Υπάρχει το άπειρο στην φύση;

[masterridley]

Χάζευα στο ινστα και ένας (δε θυμάμαι ποιος αλλά ήταν σοβαρός) είπε ένα ωραίο και μου έμεινε (το λεω στο περίπου):
Χωρίζουμε το χρόνο στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το παρόν δηλαδή είναι ο χρόνος μεταξύ του μέλλοντος και του παρελθόντος. Όμως το παρελθόν δεν υπάρχει πια και το μέλλον δεν υπάρχει ακόμα. Άρα το παρόν είναι μεταξύ σε κατι που δεν υπάρχει και σε κάτι που δεν υπάρχει.

Και εγώ το ενστερνίζομαι αυτό. Ο χρόνος, αν το δεχθούμε αυτό, δεν μπορεί να είναι πραγματικά άπειρος, όπως ισχυρίζονται πολλοί

Και αυτή η θεώρηση είναι κάπως. Δεν είναι απλά ανθρωποκεντρική, αλλά Γράφων-κεντρική, δηλαδή ακόμα χειρότερα!

Η ερώτηση είναι, απορρίπτεις ας πούμε τους κώνους με τα γεγονότα πριν από σένα και τα γεγονότα μετά από σένα που ζωγραφίζει στα βιβλία του ο Χώκινγκ κτλ; Υποτίθεται ότι η φυσική είναι περιγραφή του σύμπαντος ανεξάρτητα του παρατηρητή!

[masterridley]

Ναι, είναι κάτι παρατηρήσιμο. Τώρα αν είναι πεδία ή είναι κάτι άλλο δεν έχει και πολύ σημασία. Μπορεί στο μέλλον να προκύψει κάποια θεωρία που να εξηγεί τα ίδια φαινόμενα καλύτερα με κάποιο άλλο μοντέλο όπου δεν έχουμε πεδία αλλά κάποιου είδους γεωμετρία ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν παρατηρήσιμα φαινόμενα και αυτά προς το παρόν καλύπτονται από την υπάρχουσα θεωρία. Δηλαδή η διακύμανση των πεδίων είναι κάτι που έχει παρατηρήσιμες συνέπειες.

Υποθέτω μιλάς για αυτό έτσι;

According to present-day understanding of what is called the vacuum state or the quantum vacuum, it is "by no means a simple empty space". According to quantum mechanics, the vacuum state is not truly empty but instead contains fleeting electromagnetic waves and particles that pop into and out of the quantum field.

Αν όντως, τότε πολύ σωστά λες, ακόμα και αν πάμε σε θερμικό θάνατο λόγω εντροπίας, θα έχουμε συμβάντα. Και αν ο χρόνος ορίζεται ως η ύπαρξη/διαδοχή συμβάντων, τότε δεν θα τελειώσει ποτέ... εκτός αν πάμε σε big bounce που λέει και ο Γράφων, οπότε δεν ξέρω τι κάνουμε σ'αυτή την περίπτωση. Μηδενίζουμε το χρονόμετρο και πάλι απ'την αρχή;

[hellegennes]

Ναι, είναι κάτι παρατηρήσιμο. Τώρα αν είναι πεδία ή είναι κάτι άλλο δεν έχει και πολύ σημασία. Μπορεί στο μέλλον να προκύψει κάποια θεωρία που να εξηγεί τα ίδια φαινόμενα καλύτερα με κάποιο άλλο μοντέλο όπου δεν έχουμε πεδία αλλά κάποιου είδους γεωμετρία ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν παρατηρήσιμα φαινόμενα και αυτά προς το παρόν καλύπτονται από την υπάρχουσα θεωρία. Δηλαδή η διακύμανση των πεδίων είναι κάτι που έχει παρατηρήσιμες συνέπειες.

Υποθέτω μιλάς για αυτό έτσι;

According to present-day understanding of what is called the vacuum state or the quantum vacuum, it is "by no means a simple empty space". According to quantum mechanics, the vacuum state is not truly empty but instead contains fleeting electromagnetic waves and particles that pop into and out of the quantum field.

