Πορφύρα και Αιμα: Γιατι δεν γυρίζονται τετοιες σειρές σημερα στην Ελλάδα?

[axilmar]

Δεν έχει νόημα απο πλευράς κόστους να γυριστει οτιδήποτε σοβαρό στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κοινό.

Τηλεόραση βλεπουν μόνο οι θειτσες πλέον και αυτές θα βλέπουν ότι και να δείχνει.

Οπότε γιατί να κάνουν κάτι καλύτερο;

[OANNHSEA]

Θα μπορούσαν να γυρίσουν μία σειρά στην ΕΡΤ με το ανάλογο περιεχόμενο, να την προβάλουν στην Ελλάδα, και μετά να την πουλήσουν μετά στο Netflix π.χ. Αλλά αυτό δεν γίνεται, γιατί "είμαστε δημοκράτες και τιμούμε τους αγώνες της αριστεράς...".
Με λίγα λόγια, μην περιμένεις τριαντάφυλλα, από κάποιον που ξέρει μόνο να χέσει δύσοσμα σκατά...

.

[Rocco Siffredi]

Δεν έχει νόημα απο πλευράς κόστους να γυριστει οτιδήποτε σοβαρό στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κοινό.

Τηλεόραση βλεπουν μόνο οι θειτσες πλέον και αυτές θα βλέπουν ότι και να δείχνει.

Οπότε γιατί να κάνουν κάτι καλύτερο;

Δεν είναι μόνο η TV
Αν είναι κάτι καλό θα το δει ο άλλος από το ίντερνετ μπορεί να σπρωχτει και σε πλατφόρμα του εξωτερικού

[Communio Sancta]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

[ΓΑΛΗ]

Δεν έχει νόημα απο πλευράς κόστους να γυριστει οτιδήποτε σοβαρό στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κοινό.

Τηλεόραση βλεπουν μόνο οι θειτσες πλέον και αυτές θα βλέπουν ότι και να δείχνει.

Οπότε γιατί να κάνουν κάτι καλύτερο;

Ε, αν κρίνω από τα σχετικά θέματα στο πχόρουμ για τα τηλεοπτικά τεκταινόμενα, δεν θα χαρακτήριζα μόνον ως θείτσες όσους ασχολούνται. Παίζουν και οι μπαρμπάδες στη φάση.

Το σίγουρο είναι ότι οι Τούρκοι είναι πολύ πιο επιδραστικοί από τους δικούς μας ελιτιστές, τόσο στα πιασάρικα όσο και στα πιο ποιοτικά πεδία.

Εμείς ως χώρα επιλέξαμε συνειδητά το ρόλο του χατζηδιαβάτη.

[ΓΑΛΗ]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

Υποθέτω με τον ίδιο στόμφο που έπαιζαν οι ηθοποιοί σε όλες τις ιστορικές σειρές πριν 40-50 χρόνια. Ε, από τότε έχουν εξελιχθεί τόσο τα σενάρια όσο και η τεχνολογία.

Αλλά είπαμε, μπροστά στην Τέχνη της κάθε σύγχρονης κιτσοπουλάδας, που μισεί τον τόπο της όπως και τον εαυτό της και χρησιμοποιεί την τέχνη ως ψυχοθεραπεία αποφόρτισης, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

[Communio Sancta]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

Υποθέτω με τον ίδιο στόμφο που έπαιζαν οι ηθοποιοί σε όλες τις ιστορικές σειρές πριν 40-50 χρόνια. Ε, από τότε έχουν εξελιχθεί τόσο τα σενάρια όσο και η τεχνολογία.

Αλλά είπαμε, μπροστά στην Τέχνη της κάθε σύγχρονης κιτσοπουλάδας, που μισεί τον τόπο της όπως και τον εαυτό της και χρησιμοποιεί την τέχνη ως ψυχοθεραπεία αποφόρτισης, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

Υπάρχει στόμφος γελοίος και στόμφος που δικαιολογείται από τη μόδα της εποχής. Σαφώς η Sarah Bernhardt δεν έπαιζε όπως η Glenn Close.Το έτος 1977 όμως δεν το δικαιολογεί, μιας κι οι Έλληνες ηθοποιοί ξέραν να παίζουν και το κάνανε, με αμεσότητα. Πάρε τον Αλεξανδράκη σε όλους τους ιστορικούς του ρόλους δες τον Παπαφλέσσα που ούλοι στομφάρουν με τι μέτρο και φυσικότητα αποδίδει το ιστορικό δράμα. Το 1977 να παίζεις έτσι, δεν είναι ίδιον της εποχής, αλλά κιτς αισθητική. Δεν έχω τίποτα εναντίον της σειράς, μου αρέσει πολύ το σενάριο και η τηλεσκηνοθεσία, αλλά με εκνευρίζουν οι περισσότεροι ηθοποιοί.

