Αρχείο αλβανικής μετανάστευσης : μια σακούλα γεμάτη τηλεκάρτες

[Πτολεμαίος]

Όπως ακριβώς είχαν προβλέψει (και είχαν προτείνει) οι Πρωτοφασιστες θεωρητικοί του Μεσοπολέμου, ο εμπλουτισμός του μολυσμένου σημιτακικου ελληνικού αίματος με το αδάμαστο Αριο Αλβανικό αίμα θα ξαναγεννησει την πατρίδα

Το χουν οι φασίστες αυτό, να δικαιώνονται μετά από 70+ χρόνια.

Μόνο που συμφωνουν μαζί τους (στο συγκεκριμένο θέμα) οι αντιφασίστες

[runner]

Μου είχε πει πριν ένα χρόνο ένας βορειοηπειρώτης μάστορας, αν ήξερα ότι η Ελλάδα θα καταντήσει τέτοιο woke και πολυπολιτισμικό μπάχαλο δεν θα ερχόμουν καθόλου και θα έμενα εκεί η θα πήγαινα αλλού.

Αν όντως έχει ειπωθεί κάτι τέτοιο από βορειοηπειρώτη, πρόκειται περί μέγιστης αρλουμπας.
Σιγά τον πολυπολιτισμο και σιγά το woke στην Ελλάδα.
Σε σχέση με την πλειοψηφία των υπολοίπων χωρών, σε αυτά τα φαινόμενα η Ελλάδα έχει το λιγότερο.

[Allah]

Μου είχε πει πριν ένα χρόνο ένας βορειοηπειρώτης μάστορας, αν ήξερα ότι η Ελλάδα θα καταντήσει τέτοιο woke και πολυπολιτισμικό μπάχαλο δεν θα ερχόμουν καθόλου και θα έμενα εκεί η θα πήγαινα αλλού.

Αν δεν του αρέσει μπορεί πάντα να γυρίσει πίσω. Να πας κι εσύ μαζί του.

Γιατί; Η λύση είναι πολύ απλή, όλη η ευρώπη να γίνει Ουγγαρία. Να συνεργαστούμε οι λαοί να εκδιώξουμε τους νεοταξίτες από παντού στην Ευρώπη και θα λυθούν τα περισσότερα προβήματα.

Ακόμα πιο απλή λύση: Πήγαινε εσύ στην Ουγγαρία, αφού σου αρέσει τόσο πολύ.

[Dr Socrates]

Aυτα που γραφει το αρθρο που μπηκε στην προηγουμενη σελιδα(απο σαιτ που ηταν φιλικα προσκειμενο στο Συριζα επι Τσιπρα) ειναι η γνωστη κασετα που παιζοτανε την δεκαετια 90 και 00ς,δεν ειναι τιποτα καινουργιο,παρομοια διαβαζες και στην Ελευθεροτυπια παλιοτερα αλλα και σε αρθρα στο εθνος(εποχης Μπομπολα).κατι αντιστοιχο εγινε και οταν ηρθε το δευτερο μεγαλο κυμα απο την Ασια και την Αφρικη.
οι συνηθισμενες απλοικες προσεγγισεις που προερχονται απο το χωρο της αριστερας με αναφορα σε ρατσισμους,στερεοτυπα και για συμπεριληψη για να το ριξουν μετα σε θεωριες περι ισλαμοφοβιας.



πριν 20 χρονια...

Έλληνες-Αλβανοί – Με αφορμή τις πρόσφατες συγκρούσεις
από Άρδην - Ρήξη 27 Οκτωβρίου 2004
των Γ. Παλαιολόγου-Γ. Ρακκάς, από το Άρδην τ. 50, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2004

Η συ­ζητη­ση και οι δια­μαχες γύ­ρω α­πό τα πρω­το­φα­νή πε­ρι­στα­τι­κά ε­πι­θέ­σε­ων Ελ­λή­νων σε Αλ­βα­νούς με­τα­νά­στες που δια­δέ­χθη­καν την ήτ­τα της Ε­θνι­κής Ελ­λά­δος α­πό την α­ντί­στοι­χη της Αλ­βα­νί­ας στα Τί­ρα­να, στά­θη­καν στα ε­πι­φαι­νό­με­να των γε­γο­νό­των, μη μπο­ρώ­ντας να α­να­κα­λύ­ψουν τους πραγ­μα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς που τα υ­πο­κί­νη­σαν. Ό­σοι α­η­δί­α­σαν με τις σκη­νές των ε­πι­θέ­σε­ων, πε­ριο­ρί­στη­καν να κα­ταγ­γεί­λουν τους “θερ­μό­αι­μους ο­πα­δούς” για το α­πο­τρό­παιο των πρά­ξε­ων.

Η πλειο­ψη­φί­α της ελ­λη­νι­κής α­ρι­στε­ράς βρή­κε την ε­ξή­γη­ση στην κα­ρα­μέ­λα του ρα­τσι­σμού προ­σφεύ­γο­ντας στις συ­νή­θεις γε­νι­κεύ­σεις, ε­νώ ταυ­τό­χρο­να θε­ώ­ρη­σε την Ο­λυ­μπιά­δα και τις ε­πι­τυ­χί­ες της Ε­θνι­κής ο­μά­δας πο­δο­σφαί­ρου ως την κύ­ρια μή­τρα των νέ­ων κρου­σμά­των του “ε­πι­θε­τι­κού ε­θνι­κι­σμού” που ε­ξε­λί­χθη­κε τις η­μέ­ρες ε­κεί­νες. Α­πό την άλ­λη, έ­να με­γά­λο μέ­ρος των Μ.Μ.Ε., εξ ί­σου μου­δια­σμέ­νοι α­πό τα πε­ρι­στα­τι­κά, προ­σπά­θη­σαν να α­πα­λύ­νουν τον α­ντί­κτυ­πό τους.
Δυ­στυ­χώς ό­μως, οι σχέ­σεις των Ελ­λή­νων με τους Αλ­βα­νούς με­τα­νά­στες, ό­σο και το με­τα­να­στευ­τι­κό ζή­τη­μα στο σύ­νο­λό του, εί­ναι για τη χώ­ρα μας έ­να πο­λύ δύ­σκο­λο και πο­λύ­πλο­κο πρό­βλη­μα το ο­ποί­ο δεν χω­ρά­ει ού­τε στα υ­πε­ρα­πλου­στευ­μέ­να θε­ω­ρη­τι­κά σχή­μα­τα πε­ρί ρα­τσι­σμού, που ε­πι­μέ­νουν στην ε­πι­φά­νεια των γε­γο­νό­των και των φαι­νο­μέ­νων που προ­κα­λούν τις ε­πι­θε­τι­κές στά­σεις και συ­μπε­ρι­φο­ρές, ού­τε στην α­πλή, κοι­νή λο­γι­κή του ρε­βαν­σι­σμού που προ­σπα­θεί να χω­ρέ­σει έ­να ο­λό­κλη­ρο φαι­νό­με­νο στην αυ­το­μα­τι­κή α­νταλ­λα­γή προ­κλή­σε­ων.
Το ζή­τη­μα α­φο­ρά, κατ’ αρ­χάς, στον ρό­λο και τη θέ­ση των με­τα­να­στών στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α, τη συ­στη­μα­τι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση στην ο­ποί­α υ­πό­κει­νται, τις δυ­να­τό­τη­τες της εν­σω­μά­τω­σής τους στις υ­φι­στά­με­νες κοι­νω­νι­κές δο­μές κ.λπ. Α­πό την άλ­λη πλευ­ρά, οι σχέ­σεις των Ελ­λή­νων με τους Αλ­βα­νούς με­τα­νά­στες α­πο­τε­λούν α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι των Ελ­λη­νο­αλ­βα­νι­κών σχέ­σε­ων –και ά­ρα ε­πη­ρε­ά­ζο­νται α­πό το σύ­νο­λο των πα­ρα­γό­ντων που διέ­πουν τις σχέ­σεις των δυο κρα­τών. Ας δού­με με­ρι­κές α­πό τις πτυ­χές των δια­στά­σε­ων αυ­τών.


