Κυβερνητικη (και ισως οικονομικη) κριση στη Γαλλια

[micmic]

Καλά ήταν 72 χρόνια ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας στην Ευρώπη. Ο μόνος δρόμος ήταν η πολιτική ολοκλήρωση. Αφού δεν μάθαμε, θα ξαναπάθουμε.

Ναι, επειδή η ΕΕ και οι μηχανισμοί της λειτουργούν μια χαρά. Τα ίδια σιχάματα που κυβερνούν τις διάφορες χώρες, τα ίδια θα κυβερνούσαν και σε μια ενωμένη Ευρώπη. Η ένωση δεν είναι μαγικό χάπι να κάνει τα λαμόγια άξιους πολιτικούς.

[Αρίστος]

Καμια ειρηνη δεν υπηρξε φυσικα.

Ευτυχως θυμομαστε και τον πολεμο στην πρωην Γιουγκοσλαβια και τους βομβαρδισμους στη Σερβια και ειναι σε εξελιξη ο πολεμος της Ουκρανιας.

Oυτε καν ασφαλεια των χωρων-μελων...

Μιας και η Ελλαδα με την Κυπρο συνεχως απειλουνται απο την Τουρκια την οποια οι περισσοτερες χωρες της ΕΕ υποστηριζουν.

Ουτε καν δημοκρατια.

Θυμομαστε τη νοθεια που εγινε για να βγει ο Σημιτης το 2000 ωστε να βαλει την Ελλαδα στην Ευρωζωνη με ψευτικα στοιχεια με πληρη γνωση και παροτρυνση της Γερμανιας.

Θυμομαστε και τις κυβερνησεις τυπου Μοντι στην Ιταλια και Παπαδημου στην Ελλαδα, που οριστηκαν απο τους ιδιους τους δανειστες σαν πρωην μελη της Goldman Sachs, και οχι απο την ψηφο των λαων.

.

[KRAKEN]

Η κατάσταση του Μακρόν επιδεινώνεται από τα αποτελέσματα δημοσκόπησης, σύμφωνα με την οποία δύο στους τρεις Γάλλους απαιτούν την παραίτησή του.
Πρόκειται τη δημοσκόπηση της Toluna Harris Interactive για τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό RTL, η οποία πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την πρόταση μομφής στον Μισέλ Μπαρνιέ.

Αυτή η επιθυμία ήταν πιο έντονη μεταξύ των υποστηρικτών του σκληρού αριστερού κόμματος La France Insoumise (94%) και του ακροδεξιού National Rally (85%).

Μια μικρή πλειοψηφία των ερωτηθέντων (53%) δήλωσε ότι εγκρίνει την ψηφοφορία μη εμπιστοσύνης, με το 82% να ανησυχεί για το μέλλον της Γαλλίας γενικά.

Παρόμοιο ποσοστό (81%) δήλωσε ότι ανησυχεί για τη γαλλική οικονομία, ενώ το 80% εξέφρασε την ανησυχία του για την αύξηση του δημοσίου ελλείμματος.

https://www.libre.gr/2024/12/05/paraiti ... 2025-zito/

[Ναύτης]

Καλά ήταν 72 χρόνια ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας στην Ευρώπη. Ο μόνος δρόμος ήταν η πολιτική ολοκλήρωση. Αφού δεν μάθαμε, θα ξαναπάθουμε.

Ναι, επειδή η ΕΕ και οι μηχανισμοί της λειτουργούν μια χαρά. Τα ίδια σιχάματα που κυβερνούν τις διάφορες χώρες, τα ίδια θα κυβερνούσαν και σε μια ενωμένη Ευρώπη. Η ένωση δεν είναι μαγικό χάπι να κάνει τα λαμόγια άξιους πολιτικούς.

Η ευρωπαϊκή κοινότητα άνθρακα και χάλυβα, ο πρόδρομος της ΕΟΚ και της ΕΕ, κατάφερε να συμφιλίωσει τη Γερμανία και τη Γαλλία και να δημιουργήσει την προοπτική μια ενιαίας Ευρώπης. Αν το θεωρείς ασήμαντο, σκέψου πως εξασφάλισε την μακροβιότερη περίοδο ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας στην Ευρώπη. Μην ακούς διάφορους ανερμάτιστους τραχανάδες, σαν το παρατράγουδο που γράφει πιο πάνω (δεν εννοώ τον κράκεν), η ΕΕ υπήρξε ένα ιστορικό επίτευγμα που χάρισε στους ευρωπαϊκούς λαούς, ανάμεσά τους και στον ελληνικό, την ευκαιρία να ζήσουν μια μακρά περίοδο, πρωτοφανή στην ιστορία, ειρήνης και ευημερίας. Δυστυχώς, τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα κι έτσι κάτι αδιόρθωτοι μαλάκες σαν το παραπάνω παρατράγουδο, μαζί κι εμείς με τα παιδιά μας, θα ξαναζήσουμε το δράμα της ανθρώπινης ηλιθιότητας. Οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι, αυτό είναι το τελικό δίδαγμα της ανθρώπινης ιστορίας.

[Mitharadir]

Γνωριζω το Γαλλικο Συνταγμα.

Στην περιπτωση της συγκατοικησης οι αρμοδιοτητες ειναι μοιρασμενες καθως ο Πρωθυπουργος ειναι υπευθυνος για οικονομικα και εσωτερικη πολιτικη ενω ο Προεδρος διατηρει υπευθυνοτητα για εξωτερικη πολιτικη και αμυνα.

Ουσιαστικα εχεις μια δυαρχια οπου ο καθενας εχει το χωραφι του και οφειλουν να συνεργαστουν (φυσικα οχι παντοτε αρμονικα) σε αρκετα θεματα.

