Short Horror Stories - Phorum Edition

[enaon]

ΝΑΙ! Ευτυχώς είναι μέρα.

ε ναι, ο αλλος σε εβαλε να μπαινεις μεσα σε σπηλια να σώσεις καποιον, γελαω τρανταχτα. Πιο ρεαλιστικό θα ηταν να στην επεφταν ιπτάμενα ζομπι και να τα σκότωνες με ακτινες που εβγαζες απο τα ματια.

[George_V]

Σιγά μην σε βάλουμε σε βυζαντινό σέτινγκ για να κάνεις νίτπικ κάθε λεπτομέρεια.

Γιατι?

Θα σας δωσω νεο insight και θα σας ανοιξω νεους οριζοντες με τις διορθωσεις μου.

Ποστάρεις στο σωστό νήμα. Ομολογουμένως νίκησες στον τομέα της συντομίας.

Τοσο τρομακτικες θα ειναι οι διορθωσεις μου?

[hellegennes]

Γιατι?

Θα σας δωσω νεο insight και θα σας ανοιξω νεους οριζοντες με τις διορθωσεις μου.

Ποστάρεις στο σωστό νήμα. Ομολογουμένως νίκησες στον τομέα της συντομίας.

Τοσο τρομακτικες θα ειναι οι διορθωσεις μου?

Η ιδέα είναι που με τρομάζει.

[George_V]

Ποστάρεις στο σωστό νήμα. Ομολογουμένως νίκησες στον τομέα της συντομίας.

Τοσο τρομακτικες θα ειναι οι διορθωσεις μου?

Η ιδέα είναι που με τρομάζει.

Ε ας γινουμε λιγο αιρετικοι. Στην τεχνη ετσι πρεπει να ειμαστε.

[Fata_Morgana]

Εγώ ποτε θα πάρω το όσκαρ;

[George_V]

Πότε θα πάρω το όσκαρ;

Bολευεσαι με Cesar d'or?

[Fata_Morgana]

Πότε θα πάρω το όσκαρ;

Bολευεσαι με Cesar d'or?

Όχι. Το Όσκαρ θέλω γιατί είναι το καλύτερο το δικό μου άχνα δε βγάζει κανείς από το φόβο του.

[George_V]

Πότε θα πάρω το όσκαρ;

Bολευεσαι με Cesar d'or?

Όχι. Το Όσκαρ θέλω γιατί είναι το καλύτερο το δικό μου άχνα δε βγάζει κανείς από το φόβο του.

Παρεπιπτοντως το Οσκαρ και το Σεζαρ ειναι για κινηματογράφο. Για συγγραφη εχουμε αλλα βραβεια.

[Fata_Morgana]

Bολευεσαι με Cesar d'or?

Όχι. Το Όσκαρ θέλω γιατί είναι το καλύτερο το δικό μου άχνα δε βγάζει κανείς από το φόβο του.

Παρεπιπτοντως το Οσκαρ και το Σεζαρ ειναι για κινηματογράφο. Για συγγραφη εχουμε αλλα βραβεια.

Μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το δικό μου. Και γκράμι θα πάρω.

[George_V]

Όχι. Το Όσκαρ θέλω γιατί είναι το καλύτερο το δικό μου άχνα δε βγάζει κανείς από το φόβο του.

Παρεπιπτοντως το Οσκαρ και το Σεζαρ ειναι για κινηματογράφο. Για συγγραφη εχουμε αλλα βραβεια.

Μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το δικό μου. Και γκράμι θα πάρω.

Kαπως ετσι?

[hellegennes]

Ήρθε η ώρα του... memberlist.php?mode=viewprofile&u=59


Για να Λέμε την Αλήθεια



Γάβγιζε ακατάπαυστα την τελευταία μισή ώρα. Ανάθεμα την ώρα που αποφάσισε να μην βάλει κλιματισμό στο σπίτι. Ήταν αδύνατον να συγκεντρωθεί με ανοιχτό το παράθυρο αλλά η ζέστη ήταν τόσο αφόρητη που ένιωθε ότι και το πετσί του να έβγαζε θα πάθαινε έμφραγμα.

