιμη κατάσταση πανικού.

Δηλαδή, η Ελλάδα "αναγκάστηκε" να συμμαχήσει με το Ισραήλ επειδή η ιστορική εξέλιξη του ισλαμικού κόσμου την έσπρωξε σε αυτήν την κατεύθυνση; Πολύ βολικό. Και η Αίγυπτος; Είσαι σίγουρος ότι η συμμαχία με ένα "στρατιωτικό καθεστώς" είναι η καλύτερη μακροχρόνια στρατηγική; Ή μήπως, όπως λες, "όταν πέσει αυτό το καθεστώς", θα γυρίσουμε στο "έλα να τα ξαναβρούμε με την Τουρκία";

Η ερώτηση δεν είναι αν το Ισραήλ είναι καλός σύμμαχος ή όχι. Είναι γιατί πάντα συμμαχούμε με όρους "αναγκαστικού γάμου" και όχι επειδή έχουμε δική μας γεωπολιτική ατζέντα. Μήπως, αντί να ψάχνουμε δικαιολογίες, να παραδεχτούμε ότι η εξωτερική μας πολιτική βασίζεται στο "ό,τι κάτσει";

Τέλος πάντων, ας επιστρέψουμε στον Ιμπραήμ. Τουλάχιστον εκείνοι ήξεραν γιατί πολεμούσαν. Εμείς ακόμα προσπαθούμε να βρούμε ποιον πραγματικά υποστηρίζουμε.

Ρε φίλε, η εναλλακτική στο στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία απο ιδρύσεώς της υποστηρίζει την "επανάκτηση των εδαφών του Ισλάμ που απώλεσε" και κατ' επέκταση την επανακατάληψη της Ελλάδος απο την Τουρκία. Πρόσθεσε σε αυτό και ότι την Τουρκία την κυβερνά ένας ομοϊδεάτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και πες μου ποια εναλλακτική υπάρχει σε αυτό;

Συμμαχούμε επίσης με Σαουδική Αραβία, η οποία έχει ανταγωνισμό με την Τουρκία για την ηγεμονία στον μουσουλμανικό κόσμο.

Το Ισραήλ έχει αποδειχθεί ένας πολύ καλός σύμμαχος σε αυτή την περιοχή. Γιατί να μην έχουμε καλές σχέσεις μαζί του; Επειδή κάποτε ο Χρουτσώφ στην ΕΣΣΔ είχε αποφασίσει να το κατατάξει στους "κακούς" για τα γεωπολιτικά του συμφέροντα και απο τότε η ΕΣΣΔ έδινε τέτοια γραμμή στα ανα τον κόσμο παπαγαλάκια της, τα οποία την συνεχίζουν και μετά την κατάρρευσή της;

[Golden Age]

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η συμφωνία, σημειώθηκαν πολλές ισραηλινές επιθέσεις αργά χθες βράδυ και στη διάρκεια της νύχτας σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 40 Παλαιστινίων.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης, ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης της Γάζας, σκοτώνοντας τουλάχιστον τέσσερις ανθρώπους, αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Shehab και το Παλαιστινιακό Κέντρο Πληροφοριών.

https://m.902.gr/eidisi/kosmos/383803/t ... oinosi-tis
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ισραήλ δεν είναι να νικήσει το Ιράν αλλά να τηρήσει έστω και μια φορά μια συμφωνία που υπέγραψε.

Διότι ως γνωστόν η Χαμάς είναι "κύριοι" στις συμφωνίες της και δεν έκανε περίεργες κινήσεις χθες.

[Golden Age]

Γεωπολιτικό μνημόνιο το έχει αποκαλέσει ο Κ. Ράπτης (capital) το proxification που υφιστάμεθα από το Ισραήλ μετά το 2010. Γιατί όταν δεν έχεις ανεξάρτητη οικονομία δεν μπορείς να έχεις και ανεξάρτητη γεωπολιτική. Τώρα το ότι δήθεν σταματήσαμε να βοηθάμε τους Άραβες επειδή "γίνανε Ισλαμιστές" το ακούω βερεσέ, γιατί και τους Κούρδους σταματήσαμε να βοηθάμε (όπως κάναμε στα 80s-90s) κι ας μην έγιναν ποτέ Ισλαμιστές. Γιατί απλά δεν έχουμε λεφτά.

