Η αποχή σημαίνει παραίτηση από την εκπροσώπηση;

[Τοξοβόλος_UK]

Διαβάζοντας όλο το νήμα το πιο ορθολογικό είναι όσοι ψήφισαν ΝΔ περσι να απέχουν φέτος εφόσον κυβέρνηση θα έχουμε κ την Δευτέρα. Εκτός αν είναι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ οπότε να συμμετέχουν με τα μπούνια.

Το απόσταγμα της σόφιας μου.

[ΓΑΛΗ]

Διαβάζοντας όλο το νήμα το πιο ορθολογικό είναι όσοι ψήφισαν ΝΔ περσι να απέχουν φέτος εφόσον κυβέρνηση θα έχουμε κ την Δευτέρα. Εκτός αν είναι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ οπότε να συμμετέχουν με τα μπούνια.

Το απόσταγμα της σόφιας μου.

Αυτό δεν είναι απόσταγμα σοφίας, είναι περιφορά δίσκου "δώστε και σώστε" καμάρια μου.

[Τοξοβόλος_UK]

Αυτό δεν είναι απόσταγμα σοφίας, είναι περιφορά δίσκου "δώστε και σώστε" καμάρια μου.

Δώστε κ σώστε τώρα που γυρνάει.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό δεν είναι απόσταγμα σοφίας, είναι περιφορά δίσκου "δώστε και σώστε" καμάρια μου.

Δώστε κ σώστε τώρα που γυρνάει.

Θα δώκουμε, θα δώκουμε. Τί άλλο θέτε βρε αχάριστα παλιόπαιδα;

[Πασιφάη]

Προσωπικά, μιας και δεν με καλύπτει κανένα λαμόγιο, οποιουδήποτε κόμματος, επιλέγω να απέχω συνειδητά.

[nemo]

Προσωπικά, μιας και δεν με καλύπτει κανένα λαμόγιο, οποιουδήποτε κόμματος, επιλέγω να απέχω συνειδητά.

ξερεις ποσα αντιναζιστικα κομματα υπαρχουν; πολλα!!!!

[Αχθος Αρουρης]

οι εκλογες εχουν νοημα γι αυτους
που θελουν να κυβερνησουν ....
γι αυτους που κυβερνιουνται ή γι αυτους
που δεν ενδειαφερονται ή δεν θελουν
να κυβερνησουν, οι εκλογες δεν εχουν
νοημα ........
οι κυβερνωμενοι, για τους οποιους οι εκλογες
στερουνται πραγματικου νοηματος, ψηφιζουν
μονο αν υπαρχει καποιος ιδιαιτερος ατομικος,
οικογενειακος, ομαδικος στοχος,
ή αν υπαρχει καποια ιδιαιτερη αναγκη
και χρειαζονται στηριξη (αρρωστια, πενια, δικαστηρια,
μπλεξιματα, ατυχηματα και παει λεγοντας)
........................ .............. ................

[Πασιφάη]

Προσωπικά, μιας και δεν με καλύπτει κανένα λαμόγιο, οποιουδήποτε κόμματος, επιλέγω να απέχω συνειδητά.

ξερεις ποσα αντιναζιστικα κομματα υπαρχουν; πολλα!!!!

Τί σε κάνει να νομίζεις πως έγνοια μου είναι, το πόσα αντιναζιστικά κόμματα υπάχουν; Μάλλον δεν με έχεις καταλάβει. Δεν είμαι απ'τους ανθρώπους που σκίζονται στον συγκεκριμένο καφενε, είτε έξω, οπαδικά. Αν και τα σκουπίδια που επιχειρούν κατά καιρούς να προσεγγίσουν τη δημοκρατία, τα τελειώνει ο ίδιος ο λαός, με συνοπτικες διαδικασίες. Οπότε, αντιλαμβάνεσαι ναζιστάκο.

[hellegennes]

θες για να στείλει ένα μήνυμα

Το μόνο μήνυμα που μπορεί να έχει κάποια σημασία είναι η μαζική αποχή. Οτιδήποτε άλλο πάει στα αναπάντητα.

Εξάλλου τι σημαίνει στέλνω μήνυμα ψηφίζοντας ένα άλλο κόμμα που δεν το πιστεύω; Καταρχήν τι μήνυμα στέλνει στο κόμμα που ψήφισες και κατά δεύτερον τι πρακτικό ρόλο παίζει αυτό στην διακυβέρνηση και την θητεία της βουλής;

[Andromachi]

αποχή κι εγώ επίσης, τελευταία φορά που ψήφισα ήταν το 15...

[George_V]

αποχή κι εγώ επίσης, τελευταία φορά που ψήφισα ήταν το 15...

Στο ακυρο Τσιπροψηφισμα ηταν η τελευταια σου φορα?

[Andromachi]

αποχή κι εγώ επίσης, τελευταία φορά που ψήφισα ήταν το 15...

Στο ακυρο Τσιπροψηφισμα ηταν η τελευταια σου φορα?

οχι, από εκει ξεκίνησα να μην πηγαινω

[sys3x]

Τι λολ μωρέ κι εσύ.

[ΓΑΛΗ]

Μία σχετική με το θέμα άποψη.

