Παλαιοελλαδίτης έγραψε: 08 Ιαν 2025, 13:21
Πάντως αν ήμουν παραγωγός και είχα χρήματα, θα προσπαθούσα να κάνω βιογραφική ταινία για τον Νίκο Σαμψών από την περίοδο της δράσης του στην ΕΟΚΑ μέχρι τη φυλάκισή του για το Πραξικόπημα του 1974.
ΘΑ ήταν ισορροπημένη και ρεαλιστική ταινία, αλλά σκέψου paotaris τον ντόρο που θα γινόταν αλλά και τις αντιδράσεις από (ακρο)αριστερούς Ελλάδας και Κύπρου, Ανανικούς, Δρουσιώτηδες και Ιούς, ''εκάμαμεν τζιαι εμείς πολλά'', ''Ως δαμέ'' και λοιπές ''προοδευτικές'' δυνάμεις.
Αρχική σκηνή: στο Murder Mile

της πολύβουης και κοσμοπολίτικης Λήδρας, με ροκ εν ρολ μουσική της εποχής να παίζει στο background, δύο εικοσάρηδες (στην πορεία της ταινίας θα μάθουμε πως πρόκειται για τους Νίκο και Άθω) κοντοστέκονται, ανάβουν τα τσιγάρα τους, ρίχνουν μια διακριτική ματιά σε δύο Βρετανούς επιθεωρητές που απολαμβάνουν τον καφέ τους σε ένα μαγαζί και κατόπιν συνεχίζουν την πορεία τους. Ο ένας από αυτούς κρατάει σακίδιο.
Από την αντίθετη κατεύθυνση έρχεται μια παρέα κορούων, γελώντας και συζητώντας. Μια από αυτές κρατά επίσης σακίδιο. Οι δύο παρέες συναντιούνται και αστραπιαία ανταλλάζουν εν κινήσει τις σάκες τους, συνεχίζοντας τις αντίθετες πορείες τους.
Έπειτα οι δύο νεαροί στρίβουν σε ένα στενό και μπαίνουν σε ένα μικρό τσαγκάρικο, αφού πρώτα βλέπουν το καταφατικό νεύμα του ιδιοκτήτη που στέκεται στην πόρτα. Γρήγορα ανοίγουν το σακίδιο, βγάζουν έξω και ελέγχουν τα περίστροφα που ήταν τυλιγμένα σε εφημερίδες. Για μια στιγμή παγώνουν. Αγκαλιάζονται σαν ένα είδος τελευταίου ασπασμού και ο Νίκος λέει ''Πάμε τζιαι η Παναΐα μαζί μας''. Σταυροκοπιούνται, ο Άθως φιλάει επίσης τον σταυρό του και βγαίνουν.
Τώρα πάλι στη Λήδρας, στέκονται σε μια γωνία, ανάβουν πάλι τσιγάρα και συζητούν περί ανέμων και υδάτων, όμως τα λόγια τους δεν συνάδουν με τη σοβαρότητα στο βλέμμα τους. Απέχουν λίγα μέτρα από το καφενείο όπου κάθονται ακόμη οι δύο Βρετανοί επιθεωρητές. Ξαφνικά, ο Άθως κάνει νεύμα στον Νίκο. Ο τρίτος της παρέας (ο Άντης), τους έχει μόλις κάνει γνωστό πως οι Βρετανοί φεύγουν από το καφενείο...Ξεκινούν...Η οθόνη μαυρίζει αλλά ο ήχος διατηρείται...Ακούγονται πυροβολισμοί και κραυγές...
Ακόμα δεν έχω σκεφτεί την τελική σκηνή, αλλά τη φαντάζομαι στο 1976 με τον - μόλις καταδικασμένο για το Πραξικόπημα - Σαμψών να οδηγείται από τον δεσμοφύλακα στο κελί του, την πόρτα να κλείνει και εκείνον να κάθεται σκεπτικός στο κρεβάτι ή σε μια καρέκλα.