... κτλ κτλ ) ωστόσο το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν τόσο όσο ώστε να μην με κάνει να το πετάξω στην άκρη.Υποφερτό έως και διασκεδαστικό θα έλεγα. Εύπεπτο, χωρίς πολλές φανφάρες, σύντομο, με ανθρώπινη γλώσσα και αν και αρνητικά προκατειλημμένη απέναντί του ωστόσο πέτυχε σε πολλά σημεία αυτό που λέει ο τίτλος του.
Σε κάποια άλλα σημεία του (λίγα ευτυχώς) το βρήκα ελαφρώς γλυκανάλατο αλλά οκ ... αναμενόμενο για τέτοιου είδους βιβλία.
Πώς λειτουργεί αυτό το βιβλίο;
Αφηγείται μικρές απλές ιστορίες με τη μορφή παραβολών, μύθων ή παραμυθιών όπου σκοπός είναι να σε κάνουν να στοχαστείς και να προβληματιστείς χωρίς ο ίδιος να σε κατευθύνει τι είναι αυτό που πρέπει να στοχαστείς ή να σκεφτείς.
Στο εξώφυλλό του ο ίδιος γράφει:
"Με τις ιστορίες
κοιμούνται τα παιδιά
και ξυπνάνε οι μεγάλοι"
Κάθε αναγνώστης ανάλογα με το πώς τον άγγιξε κάθε ιστορία μπορεί να οδηγηθεί στο δικό του συμπέρασμα, σε έναν δικό του προβληματισμό. Απουσιάζουν τα "ηθικοπλαστικά διδάγματα" και αφήνει την ελευθερία στον αναγνώστη να επιλέξει μόνος του με μια ματιά θα "διαβάσει" κάθε ιστορία.
Πράγματι, από διάφορες κριτικές αναγνωστών που διάβασα στο ίντερνετ (αφού διάβασα και η ίδια το βιβλίο) διαπίστωσα ότι ο καθένας ταυτίστηκε και με μια διαφορετική ιστορία γιατί ο καθένας το διαβάζει με τη δική του ματιά, όπως είπα.
Εγώ δεν θα σας πω ποια ιστορία μου άρεσε αλλά θα κρατήσω μια φράση του που σίγουρα θα μου μείνει. Πολύ απλή αλλά που ίσως αρκετοί δεν έχουμε ποτέ σκεφτεί:
"Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κάνει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ."
Σε αυτό το νήμα σκέφτηκα, όποιος θέλει, να γράφει μια δική του ιστορία (πραγματική ή φανταστική, σύντομη ή μεγάλη) που πιστεύει ότι θα κάνει τους άλλους να σκεφτούν για το οτιδήποτε. Το τι θα σκεφτεί ο καθένας δεν μας ενδιαφέρει. Μπορεί και τίποτα.
Δεν χρειάζεται να είναι καθοδηγητικός ο λόγος μας και να κατευθύνει τον αναγνώστη σε συμπεράσματα που εμείς θέλουμε να οδηγηθεί. Όσο γίνεται να το αποφεύγουμε αυτό.
