Αγαπημένο σας παιχνίδι ως παιδι

[Andromachi]

χαχαχχααχχααα
εγώ ειχα ομως όλα τα πονυ ότι εβγαινε το είχα
επισης είχα πολλά αρκουδακια λουτρινα

μια ξαδελφη μου, μου εχει πει οτι της έιχα χαλασει τη μπαρμπι... της είχα πει και καλα ελα να την κουρέψουμε να βγάλει πιο δυνατα μαλλια

Αχ, πονεμένη ιστορία το πόνυ γιατί η νονά μου μου το είχε φέρει δώρο αλλά-όπως πάντα-έπαιρνε και στην αδελφή μου και στην αδελφή μου λοιπόν, είχε τύχει το μωβ ροζ κι εμένα το κιτρινοξανθό αλλά εγώ ήθελα το ροζάκι και με πήρε το παράπονο.
Μετά, άλλη φορά, οι γονείς μου θα μας έκαναν από ένα δώρο: σε εμένα θα έπαιρναν ή παιχνίδι ή θα τρύπαγα τα αυτιά μου να βάλω πρώτη φορά σκουλαρίκια...ήταν ας πούμε δεδομένο οτι θα φόραγα σκουλαρίκια αλλά εγώ ήθελα και το δώρο που της αδελφής μου ήταν ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΟΝΥ!
Δεν μπορείς να φανταστείς σπαραγμό καρδιάς, να πρέπει να δεχτώ ότι ΕΝΑ δώρο θα έπρεπε να πάρω και αυτό ήταν τα σκουλαρίκια -αφού είχα μεγαλώσει-και να μου τρέχουν τα σάλια με τον στάβλο του πόνυ που είχε κι εκείνη την γατούλα με το καλαθάκι...

την Μπάρμπι έπιασα κι εγώ να την λούσω και έφαγα πικρή απογοήτευση, γιατί εκεί που νόμιζα οτι θα λάμψουν τα μαλλια και θα της τα κάνω σούπερ, αυτά ήρθαν και έχασαν όλη την φόρμα και κάτσιασαν σαν πλυμμένης γάτας

χαχαχαχχαχαααα

εγώ ημουν μόνη οπότε δεν είχα τετοια θέματα!
ήταν όλα δικά μου
αλλα χάλαγα των αλλων!!!
ήθελα να δημιουργήσω κι εγώ φαίνεται ... αλλα τα μαλλιά δε μεγάλωσαν ποτέ ... ακόμη και τώρα ε΄χει να μου το λεει που της χάλασα την κούκλα...( εχουμε περάσει τα 40 )
αλλα μου είπε οτι για να εξιλεωθώ της είχα παει ενα φόρεμα που το είχα κανει η ίδια, αυτό δεν το θυμαμαι να σου πω την αληθεια
αλλά για να το λεει κατι θα ξέρει

[vagabondo]

κρυφτό

[Saturn]

εγώ ήμουν κακιασμένη μικρή με τα πράγματά μου
τα έπαιρνε η αδεφή μου με το ζόρι και μου τα χάλαγε και γινόταν της τρελής
δεν ήθελα να μου τα αγγίζεις! δεν ήθελα να τα δίνω, ειδικά χωρίς την συγκατάθεσή μου..και δεν μιλώ μόνο για τα παιχνίδια
μια φορά είχε φτιάξει η μαμά μου κάτι μικρούλικα φρατζολάκια και ήρθε μια γειτόνισσα και της έδωσε ένα και κόντεψα να μείνω στον τόπο από το κλάμα...

ακόμα τα θυμάμαι και ντρέπομαι...

[AlienWay]

Κάστρα και πολιορκητές.

[Andromachi]

με ξαδελφια παιζαμε κρυφτό, σκάκι, βόλους, μήλα και σκοινάκι ή λαστιχο

[AlienWay]

Επίσης "εξωγήινοι".

[Andromachi]

εγώ ήμουν κακιασμένη μικρή με τα πράγματά μου
τα έπαιρνε η αδεφή μου με το ζόρι και μου τα χάλαγε και γινόταν της τρελής
δεν ήθελα να μου τα αγγίζεις! δεν ήθελα να τα δίνω, ειδικά χωρίς την συγκατάθεσή μου..και δεν μιλώ μόνο για τα παιχνίδια
μια φορά είχε φτιάξει η μαμά μου κάτι μικρούλικα φρατζολάκια και ήρθε μια γειτόνισσα και της έδωσε ένα και κόντεψα να μείνω στον τόπο από το κλάμα...

ακόμα τα θυμάμαι και ντρέπομαι...

ήσουν???? εγώ ειμαι ακόμη...

δε θελω να μου πειράζουν τπτ !!!

αν δε θελω κατι θελω να το δώσω εγώ... για τα πονυ είχε γίνει χαμός στο σπιτι όταν μεγάλη πια ( μετά τα 20 ) τα πηρε η μανα μου και τα πηγε στο χωριό μαζί με αλλα λουτρινα κλπ
δεν της μιλούσα για κανενα μήνα

[νύχτα]

μια τσάντα 80ς της μάνας μου, λευκή με καφέ, υπερφανταστική
και ένα μαντήλι της που φορούσα στο κεφάλι

αυτά όταν παίζαμε τους πράκτορες

κούκλες, πόνυ, κι αυτά μεγάλη αγάπη


θυμάμαι όμως χαιρόμουν πολυ με κάτι κούκλες που μας έφτιαχνε η γιαγιά μου
με πετσέτες κουζίνας και ό,τι άλλο έβρισκε μπροστά της

[Saturn]

με ξαδελφια παιζαμε κρυφτό, σκάκι, βόλους, μήλα και σκοινάκι ή λαστιχο

βόλους έπαιζαν τα αγόρια κι εγώ είχα βάλει στο μάτι αυτές τις γυαλιστερές πολύχρωμες μπαλίτσες όχι για το παιχνίδι αλλά γιατί μου φαινόντουσαν θεσπέσιες σαν πολύτιμοι λίθοι!