Οι με­τα­νά­στες στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α
Α­πό τις αρ­χές της δε­κα­ε­τί­ας του 1990, η χώ­ρα μας με­τα­βλή­θη­κε α­πό χώ­ρα ε­ξα­γω­γής σε χώ­ρα υ­πο­δο­χής με­τα­να­στών. Αυ­τή η δια­πί­στω­ση εί­ναι τό­σο κοι­νό­τυ­πη που θα την συ­να­ντή­σου­με σε κά­θε α­να­φο­ρά για τους με­τα­νά­στες στην Ελ­λά­δα. Μέ­σα σε 10 χρό­νια, ε­γκα­τα­στά­θη­καν στη χώ­ρα 762.191 με­τα­νά­στες που α­ντι­στοι­χούν στο 7,0% του συ­νο­λι­κού πλη­θυ­σμού της χώ­ρας. Φυ­σι­κά, πρό­κει­ται για τα ε­πί­ση­μα στοι­χεί­α που βα­σί­ζο­νται στην α­πο­γρα­φή του 2001, τα ο­ποί­α ό­μως έ­χουν δε­χθεί πολ­λές ε­πι­κρί­σεις για την ε­γκυ­ρό­τη­τά τους, ι­διαί­τε­ρα σε ό,τι α­φο­ρά τους πα­ρά­νο­μους με­τα­νά­στες που δια­μέ­νουν στη χώ­ρα μας και που α­πέ­φυ­γαν την α­πο­γρα­φή για τους ευ­νό­η­τους λό­γους. Σύμ­φω­να με άλ­λες ε­κτι­μή­σεις, ο α­ριθ­μός των αλ­λο­δα­πών προ­σεγ­γί­ζει τους 1.300.000! Μι­λά­με για έ­να πο­σο­στό το ο­ποί­ο ξε­περ­νά­ει το 12% του πλη­θυ­σμού ή –στην πιο συ­ντη­ρη­τι­κή ε­κτί­μη­ση– σί­γου­ρα το προ­σεγ­γί­ζει. Α­πό αυ­τούς, το 57,5% εί­ναι Αλ­βα­νοί με­τα­νά­στες. Για να κα­τα­λά­βου­με, ε­πί­σης, τη δυ­να­μι­κή του, αρ­κεί να πού­με ό­τι, σύμ­φω­να με τις ε­κτι­μή­σεις του Ορ­γα­νι­σμού Η­νω­μέ­νων Ε­θνών, το 2015 οι με­τα­νά­στες θα προ­σεγ­γί­σουν το 25% ε­πί του συ­νο­λι­κού πλη­θυ­σμού, εξ αι­τί­ας της υ­πο­γεν­νη­τι­κό­τη­τας των Ελ­λή­νων και της υ­περ­γεν­νη­τι­κό­τη­τας των αλ­λο­δα­πών.

Ο πα­ρα­σι­τι­σμός των πο­λι­τι­κών και των οι­κο­νο­μι­κών ε­λίτ ή­ταν αυ­τός που ε­πι­δεί­νω­σε το ζή­τη­μα και δεν ε­πέ­τρε­ψε την ο­μα­λή εν­σω­μά­τω­ση του με­τα­να­στευ­τι­κού φαι­νό­με­νου στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α. Οι “εκ­συγ­χρο­νι­στές” εκ­με­ταλ­λεύ­τη­καν τα μα­ζι­κά κύ­μα­τα της με­τα­νά­στευ­σης κα­τά τη δε­κα­ε­τί­α του 1990 προ­κει­μέ­νου να στε­ρε­ώ­σουν το πο­λι­τι­κο-κοι­νω­νι­κό τους οι­κο­δό­μη­μα. Οι με­τα­νά­στες χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για να “βου­λώ­σουν” πολ­λές α­πό τις τρύ­πες του οι­κο­νο­μι­κού σχε­δια­σμού, αλ­λά και να συμ­βάλ­ουν στην α­πο­ρρύθ­μι­ση πολ­λών το­μέ­ων της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας, ώ­στε αυ­τή να κά­νει τα α­πα­ραί­τη­τα δη­μο­σιο­νο­μι­κά άλ­μα­τα και να προ­σαρ­μο­στεί στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες ευ­ρω­πα­ϊ­κές ε­πι­τα­γές. Έ­χει υ­πο­λο­γι­στεί ό­τι η μαύ­ρη, α­πλή­ρω­τη ερ­γα­σί­α των ξέ­νων ερ­γα­τι­κών χε­ριών α­πέ­φε­ρε μεί­ω­ση του πλη­θω­ρι­σμού, ε­νώ ταυ­τό­χρο­να, με όρ­γα­νο το πλε­ό­να­σμα των φθη­νών ερ­γα­τι­κών χε­ριών, α­πα­ξιώ­θη­καν τα κα­το­χυ­ρω­μέ­να ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, χτυ­πή­θη­κε ο συν­δι­κα­λι­σμός στους χώ­ρους της α­νει­δί­κευ­της ερ­γα­σί­ας, και δεν πα­ρα­τη­ρή­θη­καν ου­σια­στι­κές κοι­νω­νι­κές α­ντι­δρά­σεις στο εκ­συγ­χρο­νι­στι­κό εγ­χεί­ρη­μα της δε­κα­ε­τί­ας του 1990, διό­τι βέ­βαια οι με­τα­νά­στες ή­ταν α­δύ­να­το να α­ντι­δρά­σουν.

