Misty_Blue έγραψε: 24 Νοέμ 2024, 11:11
Περίμενα το παιχνίδι πιο μουσικό, με παραπάνω συζητήσεις γύρω από τη μουσική, τις επιλογές μας, τα γούστα μας. Αυτό.
Μη το αναλύουμε παραπάνω. Απλά απάντησα ως νέα παίκτρια στον παλιό παίκτη mojo που μας ρώτησε.Και η άλικατ νομίζω ανέφερε πως δεν ξέρει αν θα συμμετείχε σε δεύτερο παιχνίδι, δεν είμαι η μόνη .
Το πώς είναι το κάθε παιχνίδι εξαρτάται 100% από τους παίκτες. Πχ εδώ είναι σχόλια που έγραφα εγώ μια δεκαετία πριν:
Encardia - O Klama I Jineka U Emigrantu : 12
Οι Encardia κάποιες φορές μου φαίνονται αρκετά συντηρητικοί στην προσέγγιση του είδους που υπηρετούν, αλλά άλλες φορές είναι υπέροχοι. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα καλύτερά τους, και παρόλο που το συγκρότημα μου είναι γνωστό, στον συγκεκριμένο γύρο είναι η πιο πρωτότυπη συμμετοχή. Άνετο 12άρι λοιπόν. Οι στίχοι βέβαια περιγράφουν μια άλλη εποχή, επειδή τώρα πλέον οι μετανάστες δεν πάνε με πόνο στη Γερμανία αλλά με χαρές και πανηγύρια.
(Τεχνικό ζήτημα: Όταν το τραγούδι που θα στείλετε έχει υπότιτλους σε captions, πείτε στον moderator να κάνει μια σχετική αναφορά όταν θα ανεβάσει τα τραγούδια του γύρου. Αν κάποιος δεν ενεργοποιήσει τα closed captions πατώντας το κουμπάκι CC, δεν πρόκειται να δει τους υπότιτλους. Όπως είμαι σίγουρος ότι συνέβη σε κάποιους μ'αυτό το τραγούδι.)
Yiruma - River Flows In You : 10
Δεν τον ήξερα, ευχάριστη έκπληξη. Δεν απογειώνεται, αλλά και στο έδαφος (ή μάλλον στο νερό) τα πάει μια χαρά.
Yasmin Levy - Gracias a la vida : 8
Πολύ γνωστή και η Levy και το Gracias a la vida σε μένα. Αλλά γιατί το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο το έχουν πει καλύτερα τόσο η συνθέτις (Violeta Parra) όσο και η Mercedes Sosa (μεταξύ άλλων); Βάλε παιδί μου το Una Noche Mas που της ταιριάζει περισσότερο. Αν και έχει και κάποια λιγότερο γνωστά που μου αρέσουν πιο πολύ.
Emma Shaplin - Spente Le Stelle (original) : 7
Φαντάζομαι ότι κι αυτό θα το ξέρουν όλοι. Θυμάμαι μου άρεσε πάρα πολύ όταν είχε πρωτοβγεί. Και δεν έχει χάσει ακόμα τη λάμψη του, αλλά το έχω ψιλοβαρεθεί. Να θυμηθώ να ψάξω αν η Shapplin έκανε τίποτα της προκοπής από τότε.
Yara Yara - Ξέμπαρκοι : 6
Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος των Ξέμπαρκων ήταν μια φρέσκια ματιά στην ποίηση του Καββαδία. Οι συνθέσεις τους και οι ενορχηστρώσεις τους ήταν κάπως επαναλαμβανόμενες και οι φωνές τους δεν ήταν και για Γκράμυ, ωστόσο υπήρχε ένας αυθορμητισμός που σου έδινε την εντύπωση ότι άκουγες ναυτικούς να τραγουδούν στο κατάστρωμα. Επιπλέον, ανέδειξαν μερικά ποιήματα του Καββαδία που δεν είχαν μελοποιηθεί μέχρι τότε. Γενικώς ήταν μια καλή προσπάθεια αλλά χρειαζόταν έναν παραγωγό που να τους λουστράρει λίγο. Και διαφορετικούς τραγουδιστές (δεν είναι τυχαίο ότι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου το είπε η Γαλάνη). Και μουσικούς. Και συνθέτη. Βασικά οι Ξέμπαρκοι έπρεπε να μπαρκάρουν και τον δίσκο να τον κάνουν τελείως διαφορετικά άτομα. Για την ποίηση του Καββαδία τί να πούμε βέβαια... Αξεπέραστη.