Και τωρα μπορεις να εχεις Πρωθυπουργο απο αλλο κομμα αρκει να εχει τα νουμερα στη Βουλη.

Απο την αλλη ο Μακρον ειναι εγκλωβισμενος οποτε αν θελουν να το χοντρυνουν ο Μελανσον και η Λεπεν το μονο που εχουν να κανουν ειναι να καταψηφιζουν οποιον Πρωθυπουργο στελνει στη Βουλη ο Μακρον.

Αυτο θα παραλυσει την κεντρικη κυβερνηση (με οτι συνεπαγεται αυτο) και οι επιλογές του Προεδρου συνταγματικα ειναι οι κατωθι μονο για να λυσει το αδιεξοδο.

1. Παραιτηση. Αναλαμβανει προσωρινος Προεδρος ο Προεδρος της Γερουσιας και γινονται εκλογες σε 40 μερες (οκ δεν το γραφει αυτο στο Συνταγμα αλλα ειναι εθιμικο οπως και στην Ελλάδα υπαρχει η απειλη της παραιτησης του Προεδρου βλ. Παυλοπουλος 2015 αν και πλεον εχει αποδυναμωθει στην Ελλαδα αυτη η απειλη ετσι οπως το κανανε το Συνταγμα)

2. Παρέμβαση του Συνταγματικου Συμβουλιου. Επειδη το Συνταγμα θα εχει γινει μπαλακι μεταξυ Βουλης και Προεδρου στην κοντρα τους μπορει το Συνταγματικο Συμβουλιο να παρεμβει και να επιβαλλει μια λυση στο αδιεξοδο.

3. Δημοψηφισμα. Αν το αδιεξοδο ειναι τοσο δραματικο η τελευταια λεξη θα ειπωθει απο τον λαο (υποψιν ειναι συμβουλευτικο οχι δεσμευτικο).

4. Εκλογες αλλα μονο μετα τον Ιουλιο του 25. Αν το χοντρυνει η Λεπεν με τον Μελανσον δεν μπορει να αντεξει ο Μακρον 7 μηνες ετσι χωρις να γινει κατι απο τα 3 παραπανω.

Σε περίπτωση συγκατοίκησης ΚΑΙ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής τον πρώτο λόγο τον έχει ο Πρωθυπουργός διότι αυτός ελέγχει τους υπουργούς και την κυβέρνηση, όχι ο Πρόεδρος.Το 1997-2002 στην τελευταία συγκατοίκηση ο Υπουργός Εξωτερικών ήταν το δεξί χέρι του Ζοσπέν και έδινε σε αυτόν λογαριασμό,τον Σιράκ τον είχαν εθιμοτυπικά απλά για να διορίζει πρεσβευτές αυτους που του επέβαλε η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Ζοσπεν.Ο Ζοσπέν ως Πρωθυπουργός είχε επιβληθεί de facto ως αυτός που καθόριζε την εξωτερική πολιτική της χώρας το διάστημα 1997-2002 και ως αυτός με τον οποίο κυρίως συνομιλούσαν οι ξένοι ηγέτες (και ο δικός μας ο Σημίτης): https://www.kathimerini.gr/politics/116 ... spen/.Στον Σιράκ άφηνε να συνεννοείται με κανέναν βασιλιά της Αγγλίας και κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιταλίας δηλαδή συμβολικούς ηγέτες μόνο.Του είχε πει μια φορά μόνο ο Σιράκ: ρε συ Ζοσπεν έλα να τα μοιρασουμε εγώ ως Πρόεδρος θα συννεοουμε με τους ξένους ηγέτες που κυβερνάνε Πρόεδροι (Αμερική πχ) και εσύ θα συννενοεισαι με τους ηγέτες ξένων χωρών που κυβερνάνε Πρωθυπουργοι (Ελλάδα, Ιταλία,ΗΒ κτλ).


Κουμάντο κάνει αυτός που ελέγχει την Εθνοσυνέλευση.Αν την ελέγχει ο Πρωθυπουργός ο Πρόεδρος γίνεται σκιά του εαυτού του.Εκτιμω ότι η Λεπέν και ο Μπαρντελα θα "παρενοχλούν" τον Μακρόν σταθερά μέχρι τον Ιούλιο και θα ενισχύσουν την κρίση αβεβαιότητας έστω ώστε τον Ιούλιο να πάνε σε εκλογές και να θέσουν στους Γάλλους το διλλημα: στον δεύτερο γύρο των Βουλευτικών εκλογών προσέξτε τι θα ψηφίσετε αυτή τη φορά εκτός κι αν θέλετε η αβεβαιότητα να παραταθεί και άλλο ένα χρόνο και να σας τσακίσει με ευθύνη του Μακρόν.Εγω αν ήμουν Λεπέν ή Μπαρντελα αυτό θα έκανα.


Στις εκλογές του 2024 πολλοί ψήφισαν χαλαρά στον δεύτερο γύρο χωρίς να σκεφτούν να δώσουν ψήφο για να βγάλει ένα κόμμα καθαρά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ο Μακρόν από μεριάς του εκτιμώ θα προσπαθήσει να φορτώσει την κατάσταση στην αντιπολίτευση.Να δούμε ποιού θα του βγεί.

Στην συγκατοικηση Μιτεραν-Μπαλαντυρ ειχαν χωρισμενες αρμοδιοτητες οπως ανεφερα παραπανω.

Η συγκατοικηση Σιρακ-Ζοσπεν ηταν προβληματικη με τον Ζοσπεν να εισερχεται σε τομεις ευθυνης του Προεδρου. Π.χ. ειχε συμφωνηθει εξαρχης ο ελεγχος του Προεδρου στα πυρηνικα της Γαλλιας και ο ελεγχος του Πρωθυπουργου στην εξωτερικη πολιτικη. Αλλα ηταν προβληματικη λογω συγκρουσεων των 2 ανδρων.