Spoiler

Πα­ράλ­λη­λα, η φτη­νή ερ­γα­σί­α των ξέ­νων ερ­γα­τών συ­γκρα­τού­σε το βιο­τι­κό ε­πί­πε­δο ε­νός με­γά­λου μέ­ρους της κοι­νω­νί­ας σε α­νε­κτά ε­πί­πε­δα έ­τσι ώ­στε οι δια­δι­κα­σί­ες α­πο­ρρύθ­μι­σης και προ­σαρ­μο­γής να προ­χω­ρή­σουν δί­χως κα­μί­α ου­σια­στι­κή κοι­νω­νι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση. Τα φθη­νά ερ­γα­τι­κά χέ­ρια μεί­ω­ναν θε­α­μα­τι­κά το κό­στος πα­ρα­γω­γής των α­γρο­τι­κών και των μι­κρο­με­σαί­ων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και έ­τσι έ­δι­ναν τη δυ­να­τό­τη­τα να εν­σω­μα­τω­θούν ευ­και­ρια­κά στο διε­θνές α­ντα­γω­νι­στι­κό κλί­μα δί­χως τις ε­πώ­δυ­νες –και εν πολ­λοίς α­νέ­φι­κτες– τε­χνο­λο­γι­κές και πα­ρα­γω­γι­κές προ­σαρ­μο­γές που α­παι­τού­σαν οι νέ­ες συν­θή­κες.
Η συ­στη­μα­τι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση των με­τα­να­στών και η ο­λο­κλη­ρω­τι­κή α­που­σί­α ε­νός θε­σμι­κού πλαι­σί­ου για την προ­στα­σί­α των δι­καιω­μά­των τους ο­δή­γη­σαν πολ­λά στρώ­μα­τα της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας στο να α­να­πτύ­ξουν μια δου­λο­κτη­τι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά έ­να­ντι των με­τα­να­στών. Στην ελ­λη­νι­κή ε­παρ­χί­α τα α­γρο­τι­κά νοι­κο­κυ­ριά εί­δαν το ει­σό­δη­μά τους να αυ­ξά­νε­ται μέ­σα α­πό την εκ­με­τάλ­λευ­ση της φθη­νής, ξέ­νης ερ­γα­σί­ας αλ­λά και α­πέ­κτη­σαν ά­με­ση πρό­σβα­ση σε πάμ­φθη­νες προ­σω­πι­κές υ­πη­ρε­σί­ες κά­θε εί­δους, α­πό τη φύ­λα­ξη των παι­διών και τη φρο­ντί­δα των η­λι­κιω­μέ­νων, μέ­χρι την σε­ξουα­λι­κή ι­κα­νο­ποί­η­ση, ε­νώ το ί­διο συ­νέ­βη και με ο­ρι­σμέ­να μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα των πό­λε­ων, που ε­πω­φε­λή­θη­καν εξ ί­σου (φύ­λα­ξη παι­διών και η­λι­κιω­μέ­νων, με­ρε­μέ­τια, κη­που­ροί κ.λπ). Μ’ αυ­τούς τους τρό­πους, οι με­τα­νά­στες λει­τούρ­γη­σαν ως μια έμ­με­ση “κοι­νω­νι­κή πα­ρο­χή” σε ό­λους ό­σους θα α­ντι­με­τώ­πι­ζαν πρό­βλη­μα εν ό­ψει της προ­σαρ­μο­γής στο ευ­ρω­πα­ϊ­κό, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο και ά­κρως α­ντα­γω­νι­στι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Πρό­κει­ται για έ­ναν λό­γο, α­νά­με­σα φυ­σι­κά και σε πολ­λούς άλ­λους, που δια­τη­ρή­θη­κε για τό­σα πολ­λά χρό­νια η πλα­τιά κοι­νω­νι­κή συ­ναί­νε­ση στο ΠΑ­ΣΟ­Κι­κό εκ­συγ­χρο­νι­στι­κό εγ­χεί­ρη­μα.
Πα­ράλ­λη­λα, η α­πα­ξί­ω­ση της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας, η πτώ­ση των μι­σθών, η α­νά­δυ­ση νέ­ων, ε­λα­στι­κών μορ­φών ερ­γα­σί­ας, που α­να­πό­φευ­κτα προ­κά­λε­σε η εί­σο­δος των φθη­νών ερ­γα­τι­κών χε­ριών κύ­ρια στο χώ­ρο της α­νει­δί­κευ­της α­πα­σχό­λη­σης, ο­δή­γη­σε στη μεί­ω­ση των ει­σο­δη­μά­των και υ­πο­βάθ­μι­σε το βιο­τι­κό ε­πί­πε­δο για έ­να μέ­ρος των ντό­πιων α­νει­δί­κευ­των ερ­γα­ζό­με­νων. Μά­λι­στα η δη­μιουρ­γί­α των γκέ­το στις λα­ϊ­κές γει­το­νιές και τα σχο­λεί­α των με­γά­λων πό­λε­ων –και ι­διαί­τε­ρα της Α­θή­νας– δη­μιούρ­γη­σε στα στρώ­μα­τα αυ­τά την αί­σθη­ση της ει­σβο­λής και της πε­ρι­κύ­κλω­σης, ε­νώ τα διαρ­κή προ­βλή­μα­τα της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας στον συγ­χρω­τι­σμό Ελ­λή­νων και αλ­λο­δα­πών, που γέν­νη­σε η πα­ντε­λής έλ­λει­ψη πο­λι­τι­κής και θε­σμών εν­σω­μά­τω­σης α­πό την πλευ­ρά του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, ε­πέ­τει­ναν την αί­σθη­ση αυ­τή.
Ας μην ξε­χνά­με ό­τι αρ­χι­κώς οι με­τα­νά­στες α­πα­σχο­λή­θη­καν συ­στη­μα­τι­κά στις α­γρο­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες ως ερ­γά­τες γης, στην οι­κο­δο­μή και τις υ­πη­ρε­σί­ες ως α­νει­δί­κευ­τοι ερ­γά­τες, στις οι­κια­κές και “σε­ξουα­λι­κές” υ­πη­ρε­σί­ες, κα­θώς και σε ε­κεί­νες τις οι­κο­νο­μι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που α­φο­ρού­σαν τους βρα­χυ­πρό­θε­σμους, ευ­και­ρια­κούς στό­χους του προ­γραμ­μα­τι­σμού των ε­λίτ – την Ο­λυ­μπιά­δα και τα με­γά­λα έρ­γα. Σή­με­ρα ό­μως τα πράγ­μα­τα με­τα­βάλ­λο­νται. Οι με­τα­νά­στες ε­γκα­θί­στα­νται μό­νι­μα στη χώ­ρα, φέρ­νουν τις οι­κο­γέ­νειές τους και α­πο­κτούν πρό­σβα­ση στο σύ­στη­μα υ­γεί­ας, τα μέ­σα μα­ζι­κής με­τα­φο­ράς, το εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα, νοι­κιά­ζουν ή α­γο­ρά­ζουν με­γα­λύ­τε­ρα σπί­τια και ει­σχω­ρούν και σε ερ­γα­σί­ες που δεν βρί­σκο­νται πλέ­ον στο κα­τώ­τε­ρο σκα­λί της πυ­ρα­μί­δας, ε­νώ η ε­πο­χή των “με­γά­λων έρ­γων” ε­ξα­ντλεί­ται. Σε αυ­τές τις νέ­ες συν­θή­κες η αί­σθη­ση του α­ντα­γω­νι­σμού γί­νε­ται πιο έ­ντο­νη και αρ­χί­ζει να ε­νι­σχύ­ε­ται έ­να κλί­μα α­ντι­πα­λό­τη­τας α­νά­με­σα στις δυο πλευ­ρές, που εκ­φρά­στη­κε και στα πρό­σφα­τα πε­ρι­στα­τι­κά α­πό έ­να με­γά­λο κομ­μά­τι της κοι­νής γνώ­μης.
Εξ άλ­λου, τα κύ­μα­τα με­τα­νά­στευ­σης που γνώ­ρι­σε η χώ­ρα μας κα­τά τα τε­λευ­ταί­α 10 χρό­νια εί­ναι ού­τως ή άλ­λως δύ­σκο­λο να α­φο­μοιω­θούν. Για να κα­τα­λά­βου­με το μέ­γε­θος της προ­σπά­θειας και των διερ­γα­σιών που α­παι­τού­νται, αρ­κεί να συ­γκρί­νου­με τη δι­κιά μας πε­ρί­πτω­ση με τις α­ντί­στοι­χες ευ­ρω­πα­ϊ­κές ε­μπει­ρί­ες Η Ελ­λά­δα έ­χει το υ­ψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό με­τα­να­στών στην Ευ­ρώ­πη, με πά­νω α­πό 10%, στη Γερ­μα­νί­α εί­ναι 6,7%, ε­νώ μι­κρό­τε­ρο πο­σο­στό α­πό αυ­τό έ­χουν η Ι­τα­λί­α και η Ι­σπα­νί­α.
Στη Γαλ­λί­α και τη Γερ­μα­νί­α, δυο οι­κο­νο­μι­κές υ­περ­δυ­νά­μεις με πο­λύ πιο ι­σχυ­ρές πα­ρα­γω­γι­κές δο­μές και μια μα­κρά πα­ρά­δο­ση υ­πο­δο­χής με­τα­να­στών, θα συ­να­ντή­σου­με πα­ρό­μοια προ­βλή­μα­τα εν­σω­μά­τω­σης ή δια­χεί­ρι­σης των με­τα­να­στευ­τι­κών ρευ­μά­των –πράγ­μα που μαρ­τυ­ρά και η ρα­γδαί­α ά­νο­δος της ευ­ρω­πα­ϊ­κής α­κρο­δε­ξιάς. Κι ε­άν κά­πο­τε υ­πήρ­ξε έ­να κί­νη­μα α­πό την πλευ­ρά της κοι­νω­νί­ας που πέ­τυ­χε την εν­σω­μά­τω­ση ε­νός μέ­ρους των με­τα­να­στών στις χώ­ρες αυ­τές, μπο­ρού­με να πα­ρα­τη­ρή­σου­με ό­τι οι δια­δι­κα­σί­ες αυ­τές εί­χαν ο­ρί­ζο­ντες πά­ρα πολ­λών χρό­νων –ί­σως και δε­κα­ε­τιών– για να μπο­ρέ­σουν να ευο­δω­θούν. Και ε­άν η σύ­γκρι­ση αυ­τή φαί­νε­ται για πολ­λούς ά­το­πη, μπο­ρού­με να α­πο­κτή­σου­με μια σχε­τι­κή ει­κό­να των δια­στά­σε­ων του φαι­νο­μέ­νου ε­άν α­να­λο­γι­στού­με πό­σα χρό­νια πέ­ρα­σαν ώ­σπου να α­φο­μοιω­θούν ο­ρι­στι­κά οι Έλ­λη­νες πρό­σφυ­γες του 1922 στην μη­τρο­πο­λι­τι­κή Ελ­λά­δα, τι α­ντι­πα­ρα­θέ­σεις και α­πο­κλει­σμοί προ­έ­κυ­ψαν έ­πει­τα α­πό την έ­λευ­σή τους κ.λπ.


Υ­πάρ­χει μια θέ­ση αρ­χής:
Ή­δη οι πραγ­μα­τι­κό­τη­τες που πε­ρι­γρά­ψα­με θα ή­ταν αρ­κε­τές για να κά­νουν ε­ξαι­ρε­τι­κά πε­ρί­πλο­κο το ζή­τη­μα των με­τα­να­στών, που προ­κα­λεί­ται α­πό τη συ­νο­λι­κή στρα­τη­γι­κή του πα­γκό­σμιου κε­φα­λαί­ου και α­πο­τε­λού­σε πά­ντα ση­μεί­ο τρι­βής και α­ντι­πα­ρά­θε­σης στο ί­διο το ε­σω­τε­ρι­κό του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Για­τί το ζή­τη­μα έ­χει μια δι­πλή ό­ψη: Η ει­σα­γω­γή με­τα­να­στών α­πο­τε­λεί πά­ντα μί­α τα­κτι­κή του κε­φα­λαί­ου για να ρί­χνει το κό­στος της ερ­γα­σί­ας στην ε­σω­τε­ρι­κή α­γο­ρά και να χτυ­πά­ει τις ε­σω­τε­ρι­κές κα­τα­κτή­σεις των ερ­γα­ζό­με­νων στις συ­γκε­κρι­μέ­νες χώ­ρες. Το ί­διο συ­νέ­βη στη Δύ­ση με­τά την κρί­ση της δε­κα­ε­τί­ας του 1964-1975. Κα­τά τον ί­διο τρό­πο ξε­πέ­ρα­σαν την κρί­ση στη δε­κα­ε­τί­α του 1990 οι κυ­ρί­αρ­χες ε­λίτ στην Ελ­λά­δα. Α­πό την άλ­λη ό­μως υ­πάρ­χει μί­α δεύ­τε­ρη ό­ψη. Ε­κεί­νη των με­τα­να­στών που α­να­ζη­τούν “ψω­μί και δου­λειά” στις χώ­ρες υ­πο­δο­χής με­τα­να­στών, ό­πως μέ­χρι πριν εί­κο­σι χρό­νια συ­νέ­βαι­νε και με τους Έλ­λη­νες με­τα­νά­στες.



Η έ­ξαρ­ση του αλ­βα­νι­κού ε­θνι­κι­σμού
Αν αυ­τή, η μό­νη ρε­α­λι­στι­κή και αυ­θε­ντι­κά προ­ο­δευ­τι­κή α­ντί­λη­ψη για το ζή­τη­μα της με­τα­νά­στευ­σης, εί­ναι ή­δη ε­ξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λη και πε­ρί­πλο­κη στην ε­φαρ­μο­γή της, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της Ελ­λά­δας τα πράγ­μα­τα εί­ναι α­κό­μα δυ­σκο­λό­τε­ρα. Διό­τι το ζή­τη­μα της συ­νύ­παρ­ξης των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών με τους Έλ­λη­νες έ­χει δι­πλή ό­ψη –ε­κτός α­πό την κοι­νω­νι­κή έ­χει και ε­θνι­κή. Ε­θνι­κή για­τί οι Αλ­βα­νοί με­τα­νά­στες δεν ε­μπί­πτουν στο κλασι­κό πα­ρά­δειγ­μα των clandestinos που κα­τα­κλύ­ζουν την γε­ρα­σμέ­νη Ευ­ρώ­πη και α­πο­τε­λούν τους εί­λω­τες της οι­κο­νο­μι­κής υ­περ­δύ­να­μης. Μια σει­ρά α­πό ι­διαι­τε­ρό­τη­τες –το γε­γο­νός ό­τι προ­έρ­χο­νται α­πό μια γει­το­νι­κή χώ­ρα, σε μια πε­ριο­χή, ό­πως τα Βαλ­κά­νια, η ο­ποί­α τε­λεί α­κό­μα υ­πό κα­θε­στώς α­στά­θειας που δια­μορ­φώ­νουν η έ­ξαρ­ση των διά­φο­ρων ε­θνι­κι­σμών, οι ε­δα­φι­κές διεκ­δι­κή­σεις κ.λπ. –ε­πι­δρούν πά­νω στις σχέ­σεις των Ελ­λή­νων με τους Αλ­βα­νούς και δυ­σχε­ραί­νουν κα­τά πο­λύ την ο­μα­λή τους συ­νύ­παρ­ξή. Διό­τι δεν έ­χου­με να κά­νου­με μό­νο με την συ­στη­μα­τι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση των δεύ­τε­ρων α­πό τους πρώ­τους αλ­λά και εξ ί­σου με ζη­τή­μα­τα ό­πως αυ­τό του αλ­βα­νι­κού ε­θνι­κι­σμού, της συ­στη­μα­τι­κής κα­τα­πί­ε­σης της ελ­λη­νι­κής μειο­νό­τη­τας στην Αλ­βα­νί­α , κ.λπ.
Το κυ­ριό­τε­ρο ζή­τη­μα α­φο­ρά στην α­νά­πτυ­ξη του αλ­βα­νι­κού με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμού, του ε­θνι­κι­στι­κού κι­νή­μα­τος ε­κεί­νου που προ­σβλέ­πει στην ε­δα­φι­κή ε­νο­ποί­η­ση ό­λων των ε­δα­φών, ε­κτός της αλ­βα­νι­κής ε­πι­κρά­τειας, στα ο­ποί­α ζουν Αλ­βα­νοί: Πρό­κει­ται για την ι­δέ­α της Με­γά­λης Αλ­βα­νί­ας, η ο­ποί­α πε­ρι­λαμ­βά­νει έ­να κομ­μά­τι των Σκο­πί­ων, το Κοσ­συ­φο­πέ­διο αλ­λά και έ­να κομ­μά­τι της Η­πεί­ρου – οι προ­πα­γαν­δι­στι­κοί χάρ­τες που τυ­πώ­νο­νται δεί­χνουν τα ό­ρια της Με­γά­λης Αλ­βα­νί­ας στην Πρέ­βε­ζα.
Η πο­ρεί­α του αλ­βα­νι­κού με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμού ταυ­τί­ζε­ται με ό­λη την ι­στο­ρί­α του σύγ­χρο­νου αλ­βα­νι­κού έ­θνους. Ό­πως ε­πι­ση­μαί­νει και ο John Sigler, στη με­λέ­τη του για τον αλ­βα­νι­κό με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμό και τον UCK: “Οι τέσ­σε­ρις κα­θο­ρι­στι­κοί πα­ρά­γο­ντες που ε­πέ­δρα­σαν στη συ­γκρό­τη­ση του σύγ­χρο­νου αλ­βα­νι­κού ε­θνι­κι­σμού, η ε­πι­θυ­μί­α να συ­γκρο­τη­θεί έ­να αυ­τό­νο­μο κρα­τί­διο υ­πό τους Ο­θω­μα­νούς (1878-1881), η αυ­στρια­κή συμ­βο­λή στη συ­γκρό­τη­ση της Αλ­βα­νι­κής ε­θνι­κής συ­νεί­δη­σης (1878-1914), ο πει­ρα­μα­τι­σμός με το φα­σι­σμό/να­ζι­σμό (α­πό το 1920 μέ­χρι το 1945) κα­θώς και η λα­τρεί­α του Εμ­βέρ Χό­τζα (1945-1985), πε­ρι­λάμ­βα­ναν πά­ντα ως αρ­χι­κό στό­χο την ι­δέ­α της συ­γκρό­τη­σης ε­νός διευ­ρυ­μέ­νου κρά­τους υ­πό το ό­ρα­μα της Με­γά­λης Αλ­βα­νί­ας”. Ε­πο­μέ­νως, δεν εί­ναι πε­ρί­ερ­γο που α­κό­μη και σή­με­ρα αυ­τή η ι­δέ­α δια­τη­ρεί ση­μα­ντι­κά ε­ρεί­σμα­τα στη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φί­α του αλ­βα­νι­κού πο­λι­τι­κού κό­σμου και ε­πη­ρε­ά­ζει, ά­με­σα ή έμ­με­σα, στις συ­γκε­κρι­μέ­νες του εκ­φρά­σεις –κυ­ρί­ως σε ό,τι α­φο­ρά το Κοσ­συ­φο­πέ­διο ή τα Σκό­πια– τις πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις στη γεί­το­να χώ­ρα.
Ας μην ξε­χνά­με, συν τοις άλ­λοις, ό­τι οι φο­ρείς του αλ­βα­νι­κού με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμού θε­ω­ρούν ό­τι οι συ­γκυ­ρί­ες τεί­νουν και πά­λι να γί­νουν ευ­νο­ϊ­κές για την υ­λο­ποί­η­ση των στό­χων τους. Γι’ αυ­τούς, μό­λις πέ­ντε χρό­νια πριν, οι ΗΠΑ –συ­νε­πι­κου­ρού­με­νες α­πό ό­λη τη διε­θνή κοι­νό­τη­τα– πα­ρε­νέ­βη­σαν στο πλευ­ρό τους με τον πό­λε­μο στο Κό­σο­βο. Τέσ­σε­ρα χρό­νια με­τά, η διε­θνής κοι­νό­τη­τα μπο­ρού­σε α­κό­μα να α­πο­στρέ­φει το βλέμ­μα της κα­θώς οι Αλ­βα­νοί συ­νέ­χι­ζαν τον συ­στη­μα­τι­κό ε­κτο­πι­σμό του σερ­βι­κού στοι­χεί­ου α­πό την πε­ριο­χή. Αυ­τή η ά­με­ση ή έμ­με­ση στή­ρι­ξη της αυ­το­κρα­το­ρι­κής υ­περ­δύ­να­μης το­νώ­νει κα­θο­ρι­στι­κά την αι­σιο­δο­ξί­α των Αλ­βα­νών ε­θνι­κι­στών για το μέλ­λον, ο­δη­γώ­ντας τους ου­σια­στι­κά σε α­κό­μα πιο α­κραί­α αι­τή­μα­τα και διεκ­δι­κή­σεις.
Ή­δη, ε­κτός α­πό τα δυ­τι­κά Σκό­πια, έ­χουν εμ­φα­νι­στεί και φω­νές που ε­πι­θυ­μούν την –πο­λι­τι­κή σε πρώ­το ε­πί­πε­δο– δρά­ση υ­πέρ του Με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμού και στην Ελ­λά­δα, κυ­ρί­ως σε σχέ­ση με το ζή­τη­μα της Τσα­μου­ριάς. Ταυ­τό­χρο­να, υ­πάρ­χουν και άλ­λες φω­νές οι ο­ποί­ες συν­δέ­ουν την πα­ρου­σί­α των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών στην Ελ­λά­δα με τις ε­δα­φι­κές διεκ­δι­κή­σεις για τη Με­γά­λη Αλ­βα­νί­α, σε μια προ­σπά­θεια να εκ­με­ταλ­λευ­τούν τη δυ­σα­ρέ­σκεια των τε­λευ­ταί­ων α­πό την α­ντι­με­τώ­πι­ση της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας και να την ε­κτρέ­ψουν προς τις δι­κές τους α­τρα­πούς.