Το Ισραήλ απεδείχθη καλός σύμμαχος. Στην κρίση του 2011 με την Τουρκία στην Κύπρο είχε στείλει δύο φρεγάτες προς υποστήριξη της Κύπρου. Δεν έχει να κάνει με τα λεφτά. Οι ισλαμιστές είναι φιλότουρκοι. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο ετοιμαζόταν να υπογράψει με την Τουρκία συμφωνία ΑΟΖ Τουρκίας - Αιγύπτου που παραβίαζε την κυριαρχία της Ελλάδος και της Κύπρου. Τότε εμφανίστηκε σαν απομηχανής θεός ο Σίσι, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο και άλλαξε τον ρου.

[marabou]

Να περιορίζουμε την εξωτερική μας πολιτική σε μια στρατηγική του 'μικρότερου κακού'; Είναι όντως βιώσιμη μια συμμαχία που βασίζεται αποκλειστικά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού, χωρίς να υπάρχει σαφής και αυτόνομη γεωπολιτική ατζέντα από τη δική μας πλευρά;
Επιπλέον, αν η μόνη μας εναλλακτική είναι να στηριχθούμε σε καθεστώτα που είναι ασταθή από τη φύση τους, όπως το στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία, μήπως ουσιαστικά παίζουμε ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή μπορεί να μας αφήσει εκτεθειμένους;
Συμφωνώ ότι το Ισραήλ είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος σε πολλούς τομείς, αλλά δεν θα έπρεπε οι σχέσεις μας να βασίζονται περισσότερο σε κοινές αξίες και μακροπρόθεσμα συμφέροντα, παρά σε γεωπολιτικά 'όπλα ευκαιρίας'; Νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα αξίζουν περισσότερη συζήτηση.

[Golden Age]

Να περιορίζουμε την εξωτερική μας πολιτική σε μια στρατηγική του 'μικρότερου κακού'; Είναι όντως βιώσιμη μια συμμαχία που βασίζεται αποκλειστικά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού, χωρίς να υπάρχει σαφής και αυτόνομη γεωπολιτική ατζέντα από τη δική μας πλευρά;
Επιπλέον, αν η μόνη μας εναλλακτική είναι να στηριχθούμε σε καθεστώτα που είναι ασταθή από τη φύση τους, όπως το στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία, μήπως ουσιαστικά παίζουμε ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή μπορεί να μας αφήσει εκτεθειμένους;
Συμφωνώ ότι το Ισραήλ είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος σε πολλούς τομείς, αλλά δεν θα έπρεπε οι σχέσεις μας να βασίζονται περισσότερο σε κοινές αξίες και μακροπρόθεσμα συμφέροντα, παρά σε γεωπολιτικά 'όπλα ευκαιρίας'; Νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα αξίζουν περισσότερη συζήτηση.

Τα κοινά προβλήματα είναι αυτά που μας έφεραν κοντά με το Ισραήλ. Η συμμαχία μαζί του όμως δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αυτό. Απο τότε έχει επεκταθεί και έχει γίνει ουσιαστική συνεργασία σε πλήθος τομέων. Να σου θυμίσω τον EastMed;

Ακόμη κι αν τα πράγματα στον αραβικό κόσμο αλλάξουν άρδην, το Ισραήλ θα είναι σύμμαχος.

Τώρα όσον αφορά τις αραβικές χώρες η μοναρχία στην Σαουδική Αραβία δεν είναι ασταθής, απλά αντιμετωπίζει κάποιους φόβους και βέβαια έχει και τα διεθνή μουσουλμανικά συμφέροντά της που κοντράρονται με την Τουρκία.

Στην Αίγυπτο, πολύ απλά δεν υπάρχει εναλλακτική. Πάντως η Αίγυπτος δεν είναι Συρία. Έχει καλές σχέσεις με τις περισσότερες αραβικές χώρες και με τις περισσότερες των πιο σημαντικών απο αυτές.

[marabou]

Να περιορίζουμε την εξωτερική μας πολιτική σε μια στρατηγική του 'μικρότερου κακού'; Είναι όντως βιώσιμη μια συμμαχία που βασίζεται αποκλειστικά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού, χωρίς να υπάρχει σαφής και αυτόνομη γεωπολιτική ατζέντα από τη δική μας πλευρά;
Επιπλέον, αν η μόνη μας εναλλακτική είναι να στηριχθούμε σε καθεστώτα που είναι ασταθή από τη φύση τους, όπως το στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία, μήπως ουσιαστικά παίζουμε ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή μπορεί να μας αφήσει εκτεθειμένους;
Συμφωνώ ότι το Ισραήλ είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος σε πολλούς τομείς, αλλά δεν θα έπρεπε οι σχέσεις μας να βασίζονται περισσότερο σε κοινές αξίες και μακροπρόθεσμα συμφέροντα, παρά σε γεωπολιτικά 'όπλα ευκαιρίας'; Νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα αξίζουν περισσότερη συζήτηση.