Βρομόσκυλο. Στο διάολο και τα φιλοζωικά του αισθήματα. Ειλικρινά, αν συνέχιζε κι άλλο θα έφτανε στα όριά του. Κόπρε. Πήγε να φτιάξει κι άλλο τσάι. Χαμομήλι κατά προτίμηση, να ηρεμήσουν τα νεύρα του. Σκατά θα τελείωνε πριν την διορία. Είχε ακόμα 87 σελίδες να διορθώσει κι αυτός ο ήχος ήταν λες και έβγαινε από το μυαλό του το ίδιο. Τι στον κόρακα; Το σκυλί των Μπάσκερβιλ είχε για γείτονα;

Ξανακάθισε στον υπολογιστή και άρχισε να πληκτρολογεί. Μπακ σπέις. Ξανά. «Σκάσε!» ούρλιαξε προς το παράθυρο. Πληκτρολογούσε αλλά ούτε κι ο ίδιος ήξερε τι έγραφε. Μεθυσμένος να ήταν θα έβγαζε περισσότερο νόημα. Όχι, ήταν αδύνατον να συγκεντρωθεί. Πήρε βαθιά ανάσα, έβαλε τα ακουστικά του και έβαλε Άλασντερ Ρόμπερντς τέρμα. Κάποια στιγμή θα σταματούσε, δεν μπορεί.

Πετάχτηκε από την καρέκλα του σαν ηλεκτρισμένος. Τον είχε πάρει ο ύπνος; Κοίταξε ζαλισμένος την οθόνη του υπολογιστή του. Η μουσική είχε σταματήσει. Έξω ακουγόταν μόνο τριζόνια. Τσιμουδιά από απέναντι. Να πάρει η ευχή, είχε βραδιάσει για τα καλά. Πόση ώρα κοιμόταν; Ένιωθε σαν να είχε πέσει για λήθαργο. Χαμομήλια και μαλακίες. Έπρεπε να βιαστεί.

Άρχισε να πληκτρολογεί μανιωδώς. Η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά. Ίσως ήταν ώρα να κλείσει το παράθυρο. Η ζημιά είχε ήδη γίνει. Άραγε τι είχε πάθει το κωλόσκυλο και γάβγιζε σαν μανιασμένο; Θυμήθηκε ξαφνικά που είχε διαβάσει προχθές για αύξηση των διαρρήξεων σε αγροτικές περιοχές γύρω απ' το Τάβιστοκ. Ήταν εμφανώς κλικ μπέιτ το άρθρο, έγιναν μια-δυο διαρρήξεις παραπάνω και κάτι έγινε, αλλά τώρα η ιδέα είχε μπει στο μυαλό του. Σηκώθηκε βιαστικά και πήγε να ελέγξει την είσοδο για να καθησυχάσει τις σκέψεις του. Πέρασε το κατώφλι ενώ χασμουριόταν και σταμάτησε. Οκέι. Η εξώπορτα ήταν ανοιχτή.

Τώρα άρχισε να πανικοβάλλεται. Αποκλείεται να την είχε ξεχάσει ανοιχτή. Βγήκε νωρίς το μεσημέρι να ποτίσει τις γαρδένιες και μετά γύρισε στο σπίτι. 100% την είχε κλείσει πίσω του. Γαμώτο! Το μυαλό του έτρεχε. Προσπαθούσε να σκεφτεί πώς θα δράσει. Κουζινομάχαιρο ή φτυάρι από την αποθήκη; Φτυάρι. Καλύτερα να έχει απόσταση ασφαλείας να τον καλύπτει. Βγήκε έξω προσπαθώντας να περπατήσει όσο γρήγορα και αθόρυβα μπορούσε μαζί, ρίχνοντας βιαστικές ματιές τριγύρω. Όλα ήταν θεοσκότεινα. Δεν είχε φεγγάρι απόψε.