Αν όντως, τότε πολύ σωστά λες, ακόμα και αν πάμε σε θερμικό θάνατο λόγω εντροπίας, θα έχουμε συμβάντα. Και αν ο χρόνος ορίζεται ως η ύπαρξη/διαδοχή συμβάντων, τότε δεν θα τελειώσει ποτέ... εκτός αν πάμε σε big bounce που λέει και ο Γράφων, οπότε δεν ξέρω τι κάνουμε σ'αυτή την περίπτωση. Μηδενίζουμε το χρονόμετρο και πάλι απ'την αρχή;

Ναι, αυτό λέω, αν και δεν το περιγράφει σωστά η πηγή. Να πω εδώ ότι αυτό το πράγμα με τα εικονικά σωματίδια που εμφανίζονται και εξαφανίζονται προέκυψε από αληθινή διαφορά μεταξύ θεωρητικής και παρατηρήσιμης τιμής στην συμπεριφορά σωματιδίων.

Συγκεκριμένα προέκυψε από την ανώμαλη μαγνητική ροπή, που εξίσωση Ντιράκ για το ηλεκτρόνιο δίνει 2 ας πούμε (g=2) αλλά η παρατηρήσιμη ροπή είναι μεγαλύτερη. Αυτή λέγεται ανώμαλη μαγνητική ροπή. Καταπώς φαίνεται, μπορείς να υπολογίσεις πόση είναι αυτή αν θεωρήσεις ότι το πεδίο προσδίδει στο ηλεκτρόνιο ροπή από αλληλεπίδραση με μη παρατηρήσιμα σωματίδια. Ο υπολογισμός αυτός είναι τρομερά ακριβής, με πάνω από 10 δεκαδικά ψηφία, πράγμα που τον κάνει τον πιο ακριβή υπολογισμό στην ιστορία της επιστήμης. Οπότε είτε υπάρχουν στ' αλήθεια αυτά τα σωματίδια είτε όχι, ο υπολογισμός ταιριάζει ακριβώς με την υπόθεση ότι υπάρχουν. Πάντως σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει στο πεδίο ακόμη κι όταν φαινομενικά δεν υπάρχει απολύτως τίποτα εκεί.

Σημαντικό είναι ότι η αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ συνεπάγεται ότι σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να υπάρξει διαταραχή τόσο μεγάλη που να ξεκινήσει ένα ολόκληρο σύμπαν. Σε εκείνο το σημείο ο χρόνος θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν.

Τα μοντέλα big bounce έχουν λίγο-πολύ εγκαταλειφθεί λόγω εξελίξεων στις παρατηρήσεις μας και τις θεωρίες της εξέλιξης του σύμπαντος.

[Σέλευκας]

Τι εννοείς; Υπάρχει απλά ως ιδέα;

το άπειρο είναι διάφορες ιδέες για διάφορες καταστάσεις και διευκρινίσεις

Δεν έχεις άδικο! Μπορεί π.χ. το άπειρο του Αναξιμάνδρου να μην έχει καμία σχέση με την έννοια του απείρου όπως την συλλαμβάνουμε εμείς
Αν όμως περιοριστούμε στο άπειρο που αφορά τα μεγέθη στην φύση; Μπορούμε να αποφανθούμε αν κάτι είναι άπειρο;

αν δεν υπάρχει τίποτε στο μέλλον απο κάποια φάση και έπειτα και εξαφανιστούν όλα και ποτέ δεν εμφανιστεί κάτι ξανά, σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα είναι άπειρος ή όχι;

[Σέλευκας]

