Παραδόσεις που δεν είναι και τόσο αυθεντικές.

[ΓΑΛΗ]

Είχα δουλέψει σ' αυτήν την δερματόδετη παλιότερη έκδοση. Δεν κυκλοφορεί πια.

Για έλα εδώ εσύ!
Τι εννοείς έχεις δουλέψει;

ΥΓ. Κυκλοφορεί ακόμη πάντως:
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... dia-197856

Εννοώ, αυτό ακριβώς που έγραψα.

Σαφώς και δεν εννοώ συντακτικά ή στη συλλογή υλικού γιατί όταν πρωτοκυκλοφόρησε ήμουν μικράκι ακόμα αλλά σε μία από τις επανεκδόσεις που έκανε ο Κέδρος, κάπου στις αρχές '90 με κάποιες προσθήκες στα κείμενα, σκίτσων κλπ, που γίνονται σε όλες τις επανεκδόσεις. Και είχα αναλάβει την επιμέλεια του μοντάζ και του τυπογραφείου. Τω καιρώ εκείνω, τα βιβλία δεν έβγαιναν με σελιδοποιήσεις στον υπολογιστή, pdf κλπ και υποθέτω ότι το ξέρεις. Θυμάμαι ακόμα το μέγεθος του και τη χαρά που πήρε ένας κολλητός μου, που είχε αρχίσει να ασχολείται με το ρεμπέτικο όταν του το χάρισα.

[Imperium]

Ο δημιουργός του Ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, λένε ότι ήταν Καθολικός

Ο δημιουργός του Ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, [] ήταν Καθολικός

Η Σύρος όλη ήταν Καθολικό νησί.

Ποιο ακριβώς είναι το θέμα εδώ;

[hellegennes]

Τα έχουμε ξαναπεί, το ρεμπέτικο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια τραπ πριν από εκατό χρόνια. Απορώ γιατί εχει θεοποιηθεί έτσι.

Γιατί αποφάσισε να το υιοθετήσει η αριστερά των σαλονιών στην πρόσφατη ιστορία.

[Σέλευκας]

για τα άσπρα σπιτάκι «Το 1974, η ελληνική στρατιωτική δικτατορία ψήφισε νόμο για τα νησιωτικά σπίτια να βαμμένα με μπλε και άσπρο χρώμα για να εμπνεύσουν τον πατριωτισμό.»
Κάπου επί Μεταξά επίσης για λόγους απολύμανσης υποχρεώθηκαν να βάψουν λευκά τα σπίτια με ασβέστη για την επιδημία χολέρας

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

2. Ασπρα νησιώτικα σπιτάκια.
Κάπου άκουσα οτι το εμβληματικό ελληνικό χωριουδάκι με τα άσπρα σπίτια δεν υπήρξε ποτέ. Ενας υπουργός της επάρατης Δεξιάς υποχρέωσε κάποιους νησιώτες να βάψουν ολα τα σπίτια άσπρα με τη λογική της άσπρης κότας που επίσης δεν υπήρχε.

.

Το ετοίμαζα για νήμα αφτό ρε.....μαζί με τη μή πρόσβαση σε μερικά νησιά.....


.











.

[hellegennes]

Ακόμα και ο Άγιος Βασίλης όπως παρουσιάζεται σήμερα, από μια διαφήμιση της Κοκα-Κολα του 1930 είναι

Αυτό είναι μύθος.

[Dwarven Blacksmith]

2. Ασπρα νησιώτικα σπιτάκια.
Κάπου άκουσα οτι το εμβληματικό ελληνικό χωριουδάκι με τα άσπρα σπίτια δεν υπήρξε ποτέ. Ενας υπουργός της επάρατης Δεξιάς υποχρέωσε κάποιους νησιώτες να βάψουν ολα τα σπίτια άσπρα με τη λογική της άσπρης κότας που επίσης δεν υπήρχε.

[Imperium]

Τα έχουμε ξαναπεί, το ρεμπέτικο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια τραπ πριν από εκατό χρόνια. Απορώ γιατί εχει θεοποιηθεί έτσι.

Γιατί, όσο να 'ναι, από σαλωνάδικες μαντολινάτες καντάδες, είναι πιο απολαυστικός ο Τσιτσάνης.

Βέβαια, αν τα γούστα σου τείνουν πιο προς το καψουροτράγουδο ή το γαβ-γαβ, αλλάζει το θέμα.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι πριν 70 χρόνια θα άκουγες Χιώτη, και θα τον εκθείαζες κι όλας, δεν καταλαβαίνω αυτήν την μονδερνα γουόκ φασιστοαντίδραση στα ρεμπέτικα.

[Σέλευκας]

Ο δημιουργός του Ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, λένε ότι ήταν Καθολικός

Ο δημιουργός του Ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, [] ήταν Καθολικός

Η Σύρος όλη ήταν Καθολικό νησί.

