Gold Standard θα βοηθουσε αν γινοταν reestablished?

[Stalker]

Τα τελευταία 15 χρόνια έγινε κατάχρηση της δυνατότητας κοπής νέου χρήματος με στόχο την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας.

Το εναλλακτικό με χρυσό κανόνα ποιο θα ήταν εδώ;

[sharp]

Αν επανέλθει ποτέ κάτι παρόμοιο δεν θα βασίζεται στο χρυσό αλλά στην παραγωγή ή στην ηλεκτρική ενέργεια.

Μα και τώρα στην παραγωγή βασίζεται. Αυτός είναι ο λόγος που η Ζιμπάμπουε είχε τον πληθωρισμό που ανέφερε ο Τζωρτζ, ενώ άλλες χώρες όχι.

[Dorian]

Ο σύγχρονος μηχανισμός δημιουργίας χρήματος είναι ο τόκος, ιδιωτικός ή κρατικός δανεισμός. Σε στατικές προνεωτερικές οικονομίες μηδενικής ή απροσδιόριστης τυχαίας οικονομικής ανάπτυξης πχ μία επιτυχημένη εκστρατεία η ανακάλυψη ενός ορυχείου ο τόκος στο σύνολο συνήθως δεν αποπληρωνόταν αφού αποτελούσε απαίτηση νέου πλούτου εκ του μηδενός σε καθεστώς μη ανάπτυξης. Στην σύγχρονη εποχή προυποθέτει συνεχή οικονομική ανάπτυξη. Είδαμε τι συνέβει με την κρίση του 2008-10 κοκκινα δάνεια επιχειρήσεις που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις.

[Rakomelofronas]

Τα τελευταία 15 χρόνια έγινε κατάχρηση της δυνατότητας κοπής νέου χρήματος με στόχο την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας.

Το εναλλακτικό με χρυσό κανόνα ποιο θα ήταν εδώ;

Δεν νομίζω ότι με καθεστώς κανόνα χρυσού υπάρχει πολιτική αντίστοιχη της ποσοτικής χαλάρωσης - ξεκάθαρα μαζικού τυπωματος νέου χρήματος, σίγουρα όχι στην κλίμακα που είδαμε να γίνονται. Οκ η πολιτική αυτή μασκάρεψε το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας που έχουν πολλοί κλάδοι των δυτικών οικονομιών αλλά οπωσδήποτε απαιτείται κάποιος περιορισμός στην αυθαιρεσία των νομισματικών αρχών (εκτός αν περιμένουμε την οικονομία να πιάσει πληθωρισμό οπότε η ζημιά έχει γίνει).

Αυτός ο περιορισμός δεν μπορεί πια να είναι ο χρυσός ούτε άλλο αγαθό πχ ενέργεια ούτε ένα καλάθι αγαθών - ΑΕΠ γιατί τέτοιες λύσεις δεν καθιστούν "ανεξάρτητη" τη νομισματική πολιτική αλλά τη συνδέουν με την προσφορά και τη ζήτηση συγκεκριμένων αγαθών και με λογιστικες μεθόδους μέτρησης του ΑΕΠ. Σε τελική ανάλυση, όπως φάνηκε και με τον χρυσό, από τη στιγμή που το χρήμα είναι παραστατικό, αυτοί οι περιορισμοί δεν είναι παρά πολιτικές υποσχέσεις αυτοδέσμευσης του κράτους: τα κράτη δεν αυτοδεσμεύονται. Δεν έχω υπόψη μου κάποια απάντηση δυστυχώς. Μόνο κάποιον τεχνολογικό περιορισμό μπορώ να φανταστώ αν και όταν γίνει 100% ψηφιακό το νόμισμα.

[OANNHSEA]

To Gold Standard (Kανονας Χρυσου) το συστημα οπου το χρημα ειναι συνδεδεμενο με την ποσοτητα χρυσου που κατέχει η Κεντρικη Τραπεζα αρχισε να εγκαταλειπεται μετα το Κραχ του 1929.

Η Αγγλια το εγκατελειψε το 1931. Η Αμερικη το 1933 (ανεπισημως καθως συνεχισε να συνδεει το αποθεμα χρυσου της με το νομισμα βλ. Μπρετον-Γουντς κλπ.). Το 1972 ο Νιξον το κατήργησε τελειως.

Και στο μεσοδιαστημα και αλλες χωρες το εγκατέλειψαν.