Το θεώρημα των Άπειρων Πιθήκων (Infinite Monkey Theorem), υποστηρίζει ότι μια μαϊμού που πατάει τυχαία τα πλήκτρα σε μια γραφομηχανή για άπειρο χρονικό διάστημα θα παράγει τελικά το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ. Κάτι το οποίο εγώ δεν το πιστεύω όπως δεν πιστεύω οτι σε άπειρους πλανήτες ένας θα είναι σε σχήμα και γεύση χωνάκι σοκολάτα. Ολοι οι πλανήτες έχουν το ιδιο σφαιρικό σχήμα με την ιδια εμφάνιση σχεδον και όλες οι μαϊμούδες για εκατομμύρια χρόνια θα γραφουν αυτό εδώ βηβιοβηιΑΗΞΙΟΔΣΩΗΩΔΣΑΒΨΨΑΣΝΚΨΨΣΑΒΞΙΑΡςΕΑΕΡςΑΣδζΞΟΠΦΜ

[Γράφων]

Αρχή της απροσδιοριστίας. Το σύμπαν λειτουργεί μέσα σε ένα πλαίσιο κβαντικών πεδίων. Εξ ορισμού τα πεδία "παράγουν" διαρκώς διακυμάνσεις. Χωρίς χρόνο, άρα εξέλιξη, δεν υπάρχουν διακυμάνσεις. Από την στιγμή που υπάρχουν διακυμάνσεις υπάρχει και χρόνος.

Είναι τα κβαντικά πεδία κάτι παρατηρήσιμο ή απλά μια θεωρία; Συγγνώμη, αλλά τα της Κβαντομηχανικής δεν τα γνωρίζω καθόλου. Αρα, λες ότι πάντα θα υπάρχουν "κυματισμοί" σε αυτό το πεδίο; Οκ, δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις, για να ξέρω.
Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω ότι θα τελειώσει ο χρόνος, διότι είμαι οπαδός του κυκλικού μοντέλου, της μεγάλης αναπήδησης (Big Bounce)

Ναι, είναι κάτι παρατηρήσιμο. Τώρα αν είναι πεδία ή είναι κάτι άλλο δεν έχει και πολύ σημασία. Μπορεί στο μέλλον να προκύψει κάποια θεωρία που να εξηγεί τα ίδια φαινόμενα καλύτερα με κάποιο άλλο μοντέλο όπου δεν έχουμε πεδία αλλά κάποιου είδους γεωμετρία ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν παρατηρήσιμα φαινόμενα και αυτά προς το παρόν καλύπτονται από την υπάρχουσα θεωρία. Δηλαδή η διακύμανση των πεδίων είναι κάτι που έχει παρατηρήσιμες συνέπειες.

Οκ, δεν θέλω και δεν μπορώ να φέρω κάποια αντίρρηση σε ό,τι λες, γιατί δεν το γνωρίζω καλά το θέμα
Υ.Γ. Δες και τα περί vacuum catastrophe που αντικρούουν απ' ό,τι καταλαβαίνω την παραπάνω θεωρία

[Γράφων]

Χμ θα ήμουν λίγο διστακτικός να απορρίψω το άπειρο, όχι ως προς τον μακρόκοσμο που θεωρώ ότι έχουμε ένα σχετικά καλό grasp, αλλά ως προς το μικρόκοσμο όπου αυτή η λογική που επικαλείσαι καταρρέει πλήρως (βλέπε double-slit, vacuum catastrophe κτλ).

Είναι σαφές ότι ακόμα δεν ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται στην κβαντική (παρόλες τις εξωφρενικά ακριβείς μετρήσεις), άρα δεν μπορώ να πω ούτε με 0% πεποίθηση ότι ας πούμε δεν υπάρχει μικρότερο μήκος από το μήκος Πλανκ. Μπορεί κάλλιστα το μήκος να είναι συνεχές όπως το αντιμετωπίζει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.

Σ'αυτή την περίπτωση θα έχουμε την γνωστή απειρία της γραμμής των πραγματικών αριθμών...

Τα είδα λίγο αυτά που μου προτείνεις. Το πρόβλημα ονόματι "vacuum catastrophe" προκύπτει, επειδή παρατηρήσιμα μεγέθη ενέργειας έρχονται σε αντίφαση με την θεωρητικά ελάχιστη ενέργεια ενός κβαντικού συστήματος... Αρα, υπάρχει πρόβλημα με αυτό το μοντέλο των κβαντικών πεδίων...
Εγώ δεν γνωρίζω, για να μπω σε αυτήν την συζήτηση, αλλά υποψιάζομαι ότι απλά δεν γνωρίζουμε πολλά για τον μικρόκοσμο και για αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε ότι "καταρρέει η λογική".

Και εγώ το ενστερνίζομαι αυτό. Ο χρόνος, αν το δεχθούμε αυτό, δεν μπορεί να είναι πραγματικά άπειρος, όπως ισχυρίζονται πολλοί

Και αυτή η θεώρηση είναι κάπως. Δεν είναι απλά ανθρωποκεντρική, αλλά Γράφων-κεντρική, δηλαδή ακόμα χειρότερα!

Η ερώτηση είναι, απορρίπτεις ας πούμε τους κώνους με τα γεγονότα πριν από σένα και τα γεγονότα μετά από σένα που ζωγραφίζει στα βιβλία του ο Χώκινγκ κτλ; Υποτίθεται ότι η φυσική είναι περιγραφή του σύμπαντος ανεξάρτητα του παρατηρητή!

Οχι, δεν το απορρίπτω. Απλά δεν κατάλαβες τι εννοώ. Συνεχώς "προστίθεται" χρόνος και εξαφανίζεται. Όταν, λοιπόν, μιλάς για άπειρο χρόνο, μιλάς ουσιαστικά για μια αέναη διαδικασία πρόσθεσης και αφαίρεσης/εξαφάνισης χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ο χρόνος άπειρος αυτός καθαυτόν, αλλά η προαναφερθείσα διαδικασία
Για να σου βάλω και τα λόγια του μεγάλου φιλοσόφου:

ἄλλως δ’ ἔν τε τῷ χρόνῳ δῆλον 25 [τὸ ἄπειρον] καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐπὶ τῆς διαιρέσεως τῶν μεγεθῶν. ὅλως μὲν γὰρ οὕτως ἔστιν τὸ ἄπειρον, τῷ ἀεὶ ἄλλο καὶ ἄλλο λαμβάνεσθαι, καὶ τὸ λαμβανόμενον μὲν ἀεὶ εἶναι πεπερασμένον, ἀλλ’ ἀεί γε ἕτερον καὶ ἕτερον· [ἔτι τὸ εἶναι πλεοναχῶς λέγεται, ὥστε τὸ ἄπειρον οὐ δεῖ λαμβάνειν ὡς τόδε τι, οἷον ἄνθρωπον ἢ 30 οἰκίαν, ἀλλ’ ὡς ἡ ἡμέρα λέγεται καὶ ὁ ἀγών, οἷς τὸ εἶναι οὐχ ὡς οὐσία τις γέγονεν, ἀλλ’ ἀεὶ ἐν γενέσει ἢ φθορᾷ, πεπερασμένον, ἀλλ’ ἀεί γε ἕτερον καὶ ἕτερον·] ἀλλ’ ἐν τοῖς μεγέθεσιν ὑπομένοντος τοῦ ληφθέντος [τοῦτο συμβαίνει], ἐπὶ 206b δὲ τοῦ χρόνου καὶ τῶν ἀνθρώπων φθειρομένων οὕτως ὥστε μὴ ἐπιλείπειν.

Το άπειρο εμφανίζεται με διαφορετικό τρόπο στον χρόνο και στις γενιές των ανθρώπων και με διαφορετικό τρόπο στη διαίρεση των μεγεθών. Μιλώντας όμως γενικά, το άπειρο προκύπτει ως εξής: με το να λαμβάνεται συνεχώς το ένα πράγμα μετά το άλλο, όπου το λαμβανόμενο είναι κάθε φορά πεπερασμένο, αλλά και κάθε φορά διαφορετικό.3 Στην περίπτωση όμως των μεγεθών, αυτό που έχει ληφθεί εξακολουθεί να υφίσταται, ενώ στην περίπτωση του χρόνου και των ανθρώπων, αυτά που έχουν ληφθεί χάνονται, με τέτοιον τρόπο όμως ώστε η διαδικασία να μη σταματά.

[Γράφων]

εκτός αν πάμε σε big bounce που λέει και ο Γράφων, οπότε δεν ξέρω τι κάνουμε σ'αυτή την περίπτωση. Μηδενίζουμε το χρονόμετρο και πάλι απ'την αρχή;

Δεν χρειάζεται... Ο χρόνος δεν θα σταματήσει

[hellegennes]

Το θεώρημα των Άπειρων Πιθήκων (Infinite Monkey Theorem), υποστηρίζει ότι μια μαϊμού που πατάει τυχαία τα πλήκτρα σε μια γραφομηχανή για άπειρο χρονικό διάστημα θα παράγει τελικά το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ. Κάτι το οποίο εγώ δεν το πιστεύω όπως δεν πιστεύω οτι σε άπειρους πλανήτες ένας θα είναι σε σχήμα και γεύση χωνάκι σοκολάτα. Ολοι οι πλανήτες έχουν το ιδιο σφαιρικό σχήμα με την ιδια εμφάνιση σχεδον και όλες οι μαϊμούδες για εκατομμύρια χρόνια θα γραφουν αυτό εδώ βηβιοβηιΑΗΞΙΟΔΣΩΗΩΔΣΑΒΨΨΑΣΝΚΨΨΣΑΒΞΙΑΡςΕΑΕΡςΑΣδζΞΟΠΦΜ

Ναι, καταφανώς και τα δυο είναι λάθος από κάποιον που έχει καταλάβει λάθος τις συνέπειες του απειρισμού. Κάτι έχει 100% πιθανότητα να συμβεί σε ένα άπειρο σετ γεγονότων αν η πιθανότητα αυτού του γεγονότος είναι μεγαλύτερη από το μηδέν. Ποτέ δεν θα υπάρξει πλανήτης σε σχήμα και γεύση χωνάκι σοκολάτα γιατί η πιθανότητα ύπαρξής του είναι 0 εξαρχής.

Όμως, ισχύει ότι σε ένα άπειρο σύμπαν θα υπάρχουν άπειροι τεχνολογικοί πολιτισμοί, γιατί η πιθανότητα ύπαρξής τους είναι μεγαλύτερη του μηδενός αφού υπάρχουμε εμείς. Ακόμη κι αν η πιθανότητα είναι γελοία μικρή, π.χ. 1 στο 1 εκατοντάκις εκατομμύριο, σε ένα άπειρο σύμπαν απειρίζεται. Η συχνότητα θα παραμένει ίδια στο σύνολο του σύμπαντος, δηλαδή θα βρίσκεις μέσο όρο έναν τεχνολογικό πολιτισμό ανά 1 εκατοντάκις εκατομμύρια πλανήτες, αλλά συνολικά θα είναι άπειροι αυτοί οι πολιτισμοί.

Το ίδιο ισχύει και με τα πιθήκια, είναι παρεξήγηση της έννοιας του άπειρου. Γιατί τα πιθήκια θα πατάνε τυχαία κουμπιά αλλά τα έργα του Σαίξπηρ δεν απαρτίζονται από τυχαία σειρά γραμμάτων. Η παρεξήγηση εδώ είναι λίγο πιο λεπτή. Θεωρητικά πατώντας τυχαία κουμπιά μπορείς να γράψεις υπαρκτές λέξεις. Οπότε το να γράψεις δυο συγκεκριμένες υπαρκτές λέξεις στην σειρά έχει μια μετρήσιμη -μικρή- πιθανότητα. Από συνεκδοχή προκύπτει ότι και το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ θα έχει μια εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να σχηματιστεί από τυχαίους συνδυασμούς.

Εδώ σ' αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι η παρεξήγηση. Στην πραγματικότητα η πιθανότητα αυτή είναι 0. Ο λόγος είναι ότι τα πιθήκια θα χτυπάνε φαινομενικά τυχαία κουμπιά αλλά όχι τελείως τυχαία. Ας πούμε, ακόμα κι αυτό που έγραψες επάνω δεν είναι πραγματικά τυχαία σειρά γραμμάτων. Δεν περιέχει καθόλου ΤΥΘ, που μου λέει ότι το πληκτρολόγησες έχοντας τα χέρια σου σ' αυτήν την διάταξη:

[Γράφων]

το άπειρο είναι διάφορες ιδέες για διάφορες καταστάσεις και διευκρινίσεις

Δεν έχεις άδικο! Μπορεί π.χ. το άπειρο του Αναξιμάνδρου να μην έχει καμία σχέση με την έννοια του απείρου όπως την συλλαμβάνουμε εμείς
Αν όμως περιοριστούμε στο άπειρο που αφορά τα μεγέθη στην φύση; Μπορούμε να αποφανθούμε αν κάτι είναι άπειρο;

αν δεν υπάρχει τίποτε στο μέλλον απο κάποια φάση και έπειτα και εξαφανιστούν όλα και ποτέ δεν εμφανιστεί κάτι ξανά, σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα είναι άπειρος ή όχι;

Αν σταματήσουν όλα, τότε θα σταματήσει και ο χρόνος να υφίσταται, γιατί νομίζω ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την μεταβολή!

[Σέλευκας]

Δεν έχεις άδικο! Μπορεί π.χ. το άπειρο του Αναξιμάνδρου να μην έχει καμία σχέση με την έννοια του απείρου όπως την συλλαμβάνουμε εμείς
Αν όμως περιοριστούμε στο άπειρο που αφορά τα μεγέθη στην φύση; Μπορούμε να αποφανθούμε αν κάτι είναι άπειρο;

αν δεν υπάρχει τίποτε στο μέλλον απο κάποια φάση και έπειτα και εξαφανιστούν όλα και ποτέ δεν εμφανιστεί κάτι ξανά, σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα είναι άπειρος ή όχι;

Αν σταματήσουν όλα, τότε θα σταματήσει και ο χρόνος να υφίσταται, γιατί νομίζω ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την μεταβολή!

αρα ούτε ο χρόνος είναι άπειρος εξ ορισμού

[Σέλευκας]

Το θεώρημα των Άπειρων Πιθήκων (Infinite Monkey Theorem), υποστηρίζει ότι μια μαϊμού που πατάει τυχαία τα πλήκτρα σε μια γραφομηχανή για άπειρο χρονικό διάστημα θα παράγει τελικά το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ. Κάτι το οποίο εγώ δεν το πιστεύω όπως δεν πιστεύω οτι σε άπειρους πλανήτες ένας θα είναι σε σχήμα και γεύση χωνάκι σοκολάτα. Ολοι οι πλανήτες έχουν το ιδιο σφαιρικό σχήμα με την ιδια εμφάνιση σχεδον και όλες οι μαϊμούδες για εκατομμύρια χρόνια θα γραφουν αυτό εδώ βηβιοβηιΑΗΞΙΟΔΣΩΗΩΔΣΑΒΨΨΑΣΝΚΨΨΣΑΒΞΙΑΡςΕΑΕΡςΑΣδζΞΟΠΦΜ

Ναι, καταφανώς και τα δυο είναι λάθος από κάποιον που έχει καταλάβει λάθος τις συνέπειες του απειρισμού. Κάτι έχει 100% πιθανότητα να συμβεί σε ένα άπειρο σετ γεγονότων αν η πιθανότητα αυτού του γεγονότος είναι μεγαλύτερη από το μηδέν. Ποτέ δεν θα υπάρξει πλανήτης σε σχήμα και γεύση χωνάκι σοκολάτα γιατί η πιθανότητα ύπαρξής του είναι 0 εξαρχής.

Όμως, ισχύει ότι σε ένα άπειρο σύμπαν θα υπάρχουν άπειροι τεχνολογικοί πολιτισμοί, γιατί η πιθανότητα ύπαρξής τους είναι μεγαλύτερη του μηδενός αφού υπάρχουμε εμείς. Ακόμη κι αν η πιθανότητα είναι γελοία μικρή, π.χ. 1 στο 1 εκατοντάκις εκατομμύριο, σε ένα άπειρο σύμπαν απειρίζεται. Η συχνότητα θα παραμένει ίδια στο σύνολο του σύμπαντος, δηλαδή θα βρίσκεις μέσο όρο έναν τεχνολογικό πολιτισμό ανά 1 εκατοντάκις εκατομμύρια πλανήτες, αλλά συνολικά θα είναι άπειροι αυτοί οι πολιτισμοί.

Το ίδιο ισχύει και με τα πιθήκια, είναι παρεξήγηση της έννοιας του άπειρου. Γιατί τα πιθήκια θα πατάνε τυχαία κουμπιά αλλά τα έργα του Σαίξπηρ δεν απαρτίζονται από τυχαία σειρά γραμμάτων. Η παρεξήγηση εδώ είναι λίγο πιο λεπτή. Θεωρητικά πατώντας τυχαία κουμπιά μπορείς να γράψεις υπαρκτές λέξεις. Οπότε το να γράψεις δυο συγκεκριμένες υπαρκτές λέξεις στην σειρά έχει μια μετρήσιμη -μικρή- πιθανότητα. Από συνεκδοχή προκύπτει ότι και το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ θα έχει μια εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να σχηματιστεί από τυχαίους συνδυασμούς.

Εδώ σ' αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι η παρεξήγηση. Στην πραγματικότητα η πιθανότητα αυτή είναι 0. Ο λόγος είναι ότι τα πιθήκια θα χτυπάνε φαινομενικά τυχαία κουμπιά αλλά όχι τελείως τυχαία. Ας πούμε, ακόμα κι αυτό που έγραψες επάνω δεν είναι πραγματικά τυχαία σειρά γραμμάτων. Δεν περιέχει καθόλου ΤΥΘ, που μου λέει ότι το πληκτρολόγησες έχοντας τα χέρια σου σ' αυτήν την διάταξη:

συμφωνώ απόλυτα, ούτε οι πλανήτες δημιουργούνται με τυχαίο τρόπο ούτε η μαϊμού βαράει τυχαία τα πλήκτρα.
Αν έβαζες ένα κομπιούτερ να βαράει τυχαία πλήκτρα όμως, θα γραφόταν κάποτε ένα σύγγραμμα γιατι η αλληλουχία των γραμμάτων έχει και αυτή κάποια μετρήσιμη πιθανότητα.

[Γράφων]

[...]
Σημαντικό είναι ότι η αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ συνεπάγεται ότι σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να υπάρξει διαταραχή τόσο μεγάλη που να ξεκινήσει ένα ολόκληρο σύμπαν. Σε εκείνο το σημείο ο χρόνος θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν.

Τα μοντέλα big bounce έχουν λίγο-πολύ εγκαταλειφθεί λόγω εξελίξεων στις παρατηρήσεις μας και τις θεωρίες της εξέλιξης του σύμπαντος.

Οσον αφορά το επισημασμένο έχω κάποιες ερωτήσεις: Τι πάει να πει "θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν"; Υπήρξε ποτέ αρχή του χρόνου; Εν τέλει, τι συνέβαινε πριν αρχίσει ο χρόνος; Και τι σημαίνουν το "πριν" και το "μετά" εφόσον μιλάμε για ανυπαρξία χρόνου;
Αν δεν σταματήσει ποτέ η κίνηση στον μικρόκοσμο, όπως υπαινίσσεται και η θεωρία των κβαντικών πεδίων, απ' ό,τι καταλαβαίνω, μπορεί να σταματήσει ο χρόνος;

Οσον αφορά το Big Bounce, νομίζω ότι απλά είναι μια θεωρία που βασίζεται (και) στην κοσμολογική σταθερά Λ, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ενέργεια στην θεωρία των κβαντικών πεδίων (https://en.wikipedia.org/wiki/Cosmologi ... nt_problem), απ' ό,τι βλέπω. Είμαστε σίγουροι ότι είναι ξεπερασμένη/λανθασμένη;

[Γράφων]

αν δεν υπάρχει τίποτε στο μέλλον απο κάποια φάση και έπειτα και εξαφανιστούν όλα και ποτέ δεν εμφανιστεί κάτι ξανά, σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα είναι άπειρος ή όχι;

Αν σταματήσουν όλα, τότε θα σταματήσει και ο χρόνος να υφίσταται, γιατί νομίζω ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την μεταβολή!

αρα ούτε ο χρόνος είναι άπειρος εξ ορισμού

Βέβαια, ακόμα και αν δεν γίνει αυτό, εγώ έχω τις αμφιβολίες μου ως προς το αν πρέπει να θεωρούμε τον χρόνο πραγματικά άπειρο

[hellegennes]

[...]
Σημαντικό είναι ότι η αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ συνεπάγεται ότι σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να υπάρξει διαταραχή τόσο μεγάλη που να ξεκινήσει ένα ολόκληρο σύμπαν. Σε εκείνο το σημείο ο χρόνος θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν.

Τα μοντέλα big bounce έχουν λίγο-πολύ εγκαταλειφθεί λόγω εξελίξεων στις παρατηρήσεις μας και τις θεωρίες της εξέλιξης του σύμπαντος.

Οσον αφορά το επισημασμένο έχω κάποιες ερωτήσεις: Τι πάει να πει "θα ξεκινήσει πάλι από το μηδέν"; Υπήρξε ποτέ αρχή του χρόνου; Εν τέλει, τι συνέβαινε πριν αρχίσει ο χρόνος; Και τι σημαίνουν το "πριν" και το "μετά" εφόσον μιλάμε για ανυπαρξία χρόνου;

Ναι, υπήρξε. Στην αρχή της Μεγάλης Έκρηξης. Ο χρόνος δεν θα ξεκινήσει απ' το μηδέν ποτέ για το υπάρχον σύμπαν. Μπορεί όμως να ξεπηδήσει ένα νέο σύμπαν μέσα από το παρόν και για εκείνο το νέο σύμπαν ο χρόνος ξεκινάει από το μηδέν.

Βέβαια όλο αυτό είναι θεωρητικό. Υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμα δεν είναι ξεκάθαρα, όπως αν τα πρωτόνια είναι σταθερά για πάντα ή διασπώνται σε ελαφρύτερα υποατομικά σωματίδια.

Αν δεν σταματήσει ποτέ η κίνηση στον μικρόκοσμο, όπως υπαινίσσεται και η θεωρία των κβαντικών πεδίων, απ' ό,τι καταλαβαίνω, μπορεί να σταματήσει ο χρόνος;

Όχι.

Οσον αφορά το Big Bounce, νομίζω ότι απλά είναι μια θεωρία που βασίζεται (και) στην κοσμολογική σταθερά Λ, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ενέργεια στην θεωρία των κβαντικών πεδίων (https://en.wikipedia.org/wiki/Cosmologi ... nt_problem), απ' ό,τι βλέπω. Είμαστε σίγουροι ότι είναι ξεπερασμένη/λανθασμένη;

Είναι κατηγορία θεωριών, όχι μόνο μια θεωρία. Ήταν δημοφιλείς θεωρίες πριν την ανακάλυψη ότι η διαστολή του σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη. Δεν έχουν αποκλειστεί τελείως αλλά η επικρατούσα παραδοχή είναι πως το σύμπαν θα τελειώσει με αργό, εντροπικό θάνατο. Μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί καμμιά από τις προϋποθέσεις που απαιτεί οποιοδήποτε μοντέλο big bounce.