Μητσοτακης και Κασσελακης οι μεγαλοι χαμενοι αλλα περισσοτερο ο Κασσελακης
τωρα θα υπαρξουν πιεσεις απο κομματικα στελεχη και μιντιαρχες για συμπορευση πασοκ συριζα.Αλλα με αυτους στην αρχηγια δεν προκειται να πετυχουν τιποτα.
Στο Συριζα ζουσαν εκτος πραγματικοτητας. Περιμεναν οτι θα παρουν 18% και καποιοι μιλαγανε για 20%.Αποτυχια μεγαλη για το Συριζα.Μετα βρηκαν την δικαιολογια περι διασπασης(η Νεα ΑΡΙΣΤΕΡΑ πατωσε) και τωρα οτι κρατησαν υποτιθεται τις δυναμεις τους λες και ο πηχης ηταν το 10%.
Δεν εχει καμια δυναμικη ο Συριζα του Κασσελακη,το ιδιο ισχυει και για το πασοκ ενω το προβλημα της νδ ειναι στα δεξια της.
Στο Συριζα Δεν αλλαξαν μετα τις εκλογες και εξακολουθουσαν να πορευονται ακομα με το twitter και τα τρολ.οι τραγικες παρουσιες των στελεχων του πασοκ και του Συριζα αλλα και οι ανοησιες τους στα καναλια σημερα οπως του Φαραντουρη και της Τζακρης δειχνουν οτι δεν θα αλλαξουν ουτε και τωρα.
ο Ανδρουλακης και αρκετοι στο πασοκ ειχαν βαλει στοχο να ειναι στην δευτερη θεση,απετυχαν και μιλανε για θετικο αποτελεσμα.
Οσο υπαρχει Ανδρουλακης και Κασσελακης η νδ θα παραμεινει πρωτο κομμα παρα την μεγαλη πτωση
παλιοτερο αλλα επικαιρο σε οτι αφορα την νδ και την αριστερα(αν και στην Ολλανδια βγηκε πρωτη η κεντροαριστερα,αλλα με χαμηλα ποσοστα.)
Οι Ολλανδικές εκλογές και τα μηνύματά τους για την Ελλάδα
από Γιώργος Ρακκάς
26 Νοεμβρίου 2023
Έπειτα απ’ όλα αυτά είναι σαφές πως η εξίσωση «κρίση των παραδοσιακών σχηματισμών = άνοδος της ακροδεξιάς», που προωθείται ως το νέο ερμηνευτικό πολυεργαλείο για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη είναι εντελώς απλοϊκή και δεν αρκεί για να καταγράψει τις μετακινήσεις που καταγράφονται ιδίως στο κέντρο και προς τα δεξιά του πολιτικού συστήματος. Εξ άλλου, αν κρίνουμε και από την περίπτωση της Μελόνι στην Ιταλία, δεν υπάρχει πλέον ενιαία γραμμή μέσα σε αυτό το ρεύμα ως προς την απόρριψη της ΕΕ, ή την έμμεση υποστήριξη της Ρωσίας και του Πούτιν.
Σε κάθε περίπτωση, δεν ταυτίζεται πλέον με την ακροδεξιά η απόρριψη της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και του πολυπολιτισμού, ούτε και η στηλίτευση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που αποτυγχάνει να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα μεσαία και τα κατώτερα στρώματα, ενώπιον των πιέσεων που δέχονται από την κρίση του υφιστάμενου μοντέλου (πληθωρισμός, στεγαστικό ζήτημα, κοινωνική αναλγησία των περιβαλλοντικών πολιτικών).
Για ποιόν χτυπάει άραγε η καμπάνα; Πάντως θα πρέπει να ανησυχούν κόμματα της κεντροδεξιάς, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία που επιμένουν να θεωρούν ότι μπορούν εύκολα να ξεμπερδεύουν με τις αντιθέσεις που οδήγησαν τους Ολλανδούς ομολόγους τους σε μια βαθιά πολιτική κρίση.
Η περίφημη ‘τριγωνοποίηση’, δηλαδή η τακτική της να κλείνει άλλοτε το μάτι στις αγωνίες της κοινωνικής βάσης ως προς τη διατήρηση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, και άλλοτε να κλίνει υπέρ της υπερφιλελεύθερης ατζέντας προς ικανοποίηση διάφορων ευκατάστατων και υψηλά ιστάμενων στην κοινωνική κλίμακα μερίδων του εκλογικού σώματος, γύρισε εν τέλει μπούμερανγκ στην Ολλανδία. Και το ίδιο θα απειλήσει να κάνει, αργά ή γρήγορα, και στην Ελλάδα.
Δεν είναι μόνον η Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, που οφείλει να δει τι συνέβη στην Ολλανδία και να προβληματιστεί σε σχέση με την δική της πορεία. Είναι και η Αριστερά.
Η περιχαράκωση, λοιπόν, της κεντροαριστεράς σε ένα σύνολο θέσεων που αφορά στη μετανάστευση, την woke ιδεολογία, τον πολυπολιτισμό, την υποτίμηση ζητημάτων όπως είναι ο επαναπατρισμός της παραγωγής, η ευρωπαϊκή γεωπολιτική αυτοδυναμία και άμυνα, την οδηγεί σε ιστορική συρρίκνωση. Άραγε, οι εν Ελλάδι εκφραστές της έχουν την οξυδέρκεια να αφουγκραστούν το μήνυμα αυτό, ή μήπως είναι πολύ απασχολημένοι στους ατέρμονους τακτικισμούς και τη μικροπολιτική τους;
Πηγη
https://ardin-rixi.gr/archives/254247
