micmic έγραψε: 20 Νοέμ 2024, 10:53Στην αρχή, όταν ήμασταν νέοι και απονήρευτοι, όταν ο κόσμος φάνταζε ένα παραμυθένιο σύμπαν που θα εξερευνούσαμε εις το διηνεκές με το μαγικό μας έλκηθρο και όταν η αγάπη ήταν ακόμα μια απαστράπτουσα χρυσόσκονη που μας γέμιζε όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες, δεν ήταν έτσι. Γράφαμε όλοι σχόλια ευγενικά, μελιστάλαχτα και -τολμώ να πω- ποιητικά. Δεν κοροϊδεύαμε τον άλλον για τις πίπες που ακούει, αντίθετα τον συμπονούσαμε και προσπαθούσαμε να τον φέρουμε στον ίσιο δρόμο με τις δικές μας συμμετοχές. Απευθυνόμασταν στους συμπαίκτες μας με εκφράσεις όπως "αγαπημένοι μου φίλοι" και όταν κάτι μας φαινόταν ανυπέρβλητη μαλακία δεν εκφραζόμασταν έτσι, αντίθετα γράφαμε "όμορφο κομμάτι αλλά μακριά από τα δικά μου ακούσματα". Όταν δίναμε κάπου το δωδεκάρι μας δε, τα πληκτρολόγια και οι οθόνες κολούσαν για μέρες από τα σιρόπια που γράφαμε. Να μην πω βέβαια για τις πληροφορίες που δίναμε για το δικό μας κομμάτι, που θα τις ζήλευε και η Wikipedia. Και επιπλέον από πού το ξέρουμε, πότε το πρωτοακούσαμε, σε ποιές στιγμές μας σημάδεψε κτλ.
Αλλά όπως λένε και στο χωριό μου, familiarity breeds contempt. Και τώρα πια, αν μαζευόμασταν κάπου για να κάνουμε κοινή ακρόαση στον γύρο, δεν το αποκλείω να βαράγαμε και χαστούκια ο ένας στον άλλον.
Μικ : επιτελους βρηκα τον εαυτο μου
εγω : μπραβο αυτος εισαι !