Το Συνταγμα οριζει το βασικο πλαισιο διαχωρισμου των ευθυνων του καθενος αλλα το τελικο αποτελεσμα ειναι κυριως βασει συμφωνιας πανω στα αρθρα 5,9,13,15,20,21,49,52,53


Συνηθω

Το Γαλλικό Σύνταγμα μπορεί να προβλέπει δυαρχία θεωρητικά αλλά αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ γιατί είναι προβληματικό και το ξέρανε και οι ιδρυτές της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας ότι δεν θα λειτουργήσει.Ο Ντε Γκωλ με το πολιτικό σύστημα που έφτιαξε (το ονόμασε Ημιπροεδρικο) ήξερε πως στην θεωρία μπορούσε να λειτουργήσει όχι όμως στην πράξη η δυαρχια.

Στη Γαλλία πάντοτε είτε ο Πρόεδρος είτε ο Πρωθυπουργός είναι πιο ισχυρός ανάλογα με τις συνθήκες.Ποτε δεν είναι ισότιμοι σε εξουσία όπως θεωρητικά προσβλέπει το Γαλλικό Σύνταγμα.Τις πιο πολλές φορές το κόμμα του Προέδρου ελέγχει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και έτσι ο Πρόεδρος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος με τον Πρωθυπουργό να παίζει ρόλο ουσιαστικά μετάβασης μόνο των εντολών του Προέδρου προς τους Υπουργούς.Δεν έχει σοβαρή εξουσία και αρμοδιότητες πέραν των όσων του αναθέτει ο Πρόεδρος.Κατι δηλαδή σαν τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (πλην Τσεινι και άλλων λίγων εξαιρέσεων).


Όταν την Εθνοσυνέλευση ελέγχει το κόμμα του Πρωθυπουργού τότε ο Ορωθυργος επιβάλει αυτός τους όρους της συγκατοίκησης στον Πρόεδρο.Ο Ζοσπέν είχε αφήσει στον Σιρακ μόνο θέματα αυστηρά στρατιωτικά όπως τα πυρηνικά.Ολα τα άλλα (και την εξωτερική πολιτική και τις διπλωματικές σχέσεις) τα είχε πάρει αυτός με τους υπουργούς του.Αυτος ήταν το αφεντικό στην μεταξύ τους συγκατοίκηση,ο Σιράκ είχε ξεπέσει σε δευτευοντα ρόλο το είχε πει μετά από καιρό και ο ίδιος ότι εκείνη την πενταετία ένιωθε σαν κομπάρσος (είχε συνηθίσει την περίοδο 1995-1997 να κάνει αυτός κουμάντο όσο το κόμμα του έλεγχε την Εθνοσυνέλευση).Μέχρι και ο Μπιλ Κλίντον απαξιουσε να συνεννοείται με τον Σιράκ για θέματα σχέσεων Γαλλίας και ΗΠΑ και έλεγε στους βοηθούς του ότι "ο Σιρακ δεν ελέγχει τίποτα στη διακυβέρνηση της Γαλλίας,τον έχουν στην απέξω ".


Στα περισσότερα Ημιπροεδρικα συστήματα αυτο συμβαίνει: ο ένας εκ των δύο (Πρόεδρος ή Πρωθυπουργός) κάνει κουμάντο και ο άλλος είναι κομπάρσος.Στη Σερβία πχ ο Πρωθυπουργός είναι θεωρητικά υπεύθυνος για ζήτημα εσωτερικής φύσεως και οικονομίας, όμως επειδή το κόμμα του Βουτσιτς (ο Πρόεδρος της Σερβίας) ελέγχει την Βουλή είναι ο Πρόεδρος (Βουτσιτς) που κυβερνάει.Τον Πρωθυπουργο της Σερβίας δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (εννοώ προφανώς τον ξέρουν στη Σερβία αλλά ξέρουν επίσης ότι είναι δευτεραντζα και ότι αυτός που τους κυβερνάει είναι ο Βουτσιτς, δηλαδή ο Πρόεδρος).


Μόνο στη Ρουμανία έχουμε ένα σύστημα που είναι σταθερά δυαρχικο.Στη Ρουμανία τα έχουν ρυθμίσει έτσι που πάντοτε ο Πρόεδρος είναι που έχει στην αρμοδιότητα του θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας (ο Πρόεδρος της Ρουμανία αν δεις εκπροσωπεί πάντα την Ρουμανία στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) ενώ ο Πρωθυπουργος έχει την αρμοδιότητα για χειρισμό εσωτερικής πολιτικής και οικονομίας.Το γεγονός δημιουργεί προβλήματα: πάει ο Ρουμάνος Πρόεδρος (ο σημερινός είναι ο Κλάους Γιοχανις) στη σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και όταν τον ρωτάνε για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, κράτος δικαίου κτλ τους απαντά ότι αυτά είναι εσωτερική πολιτική και αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού (ο οποίος δεν επιτρέπεται να εκπροσωπήσει την Ρουμανία σε Σύνοδο Κορυφής γιατί είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής) ενώ αυτός διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της χώρας.Αυτο όμως συμβαίνει γιατί οι Ρουμάνοι ποτέ δεν δίνουν τον έλεγχο και της Προεδρίας και της Βουλής στο ίδιο κόμμα και έτσι έχει αναπτυχθεί αυτή η de facto δυαρχια για να μπορεί να διοικηθεί η χώρα.Στη Ρουμανία καμία φορά ο Πρόεδρος ή ο Πρωθυπουργός ανάλογα με το αν είναι πιο δημοφιλής προσπαθεί να κάνει παρεμβολές σε τομείς ευθύνης του άλλου (όπως είχε δοκιμάσει να κάνει ο Γιοχανις αμακατευομενος.σε ένα βαθμό σε θέματα δικαιοσύνης στην πρώτη του Προεδρική θητεία που ήταν πολύ δημοφιλής) αλλά χωρίς ποτέ να παραγκωνίζει τον άλλον σε εκείνο τον τομέα.