Ποιο ακριβώς είναι το θέμα εδώ;

Η Σύρος στην οποία έχω ζήσει δεν ήταν πλήρως καθολική επειδή η Ερμούπολη έγινε αστικό κέντρο και προσέλκυσε Ελληνες κυρίως απο Κωνσταντινουπολη Σμύρνη και άλλού. Γιαυτό πολλοί επιφανείς Ελληνες ορθόδοξοι κατάγονται απο τη Σύρο.
Πριν να γίνει αστική περιοχή υπήρχε μόνο ένα χωριό ορθόδοξο. Φυσικά ο Βαμβακάρης ηταν καθολικός γιαυτο και τον πατέρα του τον έλεγαν Δομένικο
και τα αδέρφια του λεγόταν Λέανδρος, Φραγκίσκος, Γκράτσια, Ρόζα και Αργύρης. Ο Βαμβακάρης δεν ήταν τίποτε μειονοτικός ακτιβιστής πάντως

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

αλλά σε μία από τις επανεκδόσεις που έκανε ο Κέδρος, κάπου στις αρχές '90 με κάποιες προσθήκες στα κείμενα, σκίτσων κλπ, που γίνονται σε όλες τις επανεκδόσεις. Και είχα αναλάβει την επιμέλεια του μοντάζ και του τυπογραφείου.

Μερσί για την απάντηση.

Ωστόσο, είχα μείνει με την εξ αυτοψίας βεβαιότητα ότι, μετά τη μεγάλη επανέκδοση από τον ΚΕΔΡΟ το 1979, οποιαδήποτε επανέκδοση έκτοτε είναι απλώς επανεκτύπωση εκείνης του 1970, χωρίς δηλ. καμμία άλλη προσθήκη.

[Imperium]

Ακόμα και ο Άγιος Βασίλης όπως παρουσιάζεται σήμερα, από μια διαφήμιση της Κοκα-Κολα του 1930 είναι

Αυτό είναι μύθος.

Καθόλου. Απορρώ πως σου 'ρθε.

Για την ακρίβεια, η μυθοπλασία είχε στηριχτεί αρχικά σε μεγάλο βαθμό στο ποίημα, Night Before Christmas του Clement Clark Moore, που χρησιμοποίησε η Κοκα-Κόλα σαν βάση.

Στοιχεία διάσπαρτα υπήρχαν μεν στην Γερμανική παράδοση, αλλά η οριστική τελική μορφή έδεσε με τον Santa της Κοκα-Κολα Κορπορέισον.

[Saturn]

Ο Βαμβακάρης δεν ήταν τίποτε μειονοτικός ακτιβιστής πάντως

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Οτι θάρθει μέρα που θα πούν οτι ..... Τά ματόκλαδά σου λάμπουν σα τα λούλουδα του κάμπου.....είναι ΤΡΑΠ δε το εφανταζό μουνα.....

Οτι το κλαρίνο που ήτο πρίν το Ρεμπέτικο που το πήραν απο τους Γυφτότουρκους είναι παραδοσια κότερο.....


Ισα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.....

.

[Sid Vicious]

Ως αυθεντική παράδοση αναγνωρίζω μόνο το Πανκ

[Λίνο Βεντούρα]

1. Ρεμπέτικο.
Το ρεμπέτικο είναι μια αστική μουσική δηλαδή των μεγάλων πόλεων και ειδικά του υπόκοσμου και των τεκέδων και παίζεται με το μπουζούκι αποκλειστικά. Εχει προβληθεί σαν η αυθεντική μουσική των Ελλήνων και η πιο παλιά. Εχω ακούσει τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς να λέει οτι ολες οι μουσικές των Βαλκανίων κατάγονται απο το ρεμπέτικο.
Το ρεμπέτικο όμως δεν είναι τόσο παλιό. Εμένα οι παππούδες μου δεν το ήξεραν καν γιατί δεν υπήρχε οσο ήταν νέοι. Το ρεμπέτικο δημιουργήθηκε αρχικά με την έλευση των προσφύγων το 1922 αλλά στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε απο την ξακουστή Τετράδα του Πειραιά. Νομιμοποιήθηκε σαν καλλιτεχνικό είδος απο την ομιλία του Χατζιδάκη στις 31 Ιανουαρίου του 1949. Ναι μεν το ρεμπέτικο χρησιμοποίησε ολους τους παραδοσιακούς ελληνικούς ρυθμούς (αλλά και ξένους) όμως δεν είναι τόσο παλιό και τόσο ιστορικό όσο νομίζουμε. Είναι μια παράδοση πρόσφατη. Πρόσφατα άκουγα συνέντευξη της Στέλας Γκρέκας που έλεγε οτι το ρεμπέτικο στην εποχή της υπήρχε αλλά αυτήν δεν το ήξερε και δεν ηταν διαδεδομένο.

το «ρεμπέτικο» είναι πρόσφατο, αφού ο όντως πρόκειται για την «μουσική των πόλεων» γενικά και αόριστα, οπότε μπορείς να τοποθετήσεις χονδρά-χονδρά την αρχή του στην δημιουργία των μεγάλων ελλαδικών πόλεων και να συμπίπτει αυτό κιολας με την αρχή της δισκογραφίας στο νέο αστικό τοπίο.


στην Μικρά Ασία δεν έπαιζαν καν μπουζούκι. Πρόκειται για παλαιόελλαδικό οργανο.

Από ‘κει και πέρα λαϊκα τραγούδια, όπως τα εννοούμε τώρα, έπαιζαν και παλιότερα στα καφενεία πχ των πόλεων και των εξοχών, με μπουζούκια και ας ήταν ανακατεμένα με τα δημοτικά, όπως τα λέμε. Ο διαχωρισμός δημιουργήθηκε αργότερα και ταυτίζεται με την δημιουργία του είδους