[George_V]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

Kαι αυτο ειναι το αιωνιο προβλημα στην Ελλάδα.

Ολοι οι ηθοποιοι παιζουν σε τηλεοραση/σινεμα σαν να παιζουν στο θεατρο με αποτελεσμα να βγαινει πολυ ασχημα η παρουσια τους προς τα εξω μιας και τηλεοραση/σινεμα ειναι πολυ διαφορετικα απο actual θεατρο.

Και αυτο γινεται ακομα πιο χειροτερο καθως η συντριπτικη πλειοψηφια των σημερινων ηθοποιων ειναι και αταλαντοι απο πανω.

[ΓΑΛΗ]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

Υποθέτω με τον ίδιο στόμφο που έπαιζαν οι ηθοποιοί σε όλες τις ιστορικές σειρές πριν 40-50 χρόνια. Ε, από τότε έχουν εξελιχθεί τόσο τα σενάρια όσο και η τεχνολογία.

Αλλά είπαμε, μπροστά στην Τέχνη της κάθε σύγχρονης κιτσοπουλάδας, που μισεί τον τόπο της όπως και τον εαυτό της και χρησιμοποιεί την τέχνη ως ψυχοθεραπεία αποφόρτισης, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

Υπάρχει στόμφος γελοίος και στόμφος που δικαιολογείται από τη μόδα της εποχής. Σαφώς η Sarah Bernhardt δεν έπαιζε όπως η Glenn Close.Το έτος 1977 όμως δεν το δικαιολογεί, μιας κι οι Έλληνες ηθοποιοί ξέραν να παίζουν και το κάνανε, με αμεσότητα. Πάρε τον Αλεξανδράκη σε όλους τους ιστορικούς του ρόλους δες τον Παπαφλέσσα που ούλοι στομφάρουν με τι μέτρο και φυσικότητα αποδίδει το ιστορικό δράμα. Το 1977 να παίζεις έτσι, δεν είναι ίδιον της εποχής, αλλά κιτς αισθητική. Δεν έχω τίποτα εναντίον της σειράς, μου αρέσει πολύ το σενάριο και η τηλεσκηνοθεσία, αλλά με εκνευρίζουν οι περισσότεροι ηθοποιοί.

Εστιάζεις στη συγκεκριμένη σειρά και όχι στο βασικό πόιντ του θέματος.

Το αν το έχεις καταλάβει ή επιχειρείς καλλιτεχνικού τύπου ελιγμό, είναι δικό σου θέμα.


Προσωπικώς πάντως, βλέπω τα ελληνικά σύγχρονα τεκταινόμενα ως πολίτης του κόζμου πλέον.

Και βάσει των συγκρίσεων που κάνω, έχω καταλήξει στην άποψη ότι το γκρις και οι γκρικς σήμερα, έχουν απλώς ιστορικό, λαογραφικό και τουριστικό ενδιαφέρον και μηδενική πλέον δυναμική ως σύγχρονες υπολογίσιμες υπάρξεις της όποιας εθνοτικής ταυτότητας. Είναι κι αυτό μια νίκη, δε λέω.

[Communio Sancta]

Υποθέτω με τον ίδιο στόμφο που έπαιζαν οι ηθοποιοί σε όλες τις ιστορικές σειρές πριν 40-50 χρόνια. Ε, από τότε έχουν εξελιχθεί τόσο τα σενάρια όσο και η τεχνολογία.

Αλλά είπαμε, μπροστά στην Τέχνη της κάθε σύγχρονης κιτσοπουλάδας, που μισεί τον τόπο της όπως και τον εαυτό της και χρησιμοποιεί την τέχνη ως ψυχοθεραπεία αποφόρτισης, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

Υπάρχει στόμφος γελοίος και στόμφος που δικαιολογείται από τη μόδα της εποχής. Σαφώς η Sarah Bernhardt δεν έπαιζε όπως η Glenn Close.Το έτος 1977 όμως δεν το δικαιολογεί, μιας κι οι Έλληνες ηθοποιοί ξέραν να παίζουν και το κάνανε, με αμεσότητα. Πάρε τον Αλεξανδράκη σε όλους τους ιστορικούς του ρόλους δες τον Παπαφλέσσα που ούλοι στομφάρουν με τι μέτρο και φυσικότητα αποδίδει το ιστορικό δράμα. Το 1977 να παίζεις έτσι, δεν είναι ίδιον της εποχής, αλλά κιτς αισθητική. Δεν έχω τίποτα εναντίον της σειράς, μου αρέσει πολύ το σενάριο και η τηλεσκηνοθεσία, αλλά με εκνευρίζουν οι περισσότεροι ηθοποιοί.

Εστιάζεις στη συγκεκριμένη σειρά και όχι στο βασικό πόιντ του θέματος.