Τα κοινά προβλήματα είναι αυτά που μας έφεραν κοντά με το Ισραήλ. Η συμμαχία μαζί του όμως δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αυτό. Απο τότε έχει επεκταθεί και έχει γίνει ουσιαστική συνεργασία σε πλήθος τομέων. Να σου θυμίσω τον EastMed;

Ακόμη κι αν τα πράγματα στον αραβικό κόσμο αλλάξουν άρδην, το Ισραήλ θα είναι σύμμαχος.

Τώρα όσον αφορά τις αραβικές χώρες η μοναρχία στην Σαουδική Αραβία δεν είναι ασταθής, απλά αντιμετωπίζει κάποιους φόβους και βέβαια έχει και τα διεθνή μουσουλμανικά συμφέροντά της που κοντράρονται με την Τουρκία.

Στην Αίγυπτο, πολύ απλά δεν υπάρχει εναλλακτική. Πάντως η Αίγυπτος δεν είναι Συρία. Έχει καλές σχέσεις με τις περισσότερες αραβικές χώρες και με τις περισσότερες των πιο σημαντικών απο αυτές.

Θυμίζω πως ό,τι θεωρείται δεδομένο σήμερα στις συμμαχίες μπορεί να αλλάξει αύριο, ειδικά όταν οι βάσεις τους είναι τόσο ασταθείς και συγκυριακές. Το να μιλάμε για 'αιώνιους συμμάχους' και 'σταθερότητες' στη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο αγγίζει τα όρια της πολιτικής αφέλειας ή, για να το πούμε πιο ωμά, της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων.
Αλήθεια, ποιον νομίζεις ότι πείθεις όταν παρουσιάζεις τη Σαουδική Αραβία ως μοντέλο σταθερότητας; Μια χώρα όπου οι αντιφρονούντες καταλήγουν τεμαχισμένοι και οι κοινωνικές ελευθερίες είναι ανύπαρκτες; Ή μήπως η Αίγυπτος του Σίσι, που έχει καταπιέσει κάθε ίχνος αντιπολίτευσης, είναι το όραμά σου για ασφαλείς συμμαχίες;
Η πραγματικότητα είναι ότι η εξωτερική μας πολιτική μοιάζει περισσότερο με σπασμωδικές κινήσεις ενός κράτους που βρίσκεται μόνιμα σε θέση άμυνας, παρά με μια στρατηγική βασισμένη σε αρχές και μακροπρόθεσμα συμφέροντα. Και επειδή το ανέφερες: ναι, ο EastMed είναι ένα ενδιαφέρον σχέδιο, αλλά ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί. Να μην μιλήσουμε για τις πιέσεις που δέχεται. Μήπως, λοιπόν, αντί να χειροκροτάμε αφηρημένα 'συμμάχους', να δούμε λίγο πώς θα σταθούμε στα δικά μας πόδια;
Και κάτι τελευταίο: η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να δικαιολογείται με 'ιστορικές αναγκαιότητες' που βολεύουν μόνο όσους έχουν συμφέροντα από αυτές

[Golden Age]

Να περιορίζουμε την εξωτερική μας πολιτική σε μια στρατηγική του 'μικρότερου κακού'; Είναι όντως βιώσιμη μια συμμαχία που βασίζεται αποκλειστικά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού, χωρίς να υπάρχει σαφής και αυτόνομη γεωπολιτική ατζέντα από τη δική μας πλευρά;
Επιπλέον, αν η μόνη μας εναλλακτική είναι να στηριχθούμε σε καθεστώτα που είναι ασταθή από τη φύση τους, όπως το στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία, μήπως ουσιαστικά παίζουμε ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή μπορεί να μας αφήσει εκτεθειμένους;
Συμφωνώ ότι το Ισραήλ είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος σε πολλούς τομείς, αλλά δεν θα έπρεπε οι σχέσεις μας να βασίζονται περισσότερο σε κοινές αξίες και μακροπρόθεσμα συμφέροντα, παρά σε γεωπολιτικά 'όπλα ευκαιρίας'; Νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα αξίζουν περισσότερη συζήτηση.

Τα κοινά προβλήματα είναι αυτά που μας έφεραν κοντά με το Ισραήλ. Η συμμαχία μαζί του όμως δεν βασίζεται αποκλειστικά σε αυτό. Απο τότε έχει επεκταθεί και έχει γίνει ουσιαστική συνεργασία σε πλήθος τομέων. Να σου θυμίσω τον EastMed;

Ακόμη κι αν τα πράγματα στον αραβικό κόσμο αλλάξουν άρδην, το Ισραήλ θα είναι σύμμαχος.