Trans Siberian Orchestra - Epiphany : 5
Κάπου πρέπει να τους έχει πάρει το αυτί μου αυτούς στο παρελθόν, αλλά δεν τους έψαξα περισσότερο. Και τώρα διαπιστώνω και τον λόγο. Βλέπω ότι είναι πασίγνωστοι και κατατάσσονται στο Progressive Rock αλλά αυτό για μένα δεν είναι Progressive Rock. Υπάρχουν πάρα πολλά πρωτότυπα και αριστουργηματικά πράγματα στο είδος αυτό (που δυστυχώς δεν θα τα βάλω στο παιχνίδι επειδή δε νομίζω ότι ο μέσος παίκτης θα εκτιμήσει τέτοια ακούσματα). Αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι είναι τόσο progressive όσο και ο Μητσοτάκης. Δεν είναι και κακό βέβαια, ειδικά η ερμηνεία είναι αξιόλογη. Αλλά είναι λύση ανάγκης. Όπως όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο ψυγείο και πρέπει να φας σκέτο μαρούλι.
Peder - Daylight [feat. Signe Marie Schmidt-Jacobsen] : 4
Πάλι Δανία; Καλούλι είναι, καλύτερο απ'το Δανέζικο του προηγούμενου γύρου. Ιδιαίτερα αισθαντική η γυναικεία φωνή. Αλλά και πάλι κάτι λείπει και αυτό είναι η αξιόλογη σύνθεση. Από στυλ καλά πάμε, να είχαμε και κανένα όμορφο τραγούδι να πούμε... Ειδικά στο ρεφραίν χάνει την περισσότερη γοητεία του και ακούγεται σαν στρατιωτική μπάντα σε κηδεία.
Chris de Burgh - Lady in Red : 3
Αντικειμενικά είναι μέσα στα 3-4 πιο ωραία τραγούδια του γύρου (όλα μετά το δικό μου φυσικά). Αλλά ρε παιδί μου... ΚΑΙ ΑΥΤΟ είναι τόσο γνωστό που το τρέχω στο μυαλό μου πριν το ακούσω. Για να ξεχάσω τέτοια πασίγνωστα τραγούδια τόσο πολύ ώστε να ενθουσιαστώ και πάλι μαζί τους, ο μόνος τρόπος είναι να πάθω Alzheimer. Πάντως σε αντίθεση με κάποια άλλα εξίσου γνωστά που βρίσκονται χαμηλότερα, αυτό εδώ αντέχει καλύτερα στο χρόνο και είναι ακόμα γοητευτικό.
Loreena McKennitt – Skellig : 2
Βρε τί μου θυμίζει αυτό το όνομα... τί μου θυμίζει... Λοιπόν, λέω να κάνουμε ένα παράλληλο παιχνίδι όπου θα βάζουμε αποκλειστικά McKennitt. Έχει βγάλει καμμιά 15αριά δίσκους, οπότε φτάνουν και για τον μπόνους γύρο. Στο προκείμενο τώρα: Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι σαφώς πιο αδύνατο από τα δύο δικά της που είχαν μπει στο προηγούμενο παιχνίδι. Επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά η ιστορία του όμορφου στυλ που δεν έχει αξιόλογο τραγούδι για να εκφραστεί.
Bronski Beat - It Ain't Necessarily So : 1
Σχετικώς ευχάριστο, αλλά κι αυτό γνωστό μέχρι παρεξηγήσεως.
Κώστας Καράλης - Σπασμένο Καράβι : 0
Συμπαθής ο Καράλης. Τον προτιμώ όμως στον Ιδανικό κι Ανάξιο Εραστή. Πάντως το έχουμε ακούσει πολλές φορές το συγκεκριμένο τραγούδι. Πάρα πολλές. Από τις πρώτες νότες ένιωσα σα να το είχα μόλις ξανακούσει ολόκληρο.
Stan Webb - Sweetest Little Thing : -1
Αυτό δεν το ήξερα, αλλά θα μπορούσα να ζήσω ευτυχισμένος και χωρίς να το μάθαινα. Γλιτώνει τα χειρότερα επειδή το σώζει κάπως η κιθάρα. Έχω απορία όμως: Ποιός θα βάλει αυτό το τραγούδι σε κάποιο φίλο του και θα του πει "άκου τώρα μια ΦΟΒΕΡΗ τραγουδάρα"; Μπορεί να ενθουσιάσει ένα τόσο κοινότοπο τραγούδι;
Adriano Celentano - Susana : -2
Ο Celentano έχει πει πολύ πιο ωραία τραγούδια. Αλλά προφανώς σ'αυτόν τον γύρο μπαίνουν τραγούδια που τα έχουμε ακούσει μέχρι να ματώσουν τ'αυτιά μας. Και η συγκεκριμένη εκτέλεση δεν προσθέτει τίποτα διαφορετικό σε αυτό το ήδη πασίγνωστο κομμάτι. Κρίμα γιατί το στυλ του Celentano μου αρέσει.