Έκανε τον γύρο της αυλής και έφτασε στην αποθηκούλα. Η πόρτα της ήταν ανοιχτή. Η καρδιά του άρχισε να χτυπά. Έπιασε γρήγορα το φτυάρι και προσπάθησε να αντιληφθεί τι έλειπε. Η τσουγκράνα; Όχι, ήταν εκεί. Σκατά και τρίσκατα. Όχι, δεν θα γυρνούσε στο σπίτι, θα έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία. Πού ήταν το κιν… τι ηλίθιος! Το είχε αφήσει στο γραφείο. Δεν είχε περιθώριο να σκεφτεί καθαρά, μισοκοιμισμένος όπως ήταν.

Έπρεπε να πάει στον γείτονα για να τηλεφωνήσει. Αλλά το πίτμπουλ; Όχι ότι ακουγόταν, αλλά ήταν βέβαια εκεί. Πώς θα περνούσε για να χτυπήσει την πόρτα; Ξαφνικά όλα έμοιαζαν αδιέξοδα. Κράτησε σφιχτά το φτυάρι στο χέρι του και το βλέμμα του σκοτείνιασε. Το αυτοκίνητο ήταν η μόνη του ελπίδα. Με γρήγορο βηματισμό έκανε τον γύρο ως την άλλη μεριά της αυλής, στο γκαράζ. Επιτάχυνε και έφτασε στην πόρτα του οδηγού. Έβαλε το χέρι στην τσέπη. Κλειδιά; Κλειδιά, ρε πούστη, κλειδιά.

Κοίταξε προς το σπίτι. Το μόνο δωμάτιο που είχε φως ήταν το γραφείο. Όποιος κι αν είχε μπει δεν άνοιγε κανένα φως. Άραγε πόση ώρα ήταν κρυμμένος στο σπίτι; Ξεροκατάπιε και άρχισε να περπατάει αργά προς την κεντρική είσοδο. Κάθε βήμα του ένιωθε πως κρατούσε μια αιωνιότητα. Άρχισε να στάζει ιδρώτας απ' το μέτωπό του ενώ ταυτόχρονα ρίγη διαπερνούσαν την πλάτη του.

Μπήκε μέσα. Στο σπίτι επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μόνο τα τριζόνια ακούγονταν στο βάθος. Βημάτιζε στις μύτες των ποδιών του, κρατώντας σφιχτά την λαβή του φτυαριού, τόσο που ένιωθε να πονάνε οι αρθρώσεις του. Σταμάτησε στην είσοδο της κουζίνας και αναλογίστηκε για λίγο αν έπρεπε να ανάψει το φως. Ήταν θεοσκότεινα. Προσπάθησε να διακρίνει κάποια κίνηση. Τίποτα. Πέρασε ένα λεπτό κολλημένος στο κατώφλι, κοιτάζοντας κλεφτά προς την άλλη πλευρά του διαδρόμου. Τίποτα. Νεκρική σιγή. Άναψε το φως.

Η κουζίνα ήταν άδεια, τα παράθυρα κλειστά. Αναρωτήθηκε αν η κίνησή του να ανάψει τον φως τον πρόδωσε. Έκανε μερικά βήματα οπισθοχωρόντας στο βάθος της κουζίνας και προσπάθησε να δει αν κάτι είχε αλλάξει. Όλα ήταν στην θέση τους. Η τσαγιέρα όπως την είχε αφήσει. Ο φάκελος από την Ελλάδα πάνω στο τραπέζι, με την χειρόγραφη επισήμανση "προς Κον Γκομπάκη". Δεν τον είχε ανοίξει. Του ήρθε να κλάψει. Το κινητό και τα κλειδιά ήταν στο γραφείο του. Περίμενε εκεί σχεδόν ακίνητος για απροσδιόριστο διάστημα. Ίσως να φανερωθεί ο διαρρήκτης. Τίποτα. Δάγκωσε τα χείλη του και άρχισε να περπατάει αργά προς την πόρτα της κουζίνας. Έριξε μια κλεφτή ματιά έξω, από το παράθυρο. Όλα ήταν σκοτεινά.

Έφτασε στην είσοδο της κουζίνας και σύρθηκε στο πάτωμα. Κοίταξε προσεκτικά από την άκρη της πόρτας προς το υπόλοιπο σπίτι. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Μήπως ήταν η φαντασία του; Μήπως δεν είχε κλείσει την πόρτα το μεσημέρι και ήταν απλά ηλίθιος; Ξεφύσηξε σαστισμένος. Σηκώθηκε και έκανε δυο βήματα ακόμα, ώσπου άκουσε έναν ήχο. Σαν κάποιος να έσυρε ένα χαλί. Σταμάτησε και έσφιξε κι άλλο στο φτυάρι στο χέρι του. Στάθηκε εκεί χωρίς να κουνιέται, περιμένοντας να ακούσει κάτι άλλο. Κοίταξε προς την άλλη μεριά, από την ανοιχτή εξώπορτα. Στο βάθος φαινόταν αμυδρά να κουνιούνται τα δέντρα πέρα-δώθε. Ρε, μήπως ήταν ο αέρας; Εδώ που τα λέμε ένα χαλί είχε μόνο κι αυτό ήταν στο πίσω υπνοδωμάτιο. Αποκλείεται να ακουγόταν ως την κουζίνα αν κάποιος το έσερνε. Οι πόρτες ήταν κλειστές. Όλες εκτός από αυτήν του γραφείου του. Θα έφτανε ως εκεί, θα έπαιρνε τα κλειδιά και το κινητό και θα εξαφανιζόταν. Ναι, αυτό θα έκανε.

Πήρε μερικές ανάσες και συνειδητοποίησε ότι βαριανάσαινε. Τα χέρια του έτρεμαν και το φτυάρι σειόταν. Τα πόδια του είχαν σχεδόν λυθεί από την αγωνία. Έκανε ένα βήμα. Σταμάτησε και αφουγκράστηκε. Άλλο ένα βήμα. Το γραφείο ήταν 3 μέτρα μακριά. Ακόμη ένα βήμα. Πάλι το σύρσιμο! Όχι, δεν ήταν χαλί. Ήταν κάτι άλλο. Ξεροκατάπιε και έκανε ακόμα ένα βήμα. Η καρδιά του κόντευε να σπάσει. Λίγο ακόμα και θα έφτανε στην είσοδο του γραφείου. Ήταν στο μέσο του διαδρόμου. Τέντωσε τα αφτιά του.

Το σκυλί άρχισε να γαβγίζει δαιμονισμένα σκίζοντας σαν ξυράφι την ησυχία της νύχτας. Χέστηκε πάνω του. Άρχισε να τρέχει σαν τρελός. Διέσχισε τον κήπο με δυο δρασκελιές και πήρε αλαφιασμένος τον δρόμο για τα χωράφια χωρίς να κοιτάει πίσω. Πολύ μακριά, στο βάθος, φαινόταν τα φώτα από τα σπίτια του Ράσφορντ. Βοήθεια, σκέφτηκε ξεψυχισμένα τρέχοντας ανάμεσα απ' τα χόρτα. Ήταν έτοιμος να καταρρεύσει από την κούραση και το σοκ. Έβαλε τα χέρια στα γόνατα, λαχανιασμένος. Κοίταξε πίσω, προς το σπίτι. Όλα φαινόταν ήσυχα. Ένιωσε ότι είχε αρχίσει να πιάνει ψύχρα. Σκατοκλίμα. Είχε σηκώσει αέρα και πλέον δεν ακούγονταν τριζόνια, μόνο τα χόρτα που θρόιζαν άγρια.

Ήθελε να κλάψει και να συρθεί στην αγκαλιά της μάνας του, όπως ήταν παιδί. «Πού είσαι μαμά;» Είπε απ' έξω του, βουρκωμένος. «Φοβάμαι». Βυθίστηκε στα χόρτα και κάθισε. Δεν είχε άλλη δύναμη. Ένα χιλιόμετρο τον χώριζε από το κοντινότερο σπίτι. Μόνο ένα χιλιόμετρο. Άκουσε κάτι να κινείται στα χόρτα. Γρήγορα, σαν τετράποδο. Σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει με όλην του την δύναμη. Έκλεισε τα μάτια και έτρεχε, μόνο έτρεχε. Μέχρι που σκόνταψε και έπεσε στο έδαφος φαρδύς-πλατύς. Έφτυσε χώμα και έβαλε τα χέρια για να σηκωθεί. Το σπίτι. Είχε ξαναγυρίσει στο σπίτι. Έτρεχε προς την λάθος κατεύθυνση.

Πανικόβλητος άρχισε να περπατάει όσο τον βαστούσαν τα πόδια του προς την γειτονική αγροικία. Το σκυλί σχεδόν ούρλιαζε. Τι το έκανε το φτυάρι; Θα πρέπει να το ξέχασε μέσα στα χόρτα. Σταμάτησε και γύρισε να κοιτάξει το σπίτι του. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Το μόνο ανοιχτό φως ήταν του γραφείου του. Από το παράθυρο ίσως έφτανε τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Συγκεντρώσου! Είσαι ενήλικος. Είσαι άντρας. Ό,τι κι αν είναι, όποιος κι αν είναι, μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Δεν είναι ούτε δαίμονας ούτε σκελετός ούτε βαμπίρ και άλλες μαλακίες. Σύνελθε!

Προχώρησε με φοβισμένη αποφασιστικότητα προς το παράθυρο του γραφείου. Ναι, τα έβλεπε τα κλειδιά. Και το κινητό. Κάνε κουράγιο. Λίγα μέτρα ακόμη. Το σκυλί δεν είχε πάψει να γαβγίζει. Άπλωσε το χέρι του. Άγγιξε τα κλειδιά. Ώπα! Κάτι κινήθηκε μέσα στο σπίτι. Το έβλεπε από την ανοιχτή πόρτα του γραφείου. Ήταν σκοτεινά αλλά το έβλεπε. Δεν ήταν ζώο, δεν ήταν διαρρήκτης. Δεν ήταν τίποτα απ' όσα είχε βάλει με το μυαλό του. Ήταν ένα παιδί. Ένα παιδί με ξεσκισμένα ρούχα.

Σκαρφάλωσε στο παράθυρο και πήδησε μέσα στο δωμάτιο. Δεν έμοιαζε να τον κοιτάει. Δεν έμοιαζε να κοιτάει τίποτα. Έμοιαζε να είναι... νεκρό; Είχε συρθεί ως την πόρτα του γραφείου. Αίματα παντού. Πώς... σκοτείνιασε απότομα. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρπαξε το κινητό και τα κλειδιά. Θα έπαιρνε την αστυνομία.

«Καλησπέρα γείτονα». Ο Γκομπάκης κοίταξε πίσω του, έξω απ' το παράθυρο. Τότε την είδε να χαμογελάει. «Μαμά»;

[GoBack]

Προσπαθούσε να σκεφτεί πώς θα δράσει. Κουζινομάχαιρο ή φτυάρι από την αποθήκη; Φτυάρι

Fun fact,εχω ενα κουζινομαχαιρο μονιμα παρκαρισμενο στο κομοδινο διπλα απ το κρεβατι.

[hellegennes]

Προσπαθούσε να σκεφτεί πώς θα δράσει. Κουζινομάχαιρο ή φτυάρι από την αποθήκη; Φτυάρι

Fun fact,εχω ενα κουζινομαχαιρο μονιμα παρκαρισμενο στο κομοδινο διπλα απ το κρεβατι.

Good to know. Σ' άρεσε, ρε παπάρα;

[GoBack]

Προσπαθούσε να σκεφτεί πώς θα δράσει. Κουζινομάχαιρο ή φτυάρι από την αποθήκη; Φτυάρι

Fun fact,εχω ενα κουζινομαχαιρο μονιμα παρκαρισμενο στο κομοδινο διπλα απ το κρεβατι.

Good to know. Σ' άρεσε, ρε παπάρα;

Σαν κειμενο ναι,σαν στορι μεχ,θα θελα κατι πιο εκλεκτο και με δοσεις sci-fi.

[Fata_Morgana]

Fun fact,εχω ενα κουζινομαχαιρο μονιμα παρκαρισμενο στο κομοδινο διπλα απ το κρεβατι.

Good to know. Σ' άρεσε, ρε παπάρα;

Σαν κειμενο ναι,σαν στορι μεχ,θα θελα κατι πιο εκλεκτο και με δοσεις sci-fi.

Κάτι σαν τη δική μου ιστορία εννοείς δηλαδή ε;