Το Gold Standard εχει τα πλεονεκτηματα του και τα μειονεκτηματα του.

(ΣτΣ Δεν ξερω πολλα απο οικονομικα οποτε οι γνωστες ας βοηθησουν λιγο)


Η ερωτηση μου ειναι η εξης:

Εαν το Gold Standard γινοταν reestablished, θα βοηθουσε την οικονομια της Αμερικης, της Ευρώπης, της Ελλαδας?

Όχι...
Για ένα απλό λόγο: τα οικονομικά δεδομένα όγκων τα οποία τρέχουν, είναι εκτός πραγματικότητας πλέον για να δεσμευτούν από κάτι σαν το χρυσό. Εκτός εάν π.χ. ο χρυσός φτάσει τα 100.000 δολάρια η ουγγιά (συντηρητικά και ενδεικτικά το γράφω...).

.

[sharp]

Μου αρέσει που συζητάμε σοβαρά το 2024 αν θα έπρεπε το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα να βασίζεται στο πόσες γυαλιστερές πέτρες έχει καταφέρει το κάθε κράτος να καταχωνιάσει σε μια υπόγα.

Πέρα από την οικονομολογική εξήγηση που ήδη έχει θιχτεί (με fiat χρήμα δεν υπάρχει αυθαίρετο ταβάνι στην επέκταση της οικονομίας ενώ μπορεί να εργαλειοποιηθεί για άμβλυνση τον επιπτώσεων μακροοικονομικων καταστροφών εκεί που με shiny rock standard είχαμε 2008 κάθε 5 χρόνια, κ.λπ.) υπάρχουν και κανά δυο άλλα σημεία ενδιαφέροντος:

George_V είμαι σίγουρος ότι μπορείς να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα, αλλά λάβε υπόψη και ότι να σου ανοίγουν στα καλά καθούμενα συζήτηση για το gold standard είναι red flag, επειδή να σε βολιδοσκοπεί κάποιος για ψεκ προσηλυτισμό είναι πολύ πιο πιθανό από το να έχει ειλικρινείς απορίες για τη μακροοικονομική θεωρία.

Το διαχρονικό λιβάνισμα του gold standard είναι από τις ur-θεωρίες συνομωσίας στις ΗΠΑ, ξεκινώντας από την John Birch Society και φτάνοντας μέχρι τους Qanon και την κρυπτονομισματοιδεολογία, και γενικά δεν υπάρχει στραβό στον κόσμο που να μην βρεθεί κάποιος να το αποδώσει στην αποκαθήλωση του συστήματος του χρυσού, το λες και gateway συνωμοσία βασικά.

Ο βαθύτερος λόγος για αυτό δεν είναι καθόλου βαθύς, είναι το συλλογικό τραύμα της αστικής τάξης των ΗΠΑ που είδε την κυβέρνηση να τους υποχρεώνει να μετατρέψουν όλον τον στοκαρισμένο χρυσό σε υποτιμήσιμα δολάρια με έναν νόμο και ένα άρθρο, οπότε για αυτούς είναι ακόμα ένα τόξο στην φαρέτρα της προσπάθειας καταργηθεί κάθε ρύθμιση που εμποδίζει το ιδιωτικό κεφάλαιο να αυτονομηθεί πλήρως από την κοινωνική αναγκαιότητα.

Αν ισχύει ότι πρόκειται για συνομωσιολογία, τότε είναι πολύ καλοστημένη, εκτός κι αν τα παπαγαλάκια σκοπεύουν μόνο σε σπέκουλα για άνοδο της τιμής του χρυσού.

https://slpress.gr/oikonomia/me-tin-rit ... -trapezes/

https://www.in.gr/2024/01/31/economy/di ... rofylakia/

[Stalker]

Αν ισχύει ότι πρόκειται για συνομωσιολογία, τότε είναι πολύ καλοστημένη, εκτός κι αν τα παπαγαλάκια σκοπεύουν μόνο σε σπέκουλα για άνοδο της τιμής του χρυσού.

https://slpress.gr/oikonomia/me-tin-rit ... -trapezes/

https://www.in.gr/2024/01/31/economy/di ... rofylakia/

Η συνωμοσιολογία είναι π.χ. ότι ο Β'ΠΠ δεν θα γινόταν με στάνταρ χρυσού και ότι καταργήθηκε επειδή ήταν εμπόδιο στα σχέδια των (((διεθνών τοκογλύφων))), όχι αυτό καθ'αυτό το στάνταρ χρυσού, το οποίο κουτσοδούλεψε για λίγο για κάποιους τους περασμένους αιώνες.