Το Ημιπροεοδρικο σύστημα είναι ότι πιο προβληματικό.Καλυτερα καθαρά Προεδρικό ή Προεδρευόμενο.

[George_V]

Σε περίπτωση συγκατοίκησης ΚΑΙ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής τον πρώτο λόγο τον έχει ο Πρωθυπουργός διότι αυτός ελέγχει τους υπουργούς και την κυβέρνηση, όχι ο Πρόεδρος.Το 1997-2002 στην τελευταία συγκατοίκηση ο Υπουργός Εξωτερικών ήταν το δεξί χέρι του Ζοσπέν και έδινε σε αυτόν λογαριασμό,τον Σιράκ τον είχαν εθιμοτυπικά απλά για να διορίζει πρεσβευτές αυτους που του επέβαλε η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Ζοσπεν.Ο Ζοσπέν ως Πρωθυπουργός είχε επιβληθεί de facto ως αυτός που καθόριζε την εξωτερική πολιτική της χώρας το διάστημα 1997-2002 και ως αυτός με τον οποίο κυρίως συνομιλούσαν οι ξένοι ηγέτες (και ο δικός μας ο Σημίτης): https://www.kathimerini.gr/politics/116 ... spen/.Στον Σιράκ άφηνε να συνεννοείται με κανέναν βασιλιά της Αγγλίας και κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ιταλίας δηλαδή συμβολικούς ηγέτες μόνο.Του είχε πει μια φορά μόνο ο Σιράκ: ρε συ Ζοσπεν έλα να τα μοιρασουμε εγώ ως Πρόεδρος θα συννεοουμε με τους ξένους ηγέτες που κυβερνάνε Πρόεδροι (Αμερική πχ) και εσύ θα συννενοεισαι με τους ηγέτες ξένων χωρών που κυβερνάνε Πρωθυπουργοι (Ελλάδα, Ιταλία,ΗΒ κτλ).


Κουμάντο κάνει αυτός που ελέγχει την Εθνοσυνέλευση.Αν την ελέγχει ο Πρωθυπουργός ο Πρόεδρος γίνεται σκιά του εαυτού του.Εκτιμω ότι η Λεπέν και ο Μπαρντελα θα "παρενοχλούν" τον Μακρόν σταθερά μέχρι τον Ιούλιο και θα ενισχύσουν την κρίση αβεβαιότητας έστω ώστε τον Ιούλιο να πάνε σε εκλογές και να θέσουν στους Γάλλους το διλλημα: στον δεύτερο γύρο των Βουλευτικών εκλογών προσέξτε τι θα ψηφίσετε αυτή τη φορά εκτός κι αν θέλετε η αβεβαιότητα να παραταθεί και άλλο ένα χρόνο και να σας τσακίσει με ευθύνη του Μακρόν.Εγω αν ήμουν Λεπέν ή Μπαρντελα αυτό θα έκανα.


Στις εκλογές του 2024 πολλοί ψήφισαν χαλαρά στον δεύτερο γύρο χωρίς να σκεφτούν να δώσουν ψήφο για να βγάλει ένα κόμμα καθαρά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.Ο Μακρόν από μεριάς του εκτιμώ θα προσπαθήσει να φορτώσει την κατάσταση στην αντιπολίτευση.Να δούμε ποιού θα του βγεί.

Στην συγκατοικηση Μιτεραν-Μπαλαντυρ ειχαν χωρισμενες αρμοδιοτητες οπως ανεφερα παραπανω.

Η συγκατοικηση Σιρακ-Ζοσπεν ηταν προβληματικη με τον Ζοσπεν να εισερχεται σε τομεις ευθυνης του Προεδρου. Π.χ. ειχε συμφωνηθει εξαρχης ο ελεγχος του Προεδρου στα πυρηνικα της Γαλλιας και ο ελεγχος του Πρωθυπουργου στην εξωτερικη πολιτικη. Αλλα ηταν προβληματικη λογω συγκρουσεων των 2 ανδρων.

Το Συνταγμα οριζει το βασικο πλαισιο διαχωρισμου των ευθυνων του καθενος αλλα το τελικο αποτελεσμα ειναι κυριως βασει συμφωνιας πανω στα αρθρα 5,9,13,15,20,21,49,52,53


Συνηθω

Το Γαλλικό Σύνταγμα μπορεί να προβλέπει δυαρχία θεωρητικά αλλά αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ γιατί είναι προβληματικό και το ξέρανε και οι ιδρυτές της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας ότι δεν θα λειτουργήσει.Ο Ντε Γκωλ με το πολιτικό σύστημα που έφτιαξε (το ονόμασε Ημιπροεδρικο) ήξερε πως στην θεωρία μπορούσε να λειτουργήσει όχι όμως στην πράξη η δυαρχια.

Στη Γαλλία πάντοτε είτε ο Πρόεδρος είτε ο Πρωθυπουργός είναι πιο ισχυρός ανάλογα με τις συνθήκες.Ποτε δεν είναι ισότιμοι σε εξουσία όπως θεωρητικά προσβλέπει το Γαλλικό Σύνταγμα.Τις πιο πολλές φορές το κόμμα του Προέδρου ελέγχει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και έτσι ο Πρόεδρος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος με τον Πρωθυπουργό να παίζει ρόλο ουσιαστικά μετάβασης μόνο των εντολών του Προέδρου προς τους Υπουργούς.Δεν έχει σοβαρή εξουσία και αρμοδιότητες πέραν των όσων του αναθέτει ο Πρόεδρος.Κατι δηλαδή σαν τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (πλην Τσεινι και άλλων λίγων εξαιρέσεων).