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ την Κυριακή ή θα πάτε «για μπάνιο»;

Έχει μείνει η στάση σας σε ό,τι αφορά την εκλογική διαδικασία και το όλο προεκλογικό καρναβάλι στο επίπεδο του υγιούς και ήπιου σκεπτικισμού ή έχει εξελιχθεί σε αλλεργική αντίδραση και σε βαριά δυσανεξία; Με άλλα λόγια, σας έχει καταβάλει το λεγόμενο «σύνδρομο δημοκρατικής κόπωσης» ή αντέχετε ακόμα;

Ήταν το «ένδοξο» για εμάς 2004, όταν ο Βρετανός κοινωνιολόγος Κόλιν Κράουτς επινόησε τον όρο «μεταδημοκρατία» που έχει γίνει του συρμού εσχάτως και στη χώρα μας – κυρίως με αφορμή το «φαινόμενο Κασσελάκη», για να περιγράψει μια νέα τάξη πολιτικών πραγμάτων. Στο πλαίσιο αυτής της νέας συνθήκης, «ενώ οι εκλογές εξακολουθούν να υπάρχουν και να αλλάζουν κυβερνήσεις, ο δημόσιος προεκλογικός διάλογος είναι πλέον ένα αυστηρά ελεγχόμενο θέαμα, το οποίο διευθύνεται από αντίπαλες ομάδες επαγγελματιών στις τεχνικές της πειθούς, και εξετάζει μόνο ένα μικρό εύρος θεμάτων που επιλέγονται από τις ομάδες αυτές. Οι πολίτες παίζουν έναν παθητικό και αδρανή ρόλο, ανταποκρινόμενοι μόνο στα σινιάλα που τους δίνονται».

Ο πιο επιφανής όμως «πολέμιος» των εκλογών –ή μάλλον της συρρίκνωσης της δημοκρατίας στην εκλογική διαδικασία– είναι ο Βέλγος πολιτισμικός ιστορικός και αρχαιολόγος Ντέιβιντ φαν Ρέιμπρουκ, το βιβλίο του οποίου Against Elections: The Case for Democracy («Κατά των εκλογών και υπέρ της δημοκρατίας» θα μπορούσε να είναι η ελληνική απόδοση) κυκλοφόρησε πριν από μια δεκαετία περίπου.

«Υπάρχει κάτι εκρηκτικό σε μια εποχή κατά την οποία το ενδιαφέρον για την πολιτική αυξάνεται, ενώ η πίστη στους πολιτικούς θεσμούς μειώνεται» έγραφε. «Τι σημαίνει για τη σταθερότητα μιας χώρας αν όλο και περισσότεροι άνθρωποι παρακολουθούν με επιφυλακτικότητα τις δραστηριότητες μιας εξουσίας την οποία δεν εμπιστεύονται όλο και περισσότερο; Πόση χλεύη μπορεί να αντέξει ένα σύστημα, ειδικά τώρα που ο καθένας μπορεί να μοιράζεται τις έντονες απόψεις του στο διαδίκτυο;».

Σύμφωνα με τον Βέλγο συγγραφέα και ερευνητή, είναι αμέτρητες πλέον οι δυτικές –και όχι μόνο– κοινωνίες που πλήττονται σήμερα από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «σύνδρομο δημοκρατικής κόπωσης», η οποία δεν προκαλείται τόσο από τους εκλογείς, τους πολιτικούς ή τα κόμματα αλλά σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την εκλογική διαδικασία. Δεν είναι η δημοκρατία το πρόβλημα, αλλά η ψηφοφορία (και η ψηφοθηρία). Ο φαν Ρέιμπρουκ κάνει επίσης λόγο και για ένα είδος «εκλογικού φονταμενταλισμού». Οι φονταμενταλιστές της ψήφου τιμούν την εκλογική διαδικασία αλλά περιφρονούν τους ανθρώπους που εκλέγονται, θεωρώντας τις εκλογές όχι ως ένα μέσο δημοκρατικής συμμετοχής, αλλά ως αυτοσκοπό, ως ένα δόγμα με εγγενή, αναφαίρετη αξία.

«Οι εκλογές είναι το καύσιμο της πολιτικής», γράφει. «Ενώ κάποτε έδιναν τεράστια ώθηση στη δημοκρατία, όπως το πετρέλαιο στις οικονομίες, τώρα αποδεικνύεται ότι προκαλούν από μόνες τους κολοσσιαία προβλήματα. Αν δεν επανεξετάσουμε επειγόντως τη φύση του δημοκρατικού μας καυσίμου, μας περιμένει μια συστημική κρίση. Αν επιμένουμε πεισματικά σε μια έννοια της δημοκρατίας που περιορίζει το νόημά της στην εκλογική διαδικασία, ειδικά σε μια εποχή οικονομικής δυσπραγίας, υπονομεύουμε την ίδια τη δημοκρατική διαδικασία».

Η λύση που προτείνει είναι η αναβίωση του συστήματος της κλήρωσης, όπως γινόταν στην αρχαία Αθήνα. Η ιδέα είναι ότι ένας μικρός αριθμός πολιτών επιλέγεται τυχαία με κλήρωση –κατ’ αναλογία με ένα σώμα ενόρκων– και στη συνέχεια εξουσιοδοτείται να μελετήσει ένα συγκεκριμένο θέμα ως εκπρόσωπος του συνολικού πληθυσμού. Στην εποχή μας ειδικά, θα μπορούσαν να επιστρατευτούν οι αλγόριθμοι έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι τα αποτελέσματα της κλήρωσης αντικατοπτρίζουν πιστά την κοινωνική σύνθεση.

Μπορεί να μοιάζει σε πολλούς εξωφρενική η ιδέα να επιλέγονται μέσω κλήρωσης οι (ανώνυμοι) εκπρόσωποι του κοινωνικού σώματος στο κοινοβούλιο, αλλά μια ματιά στους «επώνυμους» υποψήφιους των κομμάτων σ’ αυτές τις εκλογές (και όχι μόνο) την καθιστά άμεσα πολύ πιο φιλική.

https://www.lifo.gr/stiles/daily/eseis- ... gia-mpanio

[runner]

Αποχή μόνο.
Ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
Ούτε κομμουνισμός ούτε εθνικισμός.