Νέα έρευνα αποκαλύπτει με λεπτομέρειες την κατανομή της σκοτεινής ύλης

[Ίακχος]

Την κατανομή της σκοτεινής ύλης σε κλίμακα 30.000 ετών φωτός, με λεπτομέρειες που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ πριν, αποκαλύπτει νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «The Astrophysical Journal». Η έρευνα αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη διαλεύκανση της πραγματικής φύσης της σκοτεινής ύλης.

https://www.ekirikas.com/nea-erevna-apo ... t4XmwX7HIY

[ksk]

Της πραγματικής φύσης σύμφωνα με την ανθρώπινη διάνοια και τα υπάρχοντα θεωρητικά συστήματά που δημιούργησε.

[Χαοτικός]

Ωραία νέα. Που μπορούμε να βρούμε λεπτομέρειες.

[Ίακχος]

Ωραία νέα. Που μπορούμε να βρούμε λεπτομέρειες.

Στο περιοδικό Astrophysical journal

[Ζενίθεδρος]

Νέα αμφιλεγόμενη θεωρία για τη βαρύτητα υποστηρίζει ότι η σκοτεινή ύλη είναι ανύπαρκτη

...

Η θεωρία του Όπενχάιμ οραματίζεται τον ιστό του χωροχρόνου ως ομαλό και συνεχή (κλασικό) αλλά εγγενώς ταλαντευόμενο. Ο ρυθμός με τον οποίο ρέει ο χρόνος θα είχε τυχαία διακύμανση, όπως ένα ρυάκι που το νερό στροβιλίζεται, ο χώρος θα παραμορφωνόταν τυχαία και ο χρόνος θα είχε αποκλίσεις σε διαφορετικά σημεία του Σύμπαντος. Η θεωρία προβλέπει επίσης μια εγγενή ανάλυση της προβλεψιμότητας.

Η δημοσίευση του Oppenheim και του υποψήφιου διδάκτορα στο UCL, Andrea Russo, υποστηρίζει ότι αυτή η άποψη για το Σύμπαν θα μπορούσε να εξηγήσει σημαντικές παρατηρήσεις περιστρεφόμενων γαλαξιών που οδήγησαν στην ιδέα της ύπαρξης της σκοτεινής ύλης. Τα αστέρια στις άκρες των γαλαξιών, όπου η βαρύτητα αναμένεται να είναι πιο αδύναμη με βάση την ορατή ύλη, θα έπρεπε να περιστρέφονται πιο αργά από τα αστέρια στο κέντρο. Αλλά στην πραγματικότητα, η τροχιακή κίνηση των άστρων δεν πέφτει. Από αυτό, οι αστρονόμοι συμπέραναν την παρουσία ενός φωτοστέφανου αόρατης (σκοτεινής) ύλης που ασκούσε βαρυτική έλξη.

Στην προσέγγιση του Oppenheim, η πρόσθετη ενέργεια που απαιτείται για να κρατηθούν τα αστέρια «κλειδωμένα» σε τροχιά, παρέχεται από τις τυχαίες διακυμάνσεις του χωροχρόνου, οι οποίες στην πραγματικότητα προσθέτουν ένα «βαρυτικό» βουητό. Αυτό θα ήταν αμελητέο σε μια αλληλεπίδραση υψηλής βαρύτητας, όπως η Γη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Αλλά σε καταστάσεις χαμηλής βαρύτητας, όπως οι παρυφές ενός γαλαξία, το φαινόμενο θα κυριαρχούσε και σωρευτικά θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας στο σύμπαν.

https://www.dnews.gr/eidhseis/science/4 ... -anyparkti