Joker 2 : Folie à deux

[Eθνικοκοινωνιστης]

Αυτο.

[AlienWay]

Τελικά, ούτε από περιέργεια δε θα δω αυτή τη ταινία.

Θα χαλαστώ. Το πρώτο τζόκερ, έδωσε στον κακό, ένα πολύ καλύτερο όριτζιν από το κλασικό, που λέει ότι ο μπατμαν τον έριξε σε τοξικά απόβλητα.

Για μένα όμως ο Τζόκερ του Χόακιν Φοίνιξ, ΕΙΝΑΙ ο τζόκερ που πολεμάει με τον μπάτμαν.

Η δε Χαρλήν, είναι η ψυχολόγος του, που ασπάστηκε την ιδεολογία του και μετατράπηκε σε Χάρλει Κουήν. Αυτό που υποδύεται η Γκάγκα, δεν το αναγνωρίζω.

Οποιος έχει διαβάσει το "Χαρλήν" από εκδόσεις ΟΞΥ, θα δει ότι είναι ένα καταπληκτικό έργο για το πώς ξεκίνησε η Χαρλήν.

Γενικά το "Τζόκερ 2" έχει ένα περιεχόμενο που δεν με τραβάει.

[Καπετάν Μιχάλης]

Καταλαβαίνω την λατρεία που έχουν οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες με το να σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός παρανοϊκού και γενικά ενός ατόμου με απίστευτες εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά ειλικρινά έχω αρχίσει να το βαριέμαι (σχεδόν όσο βαρέθηκα να βλέπω ξανά και ξανά το γαμημένο origin story του batman). Θα ξαναδώ τζόκερ μόνο όταν θελήσουν να ασχοληθούν με το super sanity:

Super Sanity is a unique mental disorder. Currently the only known person to possess this disorder is the Joker.

Super Sanity as a concept was first introduced in Grant Morrison's 1989 alternate universe graphic novel Arkham Asylum: A Serious House on Serious Earth. It's said that Joker is able to shift and change his personality depending on his environment and circumstances, and it's a way of explaining Joker's variable characterization over the years (see the differences between the Golden, Silver, and Bronze-Modern Age Jokers).

Morrison brought this idea into canon years later during his mainline Batman run. At the start of the run, Joker miraculously survives a gunshot to the head and then undergoes a drastic shift into a more violent and even more unhinged personality. This is explored at length in the prose story "The Clown at Midnight" in Batman #663.

και τις γαμηστερά potentials του:

The Joker is generally seen as an irrational, wholly chaotic agent within the Batman Universe, but has been described in at least one occasion as instead possessing a kind of "super sanity" (in Grant Morrison's "Arkham Asylum").

Perhaps this means that he Joker is capable of realizing the absurdity of his own existence as a recurring villain in a comic book.

With this information, the violent actions he perpetrates become genuinely funny, in a dark absurdist sort of way. People panic over the deaths of background characters without names and faces, let alone full human lives. His life as an inhuman monster becomes a joke when you realize that he has never been responsible for a single actual death.

Batman becomes his obsession for a number of reasons. Inevitably, it is Batman who must confront the Joker, and therefore the Joker recognizes that his own existence is inherently tied to Batman. Batman is a particularly funny character to him, not only because of the absurdity of a grown man in a bat costume, but also because of the severity with which he treats the Joker's ultimately meaningless crimes. He can not kill him, because without the Batman there will be no comic for the Joker to exist within. Regardless, killing Batman is likely close to impossible simply because the authors will not allow Batman to die, but the Joker is at least able to come to terms with this fact in his own way.

He has no confirmed past because it is easier to remain constant in that way, because comic books so frequently have taken liberties with re-imagining characters and their origins. Perhaps the Joker is simply coping with an obviously fake world as best as he can.

[Α Φ Ρ Ο Δ Ι Τ Η 3 6 5 - 24_7]

Και η πρωτη ταινια
Ψιλοσκουπιδι ηταν
Βλεποταν
Μια φορα μονο
Μεχρι εκει

[zteo]

Τελικά, ούτε από περιέργεια δε θα δω αυτή τη ταινία.

Θα χαλαστώ. Το πρώτο τζόκερ, έδωσε στον κακό, ένα πολύ καλύτερο όριτζιν από το κλασικό, που λέει ότι ο μπατμαν τον έριξε σε τοξικά απόβλητα.

Για μένα όμως ο Τζόκερ του Χόακιν Φοίνιξ, ΕΙΝΑΙ ο τζόκερ που πολεμάει με τον μπάτμαν.

Η δε Χαρλήν, είναι η ψυχολόγος του, που ασπάστηκε την ιδεολογία του και μετατράπηκε σε Χάρλει Κουήν. Αυτό που υποδύεται η Γκάγκα, δεν το αναγνωρίζω.