Συ­μπέ­ρα­σμα­τα
Συ­νο­ψί­ζο­ντας, λοι­πόν, οι λό­γοι που δη­μιουρ­γούν ε­ντά­σεις στη συ­νύ­παρ­ξη με­τα­ξύ των Ελ­λή­νων και των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών εί­ναι πο­λύ­πλο­κοι, α­ντι­φα­τι­κοί και ε­μπλέ­κουν το σύ­νο­λο των σχέ­σε­ων α­νά­με­σα στα δυο έ­θνη. Υπ’ αυ­τή την έν­νοια, τα προ­βλή­μα­τα που προ­κύ­πτουν α­πό την α­τε­λή εν­σω­μά­τω­ση των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α, το έλ­λειμ­μα των δι­καιω­μά­των, η οι­κο­νο­μι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση κ.λπ. ο­ρί­ζουν μο­να­χά τη μια πλευ­ρά του ζη­τή­μα­τος. Η άλ­λη α­φο­ρά την ε­θνι­κή του διά­στα­ση, ό­πως αυ­τή κα­θο­ρί­ζε­ται α­πό το πλαί­σιο της α­στά­θειας που προ­κα­λούν οι συν­θή­κες της τρέ­χου­σας α­νά­πτυ­ξης του αλ­βα­νι­κού με­γα­λο­ϊ­δε­α­τι­σμού.
Φυ­σι­κά, οι δυο δια­στά­σεις δεν δια­χω­ρί­ζο­νται στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αλ­λά λει­τουρ­γούν σε στε­νή δια­πλο­κή και αλ­λη­λε­ξάρ­τη­ση. Ό­πως εί­ναι γνω­στό, ό­ταν οι ό­ροι της κοι­νω­νι­κής πα­ρου­σί­ας των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών δυ­σχε­ραί­νο­νται, το οι­κο­νο­μι­κό και το βιο­τι­κό α­διέ­ξο­δο τρο­φο­δο­τεί την έ­ξαρ­ση του ε­θνι­κού αι­σθή­μα­τος. Γι’ αυ­τό εξ άλ­λου, το βα­σι­κό στοί­χη­μα α­πό την πλευ­ρά των δυ­νά­με­ων του αλ­βα­νι­κού ε­θνι­κι­σμού σε σχέ­ση με τους Αλ­βα­νούς με­τα­νά­στες στην Ελ­λά­δα, αυ­τή τη στιγ­μή, έ­γκει­ται στην α­πο­τρο­πή της εν­σω­μά­τω­σής τους στην κοι­νω­νί­α, στη διαιώ­νι­ση δη­λα­δή της α­ντι­πα­ρά­θε­σης α­νά­με­σα στους Έλ­λη­νες και τους Αλ­βα­νούς. Μπο­ρού­με ν’ α­να­γνω­ρί­σου­με αυ­τήν την “στρα­τη­γι­κή της έ­ντα­σης” στο κλί­μα που δη­μιουρ­γή­θη­κε στην Αλ­βα­νί­α, α­πό πολ­λές πλευ­ρές, πριν τη διε­ξα­γω­γή του πο­δο­σφαι­ρι­κού α­γώ­να. Υπ’ αυ­τή την έν­νοια, οι ε­μπρη­στι­κές πα­ρεμ­βά­σεις τύ­που Ψω­μιά­δη και Βο­ρί­δη, που ορ­θώ­νουν κά­θε­τες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές α­νά­με­σα στις δυο πλευ­ρές προ­κρί­νο­ντας ως α­πό­λυ­τη και μο­να­δι­κή τη διά­στα­ση των ε­θνι­κών δια­φο­ρών, α­πο­κλεί­ουν κά­θε δυ­να­τό­τη­τα συ­νύ­παρ­ξης και κα­τά συ­νέ­πεια πα­ρέ­χουν στον αλ­βα­νι­κό ε­θνι­κι­σμό το κα­τάλ­λη­λο έ­δα­φος για να α­να­πτυ­χθεί.
Φυ­σι­κά και το σε­νά­ριο της ο­λο­έ­να και ε­ντει­νό­με­νης πό­λω­σης ο­δη­γεί στο ε­φιαλ­τι­κό σκη­νι­κό μιας διαρ­κούς α­ντι­πα­ρά­θε­σης που θα χω­ρί­σει την κοι­νω­νί­α μας σε γκέ­το και θα δυ­σχε­ραί­νει τους ό­ρους δια­βί­ω­σης ό­λων μας. Την η­μέ­ρα των ε­πει­σο­δί­ων και των ε­πι­θέ­σε­ων των Ελ­λή­νων στους Αλ­βα­νούς ο­πα­δούς, πτυ­χές αυ­τού του ε­φιαλ­τι­κού σκη­νι­κού πέ­ρα­σαν για λί­γα λε­πτά μπρο­στά α­πό τις ο­θό­νες μας –σαν έ­να α­πει­λη­τι­κό “προ­σε­χώς” για το μέλ­λον.
Για άλ­λη μια φο­ρά στη χώ­ρα μας, ό­μως, έ­να δρα­μα­τι­κό συμ­βάν ό­πως αυ­τό δεν α­πο­τέ­λε­σε για κα­νέ­ναν την α­φε­τη­ρί­α για τη ρε­α­λι­στι­κή α­πο­τί­μη­ση των αι­τιών και των συν­θη­κών που ο­δή­γη­σαν σ’ αυ­τό. Οι μό­νοι που δεί­χνουν ό­τι έ­χουν κα­τα­νο­ή­σει τις δια­στά­σεις τους και την ση­μα­ντι­κό­τη­τά του, εί­ναι ο Κα­ρα­τζα­φέ­ρης και η ά­κρα δε­ξιά. Και γι’ αυ­τό πράτ­τουν α­νά­λο­γα προ­σπα­θώ­ντας να κε­φα­λαιο­ποι­ή­σουν πο­λι­τι­κά πτυ­χές της υ­φι­στά­με­νης κα­τά­στα­σης διευ­ρύ­νο­ντας τη δύ­να­μη και την α­πεύ­θυν­σή τους. Ό­λοι οι άλ­λοι, και ι­διαί­τε­ρα έ­να κομ­μά­τι της α­ρι­στε­ράς που κι­νη­το­ποιεί­ται γύ­ρω α­πό το ζή­τη­μα, αρ­κεί­ται στα α­ντι­ρα­τσι­στι­κά, α­ντιε­θνι­κι­στι­κά, κο­σμο­πο­λί­τι­κα στε­ρε­ό­τυ­πα ή ει­σά­γει αυ­τό­μα­τα πρα­κτι­κές α­πό το α­ντί­στοι­χο ευ­ρω­πα­ϊ­κό κί­νη­μα, δί­χως να κα­τα­νο­ή­σει –και ά­ρα να κα­τα­φέ­ρει να προ­σεγ­γί­σει– την κοι­νω­νί­α στην ο­ποί­α κι­νη­το­ποιεί­ται. Έ­τσι, συ­γκρο­τεί­ται έ­να α­σφυ­κτι­κό δί­πο­λο α­ντι­πα­ρά­θε­σης – απ’ τη μια αυ­τοί που δια­δη­λώ­νουν “Ή Ελ­λάς Ή Τέ­φρα” και α­πό την άλ­λη ό­λοι ε­κεί­νοι που βρή­καν μιας πρώ­της τά­ξε­ως ευ­και­ρί­α να βάλ­λουν κα­τά της Ελ­λά­δας και των Ελ­λή­νων εν γέ­νει, και που α­παι­τούν να ρί­ξου­με την… Ελ­λά­δα στην τέ­φρα. Αυ­τή η α­ντι­πα­ρά­θε­ση α­να­γκά­ζει ό­σους προ­σπα­θούν να δρά­σουν προς την κα­τεύ­θυν­ση της λύ­σης ή έ­στω της άμ­βλυν­σης αυ­τής της σο­βα­ρής α­ντί­θε­σης, διεκ­δι­κώ­ντας συν­θή­κες που να ι­κα­νο­ποιούν τις α­νά­γκες και τα ε­θνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των Ελ­λή­νων, αλ­λά και τα δί­καια των Αλ­βα­νών με­τα­να­στών, να κι­νη­το­ποι­η­θούν ό­σο εί­ναι και­ρός. Για­τί πα­ρό­λο που σή­με­ρα οι α­ντι­λή­ψεις που εκ­θέ­σα­με πα­ρα­πά­νω εκ­φρά­ζουν κα­τά βά­θος την πλειο­ψη­φί­α του ελ­λη­νι­κού λα­ού και των με­τα­να­στών, αν α­φή­σου­με να ε­ξε­λι­χθεί η α­ντι­πα­ρά­θε­ση με φο­ρείς τις δύ­ο α­κραί­ες δυ­νά­μεις, τους Αλ­βα­νούς με­γα­λο-ι­δε­ά­τες και τους α­νε­γκέ­φα­λους ρα­τσι­στές, σύ­ντο­μα θα εί­ναι α­δύ­να­τος ο έ­λεγ­χος της κα­τά­στα­σης.

Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/223402



και κατι πιο προσφατο,εχει ξαναμπει

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΒΑΒΕΛ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
ΡΑΚΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα, αναδείχτηκαν in viva αυτοί οι μηχανισμοί: η ανεξέλεγκτη μετανάστευση πολιτισμικά μη αφομοιώσιμων πληθυσμών οδήγησε σε μια γενικευμένη "σύγκρουση πολιτισμών" και έδωσε τη δυνατότητα να ριζώσει -σε τμήματα του ελληνικού πληθυσμού- το ναζιστικό φαινόμενο.

πηγη https://www.politeianet.gr/books/978960 ... bel-277759

[Chupacabra]

άλα της και έκθεση οι δρ αλμπάν

Δεν είσαι καλύτερος Βαλκάνιε γκρεκοτσαβ
βρετανος δε θα γίνεις ποτέ.

Στα γαλλικά λεξικά μέχρι πρόσφατα η λέξη
grec σήμαινε εκτός από Έλληνας και απατεώνας.

[NoMoreLice]

Μου είχε πει πριν ένα χρόνο ένας βορειοηπειρώτης μάστορας, αν ήξερα ότι η Ελλάδα θα καταντήσει τέτοιο woke και πολυπολιτισμικό μπάχαλο δεν θα ερχόμουν καθόλου και θα έμενα εκεί η θα πήγαινα αλλού.

Και γιατί δεν φεύγει; Σου χρησιμοποιείσαι επί λέξη τον όρο woke?

Y.Γ Μου φαίνεται αυτό είναι το νήμα που θα μάθουμε από μετανάστες στην Ολλανδία ότι οι Αλβανοί δεν ενσωματωθηκαν

Ποιος είναι μετανάστης στην Ολλανδία ρε ηλιθιε ;

Δεν είναι Έλληνας μετανάστης στην Ολλανδία, είναι Νότιοολλανδός

[Δημοκράτης]

Και γιατί δεν φεύγει; Σου χρησιμοποιείσαι επί λέξη τον όρο woke?

Y.Γ Μου φαίνεται αυτό είναι το νήμα που θα μάθουμε από μετανάστες στην Ολλανδία ότι οι Αλβανοί δεν ενσωματωθηκαν

Ποιος είναι μετανάστης στην Ολλανδία ρε ηλιθιε ;

Δεν είναι Έλληνας μετανάστης στην Ολλανδία, είναι Νότιοολλανδός

Δεν είσαι βλακας, εισαι πανιβλακας

[Aitwlos]

Μου είχε πει πριν ένα χρόνο ένας βορειοηπειρώτης μάστορας, αν ήξερα ότι η Ελλάδα θα καταντήσει τέτοιο woke και πολυπολιτισμικό μπάχαλο δεν θα ερχόμουν καθόλου και θα έμενα εκεί η θα πήγαινα αλλού.

Και γιατί δεν φεύγει; Σου χρησιμοποιείσαι επί λέξη τον όρο woke?

Y.Γ Μου φαίνεται αυτό είναι το νήμα που θα μάθουμε από μετανάστες στην Ολλανδία ότι οι Αλβανοί δεν ενσωματωθηκαν

Ποιος είναι μετανάστης στην Ολλανδία ρε ηλιθιε ;

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Πραγματικά...λένε οι Αλβανοί δεν ενσωματώθηκαν γράφοντας στο πχορουμ από τη Δύση.

Δηλαδή, κάπου ελεος κύριοι.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Όπως ακριβώς είχαν προβλέψει (και είχαν προτείνει) οι Πρωτοφασιστες θεωρητικοί του Μεσοπολέμου, ο εμπλουτισμός του μολυσμένου σημιτακικου ελληνικού αίματος με το αδάμαστο Αριο Αλβανικό αίμα θα ξαναγεννησει την πατρίδα

ο ελληνισμος εχει πεθανει απο το -145 π.Χ.

[Δημοκράτης]

Πραγματικά...λένε οι Αλβανοί δεν ενσωματώθηκαν γράφοντας στο πχορουμ από τη Δύση.

Δηλαδή, κάπου ελεος κύριοι.

Ε ναι σωστά,έχουν ενσωματωθεί σε όλες τις φυλακές της ευρωπης

[NoMoreLice]

Ποιος είναι μετανάστης στην Ολλανδία ρε ηλιθιε ;

Δεν είναι Έλληνας μετανάστης στην Ολλανδία, είναι Νότιοολλανδός

Δεν είσαι βλακας, εισαι πανιβλακας

Άδικη και αναίτια η προσωπική επίθεση στο πρόσωπο μου, αλλά εγώ σε καταλαβαίνω. Όταν έχεις φάει τα νιάτα σου στα εργασιακά κατεργα της ξενιτιά μπορεί να είσαι λίγο ευερεθιστος. Για αυτό και σου αφιερώνω το παρακάτω πολύ ωραίο τραγούδι από το δίσκο Μετανάστες

[Kauldron]

άλα της και έκθεση οι δρ αλμπάν

Πάνω στην στυγνή εκμεταλλευση τους στηρίχτηκε το σαθρό σημιτικό καθεστώς κι εσύ όταν έπινες εσπρέσσο στο Κολωνάκι διαβάζοντας Ελευθεροτυπία το 1998.

To πολύ πολύ να διάβαζε Espresso ο Πόντικας.
Scouser.

[Δημοκράτης]

Δεν είναι Έλληνας μετανάστης στην Ολλανδία, είναι Νότιοολλανδός

Δεν είσαι βλακας, εισαι πανιβλακας

Άδικη και αναίτια η προσωπική επίθεση στο πρόσωπο μου, αλλά εγώ σε καταλαβαίνω. Όταν έχεις φάει τα νιάτα σου στα εργασιακά κατεργα της ξενιτιά μπορεί να είσαι λίγο ευερεθιστος. Για αυτό και σου αφιερώνω το παρακάτω πολύ ωραίο τραγούδι από το δίσκο Μετανάστες

Όχι φίλος, ήταν εντελώς αντικειμενική η κριτική
Αν σε έλεγαν από μικρό ότι εισια πανιβλακας θα προσεχές λίγο παραπάνω και θα μιλούσες λιγότερο

[nostromos]

Πολύ καλή πρωτοβουλία. Γιατί στα 90ς όταν την βγάζαμε εμείς φίνα, όπως λένε και οι δεξιοί, κάποιοι συνάνθρωποι μας βιωναν τον ρατσισμό, τον αποκλεισμό, την στυγνη εκμετάλλευση... Τώρα βέβαια ασχολούνται με τους μουσουλμάνους μετανάστες/πρόσφυγες, και κάνουν πως τα αίσχη τους δεν υπήρξαν ποτέ... Αλλά υπάρχουν τα αρχεία που κρατάνε την ιστορικη μνήμη...
https://www.news247.gr/magazine/culture ... 1726378282

αν νομιζεις οτι αδικα ασχολουμασταν με τους Αλβανους μπορεις να ανατρεξεις στο δεικτη ανθρωποκτονιων απο το 1991 και μετα ... για πιο πριν ολως περιεργως δεν θα βρεις ευκολα στοιχεια ...