Όντας εν πολλοίς απαξιωμένη θεωρία, η συζήτηση κυριαρχείται από τους τι μας κρύβουν κατά φαντασίαν οικονομολόγους, σαν τον τύπο από το αρχαιολογικό ρεπορτάζ του slpress που έβαλες που παρουσιάζει το gold standard μεταξύ άλλων σαν ανάχωμα στην κυριαρχία του δολαρίου, λες και τα αποθεματικά των ΗΠΑ σε χρυσό δεν είναι με διαφορά μεγαλύτερα από όλου του υπόλοιπου κόσμου μαζί.

Επιπλέον, εν μέσω αβεβαιότητας και έλλειψης καινούριων κερδοφόρων επενδύσεων οι τράπεζες να επενδύουν σε χρυσό είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από το να διαφαίνεται gold standard στον ορίζοντα.

[sharp]

Τελικά George_V τι κατάλαβες;

[George_V]

Τελικά George_V τι κατάλαβες;

Gold Standard no good.

[Οργισμένος]

Ο σύγχρονος μηχανισμός δημιουργίας χρήματος είναι ο τόκος, ιδιωτικός ή κρατικός δανεισμός. Σε στατικές προνεωτερικές οικονομίες μηδενικής ή απροσδιόριστης τυχαίας οικονομικής ανάπτυξης πχ μία επιτυχημένη εκστρατεία η ανακάλυψη ενός ορυχείου ο τόκος στο σύνολο συνήθως δεν αποπληρωνόταν αφού αποτελούσε απαίτηση νέου πλούτου εκ του μηδενός σε καθεστώς μη ανάπτυξης. Στην σύγχρονη εποχή προυποθέτει συνεχή οικονομική ανάπτυξη. Είδαμε τι συνέβει με την κρίση του 2008-10 κοκκινα δάνεια επιχειρήσεις που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις.

Kala αυτα που γραφεις δεν ισχυουν.

[Οργισμένος]

Τελικά George_V τι κατάλαβες;

Gold Standard no good.

Εν ολιγοις το χρημα ειναι ενα εργαλειο και οχι κρισιμος παραγοντας της οικονομιας. Ο χρυσος εγκαταληφθηκε για πρακτικους κυριως λογους κι επειτα για γεοπολιτικους. Ολα εξαρτωνται απο την παραγωγικοτητα μιας οικονομιας. Μια παραγωγικη οικονομια δλδ μια οικονομια που παραγει ανταγωνιστικα προιοντα με ανταγωνιστικες τιμες ειναι το ζητουμενο και πως μπορει να επιτευχθει αυτο. Κοινως με μια δημοκρατικη φιλελευθερη κοινωνια με ισονομια και ισα δικαιωματα για ολους, γεματη αυτοσχεδιασμο, ιδεες και καινοτομιες με μικρο κρατικο μηχανισμο που ωθει την επιχειρηματικοτητα και την ευρυθμια των αγορων.

[sharp]

Ας δούμε όμως πώς και γιατί φτάσαμε στην ρήτρα χρυσού.

Ως κοινωνία χρειαζόμαστε κάτι σταθερό ως μέσο συναλλαγής. Ο χρυσός προσφέρεται, καθότι είναι σχετικά σπάνιο μέταλλο, δεν αλλοιώνεται, δηλ. δεν οξειδώνεται, λιώνει και επανέρχεται χωρίς απώλειες και επίσης, όπως λένε, είναι ελκυστικός επειδή λάμπει και τον γουστάρουν οι γυναίκες (χωρίς πλάκα, το λένε βιβλία οικονομικών).

Επειδή όμως δεν είναι πολύ πρακτικό να έχεις 1 κιλό στο σπίτι σου και να αγοράσεις με αυτό 1 σουβλάκι το βράδυ, υπάρχει ο μεγάλος ευεργέτης της κοινωνίας, που λέγεται τραπεζίτης. Τι κάνει αυτός; Σού λέει, φέρε μου το κιλό σου και θα σού δώσω μια απόδειξη. Θα στο φυλάξω και όταν θέλεις το αντίτιμο ενός σουβλακίου θα έρχεσαι σε μένα και θα σου το δίνω μειώνοντας στο χαρτάκι το ποσό που έχεις στη διάθεση σου.

