Για γέλια. Ή μάλλον για κλάματα, γιατί μού προξενεί θλίψη.
Τι να σχολιάσω για την υπέρτατη παπαριά για τους υψηλόβαθμους ναζί; Ότι δεν ήταν πρόεδροι σωμάτων, οργανισμών, οργάνων και ήταν ατομικά εμπνευστές και εκτελεστές; Έχεις φτάσει στο σημείο να συγκρίνεις την σφραγίδα που ούτως ή άλλως βάζει ο πρόεδρος ενός δημοκρατικού σώματος με την ατομική επιλογή δικτατόρων; Πραγματικά, για κλάματα.
Ειλικρινά, λυπάμαι. Πολιτικό IQ φανατικού οπαδού ποδοσφαίρου. Κρίμα. Ελπίζω κάποτε να αρχίσεις να σκέφτεσαι και να συμβάλεις στην βελτίωση της κοινωνίας.