Επίσης παίζαμε με κάτι παιδιά κλέφτες και αστυνόμους! Εκεί είχα ερωτευτεί θυμάμαι κι όλας αλλά δεν πολυκαταλάβαινα μάλλον τί συνέβαινε..
Επίσης, πιο μικρή, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, έκανα παρέα με δυο αγοράκια και τους ενορχήστρωνα και παίζαμε Ντιούκς!!!!!!!

[Frappezitis]

Amstrad CPC 6128

[Saturn]

εγώ ήμουν κακιασμένη μικρή με τα πράγματά μου
τα έπαιρνε η αδεφή μου με το ζόρι και μου τα χάλαγε και γινόταν της τρελής
δεν ήθελα να μου τα αγγίζεις! δεν ήθελα να τα δίνω, ειδικά χωρίς την συγκατάθεσή μου..και δεν μιλώ μόνο για τα παιχνίδια
μια φορά είχε φτιάξει η μαμά μου κάτι μικρούλικα φρατζολάκια και ήρθε μια γειτόνισσα και της έδωσε ένα και κόντεψα να μείνω στον τόπο από το κλάμα...

ακόμα τα θυμάμαι και ντρέπομαι...

ήσουν???? εγώ ειμαι ακόμη...

δε θελω να μου πειράζουν τπτ !!!

αν δε θελω κατι θελω να το δώσω εγώ... για τα πονυ είχε γίνει χαμός στο σπιτι όταν μεγάλη πια ( μετά τα 20 ) τα πηρε η μανα μου και τα πηγε στο χωριό μαζί με αλλα λουτρινα κλπ
δεν της μιλούσα για κανενα μήνα

Οκ, άλλαξα μεγαλώνοντας, έμαθα να μοιράζομαι αλλά η αλήθεια είναι πως μου κακοφαίνεται άμα δω άνθρωπο αρπαχτικό! βγάζω αυτόματα αναφυλαξία....

Για το τελευταίο που λες, εμένα μου έχει μείνει ψυχολογικό όταν σε μεγαλύτερη ηλικία πια, άνοιξα το συρτάρι να πάρω την κούκλα μου και κατάλαβα οτι πια βαρέθηκα μάλλον να παίζω με κούκλες...πόση απογοήτευση ένοιωσα! Σαν να μου έκλεβες τον Παράδεισο Το θυμάμαι ακόμα!

[Bazoomba]

Αν μιλαμε για υλικα αντικειμενα τοτε τα αγαπημενα μου παιχνιδια ηταν συνηθως αυτα που εφτιαχνα μονος ή αυτα που χαλουσα και μετα δεν μπορουσα να ταυτοποιησω με γνωστες φιγουρες.

[xioni]

Η φαντασία μου.

[Andromachi]

Οκ, άλλαξα μεγαλώνοντας, έμαθα να μοιράζομαι αλλά η αλήθεια είναι πως μου κακοφαίνεται άμα δω άνθρωπο αρπαχτικό! βγάζω αυτόματα αναφυλαξία....

Για το τελευταίο που λες, εμένα μου έχει μείνει ψυχολογικό όταν σε μεγαλύτερη ηλικία πια, άνοιξα το συρτάρι να πάρω την κούκλα μου και κατάλαβα οτι πια βαρέθηκα μάλλον να παίζω με κούκλες...πόση απογοήτευση ένοιωσα! Σαν να μου έκλεβες τον Παράδεισο Το θυμάμαι ακόμα!

νομίζω το εχω γτ μεγάλωσα χωρίς αδέλφια και η αλήθεια ειναι πως ότι είναι δικό μου δύσκολα το αποχωρίζομαι

ακόμη εχω την κουβερτούλα και το μαξιλαράκι μου

ευτυχώς αυτά δεν τα εδωσε γτ θα γινοταν χαμός!

θεωρώ ειναι διαφορετικό να μάθεις να μοιράζεσαι, κι εγώ μοιράζομαι, αλλα όταν κατι ειναι για εμενα πχ ενα βραχιόλι, αν δε το θελω δύσκολα θα το δώσω! μπορεί να το κρατήσω για παντα

[Saturn]

Επίσης θυμάμαι που παίζαμε δασκάλα, παιδιά και σχολείο με την αδελφή μου και την άλλη την φίλη από την πολυκατοικία -εγώ συνήθως ήμουν η δασκάλα και σκάρωνα τρόπους να βάζω την αδελφή στην απέξω...-καθώς και που φτιάχναμε σκετσάκια από τις διαφημίσεις ή τα τραγούδια, εγώ σκηνοθέτης, η αδελφή πρωταγωνίστρια, η φίλη κομπάρσος


Ακόμη, τα παιχνίδια στην θάλασσα....αξέχαστα!!!!!!!!!!!!

Ωραία τα παιδικά χρόνια! Μακάρι να ξαναγινόμουν παιδί!