Σέλευκας έγραψε: 26 Ιούλ 2024, 14:40
Οι Ρωμαίοι απλά θέλαν να γίνουν Ελληνες γιαυτο έγραψαν και αυτοί . Ομως οπως είπα δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ Ρωμαίε . Ασχετο αν κάποιοι γρεκύλοι καλοπερασάκηδες προσαρμώστηκαν, ως συνήθως οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων, όπως και σήμερα.
Οι Ρωμαίοι δεν ήθελαν να γίνουν «Γραικύλοι». Οι Ρωμαίοι ήθελαν να οικειοποιηθούν όσα στοιχεία τους άρεσαν/βόλευαν από τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνιστική πραγματικότητα. Το τι πίστευαν για τους Έλληνες φαίνεται από το «κολακευτικό» προσωνύμιο που δημιούργησαν για αυτούς («Γραικύλος») το οποίο χρησιμοποίησες και εσύ. Η ίδια λέξη αλλά και το ίδιο το εξωνύμιο των Ρωμαίων για τους ελληνόφωνους είχαν πάρει και τις σημασίες: «πονηρός», «άνανδρος», «θηλυπρεπής», «πολυλογάς», «φλώρος» κλπ. Ο Ιουβενάλης βγάζει τη χολή του για τους «Γραικούς» για τους οποίους γράφει:
Κόλακες και
ιντριγκαδόροι, οι
Γραικύλοι, με την ευρηματικότητα τους, όταν έρχονται,
κατακτούν τη φιλία κάποιων ισχυρών και μονοπωλούν τα πάντα για τον εαυτό τους. Μπροστά στον θρίαμβο των
ψεμάτων και της
υποκρισίας τους, το μόνο που απομένει στους Ρωμαίους πολίτες είναι να εγκαταλείψουμε την πρωτεύουσα. …
εκφυλισμένοι απόγονοι ενός λαού που κάποτε υπήρξε μέγας, αλλά ποτέ έντιμος. …τώρα επιτρέπουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια
να προσφέρουν θεάματα μονομαχιών, και για να φαίνονται ωραίοι όταν οι μάζες το ζητούν, με τον αντίχειρα προς τα κάτω αποφασίζουν θάνατο· μετά επιστρέφουν σπίτι τους και κλείνουν συμφωνίες, αλλά και γιατί να μη το κάνουν; Δεν είναι μήπως εκείνοι που η (θεά) Τύχη, κάθε φορά που θέλει να αστειευτεί, τους ανεβάζει από το τίποτα στο ανώτερο στερέωμα;
Δεν μπορώ να υπομείνω μια ελληνική Ρώμη! Και μετά, μέσα απ’ όλη αυτή τη μούργα, πόσοι απ’ αυτούς πραγματικά είναι Αχαιοί; Εδώ είμαστε: μυαλό ξύπνιο,
ξεδιάντροπο θράσος,
γλώσσα έτοιμη και θανατηφόρα. Τι νομίζετε πως είναι; Ο καθένας από αυτούς έχει μέσα του έναν άνθρωπο που τα κάνει όλα: γραμματικός, ρήτορας, γεωμέτρης, ζωγράφος, χορευτής, μάντης, γιατρός ή μάγος: όλα μπορούν να τα κάνουν, αυτοί οι Γραικύλοι. Φοβεροί κόλακες, είναι έτοιμοι να επαινέσουν την ομιλία του πρώτου ηλίθιου και να πουν ωραίο τον παραμορφωμένο, να κάνουν θαύματα με τη πιο μοχθηρή φωνή και με οδύνη όχι λιγότερο σπαρακτική από του κόκορα όταν ραμφίζει τη κότα. Αν γελάς, νάσου ο Γραικός χτυπιέται μ’ ένα γέλιο πιο τρανταχτό· αν αγριοφωνάξεις σ’ ένα φίλο, νάσου να κλαίει, αν και μέσα του δεν τον νοιάζει απολύτως τίποτα· εάν στα πρώτα ρίγη του ζητάτε μια μικρή φωτιά, αυτός ρίχνει πάνω του το μανδύα· αν του πείτε: -Ζεσταίνομαι, αυτός ήδη ιδρώνει. Εν ολίγοις, δεν βρισκόμαστε σε ισορροπία! Έχει πάρα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα εκείνος που μέρα νύχτα είναι σε θέση να αλλάζει πρόσωπό ανάλογα με εκείνο των άλλων, πάντα έτοιμος να κυματίσει τα χέρια του από χαρά ή να αυξήσει τις κραυγές του επαίνου, αν ο φίλος άφησε ένα ωραίο ρέψιμο ή μια δυνατή πορδή.
Επιπλέον, γι’ αυτούς, δεν υπάρχει τίποτα ιερό κι ούτε μπορείς νάχεις μπέσα στη λαγνεία τους· όχι τη νοικοκυρά του σπιτιού, όχι τη παρθένα κόρη της, όχι τον άπειρο αρραβωνιαστικό· όχι το παιδί που είναι ακόμη αφελές· κι αν λείπουν αυτά, τη γιαγιά του φίλου πετάει στο κρεβάτι. Και για να σας έχει στο χέρι, κανένα από τα μυστικά του σπιτιού δεν του διαφεύγει.
πηγή:
https://teteleste.wordpress.com/2024/07 ... %bd%ce%bf/
Δεν ήταν μόνο μια ελίτ που προσαρμόστηκε ήταν όλος ο ελληνικός κόσμος (άλλοι γρηγορότερα και άλλοι αργότερα) και εν τέλει υπό την έλξη του ρωμαϊκού κράτους σχημάτισαν μια νέα εθνότητα (τη οποία βέβαι συγκινούσε τόσο η «λατινική» ελίτ όσο και το «λατινικό» κράτος), όσο και να δεν αρέσει σε κάποιους!!!!