Όταν την Εθνοσυνέλευση ελέγχει το κόμμα του Πρωθυπουργού τότε ο Ορωθυργος επιβάλει αυτός τους όρους της συγκατοίκησης στον Πρόεδρο.Ο Ζοσπέν είχε αφήσει στον Σιρακ μόνο θέματα αυστηρά στρατιωτικά όπως τα πυρηνικά.Ολα τα άλλα (και την εξωτερική πολιτική και τις διπλωματικές σχέσεις) τα είχε πάρει αυτός με τους υπουργούς του.Αυτος ήταν το αφεντικό στην μεταξύ τους συγκατοίκηση,ο Σιράκ είχε ξεπέσει σε δευτευοντα ρόλο το είχε πει μετά από καιρό και ο ίδιος ότι εκείνη την πενταετία ένιωθε σαν κομπάρσος (είχε συνηθίσει την περίοδο 1995-1997 να κάνει αυτός κουμάντο όσο το κόμμα του έλεγχε την Εθνοσυνέλευση).Μέχρι και ο Μπιλ Κλίντον απαξιουσε να συνεννοείται με τον Σιράκ για θέματα σχέσεων Γαλλίας και ΗΠΑ και έλεγε στους βοηθούς του ότι "ο Σιρακ δεν ελέγχει τίποτα στη διακυβέρνηση της Γαλλίας,τον έχουν στην απέξω ".


Στα περισσότερα Ημιπροεδρικα συστήματα αυτο συμβαίνει: ο ένας εκ των δύο (Πρόεδρος ή Πρωθυπουργός) κάνει κουμάντο και ο άλλος είναι κομπάρσος.Στη Σερβία πχ ο Πρωθυπουργός είναι θεωρητικά υπεύθυνος για ζήτημα εσωτερικής φύσεως και οικονομίας, όμως επειδή το κόμμα του Βουτσιτς (ο Πρόεδρος της Σερβίας) ελέγχει την Βουλή είναι ο Πρόεδρος (Βουτσιτς) που κυβερνάει.Τον Πρωθυπουργο της Σερβίας δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (εννοώ προφανώς τον ξέρουν στη Σερβία αλλά ξέρουν επίσης ότι είναι δευτεραντζα και ότι αυτός που τους κυβερνάει είναι ο Βουτσιτς, δηλαδή ο Πρόεδρος).


Μόνο στη Ρουμανία έχουμε ένα σύστημα που είναι σταθερά δυαρχικο.Στη Ρουμανία τα έχουν ρυθμίσει έτσι που πάντοτε ο Πρόεδρος είναι που έχει στην αρμοδιότητα του θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας (ο Πρόεδρος της Ρουμανία αν δεις εκπροσωπεί πάντα την Ρουμανία στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) ενώ ο Πρωθυπουργος έχει την αρμοδιότητα για χειρισμό εσωτερικής πολιτικής και οικονομίας.Το γεγονός δημιουργεί προβλήματα: πάει ο Ρουμάνος Πρόεδρος (ο σημερινός είναι ο Κλάους Γιοχανις) στη σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και όταν τον ρωτάνε για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, κράτος δικαίου κτλ τους απαντά ότι αυτά είναι εσωτερική πολιτική και αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού (ο οποίος δεν επιτρέπεται να εκπροσωπήσει την Ρουμανία σε Σύνοδο Κορυφής γιατί είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής) ενώ αυτός διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της χώρας.Αυτο όμως συμβαίνει γιατί οι Ρουμάνοι ποτέ δεν δίνουν τον έλεγχο και της Προεδρίας και της Βουλής στο ίδιο κόμμα και έτσι έχει αναπτυχθεί αυτή η de facto δυαρχια για να μπορεί να διοικηθεί η χώρα.


Το Ημιπροεοδρικο σύστημα είναι ότι πιο προβληματικό.Καλυτερα καθαρά Προεδρικό ή Προεδρευόμενο.

Αρα το προβλημα με τη Γαλια ειναι οτι ειναι ασαφες ως προς τα καθηκοντα της δυαρχιας αφηνοντας το στην συμφωνια μεταξυ τους θεωροντας οτι θα τα βρουν.

[Ναύτης]

Η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης, όλων μας, είναι έστω και την ύστατη στιγμή να συμφωνήσουν Γαλλία και Γερμανία να προχωρήσουν ΑΜΕΣΑ στην πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες φενάκες. Έστω και με τη μορφή ενισχυμένης συνεργασίας. Διαφορετικά θα ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

[micmic]

Η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης, όλων μας, είναι έστω και την ύστατη στιγμή να συμφωνήσουν Γαλλία και Γερμανία να προχωρήσουν ΑΜΕΣΑ στη πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες φενάκες. Έστω και με τη μορφή ενισχυμένης συνεργασίας. Διαφορετικά θα ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