Κάποια στιγμή επειδή κι αυτό δεν είναι πρακτικό, σκεφτήκαμε, ότι αν δώσω στο σουβλατζή ένα χαρτί του τραπεζίτη μπορεί αυτός να πάρει το χρυσάφι που αντιστοιχεί από τον τραπεζίτη.

Έτσι δέχεται το χαρτάκι επειδή υπάρχει η Πίστη, η εμπιστοσύνη προς τον τραπεζίτη. Αντί όμως να πάει να πάρει το χρυσό κάνει κι αυτός το ίδιο κι έτσι καταλήγουμε στο τέλος να ανταλλάσσουμε χαρτάκια που θεωρούμε ότι αντιστοιχούν σε αξία χρυσού.

Το πρώτο λοιπόν σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει ο χρυσός, αλλά το πώς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Εμπιστευόμαστε τα χαρτάκια, επειδή πιστεύουμε ότι πάντα μπορούμε να πάρουμε το χρυσό μας.

Αυτό το ξέρει και ο τραπεζίτης και αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να μοιράσει χαρτάκια περισσότερα από το χρυσάφι που έχει. Ποτέ δεν θα έρθουν όλοι για να πάρουν όλα τα χρυσάφια μου μαζί, σκέφτεται (bank run). Αν και το γνωρίζουμε αυτό επιμένουμε να έχουμε το χρυσάφι μας στην τράπεζα υπό μορφήν υπόσχεσης του τραπεζίτη ότι ανά πάσα στιγμή θα μάς το δώσει.

Ουσιαστικά μοιάζει με την απειλή του ότι κάποτε θα πεθάνουμε. Αν το πάρουμε τοις μετρητοίς δεν θα μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεββάτι και όλη μέρα θα κλαίμε. Το ίδιο ισχύει και για τον τραπεζίτη. Ξέρω ότι θεωρητικά είναι όπως τα λέω, αλλά όσο πάω στο μαγαζί και δεν κάνουν κιχ για το χαρτάκι που τους δίνω (η την ψηφιακή μορφή του) δεν το σκέφτομαι.

Κάποια στιγμή να πούμε και για τις Κεντρικές Τράπεζες και πώς θα έπρεπε να είναι πολιτικά ανεξάρτητες, αλλά τελικά δεν είναι

[Οργισμένος]

Αν ισχύει ότι πρόκειται για συνομωσιολογία, τότε είναι πολύ καλοστημένη, εκτός κι αν τα παπαγαλάκια σκοπεύουν μόνο σε σπέκουλα για άνοδο της τιμής του χρυσού.

https://slpress.gr/oikonomia/me-tin-rit ... -trapezes/

https://www.in.gr/2024/01/31/economy/di ... rofylakia/

Η συνωμοσιολογία είναι π.χ. ότι ο Β'ΠΠ δεν θα γινόταν με στάνταρ χρυσού και ότι καταργήθηκε επειδή ήταν εμπόδιο στα σχέδια των (((διεθνών τοκογλύφων))), όχι αυτό καθ'αυτό το στάνταρ χρυσού, το οποίο κουτσοδούλεψε για λίγο για κάποιους τους περασμένους αιώνες.

Όντας εν πολλοίς απαξιωμένη θεωρία, η συζήτηση κυριαρχείται από τους τι μας κρύβουν κατά φαντασίαν οικονομολόγους, σαν τον τύπο από το αρχαιολογικό ρεπορτάζ του slpress που έβαλες που παρουσιάζει το gold standard μεταξύ άλλων σαν ανάχωμα στην κυριαρχία του δολαρίου, λες και τα αποθεματικά των ΗΠΑ σε χρυσό δεν είναι με διαφορά μεγαλύτερα από όλου του υπόλοιπου κόσμου μαζί.

Επιπλέον, εν μέσω αβεβαιότητας και έλλειψης καινούριων κερδοφόρων επενδύσεων οι τράπεζες να επενδύουν σε χρυσό είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από το να διαφαίνεται gold standard στον ορίζοντα.

Ετσι ειναι, και περιοδοι αβεβαιοτητας ευνοουν τον χρυσο .

[Οργισμένος]

Ας δούμε όμως πώς και γιατί φτάσαμε στην ρήτρα χρυσού.