Τώρα όσον αφορά τις αραβικές χώρες η μοναρχία στην Σαουδική Αραβία δεν είναι ασταθής, απλά αντιμετωπίζει κάποιους φόβους και βέβαια έχει και τα διεθνή μουσουλμανικά συμφέροντά της που κοντράρονται με την Τουρκία.

Στην Αίγυπτο, πολύ απλά δεν υπάρχει εναλλακτική. Πάντως η Αίγυπτος δεν είναι Συρία. Έχει καλές σχέσεις με τις περισσότερες αραβικές χώρες και με τις περισσότερες των πιο σημαντικών απο αυτές.

Θυμίζω πως ό,τι θεωρείται δεδομένο σήμερα στις συμμαχίες μπορεί να αλλάξει αύριο, ειδικά όταν οι βάσεις τους είναι τόσο ασταθείς και συγκυριακές. Το να μιλάμε για 'αιώνιους συμμάχους' και 'σταθερότητες' στη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο αγγίζει τα όρια της πολιτικής αφέλειας ή, για να το πούμε πιο ωμά, της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων.
Αλήθεια, ποιον νομίζεις ότι πείθεις όταν παρουσιάζεις τη Σαουδική Αραβία ως μοντέλο σταθερότητας; Μια χώρα όπου οι αντιφρονούντες καταλήγουν τεμαχισμένοι και οι κοινωνικές ελευθερίες είναι ανύπαρκτες; Ή μήπως η Αίγυπτος του Σίσι, που έχει καταπιέσει κάθε ίχνος αντιπολίτευσης, είναι το όραμά σου για ασφαλείς συμμαχίες;
Η πραγματικότητα είναι ότι η εξωτερική μας πολιτική μοιάζει περισσότερο με σπασμωδικές κινήσεις ενός κράτους που βρίσκεται μόνιμα σε θέση άμυνας, παρά με μια στρατηγική βασισμένη σε αρχές και μακροπρόθεσμα συμφέροντα. Και επειδή το ανέφερες: ναι, ο EastMed είναι ένα ενδιαφέρον σχέδιο, αλλά ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί. Να μην μιλήσουμε για τις πιέσεις που δέχεται. Μήπως, λοιπόν, αντί να χειροκροτάμε αφηρημένα 'συμμάχους', να δούμε λίγο πώς θα σταθούμε στα δικά μας πόδια;
Και κάτι τελευταίο: η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να δικαιολογείται με 'ιστορικές αναγκαιότητες' που βολεύουν μόνο όσους έχουν συμφέροντα από αυτές

Σαφώς στις συμμαχίες υπάρχουν συμφέροντα και κάποιες φορές αλλάζουν. Το Ισραήλ όμως χρειάζεται και αυτό την Ελλάδα ως σύμμαχο στην περιοχή που βρίσκεται. Ακόμη κι αν αύριο τα έβρισκε με την Τουρκία, την Ελλάδα και πάλι θα την χρειαζόταν.

Ο East Med δεν προχώρησε επειδή τον σταμάτησαν οι ΗΠΑ του Μπάιντεν.

Τώρα όσον αφορά τα καθεστώτα στον αραβικό κόσμο, δεν μπορείς να κάνεις εξωτερική πολιτική με ιδεοληψίες. Αυτά τα δεδομένα υπάρχουν σε αυτή την περιοχή και με αυτά κάνουμε τους υπολογισμούς μας. Η Σαουδική Αραβία πάντως είναι σταθερό καθεστώς.

Σαφώς και πρέπει να σταθούμε στα δικά μας πόδια, αλλά η Τουρκία τρέχει και θέλοντας και μη πρέπει να τρέχουμε κι εμείς. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Να αναλύσουμε όσο θέλεις τις αστοχίες και τους εφησυχασμούς της Μεταπολίτευσης που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια, αλλά το περιβάλλον γύρο μας είναι συγκεκριμένο.

Δεν είναι θέμα το "τί θεωρητικά μπορεί να συμφέρει τον τάδε ή τον δείνα". Είναι ότι κάποια πράγματα συμφέρουν την Ελλάδα.

[marabou]

οι ΗΠΑ του Μπάιντεν. Ρε φίλε board game παίζεις;

[Golden Age]

οι ΗΠΑ του Μπάιντεν. Ρε φίλε board game παίζεις;

Αφού οι ΗΠΑ του Μπάιντεν τον ακύρωσαν.