M83 - Midnight City : -3
Άχρωμο, άοσμο, άγευστο. Σαν το οξυγόνο; Όχι, σαν το μονοξείδιο του άνθρακα. Από τη μία θέλω να επιβραβεύσω τραγούδια που δεν ξέρω, από την άλλη αυτά που έχω βαρεθεί ν'ακούω είναι πολλές φορές προτιμότερα από κάποια που δεν τα ήξερα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Βλέπω και 35 εκατομμύρια views και νιώθω τυχερός που είχα καταφέρει να το αποφύγω μέχρι τώρα. Αλλά η τύχη μου τελείωσε σήμερα. Ευτυχώς που το Γαλλικό ροκ έχει να δείξει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Ελπίζω σε κάποιο επόμενο παιχνίδι να επιληφθώ προσωπικά των κεφαλαίων "Δανία", "Βουλγαρία", "Γαλλία", "Ιταλία" και "Ιαπωνία".
Shirley Bassey - The Power Of Love : -4
H Shirley Bassey είναι από εκείνα τα ονόματα που νιώθει κανείς ότι ΠΡΕΠΕΙ να του αρέσουν, αλλά εμένα ΔΕΝ μου αρέσουν. Δε μπορεί κανείς ν'αμφισβητήσει τις φωνητικές της ικανότητες αλλά στο είδος της υπάρχουν απείρως πιο ενδιαφέρουσες φωνές και ερμηνεύτριες με πολύ περισσότερο πάθος. Άσε που η ενορχήστρωση είναι πιο πεθαμένη κι από το ΠΑΣΟΚ. Το συγκεκριμένο τραγούδι μάλλον το έχουν πει καλύτερα ΟΛΑ τα υπόλοιπα γνωστά ονόματα που το έχουν τραγουδήσει. Αυτή εδώ η εκτέλεση είναι καλή μόνο για να παίζει όταν ξανασυναντιούνται χωρισμένες οικογένειες στην εκπομπή της Βίκυς Χατζηβασιλείου, τη στιγμή κατά την οποία η κατατρεγμένη και παραστρατημένη κόρη συναντά τον από καιρό χαμένο πατέρα της τον οποίο νόμιζε νεκρό αλλά είναι απλώς ετοιμοθάνατος, ενώ οι κατασυγκινημένοι θεατές χειροκροτούν μανιωδώς στο σήμα του τηλεσκηνοθέτη και η ίδια η Βίκυ κλαίει με μέτρο για να μην της φύγει το ρίμελ.
U2 - The Hands That Built America : -5
Εδώ έχουμε διπλό τζακ-ποτ: ΚΑΙ πασίγνωστο συγκρότημα, ΚΑΙ από τα χειρότερα τραγούδια του. Όταν κάποιος έχει προσπαθήσει τόσο σκληρά για την τελευταία θέση, δε μπορώ να του την αρνηθώ. Είναι από τις περιπτώσεις τραγουδιών που σου λέει ο άλλος "δε μπορώ να θυμηθώ ποιό τραγούδι εννοείς, για τραγούδησέ το μου λίγο να δω πώς πάει", κι εσύ μένεις παγωτό επειδή η μελωδία είναι τόσο επίπεδη που ακόμα κι αν καταφέρεις να την τραγουδήσεις και πάλι ο άλλος δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Eda Zari - A Yiddishe Mame : Δικό μου
Η Αλβανία είναι γενικώς ριγμένη ακόμα κι από μουσικούς παραγωγούς που παίζουν πολύ Βαλκανική μουσική. Βάζουν συνέχεια Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία κτλ, αλλά Αλβανία από σπανίως έως καθόλου. Και είναι πραγματικά αξιοπερίεργο, μια που η Αλβανική είναι η πιο πολυάριθμη εθνική μειονότητα στην Ελλάδα. Βέβαια ο μέσος Αλβανός ακούει χειρότερη μουσική ακόμα και από τον μέσο Έλληνα. Έτσι κι αλλιώς έχει βρεθεί ότι μόνο το 5.88% του πληθυσμού ακούει καλή μουσική, όπως άλλωστε αποδεικνύεται και από αυτό το παιχνίδι. Πάντως είναι κρίμα, επειδή και στην Αλβανία συμβαίνουν κάποια πολύ όμορφα πράγματα σε διάφορα μουσικά είδη. Ένα ελάχιστο δείγμα είναι η Eda Zari. Βέβαια το τραγούδι είναι Yiddish στάνταρντ. Όταν έχω μόνο 12 τραγούδια να στείλω πρέπει να συνδυάσω και κάποιες κουλτούρες για να καλύψω κάπως ευρύτερη γκάμα. Όπως είδατε όσοι διαβάσατε τους στίχους, αναφέρεται στις μανούλες. Επομένως περιμένω καλή βαθμολογία τουλάχιστον από όσους έχουν ή είχαν μαμά. Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο στην Αλβανία αλλά έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις.
Απλά διαφορετικό από αυτό που χα στο μυαλό μου. Δεν θα ξαναδήλωνα σίγουρα 
) αλλά θ'απαντήσω σοβαρά.. 