Οποιος έχει διαβάσει το "Χαρλήν" από εκδόσεις ΟΞΥ, θα δει ότι είναι ένα καταπληκτικό έργο για το πώς ξεκίνησε η Χαρλήν.

Γενικά το "Τζόκερ 2" έχει ένα περιεχόμενο που δεν με τραβάει.

Κάνεις λάθος ή μαγεία του Τζόκερ είναι ότι δεν έχει συγκεκριμένο οριτζιν και ο ίδιος θυμάται ότι ναναι για το πως δημιουργήθηκε.
Για μένα το καλύτερο οριτζιν είναι το Killing joke που επηρέασε την ταινία. Αλλά δέχομαι ότι μπορεί να υπάρχουν άπειρα διαφορετικά οριτζιν του Τζόκερ λόγω της ασαφειας του οριτζιν.
Η πρώτη ταινία είναι πολύ καλή αλλά αρκετά καταχρηστικα ονομαστικε Τζόκερ. Θα μπορούσε άνετα να σταθεί μόνη της χωρίς σύνδεση με το σύμπαν του Μπάτμαν αλλά είπαμε η ασάφεια του οριτζιν.

[The Great Leader]

Τελικά, ούτε από περιέργεια δε θα δω αυτή τη ταινία.

Θα χαλαστώ. Το πρώτο τζόκερ, έδωσε στον κακό, ένα πολύ καλύτερο όριτζιν από το κλασικό, που λέει ότι ο μπατμαν τον έριξε σε τοξικά απόβλητα.

Για μένα όμως ο Τζόκερ του Χόακιν Φοίνιξ, ΕΙΝΑΙ ο τζόκερ που πολεμάει με τον μπάτμαν.

Η δε Χαρλήν, είναι η ψυχολόγος του, που ασπάστηκε την ιδεολογία του και μετατράπηκε σε Χάρλει Κουήν. Αυτό που υποδύεται η Γκάγκα, δεν το αναγνωρίζω.

Οποιος έχει διαβάσει το "Χαρλήν" από εκδόσεις ΟΞΥ, θα δει ότι είναι ένα καταπληκτικό έργο για το πώς ξεκίνησε η Χαρλήν.

Γενικά το "Τζόκερ 2" έχει ένα περιεχόμενο που δεν με τραβάει.

Κοίτα, έχεις πιάσει λάθος το νόημα της πρώτης ταινίας.

Ο Τζόκερ του Φίλιπς είναι ένας κακομοίρογλου, που οι συγκυρίες του δώσανε την ευκαιρία να καθαρίσει κάποια άτομα που του κάνανε την ζωή δύσκολη και να γίνει σύμβολο για τις μάζες της Γκόθαμ που έχουν πήξει στο φατούρο και την οικονομική ανισότητα. Δεν έχει τα skills να γίνει ο mastermind του κόμιξ ή των παλαιότερων ταινιών Batman. Το θέμα είναι ότι πολλοί δεν καταλάβανε το νόημα του πρώτου και ο Φίλιπς το έκανε in your face στο δεύτερο.

Ο Άρθουρ μέσα στις φαντασιώσεις και την μιζέρια του, ένιωθε ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο του ορθόδοξου Τζόκερ(ένας σκατόψυχος σόουμαν που χαίρεται με το κακό που προκαλεί στους άλλους), άλλα δεν ήταν κάτι τέτοιο. Όταν οι φύλακες των προσγείωσαν απότομα, κατάλαβε την μεγάλη αλήθεια. Το χάος που γέννησε από σπόντα θα συνεχίσει να υπάρχει με διάφορες μορφές, άλλα ο Άρθουρ ήταν η αφορμή να πάρει μορφή, ποτέ όμως να γίνει αυτή η κομικμπουκική δύναμη της φύσης.

Επίσης, όλο το plot με την Χάρλευ ήταν κριτική στους φαν ή αυτούς τους μεσοαστούς λεφτάδες που το παίζουν επανάσταση, άλλα το κάνουν για την ένταση και όχι για την ουσία.

Το έργο είναι καλό, αν και αχρείαστο, άλλα έχει πράγματα να πει και δεν είναι ξετσίπωτη αρπαχτή.

[AlienWay]

Τελικά, ούτε από περιέργεια δε θα δω αυτή τη ταινία.

Θα χαλαστώ. Το πρώτο τζόκερ, έδωσε στον κακό, ένα πολύ καλύτερο όριτζιν από το κλασικό, που λέει ότι ο μπατμαν τον έριξε σε τοξικά απόβλητα.

Για μένα όμως ο Τζόκερ του Χόακιν Φοίνιξ, ΕΙΝΑΙ ο τζόκερ που πολεμάει με τον μπάτμαν.

Η δε Χαρλήν, είναι η ψυχολόγος του, που ασπάστηκε την ιδεολογία του και μετατράπηκε σε Χάρλει Κουήν. Αυτό που υποδύεται η Γκάγκα, δεν το αναγνωρίζω.

