αφού στόγραψα ήδη... αιθέρας είναι τα εύφλεκτα αέρια... ύλη είναι κι αυτά...
Οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν ότι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή τέσσερις ουσίες: «η γη, το ύδωρ, το πυρ και ο αήρ». Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα αυτή «τον αιθέρα», ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία ή πεμπτουσία.
Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, πολλές ιδιαιτερότητες: είναι αγέννητον, αγήρατον, άφθαρτον, αΐδιον, αναυξές και αναλλοίωτον.
ο Αριστοτέλης ήταν Αριστημιτέλης... έκαμε και λάθη... δες γεωκεντρικό σύστημα τοποίο δεν ισχύει...
Ειχε κι αστοχίες όπως ο seismic1 πούναι άστοχος στην έρευνά του...
Βέβαια, δεν είναι του πεταματού επειδή είχε και μια δυο αστοχίες στην σκέψη του... ούτε ο seismic1 είναι του πεταματού αν διορθώσει τις αστοχίες του...
αφού στόγραψα ήδη... αιθέρας είναι τα εύφλεκτα αέρια... ύλη είναι κι αυτά...
Οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν ότι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή τέσσερις ουσίες: «η γη, το ύδωρ, το πυρ και ο αήρ». Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα αυτή «τον αιθέρα», ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία ή πεμπτουσία.
Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, πολλές ιδιαιτερότητες: είναι αγέννητον, αγήρατον, άφθαρτον, αΐδιον, αναυξές και αναλλοίωτον.
ο Αριστοτέλης ήταν Αριστημιτέλης... έκαμε και λάθη... δες γεωκεντρικό σύστημα τοποίο δεν ισχύει...
Ειχε κι αστοχίες όπως ο seismic1 πούναι άστοχος στην έρευνά του...
Βέβαια, δεν είναι του πεταματού επειδή είχε και μια δυο αστοχίες στην σκέψη του... ούτε ο seismic1 είναι του πεταματού αν διορθώσει τις αστοχίες του...
Και η βίδα είναι γνωστόν ότι στερεώνει κατασκευές μεταξύ των και τα καλά της προέντασης είναι γνωστά εδώ και 100 χρόνια και βάλε.
Αυτά επικαλούμαι εγώ στην πατέντα μου. Που είμαι λάθος?
Αυτό που είναι κοροϊδία είναι ότι οι επιστήμονες της πλάκας επικαλούνται την επιστήμη εκεί που τους συμφέρει και κωφεύουν εκεί που δεν τους συμφέρει.
Αν και αυτό είναι άσχετο με το θέμα, η πρόσκλησή μου στους ( επιστήμονες ) για φάπες είναι γιατί έχω καταλάβει τον σκοτεινό τους ρόλο.
Οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν ότι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή τέσσερις ουσίες: «η γη, το ύδωρ, το πυρ και ο αήρ». Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα αυτή «τον αιθέρα», ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία ή πεμπτουσία.
Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, πολλές ιδιαιτερότητες: είναι αγέννητον, αγήρατον, άφθαρτον, αΐδιον, αναυξές και αναλλοίωτον.
ο Αριστοτέλης ήταν Αριστημιτέλης... έκαμε και λάθη... δες γεωκεντρικό σύστημα τοποίο δεν ισχύει...
Ειχε κι αστοχίες όπως ο seismic1 πούναι άστοχος στην έρευνά του...
Βέβαια, δεν είναι του πεταματού επειδή είχε και μια δυο αστοχίες στην σκέψη του... ούτε ο seismic1 είναι του πεταματού αν διορθώσει τις αστοχίες του...
taxalata xalasa έγραψε: 06 Οκτ 2024, 11:30
πρέπει να αποδείξεις πως υπάρχει αιθέρας ως αυτο που γράφεις....
προς το παρόν ο αιθέρας είναι απ'το αἴθω (βάζω φωτιά)... καὶ πῦρ αἴθοιεν....
τα αέρια πῦρ αἴθοιεν....
ύλη...
Η καλυτερη αποδειξη οτι υπαρχει αιθερας ειναι οτι οι επιστημονες στα πιο υπερσυγχρονα εργαστηρια ΔΕΝ μπορουν να δημιουργησουν τεχνητα ζωη συνθετοντας αμινοξεα.
Τους λειπει ακριβως αυτο που δινει τη ζωη γιατι ειναι το ιδιο η ενεργεια της ζωης.
.
Ο Αρίστος του 18ου αιώνα:
Η καλύτερη απόδειξη για το ότι μηχανή βαρύτερη του αέρα δεν μπορεί να υπάρξει, είναι το ότι οι επιστήμονες στα πιο υπερσύγχρονα εργαστήρια ΔΕΝ μπορούν να δημιουργήσουν αεροπλάνο!
Μιλάμε για τον ορισμό της απόδειξης...
Αστα αυτα.
Οσοι υποστηριζουν οτι η ζωη ειναι υλοχημικο φαινομενο καλουνται να το αποδειξουν δημιουργωντας τεχνητα ζωη.
Εχουν υπερσυγχρονα εργαστηρια, παχυλες επιδοτησεις, υπερυπολογιστες να τους βοηθουν στη διαδικασια συνθεσης των αμινοξεων, τα παντα στη διαθεση τους.
Και επι δεκαετιες εχουν κανει μια ολοστρογγυλη τρυπα στο νερο.
Προκειμένου να δείξω πόσο αδύνατο είναι να παρουσιάστηκε τυχαία η ζωή στη γη, θα παρουσιάσω πρώτα τις απόψεις ενός αστρονόμου, κοσμολόγου και μαθηματικού, εκ των κορυφαίων του 20ού αιώνα. Αναφέρομαι στον Βρετανό Σερ Φρεντ Χόυλ που κατά γενική ομολογία θα έπαιρνε το 1983 το νόμπελ για τη θεωρία του της αστρικής νουκλεοσύνθεσης αν δεν ήταν το άτακτο παιδί στο χώρο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας γιατί συχνά έκανε εμπρηστικές και μη πολιτικά ορθές δηλώσεις. O Χόυλ διεύθυνε επί πολλά χρόνια το Ινστιτούτο του Κέιμπριτζ για την Αστρονομία, το οποίο με την επιρροή του έγινε ένα από τα σημαντικότερα διεθνή κέντρα για την ανάπτυξη της θεωρητικής αστροφυσικής. Ο Χόυλ ήταν τέλος αυτός που επέβαλε την άποψη ότι το Στόουνχεντζ ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο της νεολιθικής εποχής.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Χόυλ έγινε σκληρός κριτικός της θεωρίας της Αβιογένεσης. Δηλαδή της θεωρίας που υποστηρίζει ότι η ζωή στη γη προήλθε τυχαία από άβια (μη έμβια) χημικά συστατικά. Ας δούμε κατ' αρχήν ένα καυστικό σχόλιο του για το ζήτημα που άφησε εποχή. "Η περίπτωση ότι εξελιγμένες μορφές ζωής προέκυψαν μέσω της εξελικτικής διαδικασίας είναι συγκρίσιμη με την πιθανότητα ότι ένας ανεμοστρόβιλος που σάρωσε μιά μάντρα μπορεί να συναρμολόγησε ένα Μπόινγκ 747 από τα παλιά υλικά που βρίσκονταν μέσα."
Το 1981 ο Χόυλ παρουσίασε το βιβλίο, Εξέλιξη από το Διάστημα, που έγραψε μαζί με τον Βρετανό μαθηματικό, αστρονόμο και αστροβιολόγο Τσάντρα Ουικραματσίνγκε. Στο βιβλίο ο Χόυλ είναι κατηγορηματικός:
"Η ζωή δεν μπορεί να έχει μια τυχαία αρχή....Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν περίπου 2000 ένζυμα και η πιθανότητα να συνδυαστούν όλα σε μιά τυχαία δοκιμή είναι 1 στο 10 υψωμένο στην 40.000ή δύναμη, μιά εξοργιστικά μικρή πιθανότητα που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε αν όλο το σύμπαν αποτελούνταν από οργανική σούπα."
Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: "Η πιθανότητα της διαμόρφωσης της ζωής από άψυχη ύλη είναι μία στο 10 υψωμένο σε δύναμη που έχει 40.000 μηδενίκα... Είναι αρκετά μεγάλη αυτή η διαπίστωση για να θάψει το Δαρβίνο και ολόκληρη τη θεωρία της εξέλιξης. Δεν υπήρχε αρχέγονη σούπα, ούτε σε αυτόν τον πλανήτη ούτε σε κάποιον άλλο, και αν οι αρχές της ζωής δεν βασίζονται στο τυχαίο, θα πρέπει συνεπώς να είναι το παράγωγο μιάς σκόπιμης διάνοιας."
Πως εξάγουν ο Χόυλ και ο Ουικραματσίνγκε την πιθανότητα 1 στο 10 υψωμένο στην 40.000ή δύναμη;
"Υπάρχουν… είκοσι ξεχωριστά αμινοξέα… και αυτά πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονται στη σωστή θέση στην πολυπεπτιδική αλυσίδα… Η πιθανότητα να έχουμε μια κατάλληλη δομή δύσκολα είναι μεγαλύτερη από 1 προς 10 στην 15η, και η πιθανότητα να έχουμε τον κατάλληλο δραστικό χώρο δύσκολα είναι μεγαλύτερη από 1 προς 10 στην 5η… Οι δύο μικρές πιθανότητες… πρέπει να πολλαπλασιαστούν μεταξύ τους, οπότε παράγουν μια πιθανότητα 1 προς 10 στην 20ή να έχουμε το ζητούμενο ένζυμο σε λειτουργική μορφή… υπάρχουν περίπου δύο χιλιάδες ένζυμα, και η πιθανότητα να τα έχουμε όλα σε μιά τυχαία εκδοχή είναι μόλις 1 προς 10 στην 20ή, και όλο υψωμένο στο 2.000, δηλαδή 1 προς 10 στην 40.000ή, μια εξωφρενικά ελάχιστη πιθανότητα."
O Xόυλ και ο Ουικραματσίνγκε για να υποδείξουν πόσο χαοτικά μεγάλος είναι ο αριθμός 10 στην 40.000ή δύναμη, υπενθυμίζουν πως ο αριθμός των πρωτόνιων του σύμπαντος είναι 10 στην 80ή. Αυτό συνεπάγεται σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες πως δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί τυχαία ζωή ακόμη και αν όλο το σύμπαν ήταν μία οργανική σούπα.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Αρίστος την 06 Οκτ 2024, 21:33, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Αρίστος έγραψε: 06 Οκτ 2024, 11:32
Η καλυτερη αποδειξη οτι υπαρχει αιθερας ειναι οτι οι επιστημονες στα πιο υπερσυγχρονα εργαστηρια ΔΕΝ μπορουν να δημιουργησουν τεχνητα ζωη συνθετοντας αμινοξεα.
Τους λειπει ακριβως αυτο που δινει τη ζωη γιατι ειναι το ιδιο η ενεργεια της ζωης.
.
Ο Αρίστος του 18ου αιώνα:
Η καλύτερη απόδειξη για το ότι μηχανή βαρύτερη του αέρα δεν μπορεί να υπάρξει, είναι το ότι οι επιστήμονες στα πιο υπερσύγχρονα εργαστήρια ΔΕΝ μπορούν να δημιουργήσουν αεροπλάνο!
Μιλάμε για τον ορισμό της απόδειξης...
Αστα αυτα.
Οσοι υποστηριζουν οτι η ζωη ειναι υλοχημικο φαινομενο καλουνται να το αποδειξουν δημιουργωντας τεχνητα ζωη.
Εχουν υπερσυγχρονα εργαστηρια, παχυλες επιδοτησεις, υπερυπολογιστες να τους βοηθουν στη διαδικασια συνθεσης των αμινοξεων, τα παντα στη διαθεση τους.
Και επι δεκαετιες εχουν κανει μια ολοστρογγυλη τρυπα στο νερο.
.
Ακριβώς. Καί όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει κι άλλος αστέρας στο σύμπαν εκτός του ήλιου καλούνται να το αποδείξουν πηγαίνοντας εκεί. Έχουν επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους, υπερσύγχρονους υπολογιστές και πολλά μυαλά σαν το δικό σου που είναι ενδεικτικό της εξέλιξης του homo sapiens.
Λοξίας έγραψε: 06 Οκτ 2024, 20:14
Ο Αρίστος του 18ου αιώνα:
Η καλύτερη απόδειξη για το ότι μηχανή βαρύτερη του αέρα δεν μπορεί να υπάρξει, είναι το ότι οι επιστήμονες στα πιο υπερσύγχρονα εργαστήρια ΔΕΝ μπορούν να δημιουργήσουν αεροπλάνο!
Μιλάμε για τον ορισμό της απόδειξης...
Αστα αυτα.
Οσοι υποστηριζουν οτι η ζωη ειναι υλοχημικο φαινομενο καλουνται να το αποδειξουν δημιουργωντας τεχνητα ζωη.
Εχουν υπερσυγχρονα εργαστηρια, παχυλες επιδοτησεις, υπερυπολογιστες να τους βοηθουν στη διαδικασια συνθεσης των αμινοξεων, τα παντα στη διαθεση τους.
Και επι δεκαετιες εχουν κανει μια ολοστρογγυλη τρυπα στο νερο.
.
Ακριβώς. Καί όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει κι άλλος αστέρας στο σύμπαν εκτός του ήλιου καλούνται να το αποδείξουν πηγαίνοντας εκεί. Έχουν επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους, υπερσύγχρονους υπολογιστές και πολλά μυαλά σαν το δικό σου που είναι ενδεικτικό της εξέλιξης του homo sapiens.
Αν δεν σου αρεσει ο τροπος που σκεφτομαι δες πως σκεφτοταν αυτος ο Βρετανος αστρονομος.
Αρίστος έγραψε: 06 Οκτ 2024, 21:32
Κι απο αρθρο μου...
Προκειμένου να δείξω πόσο αδύνατο είναι να παρουσιάστηκε τυχαία η ζωή στη γη, θα παρουσιάσω πρώτα τις απόψεις ενός αστρονόμου, κοσμολόγου και μαθηματικού, εκ των κορυφαίων του 20ού αιώνα. Αναφέρομαι στον Βρετανό Σερ Φρεντ Χόυλ που κατά γενική ομολογία θα έπαιρνε το 1983 το νόμπελ για τη θεωρία του της αστρικής νουκλεοσύνθεσης αν δεν ήταν το άτακτο παιδί στο χώρο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας γιατί συχνά έκανε εμπρηστικές και μη πολιτικά ορθές δηλώσεις. O Χόυλ διεύθυνε επί πολλά χρόνια το Ινστιτούτο του Κέιμπριτζ για την Αστρονομία, το οποίο με την επιρροή του έγινε ένα από τα σημαντικότερα διεθνή κέντρα για την ανάπτυξη της θεωρητικής αστροφυσικής. Ο Χόυλ ήταν τέλος αυτός που επέβαλε την άποψη ότι το Στόουνχεντζ ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο της νεολιθικής εποχής.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Χόυλ έγινε σκληρός κριτικός της θεωρίας της Αβιογένεσης. Δηλαδή της θεωρίας που υποστηρίζει ότι η ζωή στη γη προήλθε τυχαία από άβια (μη έμβια) χημικά συστατικά. Ας δούμε κατ' αρχήν ένα καυστικό σχόλιο του για το ζήτημα που άφησε εποχή. "Η περίπτωση ότι εξελιγμένες μορφές ζωής προέκυψαν μέσω της εξελικτικής διαδικασίας είναι συγκρίσιμη με την πιθανότητα ότι ένας ανεμοστρόβιλος που σάρωσε μιά μάντρα μπορεί να συναρμολόγησε ένα Μπόινγκ 747 από τα παλιά υλικά που βρίσκονταν μέσα."
Το 1981 ο Χόυλ παρουσίασε το βιβλίο, Εξέλιξη από το Διάστημα, που έγραψε μαζί με τον Βρετανό μαθηματικό, αστρονόμο και αστροβιολόγο Τσάντρα Ουικραματσίνγκε. Στο βιβλίο ο Χόυλ είναι κατηγορηματικός:
"Η ζωή δεν μπορεί να έχει μια τυχαία αρχή....Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν περίπου 2000 ένζυμα και η πιθανότητα να συνδυαστούν όλα σε μιά τυχαία δοκιμή είναι 1 στο 10 υψωμένο στην 40.000ή δύναμη, μιά εξοργιστικά μικρή πιθανότητα που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε αν όλο το σύμπαν αποτελούνταν από οργανική σούπα."
Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: "Η πιθανότητα της διαμόρφωσης της ζωής από άψυχη ύλη είναι μία στο 10 υψωμένο σε δύναμη που έχει 40.000 μηδενίκα... Είναι αρκετά μεγάλη αυτή η διαπίστωση για να θάψει το Δαρβίνο και ολόκληρη τη θεωρία της εξέλιξης. Δεν υπήρχε αρχέγονη σούπα, ούτε σε αυτόν τον πλανήτη ούτε σε κάποιον άλλο, και αν οι αρχές της ζωής δεν βασίζονται στο τυχαίο, θα πρέπει συνεπώς να είναι το παράγωγο μιάς σκόπιμης διάνοιας."
Πως εξάγουν ο Χόυλ και ο Ουικραματσίνγκε την πιθανότητα 1 στο 10 υψωμένο στην 40.000ή δύναμη;
"Υπάρχουν… είκοσι ξεχωριστά αμινοξέα… και αυτά πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονται στη σωστή θέση στην πολυπεπτιδική αλυσίδα… Η πιθανότητα να έχουμε μια κατάλληλη δομή δύσκολα είναι μεγαλύτερη από 1 προς 10 στην 15η, και η πιθανότητα να έχουμε τον κατάλληλο δραστικό χώρο δύσκολα είναι μεγαλύτερη από 1 προς 10 στην 5η… Οι δύο μικρές πιθανότητες… πρέπει να πολλαπλασιαστούν μεταξύ τους, οπότε παράγουν μια πιθανότητα 1 προς 10 στην 20ή να έχουμε το ζητούμενο ένζυμο σε λειτουργική μορφή… υπάρχουν περίπου δύο χιλιάδες ένζυμα, και η πιθανότητα να τα έχουμε όλα σε μιά τυχαία εκδοχή είναι μόλις 1 προς 10 στην 20ή, και όλο υψωμένο στο 2.000, δηλαδή 1 προς 10 στην 40.000ή, μια εξωφρενικά ελάχιστη πιθανότητα."
O Xόυλ και ο Ουικραματσίνγκε για να υποδείξουν πόσο χαοτικά μεγάλος είναι ο αριθμός 10 στην 40.000ή δύναμη, υπενθυμίζουν πως ο αριθμός των πρωτόνιων του σύμπαντος είναι 10 στην 80ή. Αυτό συνεπάγεται σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες πως δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί τυχαία ζωή ακόμη και αν όλο το σύμπαν ήταν μία οργανική σούπα.
40 χρονια προσπαθησαν οι Αμερικανοι να δημιουργησουν ζωη σε τεχνητο περιβαλλον αρχεγονης σουπας και απετυχαν.
Το 1924, ο Ρώσος βιοχημικός Αλεξάντερ Οπάριν προσπάθησε να δώσει ώθηση στην Αβιογένεση με το να προτείνει μιά θεωρία για το πως δημιουργήθηκε το πρώτο ζωντανό κύτταρο από άβια συστατικά. Ισχυρίστηκε πως η ζωή εμφανίστηκε στους θερμούς αρχέγονους ωκεανούς όταν η ατμόσφαιρα ήταν πλούσια σε αμμωνία, μεθάνιο, υδρογόνο και σε νερό με μορφή υδρατμών. Οι αστραπές και η θερμότητα από τα ηφαίστεια, επέδρασαν σε απλές ενώσεις άνθρακα κάνοντας τις ολοένα πολυπλοκότερες μέχρι να φτάσουμε στο πρώτο κύτταρο. Για τον Οπάριν δεν υπήρχε καν ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε ένα ζωντανό οργανισμό και στην άβια ύλη. Και τα δύο ήταν χημεία, εξέλιξη απλούστερων χημικών ενώσεων σε πολυπλοκότερες.
Το 1953, ο Στάνλευ Μίλλερ, ένας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ξεκίνησε να αποδείξει πειραματικά τη θεωρία του Οπάριν. Δουλεύοντας στο εργαστήριο του Harold Urey (νόμπελ χημείας 1934), προσπάθησε να αναπαράγει την αρχέγονη σούπα που επικρατούσε στους πρώιμους αιώνες της γης και στην οποία σύμφωνα με τον Οπάριν εμφανίστηκε μέσω χημείας η πρώτη ζωή. Σε διάφορα δοχεία τοποθέτησε νερό, μεθάνιο και αμμωνία. Έβραζε το μείγμα και μετά το διαπερνούσε με ηλεκτρικές εκκενώσεις (οι οποίες αναπαριστούσαν τους κεραυνούς). Μετά από μία εβδομάδα στα δοχεία εμφανίστηκαν μερικά αμινοξέα. Δεδομένου ότι τα αμινοξέα είναι οι θεμέλιοι λίθοι των πρωτεινών και αυτές των κυττάρων, ο Μίλλερ είχε κάθε λόγο να πανηγυρίσει θεωρόντας ότι η επαλήθευση της άβιας προέλευσης της ζωής μέσω της χημείας βρισκόταν σε καλό δρόμο.
Όμως την αρχική επιτυχία του Μίλλερ ακολούθησαν δεκαετίες αποτυχιών. Τα αμινοξέα δεν μπόρεσαν να παράγουν πρωτείνες ούτε κάποιο από τα πολύπλοκα νουκλεικά οξέα του κυττάρου. Σχεδόν 40 χρόνια μετά την αρχική εκκίνηση των πειραμάτων του, ο καθηγητής Μίλλερ δήλωσε στο Scientific American: "Το πρόβλημα της προέλευσης της ζωής αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμασταν εγώ και οι περισσότεροι άλλοι άνθρωποι."
Σπίρτο έγραψε: 06 Οκτ 2024, 21:36
Ναι τώρα θα το διαβάσω και θα σε δικαιολογήσω αυτόματα.
Με προσβολες δεν γινεται κουβεντα, εγω σου κατεβαζω επιχειρηματα που δουλεψα να τα βρω.
Αν μπορεις λοιπον απαντησε σε αυτο.
Όμως την αρχική επιτυχία του Μίλλερ ακολούθησαν δεκαετίες αποτυχιών. Τα αμινοξέα δεν μπόρεσαν να παράγουν πρωτείνες ούτε κάποιο από τα πολύπλοκα νουκλεικά οξέα του κυττάρου. Σχεδόν 40 χρόνια μετά την αρχική εκκίνηση των πειραμάτων του, ο καθηγητής Μίλλερ δήλωσε στο Scientific American: "Το πρόβλημα της προέλευσης της ζωής αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμασταν εγώ και οι περισσότεροι άλλοι άνθρωποι."
Κι εχω και αλλους επιστημονες να δηλωνουν τα ιδια.
Το 1969, ο Ντιν Χ. Κένιον, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου "Βιοχημικός Προκαθορισμός". Σε αυτό υποστηριξε πως οι ιδιότητες των χημικών στοιχείων υπαγορεύουν τους τύπους των μονομερών μορίων που μπορούν να σχηματισθούν στην προβιοτική σύνθεση, τα οποία μετά υπαγορεύουν τις ιδιότητες των εμφανιζόμενων πολυμερών μορίων, τα οποία τελικά υπαγορεύουν τις ιδιότητες των πρόδρομων των κυττάρων (eobionts) και στη συνέχεια των ίδιων των κυττάρων.
Από το 1976 όμως ο Κένιον άρχισε να εγκαταλείπει τις αρχικές του πεποιθήσεις και κατέληξε πως "είναι απολύτως αβάσιμο να υποστηρίζουμε πως η ύλη και η ενέργεια, χωρίς καμιά βοήθεια, οργανώθηκαν και σχημάτισαν ζωντανά συστήματα". Και πως υπάρχει "ένα θεμελιώδες ψεγάδι σε όλες τις τρέχουσες θεωρίες περί χημικής καταγωγής της ζωής."
Αν ο Κένιον έμπλεξε με δημιουργιστές και επηρεάστηκε απ' αυτούς, δεν συνέβη το ίδιο με τον Ράντου Πόπα, μικροβιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ, που δεν συμφωνεί με την αφήγηση της Γραφής περί δημιουργίας. Κι ωστόσο ο Πόπα κατέληξε το 2004 σε παρόμοια συμπεράσματα με τον Κένιον: "Αν εμείς δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ζωή σε πλήρως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες, πώς ήταν δυνατόν να το κάνει αυτό η φύση;" Επίσης δήλωσε: "Η πολυπλοκότητα των μηχανισμών που απαιτούνται για τη λειτουργία ενός κυττάρου είναι τόσο μεγάλη ώστε η ταυτόχρονη εμφάνιση από απλή σύμπτωση φαίνεται αδύνατη."
Εγώ πολεμώ πιο πολύ τις προσβολές από σένα.
Μα είναι προσβολή εν τούτοις να καλείς να φτιάξουν κύτταρο στο εργαστήριο γιατί μόνο αυτό θεωρείς απόδειξη. Ποιος είσαι ρε μεγάλε;
Εγώ πολεμώ πιο πολύ τις προσβολές από σένα.
Μα είναι προσβολή εν τούτοις να καλείς να φτιάξουν κύτταρο στο εργαστήριο γιατί μόνο αυτό θεωρείς απόδειξη. Ποιος είσαι ρε μεγάλε;
Αυτος που σου ανεβασε το παρακατω επιστημονικο συμπερασμα ειμαι.
Μην απαντας σε μενα, απαντα στα σχολια των επιστημονων που μοχθησαν δεκαετιες στα εργαστηρι για το συγκεκριμενο θεμα.
Αυτος πιχι που σου βαζω πειστηκε πως η εμφανιση της ζωης δεν οφειλεται σε απλη συμπτωση.
Αν ο Κένιον έμπλεξε με δημιουργιστές και επηρεάστηκε απ' αυτούς, δεν συνέβη το ίδιο με τον Ράντου Πόπα, μικροβιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ, που δεν συμφωνεί με την αφήγηση της Γραφής περί δημιουργίας. Κι ωστόσο ο Πόπα κατέληξε το 2004 σε παρόμοια συμπεράσματα με τον Κένιον: "Αν εμείς δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ζωή σε πλήρως ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες, πώς ήταν δυνατόν να το κάνει αυτό η φύση;" Επίσης δήλωσε: "Η πολυπλοκότητα των μηχανισμών που απαιτούνται για τη λειτουργία ενός κυττάρου είναι τόσο μεγάλη ώστε η ταυτόχρονη εμφάνιση από απλή σύμπτωση φαίνεται αδύνατη."
,
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Αρίστος την 06 Οκτ 2024, 21:56, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Αρίστο, μπορείς να μου εξηγήσεις τί σχέση έχουν οι αναφορές που παραθέτεις, με την αντίληψη που υπάρχει για τον Θεό ή τους Θεούς σε όλες τις γνωστές θρησκείες;