Το αν το έχεις καταλάβει ή επιχειρείς καλλιτεχνικού τύπου ελιγμό, είναι δικό σου θέμα.


Προσωπικώς πάντως, βλέπω τα ελληνικά σύγχρονα τεκταινόμενα ως πολίτης του κόζμου πλέον.

Και βάσει των συγκρίσεων που κάνω, έχω καταλήξει στην άποψη ότι το γκρις και οι γκρικς σήμερα, έχουν απλώς ιστορικό, λαογραφικό και τουριστικό ενδιαφέρον και μηδενική πλέον δυναμική ως σύγχρονες υπολογίσιμες υπάρξεις της όποιας εθνοτικής ταυτότητας. Είναι κι αυτό μια νίκη, δε λέω.

Δεν βγαίνει νόημα απ΄όσα λες, ειλικρινά.

[ΓΑΛΗ]

Υπάρχει στόμφος γελοίος και στόμφος που δικαιολογείται από τη μόδα της εποχής. Σαφώς η Sarah Bernhardt δεν έπαιζε όπως η Glenn Close.Το έτος 1977 όμως δεν το δικαιολογεί, μιας κι οι Έλληνες ηθοποιοί ξέραν να παίζουν και το κάνανε, με αμεσότητα. Πάρε τον Αλεξανδράκη σε όλους τους ιστορικούς του ρόλους δες τον Παπαφλέσσα που ούλοι στομφάρουν με τι μέτρο και φυσικότητα αποδίδει το ιστορικό δράμα. Το 1977 να παίζεις έτσι, δεν είναι ίδιον της εποχής, αλλά κιτς αισθητική. Δεν έχω τίποτα εναντίον της σειράς, μου αρέσει πολύ το σενάριο και η τηλεσκηνοθεσία, αλλά με εκνευρίζουν οι περισσότεροι ηθοποιοί.

Εστιάζεις στη συγκεκριμένη σειρά και όχι στο βασικό πόιντ του θέματος.

Το αν το έχεις καταλάβει ή επιχειρείς καλλιτεχνικού τύπου ελιγμό, είναι δικό σου θέμα.


Προσωπικώς πάντως, βλέπω τα ελληνικά σύγχρονα τεκταινόμενα ως πολίτης του κόζμου πλέον.

Και βάσει των συγκρίσεων που κάνω, έχω καταλήξει στην άποψη ότι το γκρις και οι γκρικς σήμερα, έχουν απλώς ιστορικό, λαογραφικό και τουριστικό ενδιαφέρον και μηδενική πλέον δυναμική ως σύγχρονες υπολογίσιμες υπάρξεις της όποιας εθνοτικής ταυτότητας. Είναι κι αυτό μια νίκη, δε λέω.

Δεν βγαίνει νόημα απ΄όσα λες, ειλικρινά.

Α ναι;

Τί να κάνουμε, ως άτεχνη, δεν έχω καταφέρει ακόμα να ανταπεξέλθω στο μέγεθος των υπόλοιπων καλλιτεχνικών και λοιπών ακτιβιστικών μηνυμάτων, που δίνουν γροθιές στο στομάχι της συντήρησης.

[masterridley]

Δεύτερον... δεν μας νοιάζει αν Γερμανοί έχουν κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ. Βασικά το ότι έχουν κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ ενισχύει την δήλωση ότι οι Γερμανοί δεν έχουν κινηματογραφική κουλτούρα. Εννοούμε πάντα την χώρα, δεν έχει νόημα να το πεις αυτό για λαό. Αν είχαν, θα έκαναν καριέρα στην χώρα τους.

Τρίτον, σιγά την σχολή κινηματογράφου. Πες μου μερικά αξιοσημείωτα γερμανικά έργα που να τα ξέρουν πάνω από 2 άτομα.

Κανένα γερμανικό κινηματογραφικό έργο δεν ξέρω. Ούτε σκηνοθέτες ή ηθοποιούς.
Δίκιο έχεις, αν είχαν κινηματογράφο στη χώρα τους δεν θα πήγαιναν στις ΗΠΑ όπως πολλοί Βρετανοί, Ιταλοί και Γάλλοι που δεν έχουν κινηματογράφο και θέατρο στις χώρες τους και γι' αυτό πήγαν στις ΗΠΑ.
Παρεμπιπτόντως, 3 νίκες και συνολικά 15 υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας δείχνει όντως ότι οι Γερμανοί δεν έχουν κινηματογραφική κουλτούρα.
Απολίτιστους λαός και χώρα ρε παιδί μου.
Ούτε κινηματογράφο, ούτε θέατρο, ούτε αθλητισμό, ούτε επιστήμες να μην έχουν αυτοί οι Γερμανοί ρε παιδί μου.......

Δεν σε ρώτησα αν ξέρεις εσύ. Εσύ μπορεί να ξέρεις και κινηματογράφο της Ναμίμπια.

Νομίζω κάνεις overstate your point.

Άνετα σου λέω Φασμπίντερ (Μαρία Μπράουν) που το είδα μικρός όταν το έδιναν οι εφημερίδες (άρα το είδαν και χιλιάδες άλλοι Έλληνες)

Χέρτσογκ, έχω δει μόνο το Grizzly Man.

Χάνεκε, The Piano Teacher (με την γαμάτη Υπέρ!), το οποίο πήρε και χρυσό Φοίνικα, άρα την έχουν δει άπειροι. Επίσης, Funny Games που είναι wtf. -- Το Amour που δεν είδα πήρε και Όσκαρ.

Για να μην αναφέρουμε τις Ζωές των Άλλων, την Πτώση, το Κύμα που τα είδαν ουυύλοι.

[Μπίστης]

αυτό δεν γίνεται, γιατί "είμαστε δημοκράτες και τιμούμε τους αγώνες της αριστεράς...".


.

Mονο τύπου Στρέλλα έχουν την φιλοδοξία οι σκηνοθέτες

Ο Λάνθιμος που μπορεί να ελκύσει φράγκα, επίσης έχει παρόμοιο προσανατολισμό

[Μπίστης]

Συγγνώμη, αλλά σας αρέσει πώς παίζαν οι ηθοποιοί σε αυτές τις σειρές;

Ο Μυράτ δεν ήταν καλός στον ρόλο του λαμόγιου ?
Βεβαίως ευκολότερο

Στεναχωριομαστε με τον στόμφο αλλά ζητάμε κάτι υψηλό, ιστορικό ή λογοτεχνικό

Χωρίς πολύ χρήμα και τα σκηνικά θα είναι κατικατουριστικα

[Blackdog]

Κανένα γερμανικό κινηματογραφικό έργο δεν ξέρω. Ούτε σκηνοθέτες ή ηθοποιούς.
Δίκιο έχεις, αν είχαν κινηματογράφο στη χώρα τους δεν θα πήγαιναν στις ΗΠΑ όπως πολλοί Βρετανοί, Ιταλοί και Γάλλοι που δεν έχουν κινηματογράφο και θέατρο στις χώρες τους και γι' αυτό πήγαν στις ΗΠΑ.
Παρεμπιπτόντως, 3 νίκες και συνολικά 15 υποψηφιότητες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας δείχνει όντως ότι οι Γερμανοί δεν έχουν κινηματογραφική κουλτούρα.
Απολίτιστους λαός και χώρα ρε παιδί μου.
Ούτε κινηματογράφο, ούτε θέατρο, ούτε αθλητισμό, ούτε επιστήμες να μην έχουν αυτοί οι Γερμανοί ρε παιδί μου.......

Δεν σε ρώτησα αν ξέρεις εσύ. Εσύ μπορεί να ξέρεις και κινηματογράφο της Ναμίμπια.

Νομίζω κάνεις overstate your point.

Άνετα σου λέω Φασμπίντερ (Μαρία Μπράουν) που το είδα μικρός όταν το έδιναν οι εφημερίδες (άρα το είδαν και χιλιάδες άλλοι Έλληνες)

Χέρτσογκ, έχω δει μόνο το Grizzly Man.

Χάνεκε, The Piano Teacher (με την γαμάτη Υπέρ!), το οποίο πήρε και χρυσό Φοίνικα, άρα την έχουν δει άπειροι. Επίσης, Funny Games που είναι wtf. -- Το Amour που δεν είδα πήρε και Όσκαρ.

Για να μην αναφέρουμε τις Ζωές των Άλλων, την Πτώση, το Κύμα που τα είδαν ουυύλοι.

Μπορει να ειναι πολυ παλια, αλλα για ιστορικους λογους νομιζω οτι θα πρεπει να αναφερθει η UFA και ο γερμανικος εξπρεσιονισμος

https://en.wikipedia.org/wiki/UFA_GmbH
https://en.wikipedia.org/wiki/German_ex ... ist_cinema

Among the first Expressionist films, The Student of Prague[4] (1913), The Cabinet of Dr. Caligari (1920), From Morn to Midnight (1920), The Golem: How He Came into the World[4] (1920), Genuine (1920), Destiny (1921), Nosferatu[4] (1922), Phantom (1922), and Schatten (1923) were highly symbolic and stylized.

Να προσθεσω και το metropolis του Fritz Lang (1927) και το M (1931)


Directors such as Fritz Lang, Billy Wilder, Otto Preminger, Alfred Hitchcock, Orson Welles, Carol Reed and Michael Curtiz introduced the Expressionist style to crime dramas of the 1930s and 1940s, expanding Expressionism's influence on modern film making.