ΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΓΕΛΑΤΕ ; "πνευματώδες χιούμορ" ή το πιο ανάλαφρο - σαχλαμάρα; (απαντήστε ειλικρινά όμως)

[georgebi]

Με βάση αυτή τη συζήτηση

εμείς μεγαλώσαμε με monty python. τι να μας πουν αυτοί τώρα;

Ακόμη το λένε αυτό;

Οι μόντι πάιθον είναι ο φερετζές των όσων έχουν έλλειψη χιούμορ. Ταλαντούχοι και διαχρονικοί μεν, αλλά στις μέρες μας χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τέτοιες περιπτώσεις όπου κάποιος θέλει να διαχωρίσει την αίσθηση του χιούμορ του από θεάματα που θεωρεί σαχλαμάρα.

Το λεγόμενο "πνευματώδες χιούμορ" είναι ένα πολύ μικρό -σχεδόν απειροελάχιστο ποσοστό- του συνόλου του χιούμορ που υπάρχει. Το διαχωρίζουν κάποιοι διανοούμενοι προκειμένου να πείσουν ότι και αυτοί γελάνε με κάτι.

Ομως ακόμη και στους μόντι πάιθον δεν γελούσαμε με τα πραγματικά "πνευματώδη" αστεία τους, αλλά με τα πιο ανάλαφρα.

Θεωρώ αδύνατον κάποιος να γελάει μόνο με μόντι πάιθον και βρετανικό χιούμορ. Ας το χωνέψουμε: Οσοι γελάνε, γελάνε με τη σαχλαμάρα. Δεν τρέχει τίποτα, ούτε σημαίνει πως είναι "χαμηλού επιπέδου" αυτός που γελάει με τη σαχλαμάρα.

Spoiler

εμείς μεγαλώσαμε με monty python. τι να μας πουν αυτοί τώρα;

Ακόμη το λένε αυτό;

Οι μόντι πάιθον είναι ο φερετζές των όσων έχουν έλλειψη χιούμορ. Ταλαντούχοι και διαχρονικοί μεν, αλλά στις μέρες μας χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τέτοιες περιπτώσεις όπου κάποιος θέλει να διαχωρίσει την αίσθηση του χιούμορ του από θεάματα που θεωρεί σαχλαμάρα.

Το λεγόμενο "πνευματώδες χιούμορ" είναι ένα πολύ μικρό -σχεδόν απειροελάχιστο ποσοστό- του συνόλου του χιούμορ που υπάρχει. Το διαχωρίζουν κάποιοι διανοούμενοι προκειμένου να πείσουν ότι και αυτοί γελάνε με κάτι.

Ομως ακόμη και στους μόντι πάιθον δεν γελούσαμε με τα πραγματικά "πνευματώδη" αστεία τους, αλλά με τα πιο ανάλαφρα.

Θεωρώ αδύνατον κάποιος να γελάει μόνο με μόντι πάιθον και βρετανικό χιούμορ. Ας το χωνέψουμε: Οσοι γελάνε, γελάνε με τη σαχλαμάρα. Δεν τρέχει τίποτα, ούτε σημαίνει πως είναι "χαμηλού επιπέδου" αυτός που γελάει με τη σαχλαμάρα.

Πώς τους πετσόκοψες έτσι ρε δικέ μου;

Εγώ πάντως, απ όταν έπηξε λίγο το μυαλό μου γελούσα (και συνεχίζω να γελάω) με





Ε ... μετά ανακάλυψα και τον ΤΙΤΑΝΙΟ Λαρραρο



και ολοκληρώθηκε η τριπλέτα ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

[Communio Sancta]

Γελάω με το σουρεαλιστικό χιούμορ, με τα κουφά. Ας πούμε, με το ΘΟΥ ΒΟΥ. Με το Airplane...

[Μαδουραίος]

Δεν βλεπω ποτε κωμωδιες.Γενικα ειναι χαμηλου επιπεδου και για τον πουτσο καβαλα.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Σε ατομικό επίπεδο, πνευματώδες, όπως πχ το χιούμορ του Πανούτσου . Δεν μπορώ κάτι καφροχαβαλεδες που γκαριζουν, σαν εκείνον τον χοντρό.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Από ταινίες γελάω με χοντρό χαβαλε, βλέπε ηλίθιος και πανηλίθιος, εκεί λειτουργει διαφορετικά.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Από καφριλα προτιμώ την πιο έξυπνη, βλέπε μαικιους, με διάφορα ρετρονοσταλγικά μέσα. Αντιθέτως τον Κοντοπίδη δεν τον αντέχω.

[georgebi]

Ένα best of.... λίγο φύρδην μίγδην απ τα 40ς έως και σήμερα

***τα δυο μάλιστα πραγματεύονται το τέλος του κόσμου.....τυχαίο;

[Unique]

Μόνο με Βέγγο

[nemo]

τωρα πλεον με τις ανακοινωσεις του κκε και των κεκεδων και μετα με τα υπολοιπες των αλλων κομματων
και με τα σουργελα που τους υποστηριζουν ...με ταινιες κλπ δεν μου βγαινει το γελιο

[AlienWay]

Τζώρτζη με τον τύπο που έχεις στο άβαταρ, είχα δει κάποιες σκηνές και ούτε χαμόγελο δεν έσκασα.

Το black Adder καλό όμως.

[panos291]

Αυτο το χιουμορ εχω

[Βλήμα]

Γελάω με το χιούμορ δημοτικού. Μια καλά τοποθετημένη στον χωροχρόνο κλανιά δεν την κερδίζουν χίλιοι σεναριογράφοι.

[έργο_μακέτο]

Το λεγόμενο "ξηρό χιούμορ" (dry humor). Το χρησιμοποιούσε αρκετά ο Μπέζος στις τηλεοπτικές σειρές.

[micmic]

Αν πάρουμε τις κωμωδίες που έχουν καλή βαθμολογία στο IMDB, δηλαδή θεωρητικά αρέσουν σε πολύ κόσμο, μάλλον η χειρότερη "κωμωδία" που προσπάθησα (αλλά δεν άντεξα) να δω, ήταν το Ferris Bueller's Day Off.

Από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, το "Yes, Minister/Yes, Prime Minister" ήταν όντως κορυφαία. Και κάποια των Monty Pythons, αλλά όχι όλα. Το "The Life of Brian" ήταν πάντως φανταστικό. Το ίδιο και με τον Peter Sellers, κάποια δεν μου άρεσαν αλλά το "The Party" ήταν υπέροχο. Θυμάμαι ως πολύ καλή το "Victor/Victoria". Επίσης το "Young Frankenstein". Το "Trading Places" πολύ καλό επίσης. Οι καλύτερες Ιταλικές κωμωδίες είναι γλυκόπικρες οπότε τις περισσότερες δεν τις βάζω στη σύγκριση, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω το "I Mostri". Εννοείται βέβαια κάποιες του Woody Allen, πχ το "Crimes and Misdemeanors". Θυμήθηκα τώρα και μια σχετικά άγνωστη γαλλική που μου είχε φανεί πολύ αστεία, το "Gazon Maudit".

Από Έλληνες φυσικά ο κορυφαίος είναι ο Λογοθετίδης. Και η καλύτερή του νομίζω το "Ούτε γάτα, ούτε ζημιά".

[Isildur]

Έπος! Chaaaaaaaaaaarge!!!

Επίσης...