Οποιος έχει διαβάσει το "Χαρλήν" από εκδόσεις ΟΞΥ, θα δει ότι είναι ένα καταπληκτικό έργο για το πώς ξεκίνησε η Χαρλήν.

Γενικά το "Τζόκερ 2" έχει ένα περιεχόμενο που δεν με τραβάει.

Κοίτα, έχεις πιάσει λάθος το νόημα της πρώτης ταινίας.

Ο Τζόκερ του Φίλιπς είναι ένας κακομοίρογλου, που οι συγκυρίες του δώσανε την ευκαιρία να καθαρίσει κάποια άτομα που του κάνανε την ζωή δύσκολη και να γίνει σύμβολο για τις μάζες της Γκόθαμ που έχουν πήξει στο φατούρο και την οικονομική ανισότητα. Δεν έχει τα skills να γίνει ο mastermind του κόμιξ ή των παλαιότερων ταινιών Batman. Το θέμα είναι ότι πολλοί δεν καταλάβανε το νόημα του πρώτου και ο Φίλιπς το έκανε in your face στο δεύτερο.

Ο Άρθουρ μέσα στις φαντασιώσεις και την μιζέρια του, ένιωθε ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο του ορθόδοξου Τζόκερ(ένας σκατόψυχος σόουμαν που χαίρεται με το κακό που προκαλεί στους άλλους), άλλα δεν ήταν κάτι τέτοιο. Όταν οι φύλακες των προσγείωσαν απότομα, κατάλαβε την μεγάλη αλήθεια. Το χάος που γέννησε από σπόντα θα συνεχίσει να υπάρχει με διάφορες μορφές, άλλα ο Άρθουρ ήταν η αφορμή να πάρει μορφή, ποτέ όμως να γίνει αυτή η κομικμπουκική δύναμη της φύσης.

Επίσης, όλο το plot με την Χάρλευ ήταν κριτική στους φαν ή αυτούς τους μεσοαστούς λεφτάδες που το παίζουν επανάσταση, άλλα το κάνουν για την ένταση και όχι για την ουσία.

Το έργο είναι καλό, αν και αχρείαστο, άλλα έχει πράγματα να πει και δεν είναι ξετσίπωτη αρπαχτή.

Νομίζω ότι η πρώτη ταινία είναι δισυπόστατη, δηλαδή μπορεί να εκληφθεί ως όριτζιν του πραγματικού τζόκερ, από τη στιγμή που δείχνει τους Γουέιν κλπ.

Πράγματι, μπορεί να σταθεί και ανεξάρτητα.

Η δεύτερη όμως, μόνο με έναν τρόπο ερμηνεύεται.

[Citroenakias]

Δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα του να βγαίνει μια ταινία που να μας προβάλει το πως ένας ψυχακιας αρπάζει ένα όπλο και σκοτώνει κόσμο. Χαίρομαι πολύ που πάτωσε το σικουελ

[Eθνικοκοινωνιστης]

Δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα του να βγαίνει μια ταινία που να μας προβάλει το πως ένας ψυχακιας αρπάζει ένα όπλο και σκοτώνει κόσμο. Χαίρομαι πολύ που πάτωσε το σικουελ

και καλα το κανουν για να γελοιοποιησουν τους ινσελ τα σκουπιδια του χολιγουντ

[zteo]

Δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα του να βγαίνει μια ταινία που να μας προβάλει το πως ένας ψυχακιας αρπάζει ένα όπλο και σκοτώνει κόσμο. Χαίρομαι πολύ που πάτωσε το σικουελ

Ναι και εγώ δεν καταλαβαίνω το..... Dirty Harry που περιγράφεις αλλά το Joker είναι διαφορετικό από αυτό που λες.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Η ταινία δεν βλέπεται.

Λυπήθηκα κάθε ευρώ που έδωσα για εισιτήρια,ποπ Κορν και αναψυκτικά.

φωταγε από πολύ μακριά, ευτυχώς

neon hair?

run

[jason0]

O Τζόκερ του Φίνιξ δεν θα μπορούσε να γίνει ο Τζόκερ του Λέτζερ... Ο ένας είναι φουκαράς που τα παιρνει με την κοινωνία που τον κοροϊδευει, ο άλλος διαβολικός με πολεμική εκπαίδευση

[zteo]

O Τζόκερ του Φίνιξ δεν θα μπορούσε να γίνει ο Τζόκερ του Λέτζερ... Ο ένας είναι φουκαράς που τα παιρνει με την κοινωνία που τον κοροϊδευει, ο άλλος διαβολικός με πολεμική εκπαίδευση

Θα μπορούσε δείχνοντας ότι η κοινωνία μετατρέπει τον Τζόκερ του Φινιξ στον αναρχικό μηδενίστη Τζόκερ του Λετζερ. Απλά δεν το ήθελε ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφο.