Oι θηλυκότητες, οι προσφύγισσες και τα λοατκι@+ υποκείμενα απέναντι στην έμφυλη βία.

[blackpaint]

Η αυριανη μερα, η 25η Νοεμβρίου έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών. Θα παρακαλουσα τον εθνικο οχετο του φορουμ να μην παραλειψει να την γελοιοποιησει και αυτην.

επειδη χτες ηταν κυριακη και δεν μπηκα πχορουμ, μπορω να την γελοιοποιήσω σημερα;

ευχαριστω.

διαβασες οχετος και ειπες "για μενα λεει!" ε;

[enterprise-psi]

[blackpaint]

ο ψι ψι προσχωρησε στους menz rightzz

[panos291]

Αυτή δεν έχει φόβο από άντρες έτσι σαν ανάποδο γαμωτο που είναι. Καλύτερα τα τραβελια του σουβλατζή.

[Naranjita]

βγήκε και η Χειλουδάκη να διαμαρτυρηθεί την ημέρα κατά της βίας αντι των γυναικών.

η Χειλουδάκη




ρε δεν πανε στο διαλο λεω γω

[the comet the course the tail]

οι εθνικισμοί και τα αούγκανα (αβγά κλπ) είναι η τελευταία εφεδρεία της αστικής τάξης, τα γνωρίζουμε αυτά.

[Rakomelofronas]

ΟΚ, αν καταλαβαίνω καλά, εστιάζεις σε μη γονιδιακούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τον φαινότυπο (πχ περιβάλλον), πάντα όμως στο πλαίσιο που θέτει ο γονότυπος. Και πάλι, ποια χρησιμότητα υπάρχει στο να αποδίδουμε διαφορετική ταυτότητα βιολογικού φύλου σε δύο άτομα με πχ χρωμοσώματα ΧΧ αλλά με πολύ διαφορετική διαμόρφωση των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων; Προσωπικά το βλέπω περισσότερο ως μια άστοχη απόπειρα να αποδομηθεί η δυαδικότητα (και) του βιολογικού φύλου με κοινωνιολογικά κριτήρια, νοηματοδοτώντας με το ζόρι μια διαφορά ως ετερότητα.

Οχι, ισως δεν τα εξηγώ σωστά. Καταρχήν η κλασσική διάσταση μεταξύ περιβάλλοντος-γονιδίων δεν ξερω κατα πόσο είναι σωστή διοτι το περιβάλλον επιρρεάζει και τα γονίδια. Ωστοσο, λέμε πως ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα των γονιδίων και του περιβάλλοντος του. Ωστόσο η εμμονή πως το βιολογικό φύλο είναι τα γονίδια μας, αγνοεί πως ο εγκέφαλος κάποιου, με βιολογικές διαδικασίες του/της, λέει πως είναι το συγκεκριμένο φύλο. Αρα η ερώτηση μου είναι γιατι θεωρουμε πως αν είναι να βρουμε το φύλο κάποιου κοιτάμε τα γονίδια του και οχι τον εγκέφαλο του;

Το περιβάλλον όντως επηρεάζει τον τρόπο έκφρασης των γονιδίων (η βίκι βλέπω ότι δίνει τον όρο φαινοτυπική διακύμανση γι' αυτό). Σε αυτό συμφωνούμε. Από εκεί και πέρα, το αν στο πλαίσιο της φαινοτυπικής διακύμανσης ένας εγκέφαλος "νιώθει" διαφορετικό φύλο από αυτό που δείχνουν τα γονίδια ΧΧ-ΧΥ (όχι με την έννοια του αυτοπροσδιορισμού κτλ αλλά με την έννοια της αίσθησης του εαυτού, που μπορεί να φτάσει και σε δυσφορία φύλου) σίγουρα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ώστε το άτομο να μην υποχρεώνεται να κάνει πράγματα που δεν θέλει (πχ απαλλαγή από τον στρατό) αλλά δεν θα το χαρακτήριζα ως χωριστό "είδος φύλου" όπως πχ βιολογικό - κοινωνικό: θα το θεωρούσα κομμάτι του ιατρικού προφίλ του ατόμου, με αντίστοιχη αντιμετώπιση με τα λοιπά στοιχεία του ιατρικού προφίλ όλων μας και με τον έμφυλο αυτοπροσδιορισμό (ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο). Το σκεπτικό μου είναι ότι δεν χρειάζεται το κράτος να γνωρίζει για κάθε άτομο περισσότερα πράγματα απ' όσο είναι απαραίτητο κι επίσης ότι θα ήταν χρήσιμο να αρχίσει σιγά σιγά η σχετική ορολογία να απλοποιείται και να τυποποιείται.

Βλέπω ότι οι αστυνομικές ταυτότητες δεν αναγράφουν φύλο (έκδοσης 2010 η δική μου). Το ιδανικό θα ήταν να μην αναγράφεται σε κανένα δημόσιο έγγραφο πλην του πιστοποιητικού γέννησης, και του παράγωγου από αυτό μητρώου αρρένων, το οποίο θα αποδεικνύει κατά τεκμήριο το φύλο ενός ατόμου για κάθε σχετική έννομη συνέπεια και καλύπτει τη μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων έως σήμερα. Τυχόν αλλαγές, βάσει της διάταξης που πέρασε πρόσφατα, θα είναι χρήσιμο να καταχωρούνται χωρίς απώλεια της αρχικής πληροφορίας. Έτσι και αλλιώς, στον βαθμό που μπορούν να ομογενοποιηθούν οι έννομες συνέπειες του φύλου κι έτσι ο νόμος να μην αντιμετωπίζει διαφορετικά τα άτομα βάσει αυτού, οι περιπτώσεις όπου θα απαιτείται η απόδειξη του (βιολογικού ή "λειτουργικού") φύλου θα είναι λιγότερες (πχ άδεια ανατροφής τέκνου αντί για άδεια μητρότητας). Για συμμετοχή σε αθλήματα, έτσι και αλλιώς υποτίθεται ότι όλα τα άτομα περνάνε ιατρικές εξετάσεις οπότε τα περί φύλου μπορούν να ενταχθούν εκεί.

[blackpaint]

... για τα "παραβιαστικά βλεμματα"

https://migada71.files.wordpress.com/20 ... -edito.pdf

διαβασε τι λενε οι ιδιες για το ζητημα

Ποιος τα γράφει αυτά φίλε μου; Αν δεν είχα κοιτάξει τις πληροφορίες ψηλά θα πίστευα ότι το γράφει γυναίκα από Αραβική χώρα. Το διαβάζω και μου φαίνεται ότι η σκοπιά τους είναι τόσο έντονα ξένη με την πραγματικότητα και τόσο πολιτικοποιημένη που μοιάζει να αποκλείει την πλειοψηφία των γυναικών γύρω μας. Με τις υπερβολές και τα ψέματα θα διεκδικηθούν τα όποια δίκαια αιτήματα;

υπερβολες ε;

ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

«Ήμασταν δύο κοπέλες. Είχαν εστιάσει το μένος τους σε εμάς, δηλαδή για αρκετές ώρες ασχολούνταν μόνο με εμάς, βρίζοντας και απειλώντας μας. Μετά αναφέρονταν σε νεκρούς αγωνιστές, στον Λάμπρο Φούντα, στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, στον Χριστόφορο Μαρίνο, λέγοντας ότι τώρα θα πάμε να τους βρούμε και οι υπόλοιποι. Μέσα σε όλα αυτά, ήταν ένας της Δέλτα, ψηλός, ο οποίος είχε δεμένο το αριστερό του χέρι. Από τη στολή ξεχωρίζανε ποιοι είναι της Δέλτα. Αυτός ερχόταν ανάμεσά μας, μας πατούσε τα πόδια με τις αρβύλες του, κάπνιζε και πέταγε τις στάχτες του πάνω μας. Μετά, βγάζει το κινητό του και αρχίζει και περνάει από πάνω μας. Τράβαγε φωτογραφίες και έλεγε "έχουμε τις διευθύνσεις σας, έχουμε τα ονόματά σας, τώρα έχουμε και τις φάτσες σας και τώρα θα τα έχει όλα και η Χρυσή Αυγή". Όταν κάποιος από εμάς προσπαθούσε να αντισταθεί, και εννοώ φραστικά, να διαμαρτυρηθεί, τον χτυπούσε με μπουνιές και κλωτσιές.»

(απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης συζήτησης με μία από τις συλληφθείσες αντιφασιστικής μοτοπορείας που χτυπήθηκε το 2012 στην Αθήνα)

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από όταν οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Η καθεστωτική καθιέρωση τέτοιων ημερών δεν μπορεί να κρύψει τα αναρίθμητα παραδείγματα καθημερινής, ωμής, θεσμικής ή μη βίας εις βάρος των γυναικών, αλλά και όλων όσων ανήκουν στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής ιεραρχίας. Δεν είναι μακρινά άλλωστε τα παραδείγματα της διαπόμπευσης και του εγκλεισμού των οροθετικών γυναικών το 2012, σε μια περίοδο μηδενικής ανοχής για το κράτος, της καταδίκης της 22χρονης γυναίκας στη διπλανή Κόρινθο, που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στο βιαστή της, της αθώωσης των βιαστών της φοιτήτριας στην Ξάνθη το 2016, του εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χιλιάδων στοιβαγμένων μεταναστριών και μεταναστών, των 3 μεταναστριών που βρέθηκαν νεκρές στην περιοχή του Έβρου και πιθανότατα δολοφονήθηκαν από διακινητές ή της άγριας δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και οροθετικό, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στο πρόσωπο του οποίου εξαπολύθηκαν μανιωδώς όλα εκείνα τα αντικοινωνικά, κανιβαλικά αντανακλαστικά που είναι αναγκαία για τους ισχυρούς, γι’αυτό και τα διαχέουν στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Έτσι, επιβάλουν και διατηρούν την περίοπτη θέση τους στον κόσμο του κράτους, της εξουσίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δεν είναι μακρινά όμως, ούτε τα εκατοντάδες παραδείγματα καθημερινής βίας απέναντι στις εργαζόμενες γυναίκες. Η επιχειρούμενη από την κυριαρχία επίθεση ειδικά στη θηλυκότητά των γυναικών, μας υπενθυμίζει διαρκώς τη γυναικεία μας φύση ως κάτι με το οποίο μπορούμε να καταπιεστούμε περαιτέρω και θέτει φραγμό στην ανάγκη για αυτοδιάθεση του σώματος. Έτσι, σε συνδυασμό με τη συνολική ανηλεή επίθεση των κυρίαρχων στους από τα κάτω και την εγκαθίδρυση του εργασιακού μεσαίωνα στους χώρους δουλειάς, βρισκόμαστε αντιμέτωπες με καταχρηστικές και εκδικητικές απολύσεις, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις απολύσεων εγκύων -πράγμα που δείχνει πως μια μικρή κάστα εξουσιαστών μπορεί να ορίζει πότε και εάν μια γυναίκα των πληβειακών στρωμάτων θα μείνει έγκυος, καθώς και ποιο θα είναι το μέλλον της στη συνέχεια-, την ανεργία ακόμη και το θάνατο στα κάτεργα της μισθωτή σκλαβιάς. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι πρέπει να πειθαρχούν, να είναι πειθήνιοι, πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να βρουν ή να μη χάσουν τη δουλειά τους -ακόμη και εάν αυτό περιλαμβάνει ειδικές προσδοκίες και συνθήκες εργασίας για τις γυναίκες-, να μη συνομιλούν με τους συναδέλφους τους, αλλά να είναι ανταγωνιστικοί με αυτούς, να βγάζουν τη δουλειά περισσοτέρων, να αμείβονται με μισθούς πείνας, να δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, να θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους, να αποτελούν λάστιχα και πολυεργαλεία στα χέρια των εργοδοτών, να φοβούνται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και τελικά να απολύονται ανάλογα με τις ορέξεις του κάθε εργοδότη.

Δεν είναι μακρινά ούτε τα παραδείγματα καθημερινής βίας απέναντι στις γυναίκες μετανάστριες, που για τον εξουσιαστικό, πατριαρχικό και καπιταλιστικό κόσμο έχουν διαπράξει ένα τριπλό έγκλημα, αυτό του να είναι γυναίκες, φτωχές και μετανάστριες. Η μοίρα που τους επιφυλάσσεται είναι αυτή της καταναγκαστικής πορνείας και του διεθνούς δουλεμπορίου (trafficking), όπως αυτού από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας, των Βαλκανίων κ ά. στις χώρες της “πολιτισμένης Δύσης”, σαν ένα άλλο διεθνές σκλαβοπάζαρο που εμφανίστηκε και στην Ελλάδα, ήδη από το ’90, γνωρίζοντας τρομερή άνθιση μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, σε πρόσφατη απόφασή του, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στην Αθήνα, κατέληξε ομόφωνα στην αθώωση των φούρνων «Χωριάτικο» και «Αττικοί Φούρνοι», που αποτελούν αλυσίδα, πάνω από 20 καταστημάτων, των αδελφών Γιαννακόπουλου και εκτιμάται πως διευθύνουν κύκλωμα εξαναγκαστικής πορνείας, εμπορίας γυναικών και trafficking, που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα. Μια απόφαση, που ενισχύει την έμφυλη καταπίεση και για άλλη μια φορά επιβεβαιώνει την ευθυγράμμιση της δικαστικής εξουσίας με τις ανάγκες του καπιταλιστικού και κρατικού κόσμου, η οποία από την πλευρά της, συντελεί στην κοινωνική νομιμοποίηση της καταναγκαστικής πορνείας, των λογικών και των πρακτικών της στην καθημερινή ζωή, εις βάρος των γυναικών.

Πολύ κοντινά είναι όμως και τα παραδείγματα θεσμικής, κρατικής βίας και βασανιστηρίων εις βάρος αγωνιζόμενων γυναικών και αντρών, που αρνούνται να υποταχθούν στη μοίρα που τους επιφυλάσσει η κυριαρχία και αντιστέκονται, στήνοντας καθημερινά αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και στον κοινωνικό εκφασισμό, αγωνιζόμενοι ώστε να ανατρέψουν τον κόσμο της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Ειδικά στην περίπτωση των αγωνιζόμενων γυναικών, η εκδικητική μανία του κράτους και των μηχανισμών του, χτυπά διπλά. Τις χτυπά, τόσο με βάση την έμφυλη καταπίεση ως γυναίκες, όσο και με βάση την αγωνιστικότητά τους κόντρα σε ό,τι η κυριαρχία επιτάσσει. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές, που έχουμε γίνει μάρτυρες περαιτέρω επιθέσεων σεξιστικής βίας σε γυναίκες αγωνίστριες κατά τη διάρκεια κατασταλτικών επιθέσεων. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του ’17, κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής κινητοποίησης στη Θεσσαλονίκη, που χτυπήθηκε από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, η αστυνομία επιφύλασσε “ειδική” μεταχείριση για μία εκ των διαδηλωτριών. Αντίστοιχα, ο βασανισμός των συλληφθεισών και συλληφθέντων, τόσο στο δρόμο, όσο και κατά την κράτησή τους στην ασφάλεια από τις αστυνομικές αρχές, ύστερα από επίθεση που δέχτηκε αντιφασιστική μοτοπορεία στον Αγ. Παντελεήμονα, περίπου 6 χρόνια πριν. Η υπόθεση αυτή εκκρεμεί να δικαστεί στις 29 Νοέμβρη, ύστερα από μήνυση των συλληφθέντων της μοτοπορείας, κατά των μπάτσων-βασανιστών, σε μία προσπάθειά τους να δώσουν ακόμη μία μάχη απέναντι στην ανοχή, τη σιωπή και τη λήθη.

Είναι ξεκάθαρο για εμάς, πως η καθεστωτική καθιέρωση 1 ή 2 ημερών το χρόνο, που σχετίζονται με τις γυναίκες, στοχεύει στην απονοηματοδότηση και αποσιώπηση αιματηρών ημερών αγώνα και αντίστασης εκατομμύριων γυναικών ανά τον κόσμο, διαστρεβλώνοντας την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης, μετατρέποντάς την σε ανέλιξη στις δομές εξουσίας. Έτσι, η ανάγκη για γυναικεία απελευθέρωση προβάλλεται ως αίτημα ισότιμης διαχείρισης της εξουσίας, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις γυναικών της αστυνομίας και των σωμάτων ασφαλείας, της δικαστικής εξουσίας, της κυβέρνησης και των θεσμών, καθώς και των πολλών ακόμη θέσεων εξουσίας που καταλαμβάνονται πια και από γυναίκες και που ουδεμία σχέση έχουν με τα συμφέροντα των καταπιεσμένων γυναικών και ανδρών, αλλά αντίθετα συνδράμουν στην εξόντωση και την περαιτέρω καταπίεσή τους. Παράδειγμα η Όλγα Γεροβασίλη, υπουργός “προστασίας του πολίτη”, υπεύθυνη σήμερα για τη διατήρηση της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης, συνδράμει στην επιβολή ολοένα και απεχθέστερων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης κατά του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας, καταστέλλει χώρους αγώνα και πολιτικής ζύμωσης, όπως καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, παίρνοντας σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, επιφυλάσσοντάς τους ξύλο, χημικά, βασανισμούς, συλλήψεις και διώξεις. Επιπλέον, υπό την αιγίδα της, λειτουργούν και επιχειρούν αστυνομικά τμήματα όπως αυτό της Ομόνοιας, ένα από τα πλέον φημισμένα κολαστήρια της Αθήνας, με πλήθος καταγγελιών εις βάρος του, συνυπεύθυνο για την εν ψυχρώ δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου ή το τμήμα αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη όπου μετανάστες βασανίζονται καθημερινά.

Η 25η Νοέμβρη αποτελεί για εμάς άλλη μία προσπάθεια να διαστρεβλωθεί η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης. Η απονοηματοδότησή της και η επανανοηματοδότησή της από την κυριαρχία και το υπάρχον σύστημα είναι κάτι που δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση. Είμαστε εδώ, και ως γυναίκες και ως αναρχικές, για να τοποθετούμε εκ νέου τα ζητήματα κόντρα στη πατριαρχία και το σύστημα που την θρέφει. Η ένταση της επίθεσης και της βίας που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική από αυτή που δεχόμαστε και στο πεδίο των διακρίσεων εξαιτίας του φύλου ή και της σεξουαλικότητάς μας. Οι δεκάδες βιασμοί, ο εξευτελισμός και η περαιτέρω επίθεση σε γυναίκες αγωνίστριες σε κατασταλτικές επιχειρήσεις, οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των γυναικών, το δουλεμπόριο και η καταναγκαστική πορνεία, είναι μόνο κάποια από τα παραδείγματα, όπως αυτά αποκρυσταλλώνονται στον σύγχρονο κόσμο. Επειδή αναγνωρίζουμε πως η ελευθερία ούτε χαρίζεται, ούτε παραχωρείται, αλλά κατακτιέται μέσα από τους ίδιους τους αγώνες, δεν έχουμε παρά να οργανωθούμε, να συλλογικοποιηθούμε και ως γυναίκες και να αντισταθούμε όλες μαζί, με τους εργάτες, τους ανέργους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, να ενώσουμε τις φωνές και τη δράση μας απέναντι στους καθημερινούς μας δυνάστες, με όραμα μια κοινωνία ισότητας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Γιατί, η ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, θα είναι η ημέρα που θα γκρεμίσουμε συθέμελα το σάπιο κόσμο της πατριαρχίας, του κράτους και του κεφαλαίου και θα οικοδομήσουμε αυτόν της γυναικείας χειραφέτησης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και της αναρχίας.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ Ο, ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΩΣ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
Πάτρα, Νοέμβρης 2018
enantiastinpatriarxia@gmail.com

*Η πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, δραστηριοποιείται στην πόλη της Πάτρας εδώ και ένα χρόνο. Πιστεύοντας πως η απελευθέρωση των καταπιεσμένων θα είναι έργο δικό τους και όχι μιας πεφωτισμένης πρωτοπορίας που θα δρα στο όνομά τους, επιλέγουμε να συλλογικοποιηθούμε και ως γυναίκες, να οργανωθούμε και να αντισταθούμε με όραμα μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Θεωρούμε ότι ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέμισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής.

Εμπνεόμενες από τις μαχητικές αντιστάσεις των μαύρων γυναικών εργατριών του Αμερικάνικου Νότου του 19ου αιώνα, από την οργάνωση και το σθένος των αναρχικών συντροφισσών στην Ισπανία του ’36, αλλά και από τα σύγχρονα παραδείγματα αντίστασης των γυναικών στην Τσιάπας, την Τουρκία και τη Ροτζάβα, συνεχίζουμε από την πλευρά μας τον αγώνα ενάντια στη πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό…

Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 19:00-22:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

.

[Athos]

βγήκε και η Χειλουδάκη να διαμαρτυρηθεί την ημέρα κατά της βίας αντι των γυναικών.

η Χειλουδάκη




ρε δεν πανε στο διαλο λεω γω

αμ πως

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΦΙΛΑΕΙ Τ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΚΛΩΤΣΟΥΝ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

(αντιφα)

[Naranjita]

βγήκε και η Χειλουδάκη να διαμαρτυρηθεί την ημέρα κατά της βίας αντι των γυναικών.

η Χειλουδάκη




ρε δεν πανε στο διαλο λεω γω

αμ πως

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΦΙΛΑΕΙ Τ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΚΛΩΤΣΟΥΝ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

(αντιφα)

με τις γόβες στιλέτο.

[ST48410]

https://migada71.files.wordpress.com/20 ... -edito.pdf

διαβασε τι λενε οι ιδιες για το ζητημα

Ποιος τα γράφει αυτά φίλε μου; Αν δεν είχα κοιτάξει τις πληροφορίες ψηλά θα πίστευα ότι το γράφει γυναίκα από Αραβική χώρα. Το διαβάζω και μου φαίνεται ότι η σκοπιά τους είναι τόσο έντονα ξένη με την πραγματικότητα και τόσο πολιτικοποιημένη που μοιάζει να αποκλείει την πλειοψηφία των γυναικών γύρω μας. Με τις υπερβολές και τα ψέματα θα διεκδικηθούν τα όποια δίκαια αιτήματα;

υπερβολες ε;

Ναι και αναφερόμουν στο προηγούμενο link που είχες παραθέσει. Το διάβασα με προσοχή αλλά έλα να δούμε 2-3 σημεία και να τα θέσουμε στην κρίση της κοινότητας

Τι πιο φυσικό από έναν άντρα να περπατά στο δρόμο, να μιλά με φίλους, να αράζει σε μια πλατεία, να λέει πετυχημένα αστεία, να υψώνει τη φωνή του σε μία συζήτηση, να γράφει στίχους και να τους υποστηρίζει στη σκηνή; Ο δημόσιος χώρος νοείται ως φυσικό περιβάλλον των αντρών και οι άντρες εξ’ ορισμού οι κάτοικοι και κάτοχοί του. Το αντίθετο συμβαίνει για εμάς τις γυναίκες. Τι πιο αγχωτικό και επίφοβο από το να περπατάμε στο δρόμο, να μιλάμε σιγανόφωνα στις παρέες, να θέλουμε να εκφραστούμε δημιουργικά και να μη μας αφήνουν να το υποστηρίξουμε δημόσια;

Σοβαρά τώρα; Ποιος γράφει έτσι; Ο άντρας που γράφει στίχους και τους υποστηρίζει στην σκηνή; Σαν κακό google translate μοιάζει. Βγες σε μια πλατεία και πες μου αν βλέπεις άντρες να μιλάνε φωναχτά και γυναικοπαρέες να μιλάνε σιγανόφωνα.

να πρέπει να πληρούμε εμφανισιακές προϋποθέσεις, αφού το αν φοράμε make up ή ζακέτα adidas θεωρείται δείκτης ευφυΐας από τις αντίστοιχες κουλτούρες;

Έχεις δει στην Ελλάδα νέες γυναίκες να ρωτάνε τα αρσενικά της οικογένειας πως θα ντυθούν; Μιλάμε για τις γιαγιάδες μας;

Σημαίνει όμως επίσης πως αγνοεί και τον άγραφο κανόνα πως θα είμαστε ορατές μόνο εφόσον είμαστε αρεστές στην αντρική ματιά, κάτι με το οποίο είτε συμμορφωθούμε είτε όχι, μας κοστίζει: μοναξιά, αποκλεισμό από τις παρέες, απαξίωση όταν μιλάμε ή χλεύη, ακόμη και βία

Που γίνονται αυτά; Σε πιο απομακρυσμένο χωριό;

Η ματιά τόσο του κειμένου του link όσο και του κειμένου που παραθέτεις παραπάνω είναι άκρως πολιτικοποιημένη σε έναν πολύ στενό χώρο. Δηλαδή η Γεροβασίλη τι είναι; Δεν είναι γυναίκα πλέον επειδή δεν ταιριάζει στο προφίλ θύματος που έχουν στο μυαλό τους; Οι 3 γυναίκες που μαχαιρώθηκαν πιστεύεις ειλικρινά ότι μαχαιρώθηκαν εξαιτίας και μόνο του φύλλου τους; Αυτό με τον Κωστόπουλο το γράψαμε και αλλού και επανέρχεται. Από που φαινόταν ότι ήταν οροθετικός και ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής και τον χτύπησαν εξαιτίας αυτού;

Παίρνετε στο λαιμό σας άτομα και καταδικάζετε στην γελοιοποίηση σοβαρά αιτήματα όταν πχ θέτετε ως όρο την κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου για να δικαιωθούν πραγματικά και πρακτικά γυναικεία θέματα. Τα παραπάνω που διαβάζω υποψιάζομαι ότι δεν τα προσυπογράφει το σύνολο του γυναικείου κινήματος αλλά ένα μόνο κομμάτι ανάλογο πχ των ποσοστών των αναρχικών στην κοινωνία. Αν είναι έτσι μη μας τα παρουσιάζεις ως καθολικές διεκδικήσεις.

[blackpaint]

μπα, ουτε καν, γκουγκλαρα "παραβιαστικες ματιες" και μου βγαλε αυτο. Γνωριζα αυτην την ομαδα αλλα δεν ειχα διαβασει το κειμενο.

[Βινόσαυρος]

Απο τις αντιδράσεις σε αυτό το νήμα, απο το οποίο
δε διάβασα όλες τις δημοσιευσεις, φαίνεται πως αυτές
οι δράσεις πρέπει να αυξηθούν και να εντατικοποιηθούν.

Είναι λες και οι περισσότεροι βάλθηκαν να επιβεβαιώσουν τα κορίτσια που αγωνίζονται.

[Naranjita]

μόνο που δεν αγωνίζονται κορίτσια.

τραβέλια αγωνίζονται και άλλα μέλη του μεντράνο

[Δεν Είμαι Φασίστας]

Naranjita βλέπω έχεις φάει σκάλωμα με το θέμα.

μήπως είναι επειδή αυτούς τους "άντρες" τους θεωρούν γυναίκες, και εσένα όχι;