Ως κοινωνία χρειαζόμαστε κάτι σταθερό ως μέσο συναλλαγής. Ο χρυσός προσφέρεται, καθότι είναι σχετικά σπάνιο μέταλλο, δεν αλλοιώνεται, δηλ. δεν οξειδώνεται, λιώνει και επανέρχεται χωρίς απώλειες και επίσης, όπως λένε, είναι ελκυστικός επειδή λάμπει και τον γουστάρουν οι γυναίκες (χωρίς πλάκα, το λένε βιβλία οικονομικών).

Επειδή όμως δεν είναι πολύ πρακτικό να έχεις 1 κιλό στο σπίτι σου και να αγοράσεις με αυτό 1 σουβλάκι το βράδυ, υπάρχει ο μεγάλος ευεργέτης της κοινωνίας, που λέγεται τραπεζίτης. Τι κάνει αυτός; Σού λέει, φέρε μου το κιλό σου και θα σού δώσω μια απόδειξη. Θα στο φυλάξω και όταν θέλεις το αντίτιμο ενός σουβλακίου θα έρχεσαι σε μένα και θα σου το δίνω μειώνοντας στο χαρτάκι το ποσό που έχεις στη διάθεση σου.

Κάποια στιγμή επειδή κι αυτό δεν είναι πρακτικό, σκεφτήκαμε, ότι αν δώσω στο σουβλατζή ένα χαρτί του τραπεζίτη μπορεί αυτός να πάρει το χρυσάφι που αντιστοιχεί από τον τραπεζίτη.

Έτσι δέχεται το χαρτάκι επειδή υπάρχει η Πίστη, η εμπιστοσύνη προς τον τραπεζίτη. Αντί όμως να πάει να πάρει το χρυσό κάνει κι αυτός το ίδιο κι έτσι καταλήγουμε στο τέλος να ανταλλάσσουμε χαρτάκια που θεωρούμε ότι αντιστοιχούν σε αξία χρυσού.

Το πρώτο λοιπόν σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει ο χρυσός, αλλά το πώς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Εμπιστευόμαστε τα χαρτάκια, επειδή πιστεύουμε ότι πάντα μπορούμε να πάρουμε το χρυσό μας.

Αυτό το ξέρει και ο τραπεζίτης και αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να μοιράσει χαρτάκια περισσότερα από το χρυσάφι που έχει. Ποτέ δεν θα έρθουν όλοι για να πάρουν όλα τα χρυσάφια μου μαζί, σκέφτεται (bank run). Αν και το γνωρίζουμε αυτό επιμένουμε να έχουμε το χρυσάφι μας στην τράπεζα υπό μορφήν υπόσχεσης του τραπεζίτη ότι ανά πάσα στιγμή θα μάς το δώσει.

Ουσιαστικά μοιάζει με την απειλή του ότι κάποτε θα πεθάνουμε. Αν το πάρουμε τοις μετρητοίς δεν θα μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεββάτι και όλη μέρα θα κλαίμε. Το ίδιο ισχύει και για τον τραπεζίτη. Ξέρω ότι θεωρητικά είναι όπως τα λέω, αλλά όσο πάω στο μαγαζί και δεν κάνουν κιχ για το χαρτάκι που τους δίνω (η την ψηφιακή μορφή του) δεν το σκέφτομαι.

Κάποια στιγμή να πούμε και για τις Κεντρικές Τράπεζες και πώς θα έπρεπε να είναι πολιτικά ανεξάρτητες, αλλά τελικά δεν είναι

Σε τελικη αναλυση το χαρτακι ειναι ο δεικτης υγειας της εθνικης οικονομιας. Κατα μια χαλαρη εννοια , μια μετοχη , ενα μικρο κομματι της εθνικης οικονομιας μιας χωρας.

[hellegennes]

Ο πληθωρισμός έχει πολλά αίτια και κατά τη γνώμη μου το βασικότερο συνοψίζεται στο ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν να κερδίζουν όλο και περισσότερο. Γι' αυτό όπου μπορούμε ανεβάζουμε τις τιμές.

Ευτυχώς που ξεκίνησες γράφοντας:

Δεν νομίζω ότι μπορεί να εξηγηθεί σε κάποιον που δεν ξέρει απ' αυτά, ακόμη λιγώτερο σε εκείνους που νομίζουν ότι ξέρουν.

Μιλάμε πέτυχες διάνα. Οι τιμές ανεβαίνουν όποτε μπορούμε γιατί θέλουμε να βγάλουμε περισσότερα. Είναι μια εξαιρετικά εμπνευσμένη θεωρία από άτομο που είναι γερός γνώστης οικονομικών, με τεράστια εμπειρία στο εμπόριο.