Αυτά δεν γίνονται έτσι. Αυτό που ζητάς είναι ακόμα πιο απραγματοποίητο από κομμουνιστική ουτοπία. Στο έγραψα και παραπάνω, ζητάς τα λαμόγια να γίνουν ξαφνικά άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή ο Ευρωπαϊκός Βορράς και ο Ευρωπαϊκός Νότος αντιπαθούνται σφόδρα. Δηλαδή αν ρωτήσεις τους Γερμανούς ποιούς συμπαθούν περισσότερο, έναν οποιοδήποτε Αφρικανικό λαό ή τους Νοτιοευρωπαίους, θα υπερισχύσουν οι Αφρικανοί με διαφορά. Και εσύ ζητάς τώρα κάποιοι να πουν σε αυτούς τους λαούς ότι ξαφνικά θα είναι μια χώρα. Αυτά θέλουν προετοιμασία δεκαετιών. Πρώτα απ΄όλα, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ήταν τυχοδιωκτικά λαμόγια αλλά είχαν όραμα, θα έπρεπε να έχουν φροντίσει για επίσημη γλώσσα Αγγλικά σε όλες τις χώρες της ΕΕ εδώ και δεκαετίες. Να υπάρχει τουλάχιστον μια κοινή γλώσσα ρε παιδί μου, όχι να είσαι στο ίδιο κράτος με άτομα που δεν καταλαβαίνεις και δεν σε καταλαβαίνουν. Ύστερα θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να υπάρχει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ πολιτική και πολιτιστική διάχυση μεταξύ των κρατών. Δηλαδή οι ειδήσεις πχ, να έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ένα δεκάλεπτο ή ένα κομμάτι για τις ιστοσελίδες, που να αναφέρονται εν συντομία τα σημαντικότερα θέματα της κάθε χώρας της ΕΕ. Αυτή τη στιγμή, είτε γίνει ένα αεροπορικό ατύχημα στο Νεπάλ είτε γίνει στο Βέλγιο, ο Έλληνας θα έχει την ίδια αντίδραση.

Ένωση με λαμόγια πολιτικούς και με λαούς που αντιπαθιούνται ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Όσες αποφάσεις κι αν παρθούν.

[Mitharadir]

Στην συγκατοικηση Μιτεραν-Μπαλαντυρ ειχαν χωρισμενες αρμοδιοτητες οπως ανεφερα παραπανω.

Η συγκατοικηση Σιρακ-Ζοσπεν ηταν προβληματικη με τον Ζοσπεν να εισερχεται σε τομεις ευθυνης του Προεδρου. Π.χ. ειχε συμφωνηθει εξαρχης ο ελεγχος του Προεδρου στα πυρηνικα της Γαλλιας και ο ελεγχος του Πρωθυπουργου στην εξωτερικη πολιτικη. Αλλα ηταν προβληματικη λογω συγκρουσεων των 2 ανδρων.

Το Συνταγμα οριζει το βασικο πλαισιο διαχωρισμου των ευθυνων του καθενος αλλα το τελικο αποτελεσμα ειναι κυριως βασει συμφωνιας πανω στα αρθρα 5,9,13,15,20,21,49,52,53


Συνηθω

Το Γαλλικό Σύνταγμα μπορεί να προβλέπει δυαρχία θεωρητικά αλλά αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ γιατί είναι προβληματικό και το ξέρανε και οι ιδρυτές της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας ότι δεν θα λειτουργήσει.Ο Ντε Γκωλ με το πολιτικό σύστημα που έφτιαξε (το ονόμασε Ημιπροεδρικο) ήξερε πως στην θεωρία μπορούσε να λειτουργήσει όχι όμως στην πράξη η δυαρχια.

Στη Γαλλία πάντοτε είτε ο Πρόεδρος είτε ο Πρωθυπουργός είναι πιο ισχυρός ανάλογα με τις συνθήκες.Ποτε δεν είναι ισότιμοι σε εξουσία όπως θεωρητικά προσβλέπει το Γαλλικό Σύνταγμα.Τις πιο πολλές φορές το κόμμα του Προέδρου ελέγχει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και έτσι ο Πρόεδρος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος με τον Πρωθυπουργό να παίζει ρόλο ουσιαστικά μετάβασης μόνο των εντολών του Προέδρου προς τους Υπουργούς.Δεν έχει σοβαρή εξουσία και αρμοδιότητες πέραν των όσων του αναθέτει ο Πρόεδρος.Κατι δηλαδή σαν τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ (πλην Τσεινι και άλλων λίγων εξαιρέσεων).


Όταν την Εθνοσυνέλευση ελέγχει το κόμμα του Πρωθυπουργού τότε ο Ορωθυργος επιβάλει αυτός τους όρους της συγκατοίκησης στον Πρόεδρο.Ο Ζοσπέν είχε αφήσει στον Σιρακ μόνο θέματα αυστηρά στρατιωτικά όπως τα πυρηνικά.Ολα τα άλλα (και την εξωτερική πολιτική και τις διπλωματικές σχέσεις) τα είχε πάρει αυτός με τους υπουργούς του.Αυτος ήταν το αφεντικό στην μεταξύ τους συγκατοίκηση,ο Σιράκ είχε ξεπέσει σε δευτευοντα ρόλο το είχε πει μετά από καιρό και ο ίδιος ότι εκείνη την πενταετία ένιωθε σαν κομπάρσος (είχε συνηθίσει την περίοδο 1995-1997 να κάνει αυτός κουμάντο όσο το κόμμα του έλεγχε την Εθνοσυνέλευση).Μέχρι και ο Μπιλ Κλίντον απαξιουσε να συνεννοείται με τον Σιράκ για θέματα σχέσεων Γαλλίας και ΗΠΑ και έλεγε στους βοηθούς του ότι "ο Σιρακ δεν ελέγχει τίποτα στη διακυβέρνηση της Γαλλίας,τον έχουν στην απέξω ".


Στα περισσότερα Ημιπροεδρικα συστήματα αυτο συμβαίνει: ο ένας εκ των δύο (Πρόεδρος ή Πρωθυπουργός) κάνει κουμάντο και ο άλλος είναι κομπάρσος.Στη Σερβία πχ ο Πρωθυπουργός είναι θεωρητικά υπεύθυνος για ζήτημα εσωτερικής φύσεως και οικονομίας, όμως επειδή το κόμμα του Βουτσιτς (ο Πρόεδρος της Σερβίας) ελέγχει την Βουλή είναι ο Πρόεδρος (Βουτσιτς) που κυβερνάει.Τον Πρωθυπουργο της Σερβίας δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (εννοώ προφανώς τον ξέρουν στη Σερβία αλλά ξέρουν επίσης ότι είναι δευτεραντζα και ότι αυτός που τους κυβερνάει είναι ο Βουτσιτς, δηλαδή ο Πρόεδρος).


Μόνο στη Ρουμανία έχουμε ένα σύστημα που είναι σταθερά δυαρχικο.Στη Ρουμανία τα έχουν ρυθμίσει έτσι που πάντοτε ο Πρόεδρος είναι που έχει στην αρμοδιότητα του θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας (ο Πρόεδρος της Ρουμανία αν δεις εκπροσωπεί πάντα την Ρουμανία στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) ενώ ο Πρωθυπουργος έχει την αρμοδιότητα για χειρισμό εσωτερικής πολιτικής και οικονομίας.Το γεγονός δημιουργεί προβλήματα: πάει ο Ρουμάνος Πρόεδρος (ο σημερινός είναι ο Κλάους Γιοχανις) στη σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και όταν τον ρωτάνε για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, κράτος δικαίου κτλ τους απαντά ότι αυτά είναι εσωτερική πολιτική και αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού (ο οποίος δεν επιτρέπεται να εκπροσωπήσει την Ρουμανία σε Σύνοδο Κορυφής γιατί είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής) ενώ αυτός διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική και την άμυνα της χώρας.Αυτο όμως συμβαίνει γιατί οι Ρουμάνοι ποτέ δεν δίνουν τον έλεγχο και της Προεδρίας και της Βουλής στο ίδιο κόμμα και έτσι έχει αναπτυχθεί αυτή η de facto δυαρχια για να μπορεί να διοικηθεί η χώρα.


Το Ημιπροεοδρικο σύστημα είναι ότι πιο προβληματικό.Καλυτερα καθαρά Προεδρικό ή Προεδρευόμενο.

Αρα το προβλημα με τη Γαλια ειναι οτι ειναι ασαφες ως προς τα καθηκοντα της δυαρχιας αφηνοντας το στην συμφωνια μεταξυ τους θεωροντας οτι θα τα βρουν.

Ακριβώς.Αν κάποιος θέλει αληθινά δυαρχία Προέδρου και Πρωθυπουργού μπορεί να κάνει μόνο όπως οι Ρουμάνοι που σαν λαός δεν εμπιστεύονται εύκολα μετά τον Τσαουσέσκου να αναθέσουν και την Προεδρία και την Βουλή στο ίδιο κόμμα και ψηφίζουν με τρόπο που τα μοιράζουν οπότε αναγκαστικά έχουν αναπτύξει δυαρχικο σύστημα για να μην μένει ακέφαλη η χώρα.

Και δεν τα βρίσκουν στη Γαλλία μεταξύ τους ακριβώς.Τους τα βρίσκουν οι ισορροπίες στην Εθνοσυνέλευση/Κοινοβούλιο.Αυτος που έχει την Εθνοσυνέλευση επιβάλει στον άλλο τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητα του.Ο Σιρακ μισησε τον Ζοσπέν που τον παραγκωνισε έτσι και τον έκανε να ξεπέσει σε ε έναν κυρίως συμβολικό Πρόεδρο.Δεν μπορούσε όμως να του αντισταθεί διότι ο Ζοσπέν έλεγχε την Εθνοσυνέλευση απόλυτα.Ο Ζοσπέν ήταν το μεγάλο αφεντικό της Γαλλίας με αυτόν συνεννοούνταν όλοι οι ξένοι ηγέτες,τον Σιρακ τον έπαιρνε τηλέφωνο η Βασίλισσα της Αγγλίας,ο Πρόεδρος της Ιταλίας και τέτοιου είδους συμβολικοί ηγέτες.Συνεργατες του Σιρακ είπαν πως το μόνο καλό από εκείνη την πενταετία (1997-2002) ήταν πως λόγω των περιορισμένων αρμοδιοτήτων που του άφησε ο Ζοσπέν, είχε τουλάχιστον (ο Σιράκ) περισσότερο χρόνο να ασχοληθεί με τις ερωμένες του σεξουαλικά και ερωτικά.

Τα ίδια και στη Σερβία: αυτός που ελέγχει το Κοινοβούλιο κάνει κουμάντο.Αυτη τη στιγμή το ελέγχει ο Πρόεδρος (Βουτσιτς) άρα αυτός κυβερνάει και ο Πρωθυπουργός της Σερβίας απλά κάνει το παιδί για τα θελήματα του Βουτσιτς.

[Ναύτης]

Η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης, όλων μας, είναι έστω και την ύστατη στιγμή να συμφωνήσουν Γαλλία και Γερμανία να προχωρήσουν ΑΜΕΣΑ στη πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες φενάκες. Έστω και με τη μορφή ενισχυμένης συνεργασίας. Διαφορετικά θα ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

Αυτά δεν γίνονται έτσι. Αυτό που ζητάς είναι ακόμα πιο απραγματοποίητο από κομμουνιστική ουτοπία. Στο έγραψα και παραπάνω, ζητάς τα λαμόγια να γίνουν ξαφνικά άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή ο Ευρωπαϊκός Βορράς και ο Ευρωπαϊκός Νότος αντιπαθούνται σφόδρα. Δηλαδή αν ρωτήσεις τους Γερμανούς ποιούς συμπαθούν περισσότερο, έναν οποιοδήποτε Αφρικανικό λαό ή τους Νοτιοευρωπαίους, θα υπερισχύσουν οι Αφρικανοί με διαφορά. Και εσύ ζητάς τώρα κάποιοι να πουν σε αυτούς τους λαούς ότι ξαφνικά θα είναι μια χώρα. Αυτά θέλουν προετοιμασία δεκαετιών. Πρώτα απ΄όλα, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ήταν τυχοδιωκτικά λαμόγια αλλά είχαν όραμα, θα έπρεπε να έχουν φροντίσει για επίσημη γλώσσα Αγγλικά σε όλες τις χώρες της ΕΕ εδώ και δεκαετίες. Να υπάρχει τουλάχιστον μια κοινή γλώσσα ρε παιδί μου, όχι να είσαι στο ίδιο κράτος με άτομα που δεν καταλαβαίνεις και δεν σε καταλαβαίνουν. Ύστερα θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να υπάρχει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ πολιτική και πολιτιστική διάχυση μεταξύ των κρατών. Δηλαδή οι ειδήσεις πχ, να έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ και ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ένα δεκάλεπτο ή ένα κομμάτι για τις ιστοσελίδες, που να αναφέρονται εν συντομία τα σημαντικότερα θέματα της κάθε χώρας της ΕΕ. Αυτή τη στιγμή, είτε γίνει ένα αεροπορικό ατύχημα στο Νεπάλ είτε γίνει στο Βέλγιο, ο Έλληνας θα έχει την ίδια αντίδραση.

Ένωση με λαμόγια πολιτικούς και με λαούς που αντιπαθιούνται ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Όσες αποφάσεις κι αν παρθούν.

Δεν είναι καθόλου απραγματοποίητο, συνέβη μόλις 7 χρόνια μετά τη λήξη του πιο αιματηρού πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας και διαρκεί 7 δεκαετίες τώρα. Το θέμα είναι, πρώτον, αν θυμόμαστε και, δεύτερον, πού θέλουμε να πάμε. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα κι ασήμαντα.

[Αρίστος]

Καποιοι αντι να το βουλωσουν και να κανουν αυτοκριτικη που υποστηριζουν μια ΕΕ που χαντακωσε αρχικα τον ευρωπαικο Νοτο οικονομικα και στη συνεχεια την ιδια τη Γερμανια και που παραλληλα γεμισε ολη την Ευρωπη με λαθραιους Ισλαμιστες που δεν ενσωματωνονται και θα βγαλουν τις χατζαρες οταν νομοτελειακα κοπουν τα επιδοματα...

καθονται και μας τη λενε λες και εμεις οι ευρωσκεπτικιστες διοικουσαμε αυτη την καρικατουρα Ευρωπαικης Ενωσης.

Το μονο τελικα που θα μεινει σαν αναμνηση αυτου του τσιρκου ειναι οτι διοργανωνε γκευ πραιντ και διαγωνισμους Γιουροβιζιον που ηταν αποθεωση του κιτς.

.

[George_V]

Η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης, όλων μας, είναι έστω και την ύστατη στιγμή να συμφωνήσουν Γαλλία και Γερμανία να προχωρήσουν ΑΜΕΣΑ στην πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες φενάκες. Έστω και με τη μορφή ενισχυμένης συνεργασίας. Διαφορετικά θα ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς.

Αν δεν εγινε με το Ευρωσυνταγμα δεν θα γινει ποτε.

Η ΕΕ ειναι καταδικασμενη ειτε να διαλυθει ειτε να περιφέρεται σαν μισοφαγωμενο ζομπι στην υπαρχουσα κατασταση μεχρι (παλι) να διαλυθει.

[Αρίστος]

Διαβαζα προσφατα οτι η Νορβηγια που επελεξε να μεινει ΕΚΤΟΣ Ευρωπαικης Ενωσης ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑΣΕ το ΑΕΠ της την τελευταια εικοσαετια ενω η Ελλαδα εχει χαμηλοτερο του 2009.

.

[Libre arbitre]

Ενώ η Αλβανία που δεν μπήκε...

[zteo]

Καποιοι αντι να το βουλωσουν και να κανουν αυτοκριτικη που υποστηριζουν μια ΕΕ που χαντακωσε αρχικα τον ευρωπαικο Νοτο οικονομικα και στη συνεχεια την ιδια τη Γερμανια και που παραλληλα γεμισε ολη την Ευρωπη με λαθραιους Ισλαμιστες που δεν ενσωματωνονται και θα βγαλουν τις χατζαρες οταν νομοτελειακα κοπουν τα επιδοματα...

καθονται και μας τη λενε λες και εμεις οι ευρωσκεπτικιστες διοικουσαμε αυτη την καρικατουρα Ευρωπαικης Ενωσης.

Το μονο τελικα που θα μεινει σαν αναμνηση αυτου του τσιρκου ειναι οτι διοργανωνε γκευ πραιντ και διαγωνισμους Γιουροβιζιον που ηταν αποθεωση του κιτς.

.

Αυτοκριτική θα κάνουν οι μπαλαρίνες του Μελασον και τα μαχιμια της Λεπέν που στήριξαν την κυβέρνηση Μπαρνιε.
Και για ποιους Ισλαμιστες μιλάς μήπως γιαυτους που υποστηρίζουν στην Συρία.
Το παραμυθι τελείωσε τώρα το κεφάλαιο θέλει μια Μακιαβελικη δεξιά και μια ευνουχισμένο αριστερά για να επιβάλει λιτότητα οικονομία πολέμου κτλ.
Ένα θα σου πω για την Γαλλία.
Φόβου τα συνδικάτα και τις απεργίες τους πλέον.